Maand: mei 2017 Pagina 2 van 4

21 mei: Maak joe waor.

Door Ada

Op 21 mei 2017

19 mei stond al vanaf december in mijn agenda.
De Nieuwe Kolk Assen, voorstelling “Moi” van Daniël Lohues.
We vertrokken mooi op tijd, want we wilden nog een kop koffie drinken in het Theater- café. Voor de kazerne stonden we in de file. Huh? In Assen?
Het was de laatste avond van de wandelvierdaagse. Bij de Witterbrug stond het zwart van de mensen. De gemeente Assen vond het kennelijk niet nodig om een alternatieve route aan te geven; we mochten het zelf bedenken. Assen zat op slot; iedereen wilde zijn/haar familie bij de finish met bloemen verwelkomen. Met de auto. Die finish was bij ‘de Nieuwe Kolk’….daar stond een een fanfarekorps te toeteren.
Zucht.

We hebben het gered en het was alle moeite meer dan waard. Deze keer had ik de CD van te voren niet gekocht, dus wat we hoorden was bijna allemaal nieuw.
Mensen, wat had ik weer een fantastische avond.
Lohues wist me vanaf het begin te boeien; hij neemt je mee zijn wereld in.
Erica. Pappe en mamme. Ome Henk en tante Neel die naar Canada emigreerden. Leven op een dorp. Irritatie over ‘dikke snakkerds’ in de kroeg. Westerlingen die loof van suikerbieten voor sla aanzien…..het ene moment sla je je op de knieën van het lachen, vijf minuten later lopen de tranen van ontroering je over de wangen.

Dat komt enerzijds door de muziek en de teksten, anderzijds door wat er op dit moment in ons leven gebeurt. ” Maak joe waor” zingt Lohues. Zit niet steeds te blazen over wat je allemaal van plan bent, maar maak het waar. In mijn gedachten ben ik dan bij dochter Harriet, die dit weekend moederziel alleen in Londen verbleef om op straat saxofoon te spelen. “Dat wil ik m’n hele leven al een keer doen” zei ze een aantal weken geleden “en nou ga ik het doen ook!”
Vrijdagmiddag kregen we een appje. Ze had het ontzettend naar de zin; het ging prima in Londen. Ze had al 30 pond verdiend…..
En bij onze jongste Carlijn, die in het laatste half jaar van haar opleiding zo dapper haar stage vervult bij het wijkteam van de gemeente Leeuwarden. Daar wordt ze geconfronteerd met alle facetten van het leven in de vorm van o.a. verslaving, ouderdom en verwaarlozing. Dan is 23 nog jong.
En bij de oudste Frea die haar promotie-doel donderdag bereikte.

Tranen in Assen. Van ontroering en van trots. Op onze meiden die doen wat ze zeggen. Honderden mensen zitten bij Lohues in de zaal, ieder met z’n eigen verhaal, ieder met z’n eigen achtergrond. Wat hem en zijn publiek bindt is onze Nedersaksische cultuur.
Het Drentse spreekwoord Doe zo a’j zeggen, dan lieg ie niet (ik ken het uit de serie Bartje) wordt door Lohues mooi bezongen in het lied: ‘Maak joe waor.’ Hierbij een link >>>.

Reageren

20 mei: Goede herinneringen.

Door Ada

Op 20 mei 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

orde van dienst 21 mei

Donderdagavond was de laatste Cantorij-repetitie, zondag werken we voor de laatste keer mee aan een viering van de PKN-gemeente en nemen we afscheid van onze dirigente Erica.
We waren allemaal een beetje druk van ‘ongewonigheid’.
Cantrix Erica moest ons er herhaaldelijk bij halen; “jullie zingen dit slordig” “dit ging niet gelijk!’ en meer van dit soort terechtwijzingen riep ze.
Rommelig is een goede omschrijving. We zongen wat te hard en niet geconcentreerd in het begin van de repetitie. Later ging dat gelukkig een stuk beter, maar het had alles te maken met ‘de laatste keer’.

Wij hadden als verrassing voor Erica een afscheidslied gemaakt. Dat was een tekst op de melodie van ‘Zolang wij ademhalen’, een lied dat wij allemaal wel kunnen dromen.
Vierstemmig dromen.
Iedereen had de tekst hiervan gekregen, behalve Erica.
Toen Erica aankondigde dat we Zolang wij ademhalen gingen zingen, pakten wij allemaal de tekst van het afscheidslied voor onze neus en gingen dat voor haar zingen.
Ze was blij verrast! Door de commotie was het na twee coupletten niet meer helemaal zuiver en toen we met een derde couplet wilden beginnen sloeg ze af.
“Nu eerst even weer op de goede noten. Als jullie iets voor mij zingen moet het wel mooi zijn!’ Ik vermeldde het al eerder: het is een goede dirigente!

Zondag gaan we het nog een keer voor haar zingen tijdens de afscheidslunch.
Eigenlijk had ik gedacht dat deze laatste keer emotioneel beladen zou zijn, maar dat was geenszins het geval.
De alten-rij was in tweeën gesplitst: collega Ilse en ik zaten op de achterste rij bij de mannen. Wij werden spottend ‘het alten-filiaal’ genoemd. De filiaalhouders maakte het niet uit, het plezier was er niet minder om.

Na afloop stonden we nog even na te praten en zelfs voorzitter Jaap, die toch moeite had met het opheffen van de Catharinacantorij, gaf aan dat hij het nu goed kon afsluiten.
“We hebben er met z’n allen naar toegeleefd. We weten al een tijdje dat het stopt, nu kan ik me er ook goed bij neerleggen.”

De tekst van het laatste couplet van ons afscheidslied is:
De Catharina-cantorij houdt op met haar bestaan
want Erica gaat met pensioen, ’t is haar tijd om te gaan.
Wij zullen het gaan missen, het zingen in De Deel,
maar goede herinneringen zijn er gelukkig veel!

Die goede herinneringen gaan we koesteren.
In november is de eerste reünie: het staat al in mijn agenda!

Reageren

19 mei: Proud parents!

Door Ada

Op 19 mei 2017

In Alledag

4 jaar: naar de basisschool!

November 1990.
Dochter Frea wordt 4 jaar en gaat voor het eerst naar de basisschool.
Och, wat vond ze het spannend. Op de eerste dag liep ze gelijk naar de boekenhoek.
“Kijk! Mama, boekjes!”
Mama las een boekje voor en liet haar daarna met een unheimisch gevoel achter bij juf Renny.

Frea vond het leuk op school. Ze leerde gemakkelijk en ze las alles wat los en vast zat.
Ze doorliep de basisschool en het gymnasium. Daarna ging ze in Groningen taalkunde studeren.
Ze behaalde twee masters: Spaans en Toegepaste taalwetenschappen.
Daarna vertrok ze naar Engeland om te promoveren.

… vraag me naar mijn proefschrift ……

18 mei 2017.
Einde middag gaat de telefoon.
“You are speaking with Doctor Frea Waninge.”
Kind! Gefeliciteerd!
Ze heeft er heel hard voor gewerkt.
En het viel ook beslist niet altijd mee.
Ze is nu Doctor of Philosophy. (Niet ‘letterlijk’ te vertalen als ‘doctor in de Filosofie’. Het woord Philosophy is hier niet specifiek in de studierichting filosofie, maar omvat de bredere en originele betekenis van het Oudgriekese woord “philosophia” (φιλοσοφία), wat letterlijk betekent “liefde voor wijsheid”. Iemand kan bijvoorbeeld ook aan de scheikundige faculteit promoveren en deze titel krijgen (zie >>>.) Voor mensen die benieuwd zijn naar wat ze nou heeft gedaan, hierbij een link >>> naar een pagina waarop wordt uitgelegd hoe zo’n promotie traject verloopt. En de verschillen tussen Nederland en andere landen.

In december krijgt ze haar bul.
Daar hopen wij natuurlijk bij te zijn als ‘proud parents’.
Ze is gepromoveerd op het onderwerp “emotie en motivatie bij het aanleren van een nieuwe taal.” Ik mocht lezen wat ze had geschreven.
Onder ons gezegd en geschreven: het ging ruim boven mijn pet. Engels & moeilijk. Ze heeft het ook niet voor mij geschreven.
Gisteravond schonken Gerard en ik ons een glaasje wijn in en proostten op onze dochter/doctor.
Het liefst hadden we dat persoonlijk met haar gedaan.
Soms is Nottingham wel heel ver weg…..

Reageren

18 mei: Hou van mij maar niet….

Door Ada

Op 18 mei 2017

In Muziek

Gisteren op de fiets kwam er op mijn MP-3 speler een kort liedje voorbij.
Het is een opname van een optreden van Noortje Herlaar en Maarten Heijmans bij Pauw.
Ze waren daar in 2014 om aandacht te vragen voor de serie ‘Ramses’, een docu-drama over Ramses Shaffy. Van dat kleine stukje optreden op Youtube heb ik een MP-3 documentje gemaakt.

Gerard en ik hebben de serie over Ramses Shaffy en Liesbeth List destijds met groot plezier gevolgd. Mooie muziek, goed verhaal, goede acteurs. Het liedje dat ik gisteren weer hoorde heet ‘Duet’.
Het duurt maar 1 minuut en 40 seconden.
Het mooist vind ik de regel ‘hou van mij maar niet…’.
Dat is namelijk wat ik onthouden heb van die serie over Ramses: het was een prachtige, talentvolle man met een enorme uitstraling en een overweldigende persoonlijkheid.
Liesbeth List zei er over: “Je moest wel van hem houden”.
Maar hij had daarnaast ook een complex karakter en het was heel moeilijk om een relatie met hem te hebben. In “Pastorale” zingt hij de beroemde zin: “Je kunt niet houden van de zon!’ List heeft later gezegd dat ze dat een goede vergelijking vond. Ramses was als een zon, je kon er niet te dicht bij komen.

Met dit verhaal in mijn hoofd luister ik naar dit liedje
“Hou van mij maar niet, ’t is een treurig liedje.
Liedje van verdriet, hou van mij maar niet”.
Luister naar de twee uitvoeringen van het kleine liedje “Duet” en let ook vooral op de mooie overgangen naar een andere toonsoort in de instrumentale begeleiding.

Hierbij een link naar een video met de uitvoering van Herlaar en Heijmans in 2014, Het is een deel uit het programma ‘Opium Night live’ uit maart 2013

en vervolgens een link >>> naar de versie van Shaffy en List uit de jaren ’60:

Reageren

17 mei: Zomer in mei.

Door Ada

Op 17 mei 2017

In Alledag

Vanmiddag om 16.00 uur zat ik achter ons huis onder de overkapping uit te blazen van de fietstocht Groningen Roden.
Bij het Hoornse meer lagen mensen heerlijk in het gras aan het water.
Bij de nieuwe wijk Ter Borgh vermaakten hele gezinnen zich met bootjes, zwemmen en vissen. In de Onlanden zaten dikke kikkers genoeglijk te kwaken in hun boerensloot. Om 16.15 uur zat ik met een groot glas vruchtensap te genieten van onze tuin. Zomer in mei.

Ik had uitzicht op een boom die we ooit als klein kerstboompje in huis haalden Na kerst zetten we hem in de tuin.
Het blijkt een Koreaanse Zilverspar te zijn. Ik wist helemaal niet dat wij zoiets exotisch in onze tuin hadden!

Ieder jaar verbaas ik me weer over zijn (of haar) expansiedrift.
Aan ieder takje groeit een nieuw, lichtgroen bolletje.
En waar de andere naalden prikken, zijn deze bolletjes babyzacht.
Verder komen er grijsachtige kegels aan, waar verderop in het seizoen wit-achtige, kleverige hars uitdrupt.
Vanmiddag maakte ik deze foto’s, maar ik krijg niet goed in beeld hoe fascinerend deze boom is. Want in de warme meizon hangt er een heerlijke geur van dennengroen omheen.
Klik maar eens op een foto, dan wordt ie wat groter: meer dan 20 tinten groen!
Als ik er aan denk zal ik in de herfst en in winter een up-date plaatsen van deze ‘all-seasons-boom’. Een beetje net als de Noordzee: mooi in ieder jaargetijde.

Hierbij een link naar een blog met een foto van deze boom in de winter: 4 februari ‘Bah!’>>>

Reageren

16 mei: Gastblog Gerard. Disco-jongen snuift ’the blues’ op in Grolloo.

Door Ada

Op 16 mei 2017

In Gastblogs, Geschiedenis, Muziek

Iedereen die mij een beetje kent zal zeggen: “Gerard! Jij uit eigen vrije wil naar een museum!?!’
Nou niet overdrijven zou ik willen zeggen, alsof ik nooit in een museum kom.
Vorig jaar heb ik in Delft nog de plek opgezocht waar Balthasar Gerards Willem van Oranje vermoordde.
Maar nee, ik loop niet vaak voorop naar een museum.
En ja, ik sta meestal wel weer als eerste buiten; zeker in het buitenland.
Maar als ik iets heb met het onderwerp en ze weten mijn aandacht als bezoeker vast te houden, dan kan ik enthousiast zijn.

Zo ging het afgelopen weekend ook in het Cuby & the Blizzards museum in Grolloo.
Mijn interesse werd eind vorig jaar gewekt door collega Jan Postema. Hij is één van de vrijwilligers die zich inzet voor het C&B-museum.
Ik raakte met hem in gesprek over Grolloo en werd enthousiast door zijn passie voor Grolloo en voor de Blues. Op een verjaardag vroeg ik mijn broer Jan naar Cuby, of hij daar in zijn jonge jaren iets mee had? Nou ja… of ik even tijd had om te luisteren. En hij moest natuurlijk altijd nog een keer naar Grolloo.

En zo kwam het dat ik afgelopen zondagmiddag samen met broer Jan naar Bluesstad Grolloo afreisde. Jan is bijna acht jaar ouder dan ik en als kwajongen kreeg ik wel eens verhalen te horen hoe het er aan toeging in de bar/dancings van Appelscha, Rolde en Zuidlaren, om maar een paar te noemen. In de tijd van de nozems en snelle brommers was die jeugd van toen lang niet altijd even braaf.
Die verhalen kregen we ook in het Cuby museum te horen én te zien.
Al heeft Harry Muskee maar kort in Grolloo gewoond, hij heeft onuitwisbare sporen nagelaten. Mooie oude films werden vertoond en in iedere kamer werd andere muziek afgespeeld die zelfs voor mij heel aangenaam in het gehoor lag.
We konden luisteren naar verhalen van oud-managers en gitaristen.
Verhalen van Johan Derksen, de grote animator van het Bluesfestival Grolloo.
Voor mij was het mooi om te horen hoe de beide Jannen oude herinneringen deelden over een café-baas die in de jaren zeventig de lucht van wierookstokjes associeerde met het gebruik van wiet. En daarom iedereen er uit wilde schoppen, maar dat vervolgens niet voor elkaar kreeg.
Harry Muskee, die niets met drugs had en daar vervolgens weer gedoe over kreeg met de beste gitarist ooit, Eelko Gelling.

En dan de “Plee list” van Cuby die wil ik jullie niet onthouden.
Klik hier: filmpje Plee list Cuby humor toch!! Ik kwam gewoon ogen en oren te kort. Er was zoveel moois te zien en horen, dat het zelfs voor mij als jongen van de disco-generatie genieten was.
Ik was weer even die kwajongen die de verhalen van z`n grote broers hoorde.
Mooi man.

Reageren

15 mei: Olle blèrderd.

Door Ada

Op 15 mei 2017

In Alledag

Afgelopen weekend was het Songfestival.
Zaterdagavond vierden wij de verjaardag van één van onze vrienden in Beilen.
Eén van de dames veronderstelde dat we toch zeker wel naar het Songfestival gingen kijken? Over het antwoord werd niet eens nagedacht. “Ik dacht het niet”.
Ben je al meer dan dertig jaar lid van onze vriendengroep, stel je zo’n vraag. En ze had het al zo zwaar zaterdagavond: ze komt uit Rotterdam en is hartstochtelijk fan van Feyenoord. Zondagavond na Studio Sport heb ik haar (en zwager Harry) van harte gefeliciteerd met hun overwinning!

Even ‘entre nous’: een avondje songfestival vind ik heel leuk, maar dan in gezelschap van onze dochters. Die hebben zelfgemaakte scoreformulieren waarop de meest idiote criteria staan. Ieder lied wordt uitgebreid van commentaar voorzien, ik zorg voor de catering en we hebben een avond onbekommerde gezinslol. (zie >>> voor het verslag van vorig jaar).

Zaterdagavond hadden we onbekommerde vriendenlol. Onze songfestival-fan volgde het af en toe een beetje op haar telefoon en toen O’G3NE aan de beurt was hebben we het life gekeken. Toen de uitslag bekend was, waren wij allang weer thuis. We appten nog wat met de dochters. Die vonden Portugal een terechte winnaar. De kroegbaas in Engeland had gewed op Portugal (dat doen ze daar…) en won volslagen onverwacht £ 2.000,=.
Wat een gekte rondom zo’n liedjesfestival.

Zondagmiddag zat ik bij mijn moeder. Zij bracht alles even weer terug in de juiste proporties.
“He’j nog wat van t songfestival zien?” vroeg ik haar.
” Ja, stukkies. Nao die mooie film op de Duutse keek ik eem en toen was d’r een olle blèrderd veur en later keek ik weer eem en toen was d’r een aandere olle blèrderd veur.”

Mijn moeder kan de dingen soms zo treffend zeggen…..

Reageren

14 mei: Levensweg.

Door Ada

Op 14 mei 2017

In Kerk & gemeente

In de viering van vanmorgen stond de levensweg centraal. Eén avond had ik meegepraat in het voorbereidingsgroepje; ik was benieuwd hoe wat we bedacht hadden zou uitpakken.

Voorganger Bart beeldde in mime de levensweg van de mens uit. Verrassend om te zien wat je zonder woorden allemaal kunt uitbeelden. Inclusief fietsen met een mobieltje. De kinderen op de eerste rij deden hun best om te raden welke levensfases voorbij kwamen. Vooral het ‘vissen’ na het ‘uitvliegen’ van de kinderen bracht herkenning bij de ouderen….
Kiezen we op onze levensweg voor geld en bezit? Of macht? Of kennis? Of roem en eer? De plaatjes van popsterren en sporthelden leverden bij de kinderen de meeste vingers op.
Maar gelukkig koos de gemeente bijna unaniem voor de weg van de liefde.

De kinderen kregen op weg naar hun eigen ruimte een plattegrondje met een uitgestippelde weg door de kerk mee. Het leverde een hilarisch tafereel op. De één wilde links, de andere wilde rechts. Ze stonden druk te wijzen en werden het niet eens. Eén jongetje wist welke deur hij moest hebben en riep gedecideerd: “Daar moeten we heen!” en stiefelde rechtstreeks richting uitgang. Je zag hem denken: wat een gedoe allemaal…! In zijn kielzog nam hij een paar kinderen mee. De rest volgde de ‘weg’ die op het kaartje was uitgestippeld en kreeg daarvoor applaus van de gemeente.
“Zo zie je maar weer: het valt niet mee om in harmonie keuzes te maken op je levensweg!’ haakte de predikant er ad-rem op in.

Twee quotes uit de viering van vanmorgen die mij blijven bleven haken:
– Je kunt niet altijd kiezen hoe je levensweg gaat. De weg kiest jou. Soms overkomen je dingen waar je niet omheen kunt, dan is er geen keuze. Maar dan kun je wel kiezen hoe je die weg gaat.
– God geeft ons geen routeplanner voor het leven. We moeten zelf kiezen, levenskeuzes maken en gaandeweg blijkt dan of we een goede keuze hebben gemaakt. Je kunt altijd onderweg nog andere keuzes maken en een andere afslag kiezen.

De tien woorden die Mozes van God kreeg op de heilige berg mogen we beschouwen als richtingaanwijzers: je bent vrij om zelf keuzes te maken. Zo hoorden we vanmorgen de geboden voorgelezen als vrijheden; bijvoorbeeld het negende gebod: “Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste” werd omgevormd tot: “Je bent vrij om eerlijk en vol vreugde te zeggen: “Ik weet iets goeds van hem/over haar” en anders liever je mond te houden.” Daarmee komt nadruk minder te liggen op wat moet en niet mag en wat meer op de vrije keus die ieder mens heeft om dingen te doen en te laten.
Wil je alle geboden en vrijheden op een rijtje? Klik hier 10 vrijheden voor een PDF met de tekst.
Richtingaanwijzer Jezus vatte het voor ons samen: “Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf.

We sloten de dienst af met een nieuwe canon, “Vrede wens ik je toe” die voor de dienst was aangeleerd. Altijd spannend, want canons gaan lang niet altijd goed……. ook nu niet.
Zelfs niet á capella mét orgel.

Reageren

13 mei: Mini-reünie.

Door Ada

Op 13 mei 2017

In Geschiedenis

Mavo-vriendinnen: werkweek 1975

Vandaag zag ik een paar vriendinnen waarmee ik op de Christelijke Mavo in Smilde in de klas heb gezeten. In 2006 was er een reünie geweest met onze hele lichting (examenjaar 1977) en daar ontmoetten we elkaar na jaren weer. Met z’n vijven spraken we toen af dat we elkaar in kleiner verband af en toe zouden opzoeken. Inmiddels hebben we deze bijeenkomst alle vijf al een keer georganiseerd en dit keer was ik weer aan de beurt.

Vanmorgen om 10.00 uur kwamen ze allemaal bij mij op de koffie in Roden.
Als verrassing had ik een ‘mystery-guest’ uitgenodigd. Toen ze naar deze persoon mochten raden zei Ellen: “Komt hij uit Roden”? Dat was gelijk in de roos: in Roden woont namelijk Jan Oostra, een leraar die ons vier (en sommigen van ons vijf) jaar in de klas heeft gehad.
Jan kwam om half elf en het was ontzettend leuk om hem weer zien in zijn oude rol als leraar. Met leerlingen van halverwege de vijftig……

leraren Chr. Mavo Smilde 1974

Cijfers van o.a. Ada Vrieswijk in klas 1d.

Wij hadden allemaal foto’s en oude agenda’s mee (had ik om gevraagd) maar Jan ook. Hij had bijvoorbeeld een foto van alle oude leraren van vroeger. (klik op de foto voor een vergroting.) Jan staat op de achterste rij precies in het midden.
Hij had verhalen ‘van de andere kant’. Hoe het was als leraar van een groep geitende pubers. Hoe er om gegaan werd met jongeren die stiekem drank meenamen op werkweek. Hij had een briefje mee van vier verliefde meisjes die helemaal verkikkerd 0p hem waren (hij bloosde er nog van….). Hij wist ook hoe het nu met de andere leraren was. Velen zijn inmiddels overleden, maar met de anderen had hij soms nog contact, kortgeleden soms nog.
Hij liet ons zijn oude (in onze ogen destijds saaie) leraren-agenda zien mét de cijferslijsten en we konden onszelf opzoeken. Hoe stond ik er voor als 13-jarige?
Op zulke ochtenden ben ik een gastvrouw van niks.
Ik hang aan Jan’s lippen, geniet van de oude verhalen, snuffel in oude agenda’s en vergeet koffie te zetten of iets te drinken aan te bieden. Gelukkig was Gerard thuis voor de broodnodige ondersteuning.

Jan vertrok rond de middag. Wij lunchten samen, bekeken nog uitgebreid elkaar foto’s (kinderen getrouwd, kleinkinderen, reizen) en daarna maakte we een kleine wandeling door Roden; ook brachten we een bezoek aan het Scheepstra-kabinet op de Brink.

“Wat was het meest verrassende van vandaag?” vroeg Gerard aan het eind van de dag.
Dat was het verhaal dat Jan vertelde over de conciërge, dhr. Schuttrups.
Daarover schreef ik al eens een verhaal in de streektaal, zie conciërge >>>
Het was een heel bijzondere man. Een nuchtere Drent die met de pubers kon lezen en schrijven. Jan vertelde dat Schuttrups een grote pot vol kalktabletten in zijn kantoortje

Leerlingen van halverwege de vijftig!

had staan.
Leerlingen die er uit waren gestuurd moesten zich bij hem melden, maar ook met hoofdpijn, buikpijn of grote stress kon je bij hem terecht. Je kreeg dan een kop thee of koffie, een arm om je schouder en een luisterend oor. En een glas water met een speciaal ‘aspirientje-van-de-conciërge’. Achteraf een kalktabletje dus. Het hielp bijna altijd.

Links naar vorige blogs over dezelfde onderwerpen:
– vorige bijeenkomst van de MAVO-meisjes in Joure >>>
– vorig bezoek aan het Scheepstrakabinet >>>

Reageren

12 mei: Prachtige wandeling

Door Ada

Op 12 mei 2017

In Alledag

Soms is de waarde van de dag iets heel simpels: gisteren was dat een avondwandeling.
Gerard wilde na het eten graag wandelen in het Sterrenbos.
Het was nog heerlijk warm toen we het bos in liepen.
Om deze tijd van het jaar valt er ontzettend veel te zien en te horen.
De wandeling van gisteren bood ons een aantal verschillende landschappen.

Vistrap Sterrebos foto: P. Zomer, Roden

We begonnen dus in het bos; veel lichtgroene tinten en heel veel zingende vogels.
Bij het riviertje (het Diep) aangekomen bleven we even staan op de brug boven de vistrappen. (foto: Website gemeente Noordenveld, Album Noordenveld).
We kozen ervoor om vervolgens een heel eind langs het Diep te lopen.
Weilanden, stukken ‘onland’, houtwallen, het landschap is heel divers.
We zagen van alles; twee reeën, twee boerenzwaluwen die heel eigenwijs op het prikkeldraad zaten en bleven zitten toen wij er langs kwamen, reigers, ooievaars, schapen & lammetjes, pony’s & veulentjes en heeeeel veel kleine zwarte vliegjes.
Na een heel stuk langs het riviertje namen we weer een afslag naar links en liepen langs de waterlossing weer naar voren. Op het laatst van de wandeling liepen we op een zandpad tussen twee houtwallen in en vervolgens kwamen we bij de ijsbaan uit.

Wat prachtig. We hebben geen foto’s gemaakt, we hebben geluisterd en gekeken.
Voor foto’s van dit prachtige gebied verwijs ik vandaag naar “Fred’s site”. Hij woont in Roden, is geboren in Norg en maakt prachtige foto’s.
Als je hier >>>> klikt kom je op een pagina met foto’s van het Sterrenbos. Links en rechts van de foto’s zijn pijltjes waarmee je verder kunt klikken naar een volgende foto.
Neem ook eens een kijkje op andere pagina’s: Fred maakt mooie foto’s!
Fred houdt zijn site niet erg actueel, ik kan geen evenementen na 2010 vinden…..maar wat er op staat is beslist de moeite waard.

Wil je meer informatie over wandelen in het Sterrenbos?
Klik dan hier hier >>>, dan kom je op de site ‘Wandelen rond Roden’.
Daar vind je heel veel informatie over wandelroutes.
Je kunt bijvoorbeeld ‘het ommetje Sterrenbos 2,5 km’ downloaden.
Rond acht uur waren we weer thuis.
Ajax moest immers voetballen.

Reageren