Toen ik afsprak met Coby voor een bezoek aan haar stageplek (zie blog gisteren) hoopte ik dat ik op de fiets kon.
Nederland was dinsdag voor een groot deel regenachtig, maar in het noordoosten bleef het tot na de middag droog, dus ik kon de auto op de oprit laten staan.
Op de heenweg fietste ik door de dorpjes Nietap (nog net in Drenthe), Leek, Tolbert, Niebert en Nuis in de provincie Groningen.
In ieder dorpje  staat een klein kerkje met daaromheen een net zo klein kerkhofje.
En tussen de dorpjes in geen weidse uitzichten over de weilanden, maar lintbebouwing aan weerskanten van de weg.
Mooie tuinen met bloeiende voorjaarsbloemen en uitbundige bloesem aan de bomen.
Het regende nog niet en het voelde haast een beetje broeierig aan, het was een graad of 16.

Voor ik terugfietste wilde ik nog even kijken bij de Coendersborg die er ook prachtig bij lag.
Voor die borg langs loopt een oud pad, in de volksmond ’t Pad genoemd.
Op de website ‘de verhalen van Groningen’ vond ik een mooi artikel over dit pad onder de titel ‘Wandelen door de geschiedenis‘.
Maar je kunt er ook langs fietsen en dat deed ik.

Je komt langs oude boerderijen (soms moet je zelfs even bij iemand over het erf), over bruggetjes en langs akkers, bossen en singels.
Het is maar een smal pad, dus als je iemand tegenkomt moet je van de fiets af.
Niet dat je op dinsdag rond de middag veel mensen tegenkomt, hoor: welgeteld één wandelaar en iemand van de gemeente met een brullende maaimachine.
Op de route ligt het Iwema Steenhuis dat dateert uit 1400; het is het enige overgebleven steenhuis in Groningen.

Het was dat er niemand met mij meefietste om tegen te jubelen, maar anders had ik dat beslist gedaan: wat een heerlijke fietstocht!
En ook op de terugweg nog steeds in dat zwoele ‘er-komt-een-heleboel-regen-aan’-weer dat ik hierboven beschreef.
In de weilanden veulentjes van een paar dagen oud op van die bibberbeentjes, lammetjes en herkauwende koeien die je loom nastaren.
En ooievaars, die druk zijn met hun jongen in een nest op een hoge paal.
Met in mijn achterhoofd de gedachte dat dit pad de oudste verbindingsweg is over een zandrug  van Tolbert naar Marum; hoeveel voetstappen liggen hier al?

Een ochtend geschiedenis snuiven op mijn vrije dag: ik heb geen drugs nodig om even ‘high’ te worden…..