Maand: juni 2015 Pagina 2 van 3

20 juni: Grieks eten zonder witte bonen

Door Ada

Op 20 juni 2015

ZWO Al een aantal jaren is Gerard voorzitter van de werkgroep ZWO van onze kerkelijke gemeente. De letters ZWO staan voor Zending, Werelddiaconaat en Ontwikkelingssamenwerking. Ben je benieuwd wat ze zoal doen? Hierbij een link >>> naar hun eigen pagina op onze website.

In juni sluiten zij het seizoen altijd af met een gezamenlijk etentje. Dit jaar was dat afgelopen donderdag en geheel in de stijl van de werkgroep gebeurt dat niet in een duur restaurant, maar bij iemand thuis onder het motto: “Door elkaar, voor elkaar”.
Dat betekent dat iedereen thuis een deel van het menu klaar maakt. Iedereen neemt het resultaat van zijn kookkunsten mee en dat wordt gezamenlijk opgegeten.
Ieder jaar wordt er een land uitgekozen en worden er gerechten voorgesteld uit dat land die je zou kunnen maken.
Dit jaar was het thema ‘Griekenland’ en Gerard zou een ovenschotel met witte bonen kunnen maken.

Bij dit afsluitende etentje is ‘de aanhang’ van de werkgroepleden ook altijd welkom. In ons geval zorgt ‘de aanhang’ ook voor het mee te brengen gerecht en deze aanhang houdt niet van witte bonen. Zo’n gerecht ga ik dan ook niet maken. Op internet zocht ik op ‘Grieks eten’ en ik vond een Griekse spinazietaart met feta en filodeeg: Spanakopita >>> . Dat vond ik een prima alternatief.

Het etentje was een groot succes. Er was een koude Gazpacho (soep) met zelfbakken brood en Tzatzikisaus als voorgerecht en als hoofdgerecht kon je kiezen uit Moussaka, Kip met groente, Spinazietaart of Pastasalade met rauwkost en féta. Het toetje bestond uit twee delen: baklava én griekse yoghurt met honing en walnoten.
Gelardeerd met vruchtensap c.q. wijn, geserveerd op een bedje van goede gesprekken.

We hebben de witte bonen niet gemist.

Reageren

19 juni: Even geduld A.U.B.

Door Ada

Op 19 juni 2015

In Alledag

Vanmiddag onderging Gerard het laatste deel van de vierde chemo.
Een injectie en een infuus met botversterker.
Afgelopen dinsdag heeft hij in overleg met internist niet de volledige chemokuur gekregen. Hij had veel last van z’n benen en voelde dat de krachten wat afnamen. Vanaf woensdag knapte het echt weer wat op. Lopen en slapen ging beter en hij kon het overdag goed volhouden.

We zijn nu in afwachting van de start van de stamceltherapie, het duurt wel erg lang voor we daar bericht van krijgen. Het secretariaat van het Martiniziekenhuis heeft al geïnformeerd, dinsdag heeft de internist hierover nog een mail gestuurd naar het UMCG en gisteren heeft de huisarts er nog eens achteraan gebeld. Doortastende vrouw. Ze kreeg te horen dat Gerard binnen nu en drie weken wordt uitgenodigd voor een combispreekuur. Hij staat op de lijst mevrouw. “Maar kun je hem dan niet wat naar boven schuiven? Zodat hij wat eerder aan de beurt is?” Nee dus. Geduld moeten we hebben. “Bezit uw ziel in lijdzaamheid” kon mijn vader dan zo treffend opmerken.

We wachten dus maar af. Maar ‘ ieder nadeel hep ze voordeel’. Wij hadden eigenlijk niet verwacht dat we bij de Waninge familiedag zouden kunnen zijn, (dit jaar op 4 juli) maar dat lijkt nu misschien toch te kunnen. En ook Gerard s verjaardag volgende week hoeven we niet ongemerkt voorbij te laten gaan. We proberen maar te genieten van wat nog wel kan. We plannen niet te ver vooruit. De kalenderblaadjes van juli en augustus zijn nog akelig wit….niets voor ons!

Reageren

18 juni: Franse les

Door Ada

Op 18 juni 2015

In Alledag, Lezen

Franse les. Zo heet het boek dat ik kreeg van één van de mannen waarmee ik op Franse les zit. Het is een vermakelijk boek. Het is geschreven door een Engelsman die in Zuid Frankrijk woont. Hij vertelt over de franse gewoonten met betrekking tot eten en drinken, die (zoals we allemaal wel weten) erg afwijken van de Engelse eet- en drinkgewoonten.

De schrijver, Peter Mayle, is helemaal weg van het Franse land. Hij begint zijn boek als volgt: “Mijn vroegste jeugd heb ik doorgebracht in de gastronomische wildernis van het na-oorlogse Engeland, in de tijd waarin het aanbod van delicatessen miniem was. Ik zal in mijn jeugd vast wel smaakpapillen hebben gehad, maar die zijn toen niet gebruikt.” Leuk boek, het water loopt je regelmatig in de mond.

Van onze eigen Franse les hadden we in april de laatste bijeenkomst gehad. Maar we sluiten het seizoen altijd officieel af met een etentje in De Biechtstoel >>> in Groningen. Een van de mannen heeft ‘banden’ met dat etablissement en het eten is prima.

Dinsdagavond ontmoetten wij elkaar rond 18.15 uur aan een grote tafel die voor ons gereserveerd was. Het was weer heerlijk. We hebben allemaal lekker gegeten en uitgebreid bijgepraat. Het leuke was dat we niet steeds naast dezelfde persoon zaten. Eén van de heren is in een vorig leven onderwijzer geweest en dat gaat nooit helemaal over. Hij had het volgende bedacht: iedere plaats had een nummer en na iedere gang moest iedereen een cijfer uit een mandje halen en op die plek moest je dan gaan zitten.

Halverwege nam de jongste leerling het woord. Hij wilde graag met ons delen dat zijn vrouw en hij hun tweede kindje verwachten. Gefeliciteerd!
Na het doorgeven van de bestelling voor het nagerecht hebben we samen nog twee liederen gezongen. Eén was speciaal voor de jonge ouders: “Prendre un enfant” van Yves Duteil >>>
Een prachtig lied met een ontroerende tekst. Hierbij een link>>> naar een pagina waar zowel de Franse tekst staat als de Nederlandse vertaling.

Om 22.00 uur, na de nodige glazen ‘du vin rouge, du vin blanc ou du bière’ namen we afscheid met een dikke zoen. In september zien we elkaar weer voor de ‘nulde’ les om na de zomervakantie bij te praten.
Ik kiek d’r al weer naor uut. En daar is geen woord frans bij.

Reageren

17 juni: Yoga

Door Ada

Op 17 juni 2015

In Alledag

Stress. Kop vol zorgen. Van een goede vriendin kreeg ik het advies om eens yoga c.q. pilates te gaan doen.
Daar heb ik lang over nagedacht.
Want ik wist eigenlijk wel zeker dat het niks voor mij was. Totdat ik een aantal weken geleden van de fiets viel en de dag erna niet kon lopen en zitten van de spierpijn.
Iemand zei: “50-plus he? Heb je wel eens aan yoga gedacht? Daar wordt je in ieder geval leniger van….” (lees: je bent eigenlijk toch wel een beetje een stijve hark).

Maandagmorgen 09.45 uur zat ik op het bankje voor de deur van het leslokaal van de sportschool . Langzaam kwamen de andere yogisten binnen.
En o vreugde: een paar kende ik.
I. van de cantorij.
M. van de gespreksgroep.
Twee vrouwen die ik ken van kerk maar niet bij naam.

Ze stelden me gerust en namen me op sleeptouw.
Een uur duurde het. Zwait’n dokter.
Ik was nog niet helemaal in balans. Helemaal niet eigenlijk.
Ik viel bijna om. Kreeg kramp. Zwaaide enthousiast met links terwijl het rechts moest zijn.
“Hoe ging het?” vroeg de instructeur na afloop.
Ik vertelde van het omvallen en de kramp en de strijd tussen mijn linker en rechter hersenhelft.
Volgens hem “ging het helemaal goed komen..!”
Bij zulke uitspraken gaan mijn nekharen al overeind staan. Helemaal goed, hou toch op.

Ik ga het eerst een maand proberen. Eerst zelf maar eens onderzoeken of het ‘helemaal goed komt’.

Reageren

16 juni: ’s Nachts van Skik

Door Ada

Op 16 juni 2015

In Muziek

Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een aanhanger ben van Daniël Lohues.
De eerste keer dat ik Skik hoorde met ‘Op fietse’ hadden wij nog speakertjes in het keukenplafond. De radio stond destijds standaard op Radio 2 en ik hoorde een zin in mijn eigen dialect “Wie döt mij wat vandage..” Huh? Je had vanaf de jaren ’70 Normaal, maar die zongen geen Drents. Maar dit was dus Drentse popmuziek. Maar ik vond destijds ook heel veel muziek van Skik ‘gerag’, dus ik volgde het eigenlijk niet zo.

Toen Lohues solo ging met Allennig 1 liet mijn broer mij op een verjaardag van mijn moeder het lied ‘Karke’ horen. “Moe’j ies luustern. Vin jij vast ok mooi.”
Nou en of. Vanaf Allennig 2 hebben we alle shows van hem bezocht en er intens van genoten.

Dit jaar treedt hij helaas niet op, maar ik hoorde van een collega/Daniëlfan dat hij volgend jaar weer met een optreden gepland staat in de Stadsschouwburg. Van onze vrienden in Peize hoorde ik dit weekend dat zij al kaarten hebben. Ook voor ons! Ik verheug me d’r al weer op.

Van één van onze predikanten kreeg ik twee jaar geleden een CD van Skik met de titel “Best Tof”. En die was best tof. Skik is al lang ter ziele, maar ik ontdekte dat ze toch wel erg mooie muziek hadden gemaakt. Het mooiste lied van die CD vind ik ’s Nachts. Het is zo typisch Daniël Lohues en ook zo typisch Drents. Het lied beschrijft iemand die eigenlijk wel van alles wil zeggen tegen een meisje, ’s nachts de mooiste dingen bedenkt en op het moment supréme er niets van terecht brengt.
Lohues zingt zinnen als: “Ie kunt pas weten wa’k bedoel as ik ’t hardop tegen joe zeg, maor veurdat ik dat doe bin’k al weer weg.” “ Ik maak mij drok om woorden die ik toch nooit tegen joe zeg, maor vaak is dan de maone net weer weg….”
Een lied dat iemands worsteling heel prachtig omschrijft, de ietwat schuchtere Drent die het moeilijk vindt om wat er in zijn hart leeft onder woorden te brengen. ’s Nachts van Skik >>> Luister en geniet.

Reageren

15 juni: “Veur in ’t veugelhuussie….”

Door Ada

Op 15 juni 2015

In Alledag, Bloemen

Vanmiddag moest mijn moeder om 14.00 u in het ziekenhuis zijn. Deze keer ging ik met haar mee. Vorige week belde ze al.
“Wo’st du dan wel eem met mij hen het tuuncentrum?” Tuurlijk. Graag zelfs. In het ziekenhuis waren we snel klaar, dus om 14.45 u zette ik de auto bij Bodenstaff in Smilde op de parkeerplaats.
Minutieus werden de plantjes uitgezocht. “Veur in dat holten bakkie van die kleine petunias. En wil ok graag zo n pottie an de reegnpiepe. Daor wil ik dan fuchsia s in. En in die grote maande zo grote plant met van die rooie bloemen. O, en ok nog een petunia veur in t veugelhuussie.”

“Veur in t veugelhuussie?” vroeg ik. Mijn moeder had bedacht dat dat vogelhuisje de hele zomer zonder potje vet op haar platje zou staan. Dan kon er toch leuk een petunia in?
“Doe krigst ok zo’n plantje van mie, jullie hebt toch ok een veugelhuussie naost de schure staon?”
Bij Bodenstaff dronken we nog even genoeglijk een kopje thee. Met een plak boerencake. En zo maakten we toch nog een gezellige middag van het ziekenhuisbezoek

In mijn moeders piepkleine vogelhuisje vulde de petunia inderdaad de hele binnenkant.
Maar Gerard s eigengemaakte vogelhuisje is eigenlijk meer een riante vogelvilla. Waar s winters ook kraaien en eksters op landen….. Het plantje verdronk in de ruime eetkamer.
Ik heb hem maar een beetje aan de kant gezet.
En ik moet zeggen: inderdaad leuk!
Ik kreeg nog een advies mee: “Mo’st de dooie bloempies d’r wel uuthaaln.” Ja ma.

Reageren

14 juni: Samen (2)

Door Ada

Op 14 juni 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Op 29 mei >>> schreef ik over de samenwerking van twee cantorijen.
Dit weekend stond in het teken van het afscheid van één van onze predikanten: Harm Jan Meijer. Vrijdagavond was er een soort bonte avond, waarop allerlei groepen ‘iets’ deden in het kader van dit afscheid.
Toneelstukjes, cabaret, feestliederen: er kwam van alles voorbij. Harm Jan lust graag een glaasje port, praat graag en veel, is erg van de verbinding en is ‘zuunig’. Het kwam in vele verschijningsvormen voorbij.

Vanmorgen was de officiële afscheidsdienst. Om 08.55 uur verzamelde zich een indrukwekkend koor van 45 mensen voor het inzingen o.l.v. onze cantrix. Zoals gewoonlijk was dat op zich al een genoegen. Erwin Wiersinga, organist vanmorgen, vroeg vanaf zijn orgelkruk: “Wat gaan we doen?”
“Houd mij in leven!” riep de cantrix, waarop Erwin constateerde: “Dat zou ik inderdaad graag willen ja.”.

Bij een ander lied vroeg Erica of de organist iets zachter wilde begeleiden. Een tenor zei dat hij het orgel dan niet kon horen. “Ja” merkte onze cantrix met een knipoog op “we zijn met een groot koor, dan is het misschien een idee om iets zachter te zingen?”
Het zingen met zo’n groot koor was een feest. Wat mij betreft zeer voor herhaling vatbaar.

De dienst zelf was indrukwekkend. Daar kan ik op zich nog wel een blog over volschrijven, maar dat voert te ver. Een foto-verslag van vrijdagavond en van de dienst van vanmorgen is binnenkort te zien op de website van onze kerk >>>
Wat mij ontroerde was de toespraak van de broer van Harm Jan. Hij was 15 jaar ouder en belichtte de rol van Harm Jan als jongste broertje in het gezin en wat het feit dat hij predikant was geworden voor hen had betekend. Hij was aangedaan toen hij vertelde over een zus die hen was ontvallen en die het geweldig zou hebben gevonden als ze er vanmorgen nog bij had kunnen zijn. Zijn verhaal, met een “kruudig veenkoloniaol accent” gaf ons een blik op een respectvolle en warme familieband en hoe belangrijk die voor Harm Jan en Margreet is.

Wil je het verhaal van de broer ook horen: de dienst is terug te beluisteren via kerkomroep >>>. Het is zeker de moeite waard om de dienst nog eens te horen, alleen al om de prachtige stukken die Erwin ten gehore bracht op het orgel. En natuurlijk om de twee cantorijen in gezamenlijkheid te horen zingen……!

Reageren

13 juni: Hartige taart

Door Ada

Op 13 juni 2015

In Koken & bakken

Vanmorgen fietste ik van Roden naar Een, op weg naar de kapper. Dat is een prachtige fietstocht, bij Roderesch langs, door een bos, langs het hunebed, door Steenbergen, langs weilanden met koeien, schapen en paarden. Nu de bomen zo vol in het blad zitten is het puur genieten op de fiets. Het bos rook lekker, de vogels floten uitbundig, het hunebed lag in de zon te blikkeren: Drenthe op z’n mooist.

Het was een rommeldag vandaag: na de kapper niets op het programma. Vanavond gaan we naar vrienden voor een borrel en goed gesprek. En een boom klaverjassen. Vandaag aten we één van mijn lievelingsgerechten: hartige groentetaart. Ik heb het van een MAVO-vriendin. Toen wij een aantal jaren geleden bij haar waren met ons mini-reünieclubje (zie 9 mei >>>) had haar dochter deze heerlijke taart voor ons gemaakt. Ze gebruikte hier voor geen pakje van Koopmans of zo, het waren allemaal vrij eenvoudige ingrediënten. Ze mailde me later het recept:

Benodigdheden voor twee personen:
– 8 plakjes bladerdeeg voor hartige taart
– 4 eieren
– 100 gram geraspte kaas
– bakje champignons
– 2 uien
– 1 prei
– 1 paprika
– 125 gram gerookte spekreepjes
– 200 cc houdbare kookroom

Verwarm de oven voor op ca. 200 graden.
Bedek de bodem van een springvorm met bladerdeeg. Spekjes bakken.
Groenten schoonmaken en in stukjes snijden, 10 minuten smoren met een beetje olijfolie.

Spekjes door de groente roeren en vervolgens in de springvorm doen.
De helft van de geraspte kaas hier overheen strooien.

Roer de eieren door de room. Giet dit mengsel over de groente in de vorm (indien gewenst op smaak brengen met peper en zout).
Strooi de rest van de geraspte kaas over de taart.
Bak de taart in ca. 30 minuten gaar.

Reageren

12 juni: Mijn kant van het bed

Door Ada

Op 12 juni 2015

In Muziek

Op Radio 5 hoor ik soms muziek vanuit de tijd dat ik al wel geboren was, maar nog geen benul van muziek had. Zo hoorde ik een opname van “The Brothers Four’, een Amerikaanse Folkgroep uit de jaren ’60. Het klonk mij letterlijk ‘als muziek in de oren’. De groep bestond uit vier mannen. ‘Zoetgevooisd’ is het woord dat hun zang het best omschrijft. Iemand anders zou ‘kwijlmuziek’ misschien een betere omschrijving vinden, maar ik vind het prachtig.
Luister bijvoorbeeld maar eens naar “Come to my bedside my darling’.
Klik hier >>> voor een video op YouTube.

Je kent de melodie vast, want Egbert Douwes heeft er in de jaren ’70 en grote hit mee gehad met de titel: “Kom uit de bedstee, mijn liefste”. Wat ik dan weer zonde vind van zo’n mooi nummer.
Als je naar dit nummer luistert met een koptelefoon, hoor je muziekinstrumenten en stemmen van verschillende kanten komen.

Dit liedje heb ik een tijdje op mijn telefoon als wekker ingesteld. Werd ik ’s morgens wakker gezongen door 4 mannen die vonden dat ik aan hun kant van het bed moest komen liggen. Op een gegeven moment werd ik er niet meer wakker van. Ik droomde de muziek er gewoon bij in mijn droom en sliep gewoon verder…….

Reageren

11 juni: zwart gehaakt vestje

Door Ada

Op 11 juni 2015

In Haken, Handwerken

Op 15 maart schreef ik over een rest partij wol die ik kocht, bij ons thuis kortweg aangeduid als ‘de graftak-wol’. Daar heb ik al een trui zonder mouwen van gebreid, zie mijn blog van 7 april. Er was nogal wat over, maar eigenlijk net niet genoeg voor een truitje of vestje. Tenzij ik koos voor een patroon met hele grote gaten. Dat is het dus geworden. De basis is een baan uit een sprei die ik ooit heb gehaakt. Met wat creatief meetwerk heb ik een filet-vestje gehaakt, omzoomd met schelpjes van 8 stokjes in een vaste.

Gistermiddag fietste ik op de terugweg van mijn werk even bij ’t Spinnewiel >>> (Roden) langs. Net als Daan Nijman verdient deze handwerk winkel onze aandacht en klandizie, want in de periode dat handwerken niet zo populair was als nu kon ik daar altijd terecht voor materiaal en een goed advies. In de winkel is een hele wand met knopen op kleur gesorteerd en daar vond ik de knopen die ik zocht bij het vestje.

Zogenaamde houtje-touwtje knopen. Op een schelpje aan de ene kant van het vestje bevestigde ik de knoop, die je dan vervolgens door het schelpje aan de andere kant haalt. Je hoeft dan geen knoopsgat te maken, de knoop kan door het gleufje tussen het 4e en het 5e stokje van het schelpje.
Als ik voor knoopjes in ’t Spinnewiel kom moet ik me mezelf eerst streng toespreken: “Alleen knopen!” Voor een liefhebber van handwerken ligt de winkel namelijk vol verleidingen: nieuwe ideeën, nieuwe technieken, borduren, breivoorbeelden, gehaaktje hebbedingetjes….. ik moet mijn denkbeeldige oogkleppen opzetten en recht op de knopen afgaan. Maar naast de knopen staan de manden met sokkenwol. Waar je van die leuke babyvestjes (beschrijving zie 12 november) van kan breien ….. weer € 21,= uitgegeven.

Reageren