Twee uren hadden we geen stroom gistermiddag. Stumpers zijn we zonder stroom. Niet achter de computer. Niet lezen, want geen licht.  Niet koken,  want geen stroom. Als er even geen stroom is kom je er achter hoe afhankelijk we er van zijn geworden. Ik moest naar de wc,  deed de deur achter me dicht, drukte op het lichtknopje en stond in het pikdonker. Op de tast deed ik wat ik moest doen, maar wat onhandig! Ik nam een kaarsje mee naar boven en hing de was op.  Zou ik ook kunnen strijken bij kaarslicht?  O nee,  geen stroom.

Onthutsend vond ik. Maar voor even is het natuurlijk wel te doen. Samen met Jon zette ik onze hele keuken vol waxine-lichtjes en dronken we thee bij kaarslicht. Had ook wel weer wat. Via de reacties op dit blog zag ik dat we welkom waren bij Wim.  Fijn om te weten! Maar doet zijn ketel het wel als er geen stroom is?

We lachen er om,  maar ondertussen realiseer ik me hoe maatschappij-ontwrichtend drie dagen zonder stroom zouden zijn. Ik zou m’n oplader meenemen naar m’n werk en daar de telefoon opladen. Had ik in ieder geval internet. Maar als bij een ramp het hele noorden geen stroom heeft gaat die vlieger niet op.  Over dit soort onderwerpen moet ik niet te veel nadenken,  want dan vliegt het me aan. Misschien moeten wij met ons gasloze huis eens denken aan een nood-agregaat. Eten koken kan altijd nog op de skottelbraai, aangesloten op een gasfles, maar daar red je het niet mee denk ik.

Laat in de avond, de kaarsjes waren al lang weer uit, kreeg ik nog een appje van Frea.
Een link naar een flash-mob in Kopenhagen.
Muziek in de metro.
Muziek zonder stroom.
Klik hier voor de  YouTubeVideo>>>
Door dit filmpje kreeg mijn dag een gouden randje.
Met tranen. Dat dan weer wel…..