“Wat zullen we gaan doen als Cor komt logeren?” vroegen Gerard en ik ons af.
Het was deze week herfstvakantie en voor het uitje met de zoon van mijn broer (15 inmiddels) kozen we voor Tierpark Nordhorn.
We hadden verschillende mensen gevraagd of dat enigszins de moeite waard was alle reacties waren: “Leuke dierentuin, mooi park!”

Rond 13.00 uur zetten we onze auto op de  parkeerplaats en wandelden het park in; het voldeed ruimschoots aan de verwachtingen.
We zagen heel veel diersoorten en het park was zo ingericht dat je zo’n ‘diereneiland’ van verschillende kanten kon bekijken.
Zo kon het gebeuren dat ik zo maar oog in oog stond met een prairiehondje dat net zo nieuwsgierig was naar mij als ik naar hem.

Lama’s, uilen, raven, stokstaartjes, zeehonden, van alles hebben we gezien,
Het meest was ik onder de indruk van de gieren. Met z’n vijven zaten ze doodstil  in een boom te koekeloeren; sinistere blik, griezelige uitstraling.
Minutenlang hebben we er net zo doodstil bij staan kijken.
We hadden geluk: één keer vloog zo’n gier naar een andere boom en konden we zijn enorme vleugels bekijken.

…met z’n vijven…

Het is een Duits park, maar het ligt vlak over de grens bij Oldenzaal, dus er komen ook veel Nederlanders op af. Zo veel, dat alles wat aan tekst wordt aangeboden in het Duits én in het Nederlands is. In Noord-Nederland was het herfstvakantie, dus het was gezellig druk.
Midden in de dierentuin bevindt zich de Streichelzoo.
Dat is een Duits woord voor kinderboerderij. Letterlijk betekent het ‘aai-dierentuin’.
Zet mij op een bankje tussen de kinderen met papa’s, mama’s en grootouders en ik vermaak me kostelijk.
De kleine biggetjes bleven onverstoord in de grond wroeten, terwijl kindjes die soms net zelf konden staan voorzichtig zo’n varkentje probeerden aan te raken.
Er was een meisje dat eigenlijk een beetje bang was en heel dapper samen met mama “AAI AAI” riep.
Eén humpie trok z’n handje direct weer terug en zei met opgetrokken wenkbrauwtjes tegen opa “Isse niet zacht….?!”

Later in een klein informatiecentrum zat een gele varaan/hagedis op een tak naar ons te staren. Een kindje van een jaar of vijf staarde gebiologeerd terug.
Hij bleef kijken en riep: “Papa kijk! Een hele lange gele kikker!”

Maar dat was een leuke dag!
We eindigden bij Landgasthof Hans in Emlichheim.
Zo’n dorpsrestaurant dat geen website heeft.
Schnitzel mit Pilzen, Speck und Zwiebeln.
Wat kunt die Duutsers dat toch!

Ook eens naar het buitenland voor een bezoek aan de dierentuin?
Hierbij een link naar hun website: Tierpark Nordhorn >>>