Spelletjes.
Gek op.
Als ik een vrije dag heb, moet er meestal van alles gebeuren in het huishouden.
Die klussen knip ik op en tussendoor ga ik even zitten.
Een ander pakt dan een boek of een tijdschrift: ik ga even MAMBA doen.
Het is één van mijn ‘guilty pleasures’, lees er alles over op dit blog uit 2019.

Inmiddels ben ik er redelijk goed in.
Om in de lijst  met ‘highscores’ te komen moet ik al meer dan 8000 punten halen en dat lukt niet iedere dag.
Hoeft ook niet: ik maak even mijn hoofd leeg met zo’n dom reactie-spelletje en ga dan weer ‘ganz erholt’ verder met mijn dagelijkse bezigheden.
Op 14 februari overtrof ik mezelf: meer dan 18.000 punten.
Ik typte mijn naam in voor de Highscores: mijn beste score tot nu toe.
Er kwam een lijst in beeld die ik niet herkende: het was de ‘Globale Highscore’ waar kennelijk veel meer mensen aan mee doen.
Met mijn 18.807 punten stond ik op nummer 40.
Nou ja zeg!
Ik wist helemaal niet dat dat werd bijgehouden…..ik zag altijd alleen maar mijn eigen scores.
‘Een leuk onderwerp voor mijn blog’ dacht ik en maakte gelijk een printscreen, die ik opsloeg als afbeelding.
Het was maar goed dat ik het had opgeslagen, want toen ik had ontdekt hoe het zat met die lokale en globale scores was ik alweer van plek 40 af.
Verdrongen door ‘Gijs14febr’.
Die Gijs.
Stond best wel vaak in de lijst met data in februari.

Dat brengt mij bij de vraag: hoeveel tijd besteed je aan zulke dingen?
En wat is een plek in de lijst met hoogste scores je waard?
Een aantal jaren geleden had ik Candy Crush op mijn tablet, daar ben ik wat uren zoet mee geweest.
Steeds een level verder, op één of andere manier triggert me dat.
Wat ik ook erg leuk vond was Luxor, maar sinds we een nieuwe computer hebben waar geen CD’s meer in kunnen speel ik dat ook niet meer.

In die Globale highscorelijst van MAMBA kom ik niet meer; dat wordt immers steeds moeilijker.
Gijs doet zijn best maar.