Een week geleden zagen we onze vrienden.
De moeder van één hen woonde naast mijn moeder, zij hadden een brief meegenomen; er was voor mijn moeder nog post gekomen.
Die brief kwam van Margreet Dik, Compressie & mammacare specialist.
Zij helpt vrouwen na een borstamputatie met het aanmeten van een prothese en verkoopt daarbij speciale bh’s waar die prothese in kan.
Op haar tachtigste werd bij mijn moeder borstkanker geconstateerd en omdat ze verder nog kerngezond was herstelde ze wonderwel van de operatie en de bestralingen en ze heeft daarna dus nog zes jaar geleefd.
In oktober 2017 is mijn moeder overleden aan de gevolgen van leverkanker,
Ze heeft een vol en rijk leven gehad, we hebben goed afscheid kunnen nemen en we kijken in dankbaarheid terug op haar leven.

De brief van Margreet bracht mij in gedachten even terug naar de jaren voor mijn moeders overlijden, toen ze steeds meer zorg en aandacht nodig had.
Als Margreet kwam (ze komt op verzoek voor afspraken bij mensen thuis) was ik er ook bij, want mijn moeder vond dat soort dingen altijd spannend.
Zuinig als ze was vond ze de bh’s die Margreet verkocht altijd wel duur, maar als ik haar een zetje gaf (“Toe maar mam, je kan het zat doen, waarom zou je bezuinigen!”) kocht ze bij haar prothese twee mooie bh’s.
Ze ging er heel voorzichtig mee om, waste ze met de hand en toen Margreet na twee jaar terugkwam voor een nieuwe sessie, waren die vorige eigenlijk nog best goed.
Maar ze kocht wel nieuwe.

Aan Margreet schreef ik naar aanleiding van de brief een mail.

Graag wil ik je bedanken voor je geduld en voor de aandacht die je had voor mijn  moeder.
Eerlijk gezegd hoop ik dat ik nooit van jouw diensten gebruik hoef te maken, maar als dat ooit aan de orde is zoek ik je op.

Nou dacht ik toch dat ik het verlies van mijn moeder al helemaal had verwerkt….. zat ik toch nog in tranen die mail te typen.

Mocht je belangstelling hebben voor het werk van Margreet: hierbij een link naar haar website>>>.