Op de vierde verjaardag van mijn blog opperde ik om een nieuwe rubriek te beginnen op ‘de Waarde van de dag’.
Inmiddels hebben zich een aantal lezers aangemeld die ‘Lezer van de maand’ willen zijn.
In deze nieuwe serie stelt één van de lezers zich voor en krijgt de gelegenheid om iets te vertellen over zijn of haar leven.
Dat kan een hobby zijn, maar ook een interessant levensverhaal, of een onderwerp dat deze lezer een warm hart toedraagt.
Om te voorkomen dat een blog heel lang wordt (meer dan 500 woorden) krijgt de lezer van de maand de mogelijkheid om van alle informatie die zij/hij wil delen een PDF te maken, waarnaar we in het blog een link aanleggen.
Iedere ‘Lezer van de maand’ beantwoordt eerst een aantal standaard vragen, zodat we even weten met wie we van doen hebben.
– Hoe kennen wij elkaar?
– Waar en wanneer ben je geboren? (met andere woorden Waor ko’j vot?)
– Verliefd? Verloofd? Getrouwd? Kinderen?
– In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
– Wat wil je graag met de lezers delen?
Dick de Jong bijt morgen het spits af.
Vandaag gebruik ik dit blog om het spreekwoord ‘het spits afbijten’ toe te lichten.
Heel vaak wordt gezegd: het is toch DE spits?
Hieronder wordt uitgelegd waarom het HET spits is.
De uitdrukking ‘het spits afbijten’ bestaat al honderden jaren en heeft niets te maken met ‘de spits’ in bijvoorbeeld voetbal of met de spits van een toren.
De zegswijze heeft te maken met de manier waarop er vroeger oorlog werd gevoerd.
In de riddertijd was het bij gevechten gebruikelijk dat er twee gewapende groepen mensen tegenover elkaar stonden.
De lans was één van de wapens die bij deze gevechten veel gebruikt werden.
De punt van een dergelijke lans werd vroeger ‘het spits’ genoemd.
Wanneer je als strijder voor in de groep liep, was het zeker dat je de eerste klappen ging vangen.
Deze mensen werden dan ook als zeer moedig beschouwd.
Daar kwam nog bij dat deze strijders ervoor zorgden dat de wapens van de tegenstanders die vooraan stonden als eerste beschadigd raakten, waardoor het voor de mensen daarachter gemakkelijker werd om de vijand te belagen.
De strijders die voorop gingen in dergelijke gevechten waren de strijders die ‘het spits afbeten’.
Ze beten natuurlijk niet letterlijk in ‘het spits’ van de lansen, maar waren dus wel degenen die de eerste stoten van deze lansen op moesten vangen.
Tegenwoordig bestaat ‘het spits’ alleen nog maar in uitdrukkingen, waarvan ‘het spits afbijten’ eigenlijk de enige is die nog regelmatig gebruikt wordt.
Bij andere toepassingen van dit woord wordt altijd voor ‘de spits’ gekozen.
(bron: website ‘IsGeschiedenis’)
Iemand die het spits afbijt is dus een dappere strijder.
Dick…..morgen is deze pagina voor jou!
