De waarde van de dag

Sinds deze zomer worden er in de oude pastorie van de voormalig Gereformeerde kerk van Roden vluchtelingen gehuisvest. Vanuit onze PKN-gemeente is er een groep vrijwilligers actief die de groep begeleidt op velerlei gebied: koken, kleding,  huisraad, onderwijs, fietsen: er moet nogal wat gebeuren.  Er worden af en toe ook uitjes georganiseerd, zoals naar de dierentuin, een theatervoorstelling of een middag naar de stad.

Maar als je in Nederland bent moet je eigenlijk  ook kennismaken met Sinterklaas! De kinderen hadden de Goedheiligman op school al ontmoet,  maar de volwassenen en oudere kinderen nog niet,  dus werd de Sint met twee Pieten uitgenodigd voor een eerste kennismaking. Van te voren was er al druk geoefend : “Siiiiiinterklaasje kom maar binnen met je knecht”. De sfeer was zoals altijd rondom Sinterklaas: roezemoezerig en een beetje spannend; pianist Arjan begeleidde ons bij ons welkomstgezang.

Wat is grabbelen?

Er was eerst maar één Piet,  die wanhopig op zoek was naar zijn ‘vriendje’,  maar gelukkig,  Harm Holman was onderweg een dwalende Piet tegengekomen, die met gejuich door zijn maatje werd binnengehaald.
Renny Bron speelde weer even de rol van ‘juf voor de klas’.  Ze wees Sinterklaas zijn stoel,  heette hem en zijn Pieten van harte welkom en stelde de sint een aantal vragen omtrent zijn identiteit. Bij de vraag over zijn leeftijd moest hij toegeven dat hij al zo oud was dat hij dat niet meer wist…. Hij was wat verdrietig over de toestand van zijn boot en vroeg ons ‘Zie ginds komt de stoomboot’ te zingen: uit volle borst zongen we het eerste én het tweede couplet.

We zongen ook ‘dan grabbelen we als muizen!’
“Wat is grabbelen? Dat werd gelijk aanschouwelijk onderwijs: er was een grote jutezak van Sinterklaas waar iedereen met de ogen dicht een cadeautje uit mocht grabbelen.

En verder……. was het net zo’n Sinterklaasfeest als anders.
Met glunderende kinderkoppies die verguld waren met hun pakjes, met giechelende volwassenen die Sinterklaas bedankten, met warme chocolademelk met slagroom en speculaas c. q.  banketletter en maffe Pieten die ons dansjes leerden met ‘linkervoet – rechtervoet….’!

Wat is het toch ook een heerlijk feest.
Er was een Regenboog-Piet en een Roetveeg-Piet die samen met Sint het feest vierden met onze gasten, die genoten van wat er allemaal gebeurde.
Wat hebben onze gasten in die paar maanden veel geleerd!
We hoorden de kinderen enthousiast in het Nederlands zingen en tellen; Sinterklaas praatte Nederlands en er hoefde niets vertaald te worden.

De woorden ’t Is een vreemdeling zeker die verdwaald is zeker’ sloegen op de oude man uit Spanje.
Onze Syrische, Eritrese en Somalische gasten zijn in Nederland niet meer verdwaald, mede dankzij de fantastische vrijwillersgroep die aan het eind van feest allemaal met de Spaanse heilige, zijn Pieten en de vluchtelingen op de foto gingen.
Petje (of mijter) af!
(klik op de foto voor een vergroting)

Vrijdagmiddag heb ik altijd een uur FysiYoLates bij Trijntje Hagenauw: een combinatie van yoga, pilates en fysiotherapie.
Iedere week doen we iets anders; vrijdagmiddag was het deel ‘ontspannen’ na de oefeningen wat langer dan anders, want Trijntje deed Yoga Nidra met ons.
Als je op internet zoekt met de term Yoga Nidra vind je allerlei sites waar informatie over deze vorm van ontspannen op staat.
Met een beschrijving van wat we hebben gedaan zal ik proberen om het uit te leggen.

Ik lig op mijn rug op het matje en doe mijn ogen dicht.
Het lijkt alsof je slaapt, maar je geest is nog wakker; ik zit in het schemergebied tussen slapen en wakker zijn.
Ondertussen hoor ik Trijntje praten.
In het begin ligt de aandacht bij de ademhaling en op een gegeven moment vraagt ze ons om diep in te ademen en op een uitademing alle zorgen los te laten.
Ze zegt zinnen als: “Ik blijf helder en alert” en geeft ons kleine opdrachten.
Ze gaat bijvoorbeeld met ons ons hele lichaam langs: concentreer je op je linkervoet, enkel, tenen….etc.”
Trijntje zegt een paar keer achter elkaar: “Ik leef rustig en kalm en mijn lichaam herstelt zich vanzelf”.
Vervolgens krijgen we de opdracht om achteruit te tellen vanaf 27, steeds op een uitademing één naar beneden.
Drie keer is dat de opdracht en drie keer kom ik niet bij 1.
Mijn gedachten dwalen af; ik blijf niet helder en alert.
Als ik me weer bedenk dat ik naar beneden moet tellen denk ik: waar was ik ook maar weer… lukraak begin ik weer bij een cijfer, maar na vier of vijf nummers soes ik al weer weg.
Trijntjes stem haalt me er steeds weer bij, maar als ik aan het eind van de oefening weer in het hier en nu wordt geroepen blijkt dat ik het laatste stukje heb gemist. Iemand had het over een ‘mooie kamer’ waar ze in kwam: ik heb geen kamer gezien.
Is niet erg. Het heeft wel geholpen, want mijn hoofd zat tjokvol met mail, Christmascarolkoor, flyer maken en weihnachtsmarkt. Wie moet ik nog bellen, wat moet ik nog regelen met de kerk…. het was na deze ontspanningsoefening helemaal weg. En het kwam niet weer terug toen ik weer thuis kwam; ik ging lekker naar de bibliotheek, maakte het eten klaar en na het eten ging ik naar een bijzonder Sinterklaasfeest. Blog volgt.

Uit mezelf zou ik niet naar Yoga Nidra gaan. Als ik de internetinformatie lees vind ik mezelf daar veel te nuchter voor; dat ik zo ‘leeg’ uit de sessie kom verbaast mijzelf.
Daarom ga ik al meer dan vier jaar op vrijdagmiddag naar Trijntje. Het houdt mijn lijf soepel en het helpt me door mijn eigen vooroordelen heen als het gaat om dit soort dingen.

Meer lezen over de avonturen bij Trijntje?
Hierbij een link naar het vorige blog over FysiYoLates >>>
Onderaan dat blog staat weer een link naar voorgaand verslag.

Tot maart 2022 was Rosalie de mondhygiëniste die halfjaarlijks mijn gebit onder handen nam.
Zij werd opgevolgd door Hazmat. Prachtige bruine ogen, maar een tikje hardhandiger in zijn behandeling dan Rosalie.
Maar ik val niet zomaar om, dus ook met Hazmat was ik tevreden, maar onze werktijden waren niet meer verenigbaar, dus werd ik doorgeschoven naar Sigrid.
Gistermiddag maakten we kennis: het lijkt er op dat vrouwen toch een beetje voorzichtiger zijn met hun ‘gefrot’, want vergeleken met de behandeling van Hazmat was dit wel weer fijn.
Als het tandsteen allemaal weg is en de ruimtes tussen de tanden zijn weer helemaal schoon, dan komt de finishing touch: het polijsten, het fijnste deel van de behandeling; dankjewel Sigrid!

Was het tandvlees in het begin van het beugeltraject erg ‘onrustig’ en moest ik om de drie maanden komen: nu zag het er weer goed uit en hoef ik van Sigrid pas in juni terug te komen.
Dan is het beugeltraject hopelijk afgelopen.

Vandaag stond ik al weer bij de tandarts op de stoep, deze keer voor de volgende stap in het beugeltraject.
De laatste keer in oktober schreef ik over setje 5 en 6, begin november kreeg ik de nummers 7 en 8 .
De recalcitrante hoektand geeft zich gewonnen en ‘schuift’ al mooi de goede kant op.
Martijn en ik kunnen het goed met elkaar vinden, maar de onderlinge gesprekken tijdens de maandelijkse controle worden steeds korter; ook nu stond ik maar zo weer buiten.
“Beste maar weer!”
“Fijne feestdagen!”
Vanmiddag kreeg ik setje 9 opgeklikt, setje 10 kreeg ik mee voor over twee en een halve week.
Nog 16 weken te gaan.

Benieuwd naar het hele orthodontietraject?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen.

Het was ongewoon rustig dit weekend in huize Waninge.
In onze agenda stond bij zaterdag 26 november al een half jaar ‘Sinterklaasfeest’, maar omdat Gerard nog niet vrij was van coronaklachten moesten we dat afblazen. 
Verder konden we ook nergens heen want Gerard mag er nog niet uit, dus we bleven thuis en hadden niks. 
Raar. 
Geen boerenkoolstamppot voor 8 personen, geen full-house en geen slapers.
Het duurt altijd even voordat ik me daar bij heb neergelegd.
Natuurlijk: we hebben een nieuwe datum gepland en dan gaan we het alsnog vieren. 
Maar als je de hele week aan het dichten en inpakken bent geweest en je hebt je zitten verheugen op één van de leukste avonden van het jaar is het ineens vreemd leeg.

‘Ruhe im Zelt’ placht mijn vader dan te zeggen. 
Ik maakte een grote pan uiensoep en probeerde de heerlijke smaak van het Soep-zooitje van gisteren te benaderen. 
Verder zette ik een aantal blogs in de grondverf, maakte mijn mailbox leeg, speelde een half uur accordeon en at ter compensatie van het gemis van het Sinterklaasfeest te veel suikerbeesten en pepernoten. 
Het tweede zakje kikkers en muizen borg ik weg. 
Voor over twee weken…..

In het Engels is er één woord voor ‘broers en zussen’: sibling.
Kinderen uit hetzelfde gezin.
In het Nederlands is voor dat begrip geen woord beschikbaar, maar van vaste lezer Willem hoorde ik de term ‘brussen’.
Die houden we er in: éėn keer per jaar trek ik een dag op met mijn broer, Brus-dag dus.
Vrijdag 25 november lag al een tijdje vast in onze agenda’s.
Toen ik hem vroeg of hij al iets in gedachten had kwam hij met de oude hanzestad Kampen; een stadswandeling en een bezoek aan de historische sigarenfabriek ‘de Eenhoorn’.
Hij regelde daar een rondleiding waar we om 14.00 u terecht konden.

Vlak voor we de auto wegzetten zag ik al ‘iets moois/iets ouds’ tussen de bomen door schemeren, dus toen het parkeerkaartje betaald was gingen we dat eerst opzoeken, nog vóór de koffie.
Het bleek de ‘Broederpoort’ te zijn, een stadspoort uit 1465.
Kampen was in de veertiende en vijftiende eeuw een belangrijke en machtige stad binnen het Hanzeverbond: “het Rotterdam van de Middeleeuwen”.
Maar toen moesten we ook nodig koffie.
In de oude binnenstad vonden we een tafeltje in Konditorei Smit, gevestigd in een Jugendstill-pand uit 1900.
En daar hadden ze ook nog hazelnootschuimgebak.

Na de koffie zochten we eerst de IJssel op; een brede rivier met een mooie haven waar ook een oude ‘koggewerf’ te vinden is.
We maakten een wandeling langs de rivier, bekeken de mooie, grote schepen die er lagen en daarna was het al weer tijd om te lunchen.
We bestelden allebei een ‘soep-zooitje’: een kom heerlijke, ouderwetse uiensoep met een plat broodje.
Aan ons bezoek aan het sigarenfabriekje wijd ik binnenkort een apart blog, dat kan er vandaag allemaal niet meer bij.

Er zijn in Kampen drie stadspoorten bewaard gebleven, dus die andere twee gingen we ook nog opzoeken: de Koornmarktpoort en de Cellebroederspoort.
Meer weten over deze prachtige restanten van de stadsmuur? Hierbij een link naar de website ‘Ditisleuk.nl‘ met foto’s, informatie en een YouTube-video.
We maakten nog een wandeling langs de gracht en namen nog een afzakkertje in een stadscafé waar we het 1-0 zagen worden.

Onze gezamenlijke liefde voor geschiedenis is de kapstok waaraan deze dag  wordt opgehangen,  maar onze onderlinge gesprekken vormen ook een essentieel onderdeel van deze dag.
Over het gezin dat wij vormden met onze ouders en over opa’s  en oma’s.
Over Hoogersmilde en de kerk van vroeger.
Onze eigen gezinnen en de kinderen.
Over voortschrijdend inzicht in de Zwarte Pieten discussie, over Matthijs van Nieuwkerk, woke,  Black Fryday. muziek…..
Je snapt wel: aan een dag hebben we amper genoeg.

Aan het eind van de dag gingen we samen uit eten bij Van der Valk in Emmeloord.
Dat etablissement was al helemaal aangekleed in kerstsfeer.
Vinden we allebei belachelijk vroeg.
“Wat ’n verstaand.’
Onder ‘brussen’ heb je aan een half woord genoeg.

Vorige ‘brus-dagen’:
2019: Catharijneconvent Utrecht
2020: niet ivm corona
2021: Gorssel en Zutphen