Op 1 juni van dit jaar schreef ik over de laatste afspraak die ik had bij de tandarts voor mijn orthodontietraject.  Hij zou de bitjes bestellen en we zouden een afspraak plannen zodat ik kon beginnen.  Het bleek wat lastig om in zijn agenda én mijn agenda een geschikt moment te vinden,  dus het werd 27 augustus.  Vrijdagmiddag kreeg ik uitleg.

…..nooit simpel bij de tandarts….

Er werden op mijn tanden en kiezen kleine bevestigingsblokjes geplakt (3 op het bovengebit en 4 op het ondergebit waar de plastic bitjes kunnen worden opgeklikt.  Eerst werden die plaatsen op mijn tanden wat opgeruwd en daarna werden die blokjes er met composiet op vastgeplakt. Het klinkt simpel maar bij een tandarts is het dat nooit.  Opvulrolletjes onder je boven- en onderlip, afzuigsysteem in je mond en een soort rubberen mal die met kracht op je kaken wordt gedrukt; de gedachte dat dit maar één keer hoeft bood troost.

“Nu gaan we het eerste setje bitjes er op klikken.” Het geworstel om de bitjes op hun plek te krijgen viel me niet mee.  “En dit moet ik een paar keer per dag zelf doen… ” bedacht ik. Als je namelijk iets eet of iets warms drinkt moet de beugel er uit; bij koud drinken mag het ding er in blijven.

Toen ik wegging kreeg ik een fancy geel tasje mee, een soort goody-bag. Dit zat er in:
– twee setjes nieuwe bitjes, één voor over 2 en één  voor  over 4 weken.
– twee bakjes om de beugel in te doen als hij even uit moet
– twee staafjes om tussen de kaken te klemmen om de bitjes goed vast te klikken
– een haakje om het bitje van je gebit af te trekken (zuigt namelijk vacuüm)
– schoonmaakspul en een gebruiksaanwijzing.

Op de fiets naar huis maakte ik me nog zorgen.
Als ik die dingen er nou maar weer afkrijg…
Als ik ze er nou maar weer opgeklikt krijg….

Eenmaal thuis ging ik rommelen met planten in de tuin,  eten voorbereiden en stofzuigen.  Toen had ik al niet meer door dat ik de beugel in had. Maar voor het eten moesten ze er toch echt uit. Vijf minuten voordat we gingen eten begon ik al met het haakje te plukken. Vier minuten voordat we gingen eten had ik ze er al uit. Na het eten zelfde verhaal: binnen een minuut zaten ze er weer vacuüm in,  zonder kaakstaafjes!

Bakje met bitjes.

Kat in ’t bakkie dus? Nou….. wat vervelend is zijn die opgeplakte blokjes.
Die hebben scherpe randjes en als je de beugels niet in hebt irriteren die de binnenkant van je wangen en je tong.
Het is gewoon fijn dat die beugel weer in mag,  want dan is de binnenkant weer fijn glad.

Tandartsen Martijn en Nadia hebben me verzekerd dat het went.
We gaan het beleven; over zes weken evaluatie op deze website.

Benieuwd naar het hele orthodontietraject?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen.