Categorie: Kerk & gemeente Pagina 21 van 53

Afgelopen week heb ik iedere dag met de gitaar op schoot gezeten; met papieren met teksten en gitaarakkoorden op de keukentafel oefenen, oefenen en oefenen.
Gerard en ik waren uitgenodigd om ‘namens de gemeente te zingen’ in de eerste adventsviering in de Catharinakerk vanmorgen.
Het was al even geleden dat we samen zongen: we zouden immers niet meer als duo meewerken aan kerkdiensten, maar in coronatijd gelden andere regels en wetten.
Dominee Sijbrand van Dijk had als verzoeknummer gevraagd om lied 445; “dat wordt maar heel weinig gezongen” zei hij erbij.
Een heel toepasselijk lied in deze tijd; bij zijn verzoek vertelde Sijbrand dat de schrijver van het lied, de Duitse dichter Jochen Klepper (1903-1942) zijn hele leven gebukt ging onder de terreur van het naziregime. Hij trouwde een Joodse vrouw en toen deportatie dreigde, koos hij met zijn vrouw en dochter op 11 december 1942 vrijwillig voor de dood.
Klepper dicht: ‘De nacht loopt ten einde, de dag nadert al’. Het hele lied is een uitwerking van het contrast tussen de dreigende duisternis en het licht dat zal overwinnen. (meer weten over de dichter en het lied? Hierbij een link naar een artikel  op de website Liedboek Compendium.)
Toen ik met het lied aan het werk ging begreep ik al snel waarom het zo weinig tijdens kerkdiensten wordt gezongen.
Moeilijk! Maar toen we het eenmaal kenden: mooi en indringend.

Aan het begin van de viering citeerde de voorganger Marinus van den Berg:

Doe de lichten aan tegen al het duister.
Zet de lichten voor het raam en ga niet in het donker zitten.
Wees zelf een lichtpunt:  straal licht en interesse uit, geef het licht de ruimte tegen alle angst in.
Verspreid het licht van de aandacht, breng hoop, ondanks alles.
Sluit de gordijnen niet maar open je voor elkaar.

Wat een veelzeggende tekst (mét opdrachten) om de Adventsperiode mee te beginnen!

Vanmorgen was de setting in de Catharinakerk omgedraaid; de avondmaalstafel stond onder het orgel.
Het was een proefopstelling; de 30 aanwezigen zaten in een kring in het schip van de kerk en keken in de richting van het orgel.
Het prachtige adventsbloemstuk stond dus niet in het midden van de kerk onder de preekstoel, maar achter in de kerk.
Ben je benieuwd hoe dat er uit zag? Kijk dan de kerkdienst terug op Kerkomroep (Catharinakerk, 29 november, 10.00 uur).
Wij zongen nog drie andere liederen, waaronder één in het Drents, die kun je dan ook beluisteren.
Vergeet dan vooral niet het begin: Arjan Schippers speelde mooie stukken voor de viering aan!

Gistermiddag heb ik voor thuis op de salontafel ook een adventskrans gemaakt.
Omdat het nog niet heeft gevroren waren de hortensia’s in onze tuin nog prachtig van kleur: daarom heb ik dit jaar gekozen voor een rond bloemstuk zonder dennengroen, maar alleen maar hortensia’s in kleurschakeringen van paars naar bijna wit.
Hierbij een foto van het is geworden?
Wil je meer weten over het zelf maken van zo’n krans?
Hierbij een link naar het blog over dit onderwerp in 2019>>>, vandaar uit kun je (even naar beneden scrollen) doorlinken naar voorgaande jaren.

De waarde van een zondag wordt vaak bepaald door de kerkdienst van de zondagmorgen,  maar gisteren draaiden we de volgorde van de dingen om. Omdat de zon rond tien uur uitbundig scheen besloten we om nog voor de koffie een wandeling te maken. We wandelden een klein uur; Roden ligt in een bosrijk gebied dus er lag heel veel dood blad,  al ritselend genoten we van het verrassend zachte herfstweer.  Eenmaal thuis wilden we de kerkdienst bekijken,  maar die stond nog niet op kerkomroep.  Achteraf was die dienst toen nog niet afgelopen….

De kerkdienst bekeken we pas aan het begin van de avond. Het was een Ik zie jou viering, speciaal voor gezinnen met kinderen.  Daar was ik graag bij geweest, maar wij ‘mochten’ vorige week al, dus gistermorgen niet.  De viering had als thema ‘Laat je licht schijnen’.
Wat vond ik het leukste in deze viering? De Jerusalema Challenge.
Net als dominee Walter Meijles heb ik wat dat betreft onder een steen geleefd, ik had er nog nooit van gehoord. Jij ook niet?
Dit staat er over op de website van de NOS:

Het is je vast niet ontgaan de afgelopen weken, de vele filmpjes van zorgmedewerkers die dansen en meedoen aan de zogenoemde Jerusalema-challenge.

Het lied, gebaseerd op het gospelnummer van de Zuid-Afrikaanse dj en producer Master KG, en het bijbehorende dansje werden enorm populair in de coronapandemie. De relatie met zorgmedewerkers ontstond toen Zuid-Afrikaanse artsen en verpleegkundigen ontspanning zochten en filmpjes van het dansje deelden.

Al snel werd het dansje ook door medewerkers van Nederlandse zorginstellingen en ziekenhuizen overgenomen. Inmiddels hebben de afgelopen weken al vele grote ziekenhuizen aan de challenge meegedaan. De ziekenhuizen wilden met de dans het groepsgevoel in het ziekenhuis laten zien en tegelijk een boost geven.

Ook ‘ons’ UMCG ging de uitdaging aan en maakte een prachtig filmpje, klik hier om het te bekijken.
Dat gingen ze dus in de kerk ook doen; Tamar Nauta deed voor hoe het moest en iedereen deed mee. Je mag dan wel niet zingen, maar dansen wel!
Dansje ook leren? Je kunt de hele viering terugkijken op kerkomroep. (15 november, 10.00 u, Op de Helte, Roden).
Je kunt de foto’s van de viering, gemaakt door Han Post, hier bekijken.
De viering was een lichtpuntje op een zondag met nieuws over illegale feesten georganiseerd door volwassen mensen en over Zwarte Piet-ruzies, uitgevochten door volwassen mensen.
En er is al zoveel naar nieuws over corona…..

Wat haalde ik uit de viering?
Als je je innerlijke licht laat schijnen bij alles wat je doet,  geef je de liefde,  de goedheid en de wijsheid van God door.
Als ik een liedje had mogen kiezen voor de viering van gistermorgen dan had ik deze gekozen.
Kun je ook best een dansje op doen!

Een viering van onze PKN-gemeente in de Catharinakerk, dat was al even geleden.
Wij behoorden vanmorgen tot de dertig gemeenteleden die in de kerk aanwezig mochten zijn.
Wat mij het meest raakte was het orgelspel van Erwin Wiersinga voor de preek; later hoorde ik dat het een stuk van Mendelssohn was.
De sfeer in de oude kerk op de Brink, het feit dat we daar eindelijk weer eens waren en de ontroerende, omfloerste klanken van het Hinszorgel deden hun werk: tranen van ontroering.

We mogen nog steeds niet samen zingen.
We lazen met elkaar hardop Psalm 98 uit de bijbel.
Ik had de liedboekversie er bij opgeslagen; ‘Zing een nieuw lied voor God de Here’.
Halverwege het derde couplet zing je dan: ‘Hosanna voor de grote koning, verhef bazuin uw stem van goud…’
Van binnen voel ik dan hoe dat klinkt als je dat met de hele gemeente zingt.
Wat een gemis, dat niet zingen.
Dat gemis werd nog vergroot door de Prelude die Erwin speelde bij deze psalm nadat we hem hadden opgelezen.
In die Prelude werkt de componist met een soort voorspel toe naar het begin van de psalm, een soort Tatatataaaaah…..!
Toen het orgel stopte haalde ik al adem voor het eerste couplet; oh nee. Niet zingen.
Maar gelukkig was daar vanmorgen Karel, de cantor van onze cantorij.
Hij zong een zelfgecomponeerd Kyrië en twee toepasselijke liederen.
Verder kregen we een filmpje te zien van een aantal kinderen in onze gemeente die bezig waren met het versieren van een troostlichtje voor de laatste zondag van het kerkelijk jaar.
We zagen versierde glaasjes, lampjes en lampionnetjes. Wat leuk om de kinderen daar zo enthousiast mee bezig te zien: zo maken ze, zonder kindernevendienst, toch even deel uit van de kerkdienst.

Vanmorgen stond de gelijkenis centraal waarin Jezus vertelt over de talenten, het verhaal over de dienaren die geld kregen van hun meester en hoe ze daarmee omgingen.
Ken je het verhaal niet? Klik hier voor het verhaal zoals het in de basisbijbel staat, het begint bij vers 14.
Voorganger Sijbrand van Dijk drukte ons in zijn overdenking op het hart “Begraaf wat je hebt gekregen niet! Je hebt het gekregen, doe er wat mee. Met je positivisme, je enthousiasme, je creativiteit, je ‘luisterende oren’, je doeners-mentaliteit, kortom, doe iets met de olie die in jouw kruikje zit. Kijk niet naar wat anderen allemaal doen en kunnen, kijk naar wat jij kunt in jouw omstandigheden. Blijf niet staren op wat vroeger allemaal verkeerd is gegaan, maar doe iets.”
Ook nu was ik weer ontroerd. Ik doe Sijbrand te kort door zijn preek zo in te korten;  heb je de viering niet bij kunnen wonen en ben je toch benieuwd naar zijn verhaal, zoek de viering van vanmorgen op op Kerkomroep: Catharinakerk, 8 november, 10.00 u.

Gisteren kreeg ik een mail van nicht Lianne, actief in het nieuwe Jeugd Activiteiten Team van onze PKN gemeente.
‘Hierbij de flyer van de Ik-zie-jou-viering van 15 november. Geef het door, zegt het voort.’
De flyer zie je op de afbeelding hiernaast.
Als je er op klikt komt hij groot in beeld
Geef het door, zegt het voort!

De woorden “Niet zingen!” horen in ons gezin bij peutertje Carlijn, die er een hekel aan had als mensen gingen zingen. Zelfs op haar verjaardag stond ze wat ongelukkig te kijken als wij voor haar het verjaardagslied aanhieven.

“Niet zingen” staat nu ook op de website van onze PKN-kerk.
We waren niet in de kerk afgelopen zondag, maar maandagmiddag luisterde ik naar de viering van afgelopen zondag. Het was een viering met voorganger Theo van Beijeren en organist Erwin Wiersinga, zon’n viering mis ik niet graag.
Er werd niet gezongen, maar er werd wel mooie muziek gespeeld.
De predikant vervlocht in zijn overdenking het bijbelverhaal met de twee thema’s die  zondag de 11e oktober in de wereld centraal staan: het Joodse feest Simchat Thora (de vreugde van de wet) en ‘Coming out-day’: het moment dat een lesbienne, homo, biseksueel of transgender openlijk voor zijn of haar seksuele geaardheid of genderidentiteit uitkomt,  uit de kast komt.
Houden wij ons aan de wet die God ons heeft gegeven en trekken we daarmee het goede feestkleed aan? Hoe gaan we om met onze medemens? Aanvaarden en respecteren we iemand die anders is en ‘doen’ wij gerechtigheid? Hoe solidair zijn we in coronatijd? Houden we ons aan de coronamaatregelen voor onszelf? Of ook voor anderen?
Actuele vragen, waar je na het beluisteren van de preek nog wel even op na blijft kauwen.

Heb ik het zingen gemist?
Als luisteraar niet; thuis luisteren is een heel andere beleving dan in een kerkdienst aanwezig zijn.
Bij de afkondigingen aan het begin van de viering hoorde ik het bericht waar ik vorige week teleurgesteld over was: de Taizé-viering van 18 oktober gaat niet door.
Niet zingen. Geen fluiten, geen gitaren.
De cantorij-repetities zijn tot nader order uitgesteld en we waren nog maar net weer begonnen….. dus mis ik wel deze en vorige week de cantorijrepetities en het voorbereiden van de Taizé-viering: het thuis instuderen van de muziek, het samen met de fluiten musiceren en als kers op de taart het zingen van Taizé-liederen met de cantorij en de gemeente.
Juist bij Taizé-liederen gaat het niet alleen om het zingen, maar vooral om het beleven.

We hebben geen keuze, we moeten ons houden aan de coronamaatregelen.
Hebben we zondag vanaf de kansel en net weer van Rutte gehoord.
Iedereen brengt offers in deze tijd en mijn bovenbeschreven offertje staat in schril contrast met de coronagevolgen die andere mensen moeten dragen.
Daar ben ik me terdege van bewust, dus ik volg mijn vaders advies dat ik altijd kreeg als het eens tegenzat: “Koez’n op mekaar en kop d’r veur.”

Van schoonzoon Jon kreeg ik nog een ander advies: “Nait soez’n.”
Hij had er een geheel eigen draai aan gegeven.

soez’n

nait soez’n