In ons a-sportieve Vrieswijk- gezin was sport vroeger geen onderwerp van gesprek.
Niemand deed aan sport, mijn broer en ik hadden er een grondige hekel aan.
Sport kijken op televisie was ook nooit aan de orde.
Mijn ouders gingen op zondagmiddag  niet op bezoek bij ome Jan en tante Tinie als er een EK of WK schaatsen was, want “dan zit ie met mekaar de hiele middag naor dat ding te gapen”. Ze vonden er gewoon niks aan.

Toen ik verkering kreeg met Gerard was sport ineens een ding. Hij zat op voetbal, later op volleybal,  keek iedere zondagavond naar Studio Sport en transformeerde in een ander wezen als er een EK of WK voetbal was.
(even een zijpaadje: als Nederland meedoet op een internationaal kampioenschap komen de kinderen graag bij ons om Gerard met z’n stropdas met voetballen erop helemaal op te zien gaan in de wedstrijd, compleet met aanwijzingen voor de spelers, ter zake doend commentaar en bijbehorende bewegingen…..)
Deze zomer is er weer veel voetbal op de televisie, al beleeft Gerard het nu veel minder intensief omdat ‘we’ niet meedoen. En er zijn olympische spelen.
Inmiddels heb ik mij er mee verzoend. Ik geniet van de sfeer er omheen en ik geniet van Gerard die er soms zo helemaal in op kan gaan.

ChurandyHeel af en toe komen er pareltjes voorbij in die sportprogramma, waarin naar mijn idee voor het overige vooral oeverloos wordt gemekkerd.
Eén zo’n pareltje is Churandy Martina. Hij heeft zich in ons gezin onsterfelijk gemaakt met zijn uitspraak: “Ben blij man! Kannie klagen man!” uitgesproken met een stralende glimlach na het behalen van een finaleplaats bij de Olympische Spelen. Vorige week vrijdagavond werd hem gevraagd naar zijn mening over de uitsluiting van Rusland bij de Olympische spelen.  Hij zei:

“Er is een God daarboven en het komt toch uit.
Je moet goed doen en als je kwaad doet dan heeft dat consequenties.” 

Zo is het. Churandy is een gelovig man en steekt dat niet onder stoelen of banken.
Voor mij een voorbeeld van hoe het ook kan. Over pretlichtjes gesproken.
Ik hoop dat hij goud wint!