Gisteren beschreef ik hoe we door de golven werden opgetild tijdens het ‘zwemmen’ in de branding.  Vanmorgen werd ik weer opgetild, niet fysiek maar mentaal. We zongen met de cantorij in de PKN-kerkdienst van deze 1e paasdag en we beleefden met elkaar een inspirerende viering.  Een aantal mooie momenten :

  • Voor de dienst aan speelde organist Erwin Wiersinga een fantastisch stuk dat een applaus verdiende, maar dat doe je niet zo vlak voor een viering. Bij deze:
  • De nieuwe paaskaars werd binnengebracht en voor een jaar op zijn plekje in het liturgisch centrum gezet.
  • We begonnen met het lied ‘Kondigt  het jubelend aan!” waarbij wij als alten samen met de tenoren en bassen  een soort tegenstem zongen. Bij het inzingen ging ik daarmee nog volledig de mist in,  maar op het moment surpreme ging het goed.
  • Bij de overdenking  spoorde voorganger Sijbrand van Dijk ons  aan om het verhaal van Jezus niet te benaderen vanuit het hoofd met dogma’s en theorieen, maar vanuit  het hart: laat je raken door wat je ziet gebeuren. Aan het eind ontroerde hij menigeen met een verhaal over een groep Joodse weeskinderen die omkwamen tijdens de tweede oorlog,  samen met het hoofd van dat weeshuis; gelukkig had ik een zakdoekje in mijn tas.

Mijn advies: ga deze viering terugluisteren/kijken (hierbij een link naar Kerkomroep en naar het PKN YouTubekanaal)  en laat je ontroeren door het verhaal van Sijbrand. Let vooral ook op het virtuoze orgelspel van Erwin voor en na de viering.

Met deze 1e paasdag viering komt er een einde aan de 40 dagentijd
Het telefoondieet is me goed bevallen: de eerste week moest ik echt afkicken, maar nu ben ik er al helemaal aan gewend om hem in mijn tas te laten zitten en af en toe te kijken.
Je mist niks als je vier uur niet op je schermpje kijkt.

Het ‘niet mopperen‘ heeft me inzicht gegeven in mijn gedachtenwereld.
Alles waar ik het niet mee eens ben, alles wat ik raar vind, alles wat me moeite kost, alles wat anders gaat dan hoe ik het zou willen: ik hoef het niet allemaal te benoemen en helemaal niet vanuit de negativiteit. Na die ene week bleef ik er op letten: wat verlaat mijn mond? Positief? Negatief? Bemoeiend? Belerend? Onverschillig? Wat een eye-opener was dit voor mij.

Uitbundig vierden we vanmorgen Pasen.
Toen ik Gerard vroeg naar wat hij het mooist vond zei hij: “Het met elkaar voluit,  jubelend zingen!”
Je hoeft de blogs van Pasen 2020 en 2021 maar terug te lezen en je weet hoe bijzonder het is dat we dit überhaupt mogen doen: onderaan dit blog twee links.
Onderaan het blog uit 2020 vind je een video die Gerard en ik destijds hadden opgenomen als een soort ‘paasgroet’ voor de andere gemeenteleden: die doet vandaag nog een keer dienst als paasgroet anno 2023.
Gezegende paasdagen.

Pasen op afstand uit 2020
Olijk asen uit 2021