Vorige week kreeg ik een app van mijn broer en schoonzus: “Dinsdag 7 maart is de officiële uitreiking van de bachelor archeologie van Coby: kom je ook naar de universiteit in Groningen?”

Nou graag!  Mijn ouders zijn er niet meer en ik voel mij dan een vertegenwoordiger van onze familie Vrieswijk.
De liefde voor geschiedenis hebben mijn broer en ik van mijn vader met de paplepel ingegoten gekregen en deze kleindochter koos dus voor een studie archeologie.
We zaten in een historische zaal die vol hing met portretten van geleerde dames en heren, onder andere professor Van Giffen, de oprichter van het Biologisch Archeologisch Instituut in Groningen. Hij is ook een pionier geweest in het onderzoek naar en het restaureren van de hunebedden in Noord Nederland.

Er was voor iedere student voldoende tijd voor het officiële moment. Er was een toespraakje van de professor, die vertelde over Coby’s serieuze inzet en over het onderwerp van haar scriptie: de bebouwing in de periferie van de stad Rome van de 6e tot de 3e eeuw voor Christus.
Het diploma werd in drievoud uitgereikt: in het Latijn, in het Engels en in het Nederlands en natuurlijk werden er foto’s gemaakt van het zetten van de handtekening; mijn broer en schoonzus glommen van trots.  En terecht.

We maakten nog wat mooie foto’s op de trappen van het oude universiteitsgebouw en gingen daarna nog even wat drinken bij Mister Mofongo.
Zat ik genoeglijk met het gezin van mijn broer in de kroeg met een hapje en een drankje.

Mijn ouders waren er in mijn gedachten toch een beetje bij.
Opa had naast zijn schoenen gelopen….tante Ada in ieder geval wel.