We lezen deze weken na het eten aan de hand van een dagboekje uit het bijbelboek Spreuken.
Daarin staan eeuwenoude wijsheden die soms verrassend actueel zijn.

Zo’n spreuk bracht mij deze week even weer bij mijn ouders thuis.
Mijn moeder is geïrriteerd om  ‘het gesmeer en het geknooi’  van mijn vader.  Want die kon dat goed.
Ze moppert over z’n kleren die nu in de was moeten.
Mijn vader hoort het schuldbewust aan en zegt met pretlichtjes in de ogen: “Het is beter op de hoek van het dak gezeten, dan met een kijvende huisvrouw samen te wonen. Stiet in de biebel. Jammer dat wij gien plat dak hebt.”
Dat was natuurlijk olie op het vuur.
Wat mijn moeder betrof mocht mijn vader op zo’n moment best op het dak gaan zitten.
Met z’n gesmeer en geknooi…..

Vorige week lazen we ‘De pracht van jonge mensen is hun kracht, de sier van oude mensen is hun grijze haar‘.
Daarbij werd in het dagboek aangetekend dat iedere levensfase zijn eigen waarde heeft.
Als je ouder wordt hoef je niet koste wat kost je jeugdige kracht te bewaren, je krijgt er iets ander voor terug.
In onze maatschappij is er de druk om lang ‘jong te blijven’, maar eigenlijk levert dat alleen maar stress op.
Dan gaan mijn gedachten naar de Saarpodcast die ik wekelijks beluister.
Saar wordt gemaakt voor de 50+vrouw, om haar een volwaardige plaats in de samenleving te geven. De achterliggende boodschap is: “Je telt ook nog mee als je ouder bent.”
Maar ik hoor Femke en Barbara en hun gasten vooral praten over hoe ze hun best doen om er jong uit te blijven zien, om jong over te komen en met de jeugd mee te doen; om de klip-klap gebruiken ze bijvoorbeeld hippe schuttingwoorden.
Vertellen dat ze coke snuiven heel gewoon vinden.
En dat ze overmatig drinken en dat ze soms zoveel innemen dat ze er een dag van moeten bijkomen.
Ik herken mezelf er gewoon niet in.
Na een jaar ben ik eigenlijk wel een beetje uitgeluisterd en denk ik steeds vaker: doe es niet zo hysterisch en gedraag je naar je leeftijd.
Aan de ene kant wil je als oudere vrouw geaccepteerd worden, aan de andere kant wil je niet op je leeftijd worden aangesproken.

Nog één spreuk, dan hou ik er over op.
Deze lazen we gisteren: “Wie afdwaalt van de weg van het verstand, zal belanden in het rijk van de schimmen.”
Als voorbeeld van dat afdwalen werd het complotdenken tijdens de coronatijd genoemd en ook  ‘de alternatieve feiten’ van Donald Trump, die daarmee zijn eigen versie van de werkelijkheid bedoelde.  Volgens de schrijver van de dagboektekst bedoelt deze spreuk te zeggen: Je belandt dan in het rijk der schimmen, want in een wereld waarin feit en verzinsel op gelijke voet staan, weet je niet meer wat waar is. Dat slaat je houvast weg en leidt uiteindelijk tot een zinloos bestaan.

Zomaar drie teksten waar ik de afgelopen week nog even op herkauwde.
Verrassend actueel, ik zei het al.