“Oh nee, dat mag ja niet!!” riep ik gisteravond in de Ontmoetingskerk van de PKN-gemeente in Zuidwolde.
In het kader van hun programma ‘Bezinning & ontmoeting’ mocht ik daar een lezing verzorgen over de vele ‘gezichten’ van Daniël Lohues en bij binnenkomst wilde ik de mevrouw die ons opwachtte een hand geven.
Macht der gewoonte, je denkt er gewoon niet meer bij na.
We lachten wat en hielden het bij het begroetingsgebaar.
Later kwam ook mijn broer met een oude vriend; zij zijn echte Lohues-kenners en waren wel eens benieuwd naar wat ik zo’n avond nou doe.
Waar ik mijn broer anders zou omhelzen bleef het nu bij een elleboogtikje.
Idioot maar waar: met bekenden in de zaal ben ik nog nerveuzer dan anders.
Hoeft helemaal niet, maar zo voelt het wel.

Ook nu hadden we weer een fijne avond.
(Nog niet eerder over gelezen? 
Hierbij een link >>> naar een verslag van de avond in Sleen, van daaruit kun je doorklikken naar voorgaande avonden.)
Dit was voor mij al de vijfde keer, maar ik blijf het zelf ontzettend leuk vinden om muziek te laten horen van en te vertellen over Daniël Lohues.
In de gesprekjes die aan tafel worden gevoerd kwam weer naar voren hoe belangrijk muziek voor mensen is. Hoeft niet eens altijd muziek van Lohues te zijn.
“Jaren ’50 jazz-muziek doet mij altijd zo aan vroeger denken, daar wordt ik zo blij van.
Dan zie ik ons weer dansen.” “Dat lied dat op de begrafenis van mijn vader werd gezongen bezorgt me nog altijd kippenvel”.
“Elly & Rikkert: als ik somber of verdrietig ben knap ik daar altijd erg van op.”
Na afloop vertrouwde iemand mij toe dat ze het fijn vond dat de gesprekjes niet breed hoefden te worden gedeeld, dat je wat gezegd werd niet hoefde samen te vatten voor de hele zaal.
Dat is ook helemaal niet de bedoeling; het is ‘Bezinning & ontmoeting’.
Bij een ontmoeting is het ook wel eens leuk om te horen wat een ander aan muziek beleeft; of wat voor een ander ‘een gevecht’ is.

Verder gaat het natuurlijk op zo’n avond ook over het Drents en de Drenten.
Over de Drentse volksaard bijvoorbeeld, waar Lohues zo prachtig over zingt.
Mensen vinden het bijzonder dat ik de hele avond Drents spreek; wat opviel was, dat de aanwezigen gedurende de avond in hun eigen streektaal spraken, maar na afloop bij de kapstokken was het toch voornamelijk weer Nederlands. Dat is in Roden trouwens niet anders hoor…… er zijn niet zoveel mensen in mijn omgeving met wie ik Drents spreek.

Wat vonden de twee heren die ik zo goed kende in het publiek er van?
Ze hadden genoten.
En zich gerealiseerd dat ze wel vaak naar de muziek van Lohues luisterden, maar bijna altijd tegen de achtergrond van andere bezigheden.
“Nu zit je geconcentreerd mét een tekstboekje er bij te luisteren; er zijn mij dingen opgevallen die ik nog niet had ontdekt, terwijl ik de CD’s waar het op staat in huis heb.”

Kijk.
Dat hoor ik graag.
Er staat dit seizoen nog één Lohues-avond in mijn agenda: op 2 april in Hardenberg.
Maar met alle Corona-perikelen is het maar zeer de vraag of dat door gaat.
Tot die tijd blijven we elleboogstoten; óf voetzoenen.

Naschrift 18 maart; de lezing in Hardenberg is afgeblazen.