Deze mail stuurde ik rond de 20e oktober naar ‘de wichter’ van onze Holy Stitch-groep.

Dag allemaal,

Op 31 oktober worden er TV-opnames gemaakt voor het programma Petrus in het Land van KRO/NRCV.
Centraal in die uitzending staat de opvang van de vluchtelingen die wij als PKN-gemeente aanbieden in de Bijkeuken.
Er zal zijdelings aandacht besteed worden aan het leren fietsen en aan hun deelname aan Holy Stitch.
Daarvoor wil men graag een Holy Stitch-setting creëren, waarbij men een aantal opnames kan maken van hoe de dames met ons meedoen.
De cameramensen vragen of onze groep zich om 14.30 uur kan installeren. Zij willen dan van 15.00 – 16.00 uur de opname maken.

Onze reguliere Holy Stitch bijeenkomst is op 7 november en die gaat gewoon door.
Voor deze bijeenkomst gaat het vooral om het beeld, hoe onze groep functioneert en wat dat betekent voor de vluchtelingen.
Als je dinsdagmiddag in de gelegenheid bent: van harte welkom rond 14.30 uur; neem vooral je handwerkje mee.

Zoekplaatje: het microfoontje zit rechts onder mijn hals.

Tot zover mijn mail; dinsdagmiddag 31 oktober zat ik om 14.25 uur op de fiets.
Achteraf waren die tijden aangepast, want op het moment dat het fietsen zou worden opgenomen regende het, zodat ze wat eerder met het Holy Stitch gebeuren begonnen.
Alie had van te voren al nagedacht over de setting van die middag. Zij had begrepen dat de uitzending op 2 december zou worden uitgezonden en dat dan het accent zou liggen op 1e advent. Ze had gezorgd voor een mooi kerstkleed op de tafel, er brandden een paar kaarsen en er lagen gehaakte engeltjes met een beschrijving hoe je ze moest haken.
Met een klein groepje speelden we het Holy Stitch-gebeuren na voor de bühne, waarbij het de bedoeling was dat vooral onze gasten in beeld kwamen.
Daarvoor zou ik apart bij iedereen langs gaan om te vragen wat ze aan het doen waren, wat weer betekende dat ik een microfoontje op moest, zodat de mensen in dat microfoontje hun verhaal konden vertellen.
Microfoontje kwam op mijn blouse, bijbehorend apparaatje werd aan mijn broekriem gehangen.
Toen ik weer moest worden afgekoppeld wilde ik nog even een foto van dat blitse microfoontje voor dit blog, dus ik vroeg buurvrouw Ilse of ze even een foto wilde maken.
Even werd twee evens….
“Die mannen van de EO vinden vast dat het allemaal wel lang duurt” zei ik bij wijze van grapje.
Was fout.
De mannen waren niet van de EO.
Petrus in het land is een programma van KRO/NCRV…..

2 december is de uitzending.
Meer weten over Petrus in het Land? Hierbij een link naar hun website.