Eindelijk: de Catharinacantorij is weer begonnen! Gisteravond was de eerste repetitie, voorafgegaan door ons jaarlijkse ‘in-stapje’.
We verzamelden ons rond 16.00 u en reden naar Coco Maria >>>, een uitspanning bij Veenhuizen.
We werden welkom geheten door een kleurrijke mancoco maria: gastheer Hein Moes.
Hij had koffie/thee en wat lekkers en vertelde ons over de geschiedenis van Veenhuizen, de Koloniën van weldadigheid, de gevangenis, maar ook over ‘zijn’ Coco Maria. Wat een plek. Als je naar de website gaat krijg je een indruk van wat het is, maar eigenlijk moet je er gewoon een keer heen.

Om 18.15 u waren we weer terug in Roden voor een heerlijke maaltijd. Soep, broodjes, hartige taarten, salades: er was genoeg!
Tijdens de koffie werd er al weer ouderwets geplaagd en gezeurd. Iemand knoeide ontzettend bij het inschenken van de koffie en iedereen bemoeide zich daar weer mee.
Er werden toespelingen gemaakt op de (koffiemelk) cupjes en de voorzitter wist meer knopjes te zitten dan we dachten. Ietwat giechelig begonnen we met zingen, we hadden per slot van rekening ook al een glas wijn bij het eten gehad.

Het zingen was weer heerlijk; na de zomervakantie kijk ik daar altijd zo naar uit! Niet dat we op heel hoog niveau zingen en heel  moeilijk is het ook niet. Ik ben bij dit koor omdat het meer is dan een koor. Het is een kleine kring binnen onze PKN-gemeente waarin ik mij thuis voel. Gisteravond zat ik weer op mijn vertrouwde plekje naast een alt en een bas. Af en toe merkt iemand iets op en af toe grinniken we om iets grappigs. Voor de rest zingen we. Eénstemmig, tweestemmig en vierstemmig. Maar in ieder geval samen. Volgende week weer!