De eerste dag na onze aankomst op Gotland, woensdag 18 augustus,  gingen we ’s middags op onderzoek uit.
Doel 1: de VVV in Visby opzoeken.
Is er een plattegrondje?
Zijn er stadswandelingen?
Wat moeten we beslist zien op Gotland?
Toen ik die vraag stelde aan de medewerkster bij de balie riep ze: “EVERYTHING!” en ze omcirkelde op het kaartje enthousiast alle punten waar we naar toe moesten
We constateerden wat spijtig dat we maar zes dagen hadden,  maar we gingen ons best doen.
We planden voor donderdag 19 augustus om 11.00 uur een stadswandeling en besloten om alvast even te gaan kijken bij ’the caves’ die ook een cirkeltje op het kaartje hadden gekregen.
We maakten een afspraak voor een rondleiding in die grotten voor donderdag om 14.00 uur en keken vervolgens op het plattegrondje van Gotland: waar staat het volgende cirkeltje?
We gingen naar een kustgebied in het Noorden.

Wat ik nog niet vaak heb gehad in het buitenland: ik kon teksten op bordjes niet lezen.
Zelfs in Marrakech stond er naast het Arabisch vaak wel een Franse of Engelse vertaling bij, maar dat is in Zweden lang niet altijd het geval.
“Wat is een raukfält?”
Engelse vertaling: raukfield. Dan weet je nog niks.
Op weg naar de kust zagen we ineens een bord Rauken met een pijl naar links. “Oh! Het zijn van die uitstekende rotsen.”

… onderweg naar de jonge vrouw….

Rauken zijn uitstekende rotsformaties van rifkalksteen die op Gotland zijn te vinden.
490 miljoen jaar geleden is er een groot koraalrif gevormd in het gebied van Gotland. In de loop van de millennia is er een ophoping ontstaan van sponzen en koralen die op den duur in keihard rifkalksteen veranderde. De bizarre vormen zijn ontstaan ​​na de laatste  ijstijd door erosie en uitspoeling. De zachte delen verdwenen in de loop van de eeuwen en de rauken bleven over. In die rauken vind je nog veel fossielen die goed bewaard zijn gebleven, zowel in de rots zelf als in de omgeving. Daarover in een later blog meer.

We reden aan de hand van het VVV-kaartje naar de kust naar het punt waar de weg ophield; we parkeerden de auto bij een haventje en liepen langs de kustlijn.
We ontdekten dat we heel dichtbij de grootste rauk van Gotland waren, we zagen hem in de verte al staan.
Eigenlijk moet ik ‘haar’ zeggen, want ze heette Jungfrun, jonkvrouw/maagd in het Nederlands.
Onderweg naar de jonge vrouw toe konden we af een toe een blik werpen op de kust en de zee.
(klik op de foto’s voor een vergroting).
We maakten foto’s van het mooie uitzicht, van onszelf (met de zelfontspanner, altijd weer lachen) en van de schone jonkvrouw en verbaasden ons over die grote punt rots die zo maar uit de berg leek op te rijzen.

Achteraf weten we: we ain’t seen nothing yet……

Benieuwd naar al onze belevenissen op Gotland?
Klik dan hier naar deel 1, daar vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen: Afstudeervakantie van onze jongste