Gistermorgen, maandag 24 augustus kreeg ik deze melding op mijn telefoon van Google: bekijk de foto’s van twee jaar geleden op deze dag.
Zo’n melding klik ik eigenlijk altijd weg, maar nu was ik wel benieuwd; ik zag een oud gebouw en herkende Elvaston Castle. (Meer weten? Zie blog uit 2018). Verder zag ik foto’s van Frea en Jon bij een volgepakt busje.

Oooh jaaah! Dat was op de dag dat we Frea en Jon ophaalden uit Engeland. (zie afbeelding. Blog erbij lezen? Zie: beetje verreisd.)
“Vandaag twee jaar geleden” dacht ik.
Dat was best bijzonder, want gistermorgen om 10.30 uur hield Jon zijn eindpresentatie voor zijn studie die hij begon op 1 september 2018.
Wij konden meekijken, evenals zijn ouders en grootouders in Engeland.
Nog vóór 12 uur hadden we bericht: geslaagd voor de Master Bio Medische Wetenschappen!

Gisteravond brachten we even een cadeautje én een flesje port naar Groningen.
We keken samen met Frea en Jon terug naar de twee jaar dat zij in Nederland wonen.
Frea heeft inmiddels een baan als docent Engels bij een HBO-opleiding en Jon gaat met z’n diploma op zak op zoek naar werk.
Twee jaar geleden hoopten we dat het zo zou gaan, gisteren zagen we onze hoop bewaarheid.
Het lijkt allemaal van een leien dakje te zijn gegaan, maar ik vertel vast geen nieuws als ik zeg dat het ook wel zwaar is geweest, vooral in het begin.
Ze hebben het goed gedaan, ze hebben dapper doorgezet; wij zijn supertrots op ‘onze’ Nederlandse Engelsman.
Als je hem hoort praten zou je zweren dat je luistert naar een Engelse Drent….