Afgelopen weekend was het Songfestival.
Zaterdagavond vierden wij de verjaardag van één van onze vrienden in Beilen.
Eén van de dames veronderstelde dat we toch zeker wel naar het Songfestival gingen kijken? Over het antwoord werd niet eens nagedacht. “Ik dacht het niet”.
Ben je al meer dan dertig jaar lid van onze vriendengroep, stel je zo’n vraag. En ze had het al zo zwaar zaterdagavond: ze komt uit Rotterdam en is hartstochtelijk fan van Feyenoord. Zondagavond na Studio Sport heb ik haar (en zwager Harry) van harte gefeliciteerd met hun overwinning!

Even ‘entre nous’: een avondje songfestival vind ik heel leuk, maar dan in gezelschap van onze dochters. Die hebben zelfgemaakte scoreformulieren waarop de meest idiote criteria staan. Ieder lied wordt uitgebreid van commentaar voorzien, ik zorg voor de catering en we hebben een avond onbekommerde gezinslol. (zie >>> voor het verslag van vorig jaar).

Zaterdagavond hadden we onbekommerde vriendenlol. Onze songfestival-fan volgde het af en toe een beetje op haar telefoon en toen O’G3NE aan de beurt was hebben we het life gekeken. Toen de uitslag bekend was, waren wij allang  weer thuis. We appten nog wat met de dochters. Die vonden Portugal een terechte winnaar. De kroegbaas in Engeland had gewed op Portugal (dat doen ze daar…) en won volslagen onverwacht £ 2.000,=.
Wat een gekte rondom zo’n liedjesfestival.

Zondagmiddag zat ik bij mijn moeder. Zij bracht alles even weer terug in de juiste proporties.
“He’j nog wat van t songfestival zien?” vroeg ik haar.
” Ja, stukkies. Nao die mooie film op de Duutse keek ik eem en toen was d’r een olle blèrderd veur en later keek ik weer eem en toen was d’r een aandere olle blèrderd veur.”

Mijn moeder kan de dingen soms zo treffend zeggen…..