Hoe kennen wij elkaar?
Wij kennen elkaar via mijn moeder die bij Ada in de Cantorij zong. Ada en ik zijn sinds 1 jaar collega’s.

Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben geboren op 20 januari 1961 te Nieuw-Roden (Bisschopswijk), als 3e kind in een gezin met 8 kinderen (6 dochters en 2 zoons).

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
40 jaar verkering, waarvan  30 jaar getrouwd met Martin Smit, hebben samen een dochter (28) en een zoon (22).

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Ik werk 3 dagen in de week. De rest van de dagen breng ik graag met mijn man en kinderen door, de kinderen zijn de deur uit. Hobbies: wandelen, tuinieren, lezen, muziek luisteren, thuis zijn en het daar gezellig maken. Af en toe verheug ik mij weleens op ons pensioen.

Wat wil je graag met de lezers delen?
Mijn levensmotto: wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet en ‘Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen’.

Dit jaar geen rollade van mamme

Wat hadden we het altijd gezellig met kerst, we vierden dit met alle kinderen en aanhang en kleinkinderen bij één van de zussen, bij mamme was het te klein.
Een ieder nam een warm en een koud gerecht mee, zo hadden we een uitgebreid warm en koud buffet.
Mamme nam steevast de rollade en de stoofpeertjes voor haar rekening. Wat zal ik dat dit jaar missen, niemand kon zulke lekkere rollade en stoofpeertjes maken als ons mamme.

Vorig jaar op 30 december is mijn moeder vrij plotseling overleden, dit jaar is dus de 1e kerst zonder mamme; pappe moeten we al sinds 1979 missen.
Deze dagen met de kerstboom weer in huis komt alles weer boven. Kon ik nog maar even naar mamme toe… het maakt mij aan het huilen, ik die nooit een huilebalk was.
Dat heb ik blijkbaar van mijn moeder overgenomen.

Toch overheersen nu de talloze mooie herinneringen uit mijn fijne jeugd. We hadden het niet breed in ons grote gezin. Op vakantie gingen we niet maar wat waren de zomers THUIS heerlijk. Aan het begin van de vakantie knipte ik een oude spijkerbroek af en droeg deze de hele zomervakantie.

Zo beleefden wij ’s zomers van alles: achter het huis hadden we een tennisbaan uitgezet, op het grind met witte zandstrepen, een touw fungeerde als net. Zo speelden wij tennis op ons eigen Wimbledon. Kwam pappe thuis, en stond het net deuce (gelijk) dan reed hij zo de tennisbaan op en moest het net verwijderd worden. Pappe, die lieve zachte man. Voor hij ’s avonds naar bed ging liep hij altijd nog even naar buiten om een sigaret te roken, soms keek ik dan toevallig nog even naar buiten en zag het rode puntje van de sigaret oplichten, wat gaf dat een veilig gevoel. Vlak daarna kwam hij nog even bij ons allen langs om later aan mamme te vertellen dat de kindertjes allemaal zo lekker lagen te slapen.

Ook hadden we de Olympische Zomerspelen bij ons in de tuin. De onderdelen bestonden voornamelijk uit atletiek. Na afloop was er een heuse huldiging.

Op de zaterdagen hielp ik pappe altijd in de groententuin; aardappels en boontjes poten, verschillende groenten kweken, wieden, schoffelen, wat vond ik dat altijd fijn. Nu heb ik een eigen groententuintje. Als we dan ’s avonds binnen zaten, pappe in zijn rookstoel, zat ik steevast tegen de rookstoel aan, hij aaide mij dan vaak even door mijn haar.
Op zaterdagavond aten we krentenbrood met yoghidrink; heerlijk. Ook kregen we een halve frikandel, en die smaakte lekkerder dan nu een hele.
Onbetaalbare herinneringen.

Geld voor grote cadeaus was er niet. Pappe maakte ooit een mooie houten boerderij voor mij, ik was geen poppenkind maar speelde met boerderijdieren. Het dak kon je zelfs aan één kant openen. Later toen we allen de deur uit waren hadden we in juli, rondom pappes verjaardag, familieweekend. Eerst gingen we een weekend weg, later hadden we familieweekend bij mamme in de tuin.

Vaste onderdelen waren de bonte avond op zaterdagavond, een keur van artiesten kwam voorbij. Wat hebben we lol gehad om Tina Turner (mamme) en David Bowie (zus Esther), Amy Winehouse (zus Henny), BZN (mijn gezin en ik) en vele andere artiesten. Een ieder bleef in de tuin (in tenten, caravans) of bij mamme in huis slapen. De zondagmorgen begonnen we met een ontbijt buiten en daarna met z’n allen naar het kerkhof in Nieuw-Roden naar het graf van pappe. Een ieder had bloemen uit eigen tuin meegenomen waar zus Henny dan een prachtig grafstuk van maakte.

En nu is ook mamme overleden en is ons ouderlijk huis verkocht en dat doet pijn; gelukkig blijven de talloze mooie herinneringen aan ons thuis.
(op de afbeelding rechts een tekening van het ouderlijk huis, gemaakt door Henny).

Bedankt lieve pappe en mamme voor mijn leven en voor de talloze onbetaalbare herinneringen en levenslessen die jullie mij hebben gegeven.
En voor al mijn lieve broers en zussen en iedereen die daar later bij is aangehaakt in ons gezin!!
Spezie ammen.  (dat zeiden we vroeger in koor voor we gingen eten, veel later kwam ik erachter wat het betekent: Here zegen deze spijze Amen!)

Renny Alkema,
December 2021, de 1e Kerst zonder ouders