Drie weken waren we in een ander werelddeel.
Heel anders dan bij ons Europa, maar door de vele Europese emigranten toch ook weer niet zo anders dan bijvoorbeeld Azië.

13 cm hoog, slicht vol

Als je mensen ontmoet vraagt iedere Canadees “How are you today?”. Het is niet de bedoeling dat je daar uitgebreid antwoord op geeft, men verwacht dat je dan iets roept als “I’m fine, thank you.”  Als je vervolgens vraagt hoe het met hén is, is dat iets wat ze in het geheel niet verwachten.
In Canada is alles veel groter dan bij ons. Eén beker koffie  is meer dan onze twee kopjes. De auto’s zijn veel groter, dus de belijning voor parkeerplaatsen ook. De koelkasten en  wasmachines zijn decimeters forser dan bij ons.
Alle huizen hebben airco. Het is daar ’s zomers erg warm, dus ‘buiten zitten’ is niet echt een ding in Canada. Met al dat water heb je ook heel veel last van neefjes, wat het buiten zitten ook niet echt veraangenaamt.
Verder zie je amper hekken en heggen tussen de gazons; het komt daar niet zo krek wie welk grassprietje maait.

Wil je van de ene naar de andere stad, dan leg je lange afstanden af; wij maakten dagen van 6 uren in de auto.
In het verkeer zijn de regels ongeveer hetzelfde als in Nederland, al moest je wel goed opletten bij stoplichten: sta je op een kruising en wil je linksaf slaan, dan krijgt tegemoetkomend verkeer tegelijkertijd groen.
Eem uutkieken dus. Gekke vrachtwagens daar trouwens: allemaal ‘hondekoppen’. (Zie foto, even op klikken voor een vergroting)
Op de snelwegen, mag je ook rechts inhalen; daar schrokken we wel van in het begin.
Verder mag je overal gratis naar de WC, zelfs langs de snelweg en het wordt allemaal keurig schoongehouden.

In de grote steden leven, net als bij ons, veel zwervers.
In Quebec liep iemand luid opera-zingend door de stad. Toen hij onze stadswandeling-groep voorbijkwam riep hij een paar keer loeihard ‘I’M NOT A BEGGAR” en zong vervolgens weer even hard verder. Geen bedelaar dus, maar wel een beetje gek.
Amerikanen in onze groep vertelden dat er bij hen in de wijk ook zo’n maffe zanger rondliep. Ze dachten even dat die ook in Canada op vakantie was….

Gastvrijheid staat in Canada hoog in het vaandel. De zondag dat wij bij Judy en Dennis waren, waren wij daar getuige van: een zoon van hen met vrouw en kinderen kwamen langs, evenals een bevriend echtpaar. Judy maakte zelf hamburgers met een soort tupperware mal, waarin je 8 hamburgers tegelijk drukt. (zie foto) Familie en vrienden namen salade én andere lekkere dingen (o.a een heerlijke cheese-dip) mee en er werden twee dozen wijn aangebroken: kartonnen jerrycans met een tapkraantje er aan.
“Ik lust nog wel een glaasje uit zo’n box van Judy” vroeg iemand. Later op de avond werden de dozen gekscherend “Judy’s Juice Box” genoemd; rood sap en wit sap……

Ook eens Canadese cheese-dip maken? Het heet ‘Hot and creamy cheese-almond-spread’. Ik kreeg het recept van de vrienden van Judy: klik hier Canadese kaasdip voor een PDF.
Net als bij de rabarbermuffins vind je eerst het originele, Engelse recept en daarna komt mijn Nederlandse vertaling.
Hamburger-tip van Judy: een gesnipperde ui en een gesnipperde rode paprika door het gehakt mengen