In deze revalidatieperiode heb ik veel tijd om te lezen en dat doe ik dan ook.
De meeste boeken die ik koop of krijg lees ik met plezier uit, maar af en toe lees ik een boek waarvan ik na dertig pagina’s denk: “Da’week nie heur…”.
Als ik het na nog eens dertig pagina’s nog niet weet leg ik het weg.
Dat heeft niets te maken met de populariteit van een boek; door “The lord of the rings” kwam ik (tot afgrijzen van dochter Frea) niet heen.

Vandaag legde ik het boek ‘Moord in Toscane’ weg. Het is geschreven door Helene Nolthenius en het speelt in de 14e eeuw in Italïë. Het doet wat denken aan de avonturen van broeder Cadfael van Ellis Peters, maar daar houdt de vergelijking op.

Er liepen te veel verhaallijnen door elkaar. Steeds op het moment dat ik dacht ‘o, nu snap ik het weer een beetje’ kwamen er weer nieuwe namen en gebeurtenissen bij.
Misschien komt het door de narcose of door concentratiegebrek, maar ik genoot niet van het lezen. Jammer. Maar meer ook niet……

Er liggen nog behoorlijk wat boeken op mij te wachten. Eigen voorraad, maar ook meegenomen na de operatie door vrienden en kennissen die weten dat ik van lezen hou.
En lezen kan met dit prachtige weer ook buiten ….!