Op 4 juni beschreef ik hoe sportief wij waren tijdens onze gezinsvakantie op ’t Kuierpad.
De andere kant van het verhaal is dat we veelvuldig gebruik hebben gemaakt van de terrastafels en -stoelen met de bijbehorende parasols die bij de bungalows stonden.
Ontbijt en lunch deden we in buffetvorm: alles stond binnen op een grote eettafel en een ieder liep er met zijn bordje langs. De scheidslijn tussen ontbijt, koffiedrinken en lunch was niet duidelijk aanwezig. “Is er nog koffie? O, ook nog taart en boterkoek? Lekker!” En salades die over waren van de barbecue konden ook best bij het ontbijt.

Er waren veel gezamenlijke momenten, maar men trok zich ook regelmatig even terug.
Per stel, of alleen.
Als we Jon kwijt waren was hij ‘in the wood’, op zoek naar van alles.
Carlijn en ik waren ook wel eens ‘weg’, maar dat kwam omdat we helemaal verdiept waren in ons boek.
Een puzzeltje maken, borduren, lezen, ‘op je tablet’ of een gezellig dobbelspelletje waarbij je nog wel afstand van elkaar kon houden; we hebben ons prima vermaakt.

Na het liedboekjasje ben ik begonnen met een nieuw borduurwerkje.
Iets simpels deze keer: onderzetters. Ik beschreef ze al eens in 2016 onder de titel ‘Tweelingonderzetters‘.
Terwijl ik zat te borduren keek Frea af en toe schichtig opzij.
“O nee,” zei ze dan.
“Ik denk steeds dat ik een Pokebal in mijn ooghoek zie” legde ze later uit.
“Wat jij aan het borduren bent lijkt daar heel erg op!”
Toen ik een Pokebal opzocht op internet snapte ik het wel: afbeelding links is mijn borduurwerk, afbeelding rechts de Pokebal.

Die ballen zien ze normaal alleen maar virtueel, als ze tijdens het wandelen of skeeleren pokémons aan het vangen zijn.
Geen idee wat ik bedoel?
Hierbij een link naar een blog dat ik in 2016 over dit onderwerp schreef onder de titel ‘Zelfs bij ons in de tuin!’