Toch een blog vandaag!
Nicht Lianne Polling-Waninge is leerkracht op CBS De Hoeksteen in Roden en moeder van twee zoontjes van 6 en 4  jaar.
Ze neemt ons mee in de wereld van de schoolreisjes.

Yes, we mochten weer op schoolreisje!

Vorige week was het dan zover. Jongste zoon riep al een paar dagen van te voren: “Dit wordt mijn eerste schoolreis!’’. Wat was hij blij dat hij heen kon.
Het schoolreisje was niet ver weg gepland, het uitje ging naar Roderesch. Jongste is 5 jaar oud en kreeg een school t-shirt met logo erop aan.
De ouders brachten zelf de kinderen naar Roderesch en daar stonden de kleuterjuffen de kinderen al op te wachten.
De Zwerfsteen bood verschillende onderdelen aan en zo konden de kinderen in groepjes; dansen, klimmen en klauteren en een heus bootcamp parcour afleggen.
Dit schoolreisje werd pas compleet toen ze cake en ranja kregen en later bij de lunch patatjes met een waterijsje.

Ik mocht een paar kinderen, waaronder mijn eigen zoon ophalen en weer naar school brengen.
In de verte hoorde ik hem al roepen: “Mama kijk ik heb een lekker ijsje!”
En natuurlijk moest ik erbij komen zitten. Want wat was het een leuke dag. Allemaal kleutertjes om me heen met energievolle verhalen.

Een paar dagen later mocht oudste zoon op schoolreis. Hij was al eens vaker geweest en herinnerde zich dat nog wel. Maar dat betekende nu natuurlijk niet dat hij er niet klaar voor was. Want oudste is van het vragen stellen zodat hij weet wat er gaat komen. “Euhm mama, is het ver? Wat gaan we daar doen? Krijgen we daar ook patat? Kom je ook kijken?”

Zonder teveel te verklappen, ging hij die ochtend met zijn vader naar De Zwerfsteen. Papa zwaaide nog even op afstand en kon weer naar huis.
Door corona toch nog een paar regels, maar daar merkte je nog maar weinig van, éénmaal daar aangekomen.
Ze konden heerlijk in de buitenlucht spelen en na de ranja en cake begon het eerste onderdeel.
De kinderen van groep 3 en 4 werden in verschillende groepen verdeeld en deden; pijl en boogschieten, dansen en ook het uitdagende bootcamp parcours.
De foto’s s avonds op het ouderportaal spraken boekdelen. Allemaal vrolijke rode koppies en prachtig weer!

Ik herinner mij schoolreis van een paar jaar geleden. Toen werkte ik op een basisschool in Assen. Schoolreisjes gingen toen anders, luxer! We werden dan met een touringbus opgehaald en reden dan bijvoorbeeld naar attractiepark Slagharen of Walibi. Allemaal een stuk duurder en langer van huis.
Ik stond er even bij stil, want mijn kinderen werden zo blij van dit schoolreisje.

Zelf mocht ik met groep 5 mee op schoolreisje. Nu als leerkracht van deze gezellige groep.
Groep 5 mocht samen met groep 6 op de fiets naar De Zwerfsteen.
Dit lukte prima, in een lange colonne en gele hesjes her en der, reden we door Roden en Nieuw-Roden.

We kregen allereerst onze eigen plek aangewezen, daar konden we onze tassen neerleggen en drinken pakken als we dorst hadden. Na eerst even in de speeltuin te mogen spelen, werden we meegenomen om te gaan mountainbiken. We werden allemaal voorzien van een helm en een bidon. Wat een goede organisatie, want die fietshelmen moeten op maat gepakt worden en goed zitten. Toen iedereen een fiets had aangemeten gekregen, ging we op pad. En natuurlijk ging ik ook mee. Ik vond dit net zo leuk als de kinderen! We leerden verschillende houdingen en remtechnieken. Na een aantal oefenrondjes, werden we meegenomen om een parcours te rijden in het bos. Gelukkig had ik anti-mug/teek meegenomen. De kinderen riepen om beurten; ‘juf wilt u mij ook insmeren? ‘ Gelukkig had ik zon roller bij me en liep langs alle kinderen om benen en armen in te rollen. Wat een grappig gezicht moet dat zijn geweest. En die juf maar smeren. Enkele minuten later konden we weer door op de fiets.

Na een korte pauze waren we nieuwsgierig naar het volgende onderdeel.
We moesten naar de andere kant van het complex en daar zagen we een groter bootcamp gebied. Met allemaal grote houten hindernissen.
In groepjes van 7 moesten we over alle hindernissen heen klimmen en klauteren. Terwijl we dat deden, moest je samenwerken en een stuk touw en een korte balk meenemen over de hindernissen. Ik mocht als juf een groepje begeleiden. Het was fantastisch om te zien hoe gemotiveerd de kinderen waren en hoe ze om elkaar dachten. Soms moeilijk en angstig, maar ze sleepten elkaar er door heen. Omdat kinderen in groep 5 waarschijnlijk de jongste deelnemers waren voor dit onderdeel, besloot ik af en toe mee te helpen. Vooral wanneer ze weer naar beneden moesten klimmen van een hindernis. Ik kon dan mooi een been aanpakken en mijn schouder als stoeltje aanbieden. We deden het vooral samen! Het bracht een geweldig gevoel van overwinnen.

Net zoals we afgelopen jaar door moesten zetten na weer een paar weken thuisonderwijs en alle coronatesten die we met elkaar moesten ondergaan.
Nee het viel soms niet mee, er kon veel niet doorgaan afgelopen jaar. Maar dit schoolreisje pakt niemand ons meer af.

Terugkijkend op een week vol met schoolreisjes, besef ik dat wij niet veel nodig hebben om blij van te worden.
Het idee dat het schoolreisje door mocht gaan was al een cadeautje.
En éénmaal op locatie realiseerde ik mij dat we veel geleerd hebben en bovenal…….hoe erg we hebben genoten die dag!

Meer weten over ‘de Zwerfsteen’? Hierbij een link naar hun website.