Maand: juni 2015 Pagina 1 van 3

30 juni: ‘Silencio’ van Ibrahim Ferrer

Door Ada

Op 30 juni 2015

Er is muziek waarvan ik me de eerste keer dat ik het hoorde nog precies herinner. Ik luisterde naar ‘de Gouden uren’ van Daniel Dekker. Hij draaide een liedje waar ik op slag weg van was. Dus ik met m’n oor aan de radio om te luisteren naar de afkondiging. Hij zei alleen: “Dit komt uit Cuba, mensen!” Verder niks! Twee dagen later draaide hij het weer. Ik weer naar de radio, zou hij nu naam en nummer noemen? Dekker riep: “Dit heet Silencio en het komt uit Cuba!”. Grrr. Diskjockeys vind ik sowieso al ergerlijke wezens, maar als ze dan ook nog niet doen waar ze voor betaald worden wordt ik daar helemaal niet goed van. Nu wist ik nog niet wie het zong!

In Roden zat er destijds een muziekzaakje naast snackbar de Berk. Daar stond een wat oudere meneer achter de toonbank met onnoemelijk veel verstand van muziek en een glazen oog. En geloof het of niet: met ‘Silencio’ en ‘Het komt uit Cuba’ kwam hij uit op de Buena Vista Social club. De zanger heette Ibrahim Ferrer en hij zong een duet met Omara Portuondo.
In 1999 (op 72-jarige leeftijd!) maakte Ferrer zijn solo-debuut met deze CD ‘Buena Vista Social Club Presents Ibrahim Ferrer’
De meneer van de platenzaak bestelde de cd voor mij en 4 dagen later (2000 hè, toen had je nog geen Bol.com) had ik hem.
Het was voor mij een hele nieuwe soort muziek. En niet alles op de CD was zo aangenaam als dit nummer. Maar ‘Silencio’ vind ik tijdloos mooi. Het is een droevig lied. De zanger heeft verdriet, loopt in zijn tuin, maar wil niet dat de bloemen weten van zijn smart, want als ze dat zouden weten, zouden ze sterven. Dit zijn de woorden van het refrein:

“Silencio, que estan durmiendo
Los nardos y las azucenas
No quiero que sepan mis penas
Porque si me ven llorando moriran”
Luister hoe mooi >>>>

Reageren

29 juni: Merel zingt Kermisklanten

Door Ada

Op 29 juni 2015

In Muziek

Bij ons in de tuin zitten veel vogels, o.a. merels.
Vooral ’s avonds even voor zonsondergang kunnen ze boven in een boom zo mooi zitten te fluiten.
Toen ik ooit eens lyrisch was over het feit dat de vogels zo mooi voor ons zongen zei iemand: “Ze zingen helemaal niet voor ons. Ze zijn bezig hun territorium af te bakenen”.
O. Daar wordt het wel een stuk minder romantisch van.

Maar desalniettemin geniet ik van de vogels.
Waar ik wel achter kwam, is dat merels heel vaak hetzelfde riedeltje zingen.
In onze tuin is nu een merel die steeds de eerste regel fluit van een nummer van de Kermisklanten.
Voor wie niet weet wie de Kermisklanten zijn: dat was een accordeonduo dat heel erg populair was in de jaren 70 en 80. Kijk maar eens op You Tube.
Gisteren, tijdens de verjaardag van Gerard, had ik het er met iemand over. “Weet je wel, tu tu tu tu doe doe…” O ja! Samen neurieden we even het melodietje. “De kermisklanten!” zei hij. “Die waren altijd in “Op losse groeven” met Chiel Montage!” Ja, die.

Ondanks het feit dat ik zelf accordeon speel vond en vind ik de Kermisklanten niet leuk.
Maar zodra ik buiten ben registreert mijn brein de merel met zijn riedeltje ‘tu tu tu tu doe doe’ en daar staan de Kermisklanten alweer in mijn hoofd met hun opgeplakte glimlach accordeon te spelen.
Brr. Niets aan te doen. Er zijn ergere dingen. Bouwvakkers in het huis naast je die de hele dag loeihard nederlandstalige piratenmuziek uit hun meegebrachte transistor laten schallen. En meezingen. Dan toch maar liever de merel.
Tu tu tu tu doe doe…..

Reageren

28 juni: The party ’s over now

Door Ada

Op 28 juni 2015

In Alledag

Het is nu 21.30 uur. De rust is teruggekeerd aan de Boskamp. Maar wat was het geweldig!

De hele week werden we lekker gemaakt door enthousiaste weermannen en -vrouwen: zonnig en droog zou het zondag worden. Gisteravond zagen we al wat buien op ons scherm voorbijkomen. En vanmorgen maakte buienradar ons wel duidelijk dat we het niet droog zouden houden vandaag. Jammer. Maar niet meer dan dat. Een nichtje in Roden leende ons een partytent, broer Jan kwam eerder uit Smilde (en nam gelijk mijn moeder mee) om de partytent te helpen opzetten samen met schoonzoon Cees en toen het om half drie begon te regenen konden we toch buiten zitten.

Familie en vrienden kwamen allemaal tegelijk vandaag. Het mengt zich gemakkelijk. De roots van ‘onze club’ liggen immers voor een groot deel in Hoogersmilde. De vriendengroep had gezorgd voor een fantastisch buffet aangevuld met salades, soep en stokbrood. Het was erg gezellig en we hebben meermalen het glas geheven op Gerards 54e jaar. Bijna niemand had het vandaag over het weer. Het is niet anders, we hebben het ook erg leuk met elkaar bij regen.
Ook de ziekte van Kahler voerde beslist niet de boventoon.

Iedereen moest zichzelf voorzien van eten en drinken, zodat er regelmatig een andere stoel in een andere ruimte werd opgezocht. Er werden spelletjes gespeeld met het zoontje van mijn broer. Het kindje van mijn nichtje (nu een half jaar) wentelde zich in de aandacht van iedereen .
Er ontstond een ‘waterzak’ in de partytent. Zwager Roelof ging de zak heldhaftig met een bezem te lijf, maar had er niet op gerekend dat het water zijn kant op zou komen. Het ging maar net goed… bijna hadden twee schoonzussen een ijskoude douche gehad.

In mijn keuken was ik vanmiddag niet de baas. Toen ik met ‘Frea op de skype’ de hele kring bijlangs ging, maakten de vrienden alvast het buffet klaar. Mijn aanrecht werd opgeruimd, de vaatwasser aangezet en de glazen werden weer afgewassen. “Waar heb je schaaltjes? Waar staan de glazen?”
Morgen ben ik vast wel wat kwijt, maar dat zien we morgen dan wel weer. Vandaag was ruimschoots de moeite waard, met dank aan familie en vrienden voor hun hulp!

Reageren

27 juni: Op de Brink in Sleen

Door Ada

Op 27 juni 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteren zat ik in de oude Hervormde kerk op de Brink in Sleen. Ik woonde de begrafenisdienst bij van de man van mijn nicht, hij overleed op 62-jarige leeftijd na een kort ziekbed. Naast mij zat aan de ene kant mijn moeder, met daarnaast haar jongste zus en haar man en aan de andere kant zat mijn moeders jongste broer met zijn vrouw. De hele familie op de achterste rij.

Vroeger had deze familie minstens vier rijen in beslag genomen. Mijn moeder komt uit een gezin van 10 kinderen, allemaal getrouwd en voorzien van een hele stoet neven en nichten. Als er iemand trouwde had je de zaal al voor de helft vol met de familie Boelen. Maar zoals dat vaak gaat met grote families: de ooms en tantes overlijden, familiedagen worden niet meer trouw bezocht, men ziet elkaar niet meer regelmatig en voor je het weet zie je elkaar alleen nog met begrafenissen. Zoals gistermiddag.
Intens verdriet bij mijn nicht en haar familie, maar omdat we elkaar al drie jaar niet hebben gesproken is het delen van dat verdriet minder vanzelfsprekend. Lopend in de rouwstoet over het oude kerkhof (prachtig, parkachtig mooi!) kwamen we langs het graf van mijn tante, de oudste zus van mijn moeder. Mij overviel een melancholisch gevoel van ‘voorbij’. Herinneringen aan zondagmiddagen bij oom en tante op camping ‘het land van Bartje’. Waar soms dan ook andere ooms en tantes kwamen, spelen met neven en nichtjes, samen zingen met mijn nichtje. De eerste paprika chips van Golden Wonder. Met een glas ‘spoetnik’.

Zo is het leven. Je kunt niet alles bijhouden. We hebben er destijds erg van genoten maar nu heeft onze eigen familie en gezin de prioriteit en dat geldt voor een ieder van ons.

Meneer Kaktus zou zeggen: “En spelende vrouw wat heb je nu geleerd?” Investeer in de kring van mensen die het dichtst om je heen staan. Dat hebben mijn ouders ook altijd gedaan. Dat levert een schat aan goede herinneringen en warme familiebanden op. De kring van broers en zussen van de familie Waninge/Vrieswijk en de vriendenclub hebben de plaats ingenomen van de familie Boelen. Onze eigen ‘inner circle’. Hoe belangrijk die investering is blijkt nu de ziekte van Kahler bij Gerard is geconstateerd. Van levensbelang.

Reageren

26 juni: De brief.

Door Ada

Op 26 juni 2015

In Alledag

Gisteren lag dan eindelijk de langverwachte brief van het UMCG in de bus: woensdag 8 juli moet Gerard zich melden op het spreekuur van de hematoloog aan de Fonteinstraat.
Het gaat hierbij om het intakegesprek voor de start van de stamcelprocedure, het begin is er dus.
Vorige week vrijdag heeft hij het laatste deel van kuur 4 ondergaan, afgelopen week was dus weer een ‘rustweek’. Dat zijn over het algemeen niet de gemakkelijkste weken.
Deze keer heeft hij last van zijn benen, die overdag pijnlijk zijn maar hem vooral ’s nachts plagen. Dat gaat ten koste van zijn nachtrust en dat komt het algemeen gevoel van welbevinden weer niet ten goede.

Het leven gaat verder zoveel mogelijk zijn gewone gang. Het werk geeft afleiding, in deze periode zijn er wat seizoen-afsluitende feestjes en ook de verjaardag van gisteren hebben we, zij het in zeer afgeslankte vorm, gisteravond met twee dochters én aanhang kunnen vieren. We hieven het glas rond de vuurkorf (voor het eerst dit jaar!) en hebben met de groep nog even geskyped met onze dochter in Engeland: was ze er toch even een beetje bij, met dank aan de moderne communicatiemogelijkheden.

De omgeving leeft erg met ons mee. Afgelopen weekend bracht iemand een klein zelfgebakken appeltaartje voor bij de koffie en van de week kregen we van een bevriend stel uit Roden zelfs een cadeau-pakket in een mooie doos met kadootjes, pakjes en ‘lekkere&nuttige’ levensmiddelen die het leven zeer veraangenamen.
Wat een verrassing! Samen pakten we de doos uit en stalden alles uit op het aanrecht: het was een combi van een verjaardag, sinterklaasavond en het uitpakken van een kerstpakket. Wij voelden ons erg verwend. De komende weken hebben we genoeg te lezen, te puzzelen, te eten en te drinken! Dat de maakster van het pakket ons goed kent bleek uit het feit dat er een zelf-geborduurd onderzettertje in het pakket zat én een zelfde onderzettertje waar ik zelf iets in kan borduren. En dat ik graag een glaasje rode port drink is natuurlijk niet echt een geheim. Proost!

Reageren

25 juni: Geboortedag

Door Ada

Op 25 juni 2015

In Alledag, Geschiedenis

Vandaag is het 54 jaar geleden dat Gerard werd geboren. Zijn moeder vertelde in het verleden op zo’n verjaardag altijd wel even het verhaal van zijn geboorte. Het gezin bestond destijds uit vader, moeder, twee zonen en twee dochters. Mei 1961 was het gezin verhuisd van de Noord Oost Polder naar Geeuwenbrug, waar ze een kleine boerderij hadden gekocht. Moeder was pas in juli uitgereķend. Ze was een grote vrouw, dus je zag wel dat ze zwanger was, maar ze was niet heel dik.

Zondagmiddag 25 juni 1961 zouden oom Hendrik en tante Mien op bezoek komen. Ze zouden het nieuwe huis komen bewonderen. Maar ‘s morgens begon het bij moeder te rommelen en bij het vijfde kind weet je echt wel of je al dan niet gaat bevallen. De huidige generatie kan zich het niet meer voorstellen, maar op zondagmorgen kon je de visite voor zondagmiddag niet meer afzeggen. Je kon ze eenvoudigweg niet bereiken.
( Hoe belde je dan, vroeg Carlijn laatst. Niet. NIET!?!? Dat ging haar voorstellingsvermogen te boven).

De visite kwam. Voorzichtig werd hen duidelijk gemaakt dat de bevalling aanstaande was. Maar dat was volgens tante Mien niet zo. “Daor liekt het aans hielemaol niet op. Ie ziet d’r ja haost nog niks van!” Pontificaal namen oom en tante plaats en lustten wel een kopje thee.
Op een gegeven moment hield moeder op met toneel spelen, ging naar de slaapkamer en vertelde vader dat hij de dokter moest gaan halen. Toen begreep de familie pas dat het menens was en droop af. Gerard is diezelfde avond nog geboren.

Zondagmiddag is het groot feest: dan gaan we het vieren met familie en vrienden! Het belooft mooi weer te worden, dus we kunnen ook gebruik maken van onze buitenboel. De vriendengroep verraste ons met het aanbod om het buffet te verzorgen: ’t wordt vast TOP!

Reageren

24 juni: Mozart in de Onlanden

Door Ada

Op 24 juni 2015

In Alledag, Muziek

Vandaag op de fiets naar Groningen. Midden in ‘de Onlanden’ tussen Peize en Groningen kwam “Romanze” van Mozart voorbij op de oortjes van mijn MP-3. Nog steeds krijg ik kippenvel als het nummer begint.

Klassieke muziek was bij ons thuis niet echt een ding. We keken naar programma’s als het Schlagerfestival op de ARD, Op volle toeren van de Tros en Avro’s TopPop. Toen ik een jaar of 15 was, was ik één van de oudste leden van Kinderkoor ‘de Schakeltjes’ in Hoogersmilde. Ik speelde gitaar en zong vaak een tegenstem met de oudste kinderen. Voor het koor stond meneer Mosselaar en er was een vaste organist als we gingen optreden. Op een avond, na een generale repetitie in de kerk bleven Mosselaar en de organist nog na om te oefenen voor een stuk dat ze dat weekend daarna samen gingen spelen. Mosselaar speelde hoorn. Ik ruimde ondertussen mijn gitaar en de standers op. Wat ik hoorde was prachtig. Hoorn en orgel. Een hele mooie melodie waar ik stil van werd. Ik ging op een stoel voor in de kerk zitten en heb geluisterd. “Wat spelen jullie daar?” vroeg ik? “Romanze van Mozart” was het antwoord.
Het bleef in mijn hoofd verankerd. Het woord Romanze onthield ik, maar de melodie zakte in de loop van de jaren weg.

Een aantal jaren geleden ontdekte ik You Tube. Ook ontdekte ik hoe je van een You Tube filmpje een MP3 document kunt maken. Op goed geluk typte ik ‘Romanze Mozart’ in. En daar klonk ineens de hoorn, deze keer met een heel orkest eronder. De tranen kwamen spontaan, de melodie was nog net zo mooi als toen en ik bevond me weer als 15-jarig meisje in onze toenmalige kerk in Hoogersmilde.

Meneer Mosselaar is al overleden. Maar als Romanze voorbijkomt op m’n MP3-speler dan zie ik hem weer met z’n hoorn bij het orgel staan.
Luister hier >>>> naar een prachtige uitvoering van ‘Romanze’

Reageren

23 juni: gehaakte zomerkol

Door Ada

Op 23 juni 2015

In Haken, Handwerken

Een paar weken geleden was ik op bezoek bij de schoondochter van mijn vriendin. Voor haar had ik een ‘nonchalante cape’ gebreid, zie 27 januari >>>
We spreken elkaar niet zo vaak, maar weten toch veel van elkaars achtergrond door de verhalen van de vriendin. Het was die middag dan ook vertrouwd gezellig toen we elkaar spraken bij een kop thee in haar tuin.

Zij houdt van haken. Ze was bezig met een zomersjaaltje van dunne witte katoen. “Ik heb graag iets om m’n nek, maar het moet niet te warm zijn” vertelde ze. Wat een leuk idee! Dat ging ik ook doen. Hiervoor kocht ik een bolletje witte Durable haakkatoen nr. 10 en ik haakte het op haaknaald nr. 2 en een half.

Het patroontje voor deze steek heb ik even opgezocht: je vindt het op 5 mei >>> op het blog ‘Blij dat ik brei’ . Het is een haakpatroon voor een omslagdoek, ik heb het gebruikt voor een luchtige zomer-col. Er staat een heel duidelijke tekening van hoe je moet haken. Met het aantal steken dat je opzet bepaal je hoe breed je kol wordt. Van te voren even tellen dus.

Reageren

22 juni: Wild, bont en spannend (2)

Door Ada

Op 22 juni 2015

In Borduren, Handwerken

Op 8 november >>> schreef ik dat ik begon met een ‘luxe, geborduurd tablethoesje’. Dat is nu inmiddels 7 maanden geleden en ik heb de helft af. Het is inderdaad niet geworden zoals het in het boek stond, ik heb verschillende patronen gecombineerd. Het ziet er nu zo uit.
luxe tablet hoesje

Dit is de voorkant, de achterkant wordt iets langer, zodat er een soort flapje aan de voorkant overheen gaat vallen.
De grote, opvallende “A” is van een Margriet patronenblad van een alfabet met bloemen. De A is van Anemoon. En van Ada natuurlijk. Sommige randen heb ik uit het boek van Sterrenburg en sommige stukjes heb ik zelf bedacht.

Tot nu toe heb ik alles nog kunnen borduren met de grote berg restjes die ik in de loop van de jaren heb verzameld. Het is een heel getel en gepuzzel om alle stukjes op elkaar aan te laten sluiten, maar ik heb er veel plezier in. Bij breien en haken kan ik heel goed televisiekijken of een gesprek voren, maar borduren is mijn manier van ‘mediteren’. Meestal trek ik er ongeveer een uur voor uit en geniet van het vullen van het witte stramien met de verschillende kleuren en patronen. Het is erg rustgevend. Soms zet ik er een muziekje bij op, soms ook niet. Na een uur ben ik dan helemaal bijgekomen en uitgerust. Dan moet ik ook nodig weer bewegen, want een uur achter elkaar zitten in dezelfde houding is niet best voor je lichaam.

Het tablet hoesje heeft immers ook geen haast: ik gebruik al sinds 5 november de gehaakte versie. zie >>

Reageren

21 juni: Vaderdag

Door Ada

Op 21 juni 2015

In Alledag

Vaderdag c.q. moederdag: wij ‘doen er niet aan’. Toen onze kinderen klein waren wel natuurlijk.
Vaderdagkado We kregen zelfgemaakte macaronikettingen, brievenstanders, stropdassen en wandtegeltjes (zie het voorbeeld hiernaast) aangeboden met een toepasselijk gedicht: “Lieve papa, luister even, vandaag is het vaderdag!”
Het mooiste aan zo’n dag vond ik altijd dat je als vader of moeder dan niks hoefde te doen.

De rol van vader is Gerard op het lijf geschreven. De dochters dragen hem op handen en roepen nog regelmatig ‘Papa kan alles!’ Er zijn zelfs Engelsen die dat Nederlandse zinnetje al kunnen uitspreken.
Toen Gerard werd ontslagen bij zijn vorige werkgever zaten onze dochters ontgoocheld op de bank. Dat was in hun beleving wel het stomste dat een werkgever kon doen: hun vader aan de kant zetten.

Natuurlijk zijn ze het niet altijd met hem eens.
Legendarisch is de uitspraak van een tweejarige Carlijn tijdens de verbouwing van ons huis in 1996.
Ze had het helemaal gehad met de rommel en de herrie en riep stampvoetend: “Papa toep maakt! Papa waai maakt! Papa tom!”
Maar dat zijn uitzonderingen.
Over het algemeen wordt papa zeer gewaardeerd.
Hij had in ons gezin ook een groot aandeel in de opvoeding en fungeerde menigmaal als buffer tussen mij en mijn (in mijn ogen) wanordelijke dochters.

Vandaag een dierbare, iets onscherpe foto.
Vaderdag Hij is genomen op een doordeweekse dag na het eten in 1995. Harriët had de hele dag een staartje in gehad, maar dat had ze er uit gehaald, vandaar de ‘oogverblindende coupe de plumeau’. Ook Frea’s vlechtje had het avondeten niet gehaald, dus er was geen sprake van ‘nog even haar kammen voor je op de foto komt’.De foto zegt alles over deze vader en zijn dochters.
Toen konden ze alle drie nog tegelijk bij hem op schoot…..

Reageren