Een van de leden van de cantorij gaat verhuizen.
Ze vroeg aan mij: “Weet jij nog iemand die ik een plezier kan doen met een grote zak haak- en breigaren? Het zijn allemaal overblijfsels van wat ik ooit gemaakt heb.”
Ik wist wel iemand.

Donderdagavond na de cantorij-repetitie kreeg ik het mee: twee fietstassen vol.
Iemand die niet haakt of breit zal dit niet begrijpen, maar ik word heel erg blij van twee zakken restgaren.
Donderdagavond om half elf lag de inhoud van één zak al op de bank; ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Even graaien in de berg wol, acryl en katoentjes, de kleuren bij elkaar zoeken, is dit hetzelfde garen, wat zou ik hier nog van kunnen maken…..er buitelden alweer allerlei ideeën over elkaar heen in mijn hoofd: colsjaal? Babytruitje? Knuffeltje?

Zondagmiddag is een uitgelezen tijdstip om me uitgebreid te verdiepen in de inhoud van de twee zakken.
Alles uitgestald op de keukentafel, kleur bij kleur, soort bij soort en toen alles opgeborgen in ‘Mama’s  grote restjes zak’.
Ik ben namelijk niet de enige die blij wordt van restanten garen. Er gaan regelmatig bolletjes en knotten de Drentse grens over: naar Groningen, Leeuwarden en Nottingham. Dames: nieuwe voorraad!