4 april: Net als het viooltje.

Thuis.
Je eigen ritme, je eigen dingen.

Halverwege deze woensdag komt er een rust over me, die er al meer dan een maand niet meer was.
Tijd om alle gebeurtenissen de revue te laten passeren.
Een ballenspel doen op de computer.
Rustig wandelingetje in de lentezon met Gerard.

Genieten van de narcissen en krookjes in de tuin, van de uitlopende perenboom en de hortensia’s.
Geen controles en metingen.

Onder de waslijn ontwaar ik het dappere viooltje waar ik op 14 februari ook al over schreef.
Er zijn twee viooltjes bijgekomen.
Tegen de verdrukking in (denk even aan die strenge vorst begin maart) en ingeklemd tussen tegels en waslijnpaal staat het te stralen in de aprilzon.

Ik voel me een beetje als dat viooltje.
Ook ik wil weer stralen in de aprilzon en met hulp van mijn lieve thuisfront, vrienden, familie en ons warme ‘netwerk’ ga ik mijn best doen.
De afgelopen weken zijn we werkelijk bedolven onder steunbetuigingen in de vorm van kaarten, reacties op dit blog, app’jes, mails, bloemen en telefoontjes. Op deze website wil ik mijn ‘meelezers, meelevers én hemelbestormers’ ook namens Gerard heel erg bedanken voor de support die in zoveel verschillende vormen voorbij kwam.
DANK!

(foto genomen op Tweede Paasdag in het dagverblijf van het UMCG)