Morgen ga ik weer aan het werk. Wat een heerlijke herfstvakantie had ik: alle tijd voor leuke dingen, o.a. zingen en musiceren. Met Saakje heb ik gestudeerd op de cantate van Bach voor het projectkoor van Wim Opgelder, samen oefenden we de altpartij.
Verder heb ik bijna iedere dag accordeon gespeeld.
De meeste mensen weten wel dat ik gitaar speel; regelmatig sta er ik mee om mijn nek en doe ik mee met koortjes en kleine orkestjes.
Maar ik speel niet alleen gitaar, sinds een paar jaar heb ik zelf een accordeon.
Dat is best een duur instrument en voordat we die kochten heb ik daar ook wel even over nagedacht.

Naast de gitaar was de accordeon een instrument dat ik heel graag wilde leren bespelen. Dat komt van mijn ome Wim. Die had er één op zolder staan en als puber mocht ik die wel eens een paar weken lenen. Toen leerde ik mijzelf de liedjes die nog in mijn hoofd zaten van de mandolineclub van Marinus Boer (lees hierbij het blog Whispering Hope >>>) o.a. Droomland, in ’t groene dal en Whispering hope. Ik speelde alles uit mijn hoofd, want noten lezen kon ik niet.
Toen ik mijn eigen accordeon kreeg vond ik dat ik ook het notenschrift onder de knie moest krijgen, dus ik kocht de lesboeken Knop & Toets deel 1 en 2.
Al een aantal jaren ben ik stug bezig. Knop & Toets 3  en 4 ben ik inmiddels ook doorgekomen en verder is het vooral een kwestie van oefenen, oefenen en oefenen.
En ook nog oefenen.
Inmiddels heb ik een map aangelegd met liederen die ik kan spelen en het gaat na al die jaren steeds beter.
Met een accordeon heb je je eigen orkestje op schoot. Je speelt de melodie, soms tweestemmig en met de bassen geef je het ritme en ondersteun je de melodie met akkoorden. Na mijn hartoperatie kon ik een aantal maanden niet spelen; toen heb ik het echt gemist. Na al die jaren oefenen vond ik het eigenlijk wel tijd om iemand te zoeken om samen mee te spelen. Deze herfstvakantie leek me een geschikt moment, dus ik vroeg kwartet-collega Piety of ze zin had om een keer met mij accordeon te spelen. Woensdagmorgen kwam ze koffiedrinken mét haar accordeon.
Wat was het leuk. En spannend en moeilijk.
Want samen spelen is weer heel iets anders dan in je eentje.

We hebben twee liedjes uitgezocht die we gaan instuderen en over een maand gaan we weer samen koffiedrinken en een uurtje spelen.
Mandoline-club van twee dames.
Leuk!