Hotel Geulzicht ligt tussen Maastricht en Valkenburg in. Zondagavond fietsten we voor een maaltijd én een eerste verkenning naar Valkenburg. Het was een warme zomeravond en de terrassen zaten bomvol. We vonden een tafeltje,  bestelden allebei het menu van de dag en proostten op deze geslaagde kennismaking met Valkenburg.

Maandag gingen we weer richting Valkenburg om de  kennismaking te verdiepen.  We begonnen met een bezoekje aan de VVV.  Ik durf rustig te zeggen dat ik al veel ervaring heb opgebouwd met VVV-medewerkers en ik werd aangenaam verrast door de dame die ons hielp. Niet arrogant en niet gehaast. Niet betweterig en niet gericht op zoveel mogelijk verkopen.  Ze vertelde enthousiast over wat we zouden kunnen doen, ontdekte in ons gesprek waar mijn interesses lagen (o.a. oude kerken)  en maakte ons attent op een kerk die buiten Valkenburg lag.  We verlieten het kantoor met een kaart van Zuid Limburg met fietsknooppunten en een stapel folders met ideeën.

We begonnen met een bezoek aan de gemeentegrotten. We stapten in een treintje met een gids en keken onze ogen uit.  De mergelgrotten in Zuid Limburg zijn door mensenhanden gemaakt en maken onderdeel uit van het leefgebied van de plaatselijke  bevolking.  Meer weten? Zie deze link naar Wikipedia >>>.

We zagen houtskooltekeningen die door de jaren heen gemaakt zijn bij verschillende  gelegenheden, maar we zagen ook een schuilkelder voor duizenden mensen met wc-en doucheunits en zit-slaaptafels voor als er een nucleaire oorlog uitbreekt.  Aan het einde van de treinrit keken we naar de lichtshow ‘Gimme shelter’ over de schuilplaats die degrotten waren voor soldaten en bevolking tijdens  de Tweede  Wereldoorlog.

Daarna wilden we de kasteelruine bekijken.  We liepen de trap naar die ruine op in het centrum, maar werden bovenop de trap weer naar beneden verwezen, waar we na honderd meter lopen bij een glazen entree kwamen. (Op de foto hier rechts: een maquette van het voormalige kasteel, met op de achtergrond de ruïne.) Na drie trappen stonden we bij een lelijk glazen gebouw met een kassa: entreekosten 7 euro.  Dat was me te gortig.  Dat ga ik niet betalen voor het bekijken van een ruïne;  dat riekt naar uitmelken van toeristen.
In Roden betaal je voor toegang tot de Mensinge €6,=. Dan kom je in een compleet ingericht, authentiek 14e-eeuws kasteel. (hierbij een link naar hun website >>>)  Maar dit terzijde.

We waren wel welkom in de oude kerk. Daar brandden we een kaarsje voor hen die in onze herinnering voortleven.  Verder aten we een ijsje,  dronken ergens een glaasje en streken neer op een terras bij een zo op het oog oud gebouw.  Na de heerlijke pasta met vis aan tafel 39 vroeg ik de jonge ober naar de herkomst van het gebouw.  Hij had werkelijk geen idee: “maar ik vraag het even aan de baas,  die weet het vast wel”. Ik liep achter hem aan en hoorde hem vragen:”die vrouw van 39 wil graag weten wat dit vroeger voor een gebouw was? ”
Het was het oude gemeentehuis, vandaar die stenen valk op het dak.  Verder was het ook nog postkantoor geweest.  Ik bedankte de baas voor het delen van zijn kennis en vertrouwde hem toe dat ik “die vrouw van 39” wel als een compliment beschouwde.