Gisteren was het bevrijdingsdag.
In onze CAO is dat ieder jaar een vrije dag, dus ook in 2020.
Gerard was wel gewoon aan het werk en zo strekte zich gisteren een hele lange vrije dag voor mij uit: geen werk, geen huishoudelijke klussen en geen sociale verplichtingen.
In het pré-coronatijdperk heb ik bijna nooit van zulke dagen.
Voor mijn vrije dagen bedenk ik namelijk altijd iets om te doen: afspreken met vriendinnen, dingen voor de kerk, kleine uitjes, dingen met familie, soms eens een vergadering, mijn vader zou zeggen: “Er zijn zoveel leuke dingen!’
Al die leuke dingen die ik anders bedenk kunnen nu niet doorgaan.
Even ergens  lunchen met m’n broer bijvoorbeeld.

Een hele lange vrije dag.
Wat heerlijk eigenlijk!
Sudoko opgelost, foto’s van m’n telefoon gehaald en gerubriceerd op jaar, maand en onderwerp, begonnen met het digitale fotoboek van 2020, postbox nagekeken en opgeruimd en losse emailadressen in ‘Contactpersonen’ gezet en natuurlijk: blogs geschreven.
Ondertussen staat de radio te babbelen op Radio 5 en ben ik gewoon aan het genieten van waar ik de hele dag mee bezig ben.
Dat ik zomaar een hele dag zoveel tijd vrij kan maken voor dingen die ik graag doe!

Dat kan dus kennelijk.
Genieten in coronatijd.
Een aantal weken geleden vroeg de voorganger in zijn overdenking:
“Welke verandering die voortkomt uit deze coronacrisis zou je willen behouden als dit allemaal voorbij is?”
Inmiddels weet ik het antwoord.