Categorie: Alledag Pagina 130 van 263

18 februari: Patatje kern-oorlog?!?

Door Ada

Op 18 februari 2020

Zondagmiddag verzamelde ons hele gezin zich bij Zwemkasteel Nienoord voor de eerste activiteit van ons jaarlijkse ‘Februari-is-stom-feest’, ooit bedacht door Harriët die de maand februari niet om door te komen vond.
Dit jaar vierden al weer de vierde editie van dit feest.
Benieuwd naar wat we de voorgaande jaren deden? Klik hier voor een blog over het feest in 2019 >>>> , daar vind je ook links naar voorgaande jaren.

Natuurlijk was er dit jaar even discussie over de vraag of februari dit jaar eigenlijk wel stom was gezien onze heerlijke vakantie naar Marrakech, maar dat had geen invloed op het feest: het ging gewoon door.
Gerard had bedacht om dit jaar te gaan zwemmen.
Dat vindt iedereen leuk en we hebben ons twee uur prima vermaakt in Leek.
Synchroon duiken, lopend op een mat proberen de overkant te halen, schoolslag, rugslag, dobberen in de stroomversnelling en niet te vergeten: de waterglijbaan!

Vervolgens genoten we van ‘patat met iets lekkers’ bij Alida’s Smulpaleis.
Jon verrastte het meisje dat de bestelling opnam door een ‘patatje Kern-oorlog’ te bestellen.
Het kind had geen idee.
Jon eigenlijk ook niet, hij had ooit eens gehoord dat dat bestond en was wel nieuwsgierig wat het was.
Wat kreeg Jon?
Een patatje met fritessaus, currysaus, pindasaus en gesnipperde uien.
Een hele vreemde combinatie; ben benieuwd of ze het bij Alida’s op het menu gaan zetten….
Mijn ‘iets lekkers’ was een eierbal en mijn toetje was een softijsje met advocaat.
Ik wist niet eens dat je dat kon bestellen, maar het is een versie van Sundea’s.

’s Avonds deden we nog een spelletje poker.
Gokken met kaarten, één van mijn lievelingsspelletjes.
Veel inzetten omdat je Two pair hebt met als hoogste twee vrouwen, heeft je tegenspeler twee heren. Pot weg.
Veel inzetten omdat je hoopt op een Straight die niet komt. Pot weg.
Niet veel inzetten, weggaan en er achter komen dat je achteraf Three of a kind had gehad.
Pot weg.
Bluffen met één pair en winnen. Pot binnen!
Eindeloos kan ik dit spel spelen.
Bijna net zo leuk als klaverjassen.
Bijna.

Februari wordt een stuk leuker met dit feest.
Op naar het eerste lustrum in 2021!

Reageren

15 februari: Geland.

Door Ada

Op 15 februari 2020

In Alledag

Gisteravond, vrijdag 14 februari, zijn we om 19.30 u geland op vliegveld Eindhoven.
Zes dagen waren we met onze vrienden voor de 40-jarige jubileumvakantie in Marrakech. De blogs tot gisteren had ik voor de vakantie al ‘klaargezet’, vandaag zou het eerste Marokko-blog verschijnen dat ik afgelopen week zou gaan schrijven.
Dat doe ik namelijk altijd tijdens onze vakanties.

Maar er is nog niet één blog klaar.
Dit was namelijk een ‘anders dan anders’-vakantie.

Na het ontbijt kon ik niet schrijven, want dan gingen we met z’n achten op het terras koffie drinken in de zon.
Gezellig.
Daarna gingen we met de shuttle bus naar Marrakech en dompelden we ons onder in Afrikaanse sferen. Dan waren we om 19.00 u terug in het hotel en zaten minstens tot 21.00 u aan het diner-buffet.
Dan moesten we al weer nodig koffie in de bar, waarna we naadloos overschakelden op ‘borrel & spelletje’.
Eigenlijk gingen we niet eens zo laat naar bed, maar aan het schrijven van een blog had ik op dat moment totaal geen zin meer.

Eén dag hadden we een rustdag. Toen zou ik mijn blog-achterstand wegwerken. Maar we zaten heerlijk onder de parasols bij het zwembad, ik had een fijn boek, ging lekker zwemmen en toen was er nog een vierde man nodig voor een boom klaverjassen: geen blog.

Lang verhaal kort: heerlijke vakantie, veel gezien, maar ook heel veel gepraat en geouwehoerd.
Stilgestaan bij 40 jaar vriendschap.
Veel gedeeld en erg genoten van Marrakesh, van de luxe van ons resort en vooral van elkaar.
In het vliegtuig zou ik gaan schrijven, maar het fijne boek had me helemaal in zijn greep…..

Gisteravond zijn we geland op Eindhoven, maar het mag duidelijk zijn: ik ben nog niet helemaal geland; ik moet even bijkomen en omschakelen.
Er zullen de komende weken een aantal blogs verschijnen over onze avonturen in Marokko, maar ik neem eerst een kleine pauze: afkick-reces.
Als ik helemaal ben ‘geland’ meld ik me weer.

Reageren

14 februari: “Kaïn slaat Abel doot”

Door Ada

Op 14 februari 2020

In Alledag

Drie jaar geleden begon ik in januari aan het project ‘Een kastje per dag’.
Daarover schreef ik toen een blog onder de titel: ‘de diepere laag van je huishouden’>>>.
Het lukte vrij goed dat jaar. Op de benedenverdieping had ik alle kastjes gehad en ik was al boven begonnen toen mijn moeder begon te kwakkelen. Het kastjes-project kwam op een laag pitje en in plaats van minder rommel kreeg ik juist meer: nadat mijn moeder overleden was moest haar huis leeg en heel veel spul kreeg eerst een plaatsje bij ons in huis.

Dit jaar ben ik weer begonnen met het ‘één-kastje-per-dag’-concept.
In het eerste kastje vond ik onze oude kinderbijbel, door mij destijds al meegenomen vanuit de Servatiusstraat in Hoogersmilde.
‘Bijbelse vertellingen voor onze kleintjes’ door W.G. van der Hulst.
Inderdaad, die van Rozemarijntje.
Wij hadden bij ons thuis de 14e druk, de eerste was al in 1926 verschenen.
De schrijver heeft een voorwoord geschreven in het keurige Nederlands van voor de oorlog; lees even mee.

Dit boek wil een een heel bescheiden, heel eerbiedig pogen zijn om het kléine kind reeds binnen te leiden in de heilige sfeer der Goddelijke dingen, – die achteloosheid nooit ontwijde. Zij de belangstelling der kleuters de toets, in hoeverre dit pogen slaagde. En schenke God onze kleinen. Zijn wondere zegen in de stille uren van luisteren naar Zijn stem; ook reeds aan moeders schoot.

Wij lazen bij ons thuis vroeger ’s avonds bij het warm eten uit de bijbel, gevolgd door een stukje van de dagkalender, maar ’s middags, als mijn broer en ik thuis kwamen voor het brood eten, las mijn moeder voor uit deze kinderbijbel.
Daar bewaar ik goede herinneringen aan.
Zo goed, dat ik dat overnam en tussen de middag voor de kinderen een stukje voorlas uit deze kinderbijbel. Soms moest ik de verhalen wel een beetje aanpassen, want de schrijfstijl was wel erg ouderwets. Tot een bepaalde leeftijd vonden onze meisjes het mooi, vooral de plaatjes werden met grote belangstelling bekeken. Toen Carlijn de kleuterleeftiijd was ontgroeid kwam het boven in de boekenkast en weer later verhuisde het naar het bewuste kastje waar ik het dus deze week terugvond.

Ik bladerde het even door.
Herkende alle plaatjes, wist bij ieder plaatje het bijbehorende verhaal.
Voorin lag een mooie plaat van Daniël in de leeuwenkuil; die kreeg je vroeger op de zondagschool als je jarig was.
Er lag ook nog een tekening in van Frea.
(Klik op de foto voor een vergroting).
“Kain slaat ABEL doot” staat er onder de blauwe wolkjes.
Abel roept nog “Neee!” maar het heeft kennelijk niet geholpen.

Zucht.

En toen had ik nog maar één kastje gehad.

Reageren

13 februari: Voeg leven toe aan de dagen (1) – Leeftijd

Door Ada

Op 13 februari 2020

In Alledag

Dit jaar hoop ik 60 te worden.
Toen ik nog in het Heijmanscentrum in Groningen werkte zag ik in een tijdschrift een heel lezenswaardig artikel met de titel: “Voeg leven toe aan de dagen in plaats van dagen aan het leven.” In die periode was de eerste serie over Hendrik Groen op de televisie en ik zag de feestende Omanido-club voor mij.

In het artikel werden allerlei aspecten van het dagelijkse leven benoemd en men gaf adviezen en tips over wat je zelf kunt doen om je leven te veraangenamen als je ouder wordt. Dat wil ik graag op deze website delen, maar dat past allemaal niet in één blog, vandaar dat ik vandaag begin met de nieuwe serie: “Voeg leven toe aan je dagen”. Vandaag deel 1 met als onderwerp leeftijd.

Wat zegt leeftijd? Dat wil ik graag illustreren aan de hand van een gebeurtenis in mijn eigen leven. In 2011 (na een aantal hartinfarcten) , kwam er een collega mijn kantoor binnenlopen. Nou ja, lopen…. hij hing tegen de deurpost.
“Morgen ben ik jarig. Ik word 60. ZESTIG! Verschrikkelijk. Dan ben ik oud en afgeschreven. Ik weet nog precies hoe ik vroeger over ouderen dacht en nu ben ik het zelf!”
Ik heb hem destijds vriendelijk doch dringend verzocht op te hoepelen met z’n gezeur.
Heb hem uitgelegd dat hij de vlag uit moest steken, want als je niet ouder wordt ben je dood. “Vanavond schenk ik een glas port in, dan denk ik even aan je. Zum Wohl.”

Hij droop somber af; het had kennelijk niet geholpen.
Hij zou over een half jaar met pensioen, maar voor die datum werd hij getroffen door een ziekte; ik weet niet meer precies wat het was, maar ik hoorde dat het kantje boord was geweest. Men had hem een been moeten afzetten, maar hij had het overleefd.
Twee jaar later, in 2013, stond hij ineens voor mijn bureau en ik riep: “Hé, hoe is met jou? Ik hoorde hele nare berichten!”

Hij was speciaal gekomen om mij te bedanken voor mijn gemopper vlak voor zijn zestigste verjaardag. Hij had een hele nare periode gehad, had heel hard moeten werken aan zijn revalidatie, maar hij was nu zover dat hij zich goed kon redden met zijn prothese. Hij had zelfs een aangepaste auto en was die dag voor het eerst alleen op pad.
Hij had nog heel vaak aan ons gesprek moeten denken en zei: “Ik heb nu, ondanks mijn handicap, een beter leven dan toen, omdat ik me nu realiseer hoe kwetsbaar je bent als mens en dat je maar één leven hebt. Ik haal er nu uit wat er nog in zit.”

Levens-quote 1: Leeftijd is maar een getal en het is volledig irrelevant tenzij je een fles wijn bent. (Joan Collins).

Klik hier voor de andere delen van deze serie:
1. Leeftijd
Leeftijd is maar een getal en volledig irrelevant, tenzij je een fles wijn bent.
2. Gezondheid
Voor je lichaam zorgen is een investering; je krijgt er iets voor terug dat onbetaalbaar is.
3. Niet afgeschreven
Of je als oudere ‘afgescheven’ bent, heeft voor een groot deel met je eigen instelling te maken.
4. Er op uit gaan
Als je het zonnetje in huis wilt worden, moet je naar buiten om de kunst af te kijken.
5. Niet te snel opgeven
Rust roest
6. Gezelschap
Zoek het gezelschap van diegenen die het beste in je wakker maken.
7. Nooit te oud om te leren
Op het moment dat je je ergens te oud voor voelt, moet je het juist gaan doen.
8. Hulpmiddelen. Ook voor jou.
Één van de moeilijkste dingen, die je in je leven zult leren,
is dat het lot je ooit zal dwingen, om hulp te accepteren. (gedicht: Martin Gijzemijter)
9. Geen spijt.
Voordat je dood gaat…..LEEF.

Reageren

12 februari: Een appelboom planten.

Door Ada

Op 12 februari 2020

In Alledag

Geen kerkdienst voor ons afgelopen weekend; we waren zondag even niet in Roden.
Daarom vandaag een verhaal over geloven en vertrouwen uit mijn eigen leven.
Als je dit blog geregeld leest, weet je dat ik al een een aantal keren ben getroffen door een hartinfarct. Meestal kon het worden opgelost door het plaatsen van een stent, maar de laatste keer, maart 2018, moest er een hartoperatie met een omleiding aan te pas komen om de verstopping in de aderen te verhelpen.
De infarcten worden veroorzaakt door de vaatziekte Fybro Musculaire Dysplasie.
(Meer weten? Zoek dan met de zoekterm FMD op Google)

De ziekte is verraderlijk; het kan op ieder moment toeslaan en dat kan op verschillende plekken in het lichaam. De kans dat het weer gebeurt is vrij groot. Kan over drie weken, over drie maanden, over drie jaar: je weet het niet.
De eerste cardioloog die mij behandelde zei: ‘Mevrouw Waninge, wij zien elkaar terug, maar als wij elkaar terugzien, zorg dan dat u het in ieder geval een beetje leuk hebt gehad’.

De eerste keer dat ik met een infarct werd geconfronteerd was in februari 2004 en ik was furieus.
Zo boos, dat ik de medicijnen die me werden voorgezet in eerste instantie niet eens wilde slikken. Hoezo hartinfarct. Hoezo vaatziekte. Ik was 44 jaar en in alle staten.
Daarna was ik vooral heel bang; angst is een slechte raadgever.
Wat heb ik omgepakt met die angst; het is er namelijk altijd.
Hoe leef je dan nog een beetje ontspannen?

In de zomer van 2004 waren we met ons gezin op vakantie in Noord Duitsland en ik ging op zondagmorgen naar de kerk in het dorpje waar onze camping was, Aschendorf.
De dominee vertelde in zijn preek dat Luther had gezegd: “Als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een appelboom planten”.
De voorganger legde uit dat de onderliggende gedachte bij deze quote was: “Leef gewoon je leven, doe wat je moet doen en laat je daarbij niet verlammen door de angst voor wat morgen zou kunnen gebeuren.”

Daar in de kerkbank drong het besef tot me door dat deze preek voor mij bedoeld was.
Dat die preek precies was wat ik op dat moment nodig had.
Laat je niet verlammen door de angst voor wat morgen zou kunnen gebeuren.

Wat heb ik in de afgelopen jaren vaak aan die appelboom gedacht.
Want onze wereld verging dan wel niet, maar stond wel regelmatig danig op z’n kop.
Wat heb ik al veel ‘appelbomen’ geplant.
Wat heb ik dit verhaal de afgelopen jaren al vaak verteld aan mensen; het heeft mij zo geholpen en het helpt me nog steeds.
Door het nu op mijn blog te delen hoop ik met dit verhaal ook andere mensen een hart onder de riem te kunnen steken.

Leef je leven.
Plant die appelboom.

Reageren

11 februari: Dagvaarding minderjarige verdachte.

Door Ada

Op 11 februari 2020

In Alledag

Vorige weekend; zomaar een artikeltje in de krant.
‘Overtredingen worden bestraft met een gevangenisstraf van minimaal acht dagen tot maximaal vijf jaar en/of een geldboete van minimaal 25 tot maximaal 50.000 euro.’
“Waarom staat daar nou en/of” zei één van de dochters “daar wordt het toch alleen maar onnodig ingewikkeld van.”
We kwamen tot de conclusie dat je met die combinatie meerdere mogelijkheden tot interpretatie hebt, maar dat het wel ambtelijke taal is.
Cees, ambtenaar, kon daar over mee praten.
En ineens waren daar weer de beelden van de teksten die ik vroeger moest typen op de dagvaardingen toen ik bij het Parket van de Officier van Justitie in Assen werkte. (van 1979 tot 1986)

Ellenlange zinnen die, om fouten en verkeerde intepretaties te voorkomen, bijna niet meer te lezen waren.
Daarvan heb ik een heel leuk voorbeeld, dat heeft denk ik niemand.
Toen Frea 7 maanden was, ging ik met haar op bezoek bij mijn oude collega’s in Assen.
“Ga maar met haar op mijn plek zitten” zei Klaas “dan heb je een bureau voor je.”
Frea vond het allemaal best spannend en zat veilig bij mij op schoot.
Ze kwijlde een beetje en smeerde dat per ongeluk uit over het bureau.
De heren vonden dat zeer komisch en bedachten dat ze Frea wel konden dagvaarden voor dit vergrijp en typten een heuse ‘Dagvaarding van minderjarige verdachte’ en legden haar het volgende telaste:

De verdachte wordt telastegelegd dat verdachte op of omstreeks 21 mei 1987, omstreeks 10.30 uur, te en in de gemeente Assen, opzettelijk en wederrechtelijk een tekstverwerker, geheel of ten dele toebehorende aan de Staat der Nederlanden, in elk geval aan een ander of anderen dan haar, verdachte, heeft besmeurd met haar vieze vingers en/of daarop of daarover heeft gespuugd en/of gekotst, en aldus opzettelijk en wederrechtelijk die tekstverwerker heeft beschadigd, althans onbruikbaar gemaakt.

De dagvaarding kreeg ik mee en zit al meer dan dertig jaar in haar fotoboek.
Sweet memories.

Reageren

9 februari: Ga nou maar….

Door Ada

Op 9 februari 2020

In Alledag, Muziek

Zondagavond.
We doen een spelletje Kolonisten en ik heb een playlist van Spotify als achtergrondmuziek aan staan.
Als de lijst is afgewerkt gaat Spotify voor mij bedenken wat ik leuk vind; dat klopt lang niet altijd maar af en toe zit er een pareltje tussen, waarbij ik denk: “Hoe is het mogelijk dat ik dit nummer nog nooit heb gehoord!”

We hoorden Rob de Nijs en Robert Long (op zich al een wonderlijke combinatie) en ze zongen ‘Ga nou maar’.
Twee mooie stemmen, een prachtige tekst en onverwachte wendingen in de melodie.

Na het spelletje (ik verloor…) zocht ik het op.
Kippenvel en tranen.
Kijk eens naar een stukje van de tekst

Het is te laat om nog de bakens te verzetten
We zijn te gulzig en te roekeloos geweest
Wat voor het leven was bedoeld
dat hebben wij erdoor gespoeld
zoals champagne op een groot onstuimig feest.

Meer ga ik er niet over zeggen,
Luister en huiver.
Hierbij een link naar een video op YouTube>>>.

Reageren

8 februari: Gastblog Gerard – Praten over je ziekte helpt.

Door Ada

Op 8 februari 2020

In Alledag

“Maar niet te vaak toch!” dacht ik toen ik dinsdag 4 februari deze kop boven het artikel van meneer Schollema las in het Dagblad van het Noorden. Maar het boeide mij natuurlijk wel en het raakte mij ook! In het gedeelte dat hij schreef hieronder herkende ik mij wel.

Ondanks alle steun is de reis van de ziekte best eenzaam. Je neemt afscheid van veel wat zo vanzelfsprekend lijkt. Niemand om me heen die gezond is kan echt voelen en beleven wat ik meemaak, wat een kankerpatiënt meemaakt. Er blijft afstand, hoe klein ook. Maar er kan wel een brug worden gelegd. Door er open over te praten en te schrijven, en niet weg te duiken, hoe moeilijk dit misschien ook is. Bewust praten we er heel open over, met ons gezin, familie, vrienden en bekenden. Dat is helend, voor beide kanten. Dat je er voor elkaar bent, met en zonder woorden. En ga elkaar niet uit de weg.
Klik hier>>> voor het hele artikel

Wij hebben er ook veel over kunnen praten met onze kinderen, familie en vrienden en dat maakte het afgelopen jaar voor mij het verschil om het te kunnen dragen.
Ook al moest ik het alleen doen ik was niet alleen.
Alle lieve kaarten, knuffels en berichtjes, het doet er echt toe!

Een bijzonder voorbeeld van steunbetuiging van twee van onze vrienden wil ik graag delen met jullie:
Duizenden lampionnen vormden op 29 december 2019 in het Olympisch Stadion een hart van liefde, kracht en groot gemis in het kader van ‘Nederland geeft licht’, een actie van KWF Kankerbestrijding. Elke lampion was voor iemand die is geraakt door kanker en zij hadden voor mij ook zo’n lampion gedoneerd. Lees hier >>> meer over die actie.

Het was een ontroerend en hartverwarmend moment toen alle lampionnen aangingen. Ook mijn lampion gaf licht en via onze vrienden kregen we daarvan een filmpje.
Klik hier >>> voor het bekijken van die video.
Ik was er stil van toen ik het videofilmpje had gezien.
Dankjewel Jan en Janet!

Dankjewel Ada en de meiden met de jongens.
Dankjewel familie, vrienden en bekenden.
We vieren het leven!
Maar naast alle positivisme had ik zo graag gezien dat onze ontvallen dierbaren in onze omgeving dit geluk het afgelopen jaar ook hadden gehad.
Maar ook dan helpt praten over verlies en rouw; we blijven om elkaar heen staan.

En nu?
Nu weer verder, want dat zit ook wel heel diep geworteld in mij. Weer vooruit kijken en (gewoon) weer plannen maken met tweetjes, met de kinderen met vrienden en familie. Ook het werk, de kerkenraad en zo af en toe het zingen heb ik weer opgepakt.
De laatste bloeduitslagen waren hoopgevend of zoals de hematoloog zei: “Hier worden wij wel blij van!”
Kijk, dat hoor ik graag.

Reageren

7 februari: Rock-fossils en hun Drentse collega.

Door Ada

Op 7 februari 2020

In Alledag

Donderdagmorgen.
Vrije dag, dus kallem an.
Op Radio 5 hoorde ik een interview van Jeroen van Inkel met popjournalist en columnist Leon Verdonschot. Hij ging a.s. zaterdag de tentoonstelling ‘Rock fossils’ openen in Maastricht.
Dit staat er over op de website van het Natuur Historisch Museum>>> in die plaats.

Als wetenschappers een nieuw en onbekend fossiel ontdekken, dan mogen ze hun ontdekking zelf een naam geven. Soms is de vorm van het dier doorslaggevend, soms de vindplaats. Sommigen kiezen echter iets heel anders: de naam van hun favoriete rockster.
In de nieuwste tentoonstelling van het Natuurhistorisch Museum Maastricht ‘Rock Fossils on Tour’ wordt een serie realistische modellen van bizarre fossielen getoond die allemaal genoemd zijn naar artiesten uit de pop, rock en metal wereld. ‘Rock Fossils on Tour’ laat op deze manier de meer humoristische kant van de natuurhistorie zien.
Fossielen en rocksterren ontmoeten elkaar op een bijzondere manier in deze unieke, tikkeltje bizarre tentoonstelling.

De eerste vraag die Van Inkel stelde was: “Wat is een fossiel?”
Onmiddellijk vraag ik me dan af of hij dat nou echt niet weet, of dat hij dat vraagt als interviewer om onwetenden onder de luisteraars iets wijzer te maken.
Fossielen zijn versteende resten van dieren of planten.
Mijn vader zocht er altijd naar toen hij nog op de steenfabriek Roelfsema in Hoogersmilde werkte.
Men zoog daar geel zand op van vele tientallen meters diepte; dat zand werd gezeefd en alles wat in die zeef bleef liggen werd door mijn vader even nagekeken. Ze vond hij stukken zwart, versteend hout, waaruit amateurarcheologen konden afleiden dat daar vroeger een bos had gestaan dat was afgebrand. Door de hitte was de hars in de dennebomen gaan klonteren, zodat mijn vader ook regelmatig een stukje barnsteen vond.
En mee naar huis nam.

onderkant

Een van de mooiste vondsten was een versteend zee-egeltje.
Dat stond vroeger bij ons thuis altijd prominent op de schoorsteenmantel, op een fel oranje, omgekeerd plastic bloempotje. Iets hééél ouds op een afzichtwekkelijk jaren ’70 ding; daarin heb ik mijn moeder nooit begrepen.

Kees

Het egeltje staat nu bij ons aan de Boskamp.
Een fossiel van miljoenen jaren oud.
Het is niet genoemd naar mijn vaders favoriete rockster, want die had hij niet.
Hij hield van André Rieu, Alexandra, Vico Toriani en Conny Froboess.
Nee, het egeltje heet gewoon Kees.
Naar de vinder.

Reageren

6 febrewaori: Wat moet ik mij daorbij veurstellen?

Door Ada

Op 6 februari 2020

In Streektaol

Zo nou en dan mag ik een aomnd verzörgen veur een karke in het Noorden met Daniël Lohues as underwarp; gusteraomnd was ik zodoende in Slien.
Daor huufden dielnemers zöch niet veur op te geven, dus dan wee’j nooit hoeveul meinsn d’r komt. Ik haar vieftig programmaboekies metnummen; “as die allemaole komt dan wordt ’t al wat” zee de organisatie.
Het weur inderdaod wat.
Ien van de dielnemers vertelde mij nao ofloop dat hij van te veuren dacht haar: “Een aomnd over Lohues? Wat moet ik mij daor bij veurstellen?” Dat lat zöch ok wat lastig uutleggen; d’r komt veul verschillende aspecten van de artiest Lohues veurbij en daorbij is d’r ok nou en dan interactie met de zaal.

De liederen van Lohues doet wat met meinsn.
In de pauze kwam iene naor mij toe die ontroerd vertelde dat hij de tekst van ‘Elk mens die hef zich en kruus te dragen’ veur haar lezen op de begrafenis van een vriend die psychiatrisch patiënt was. “Die zien kruus was echt van lood” en hij vertelde hoe moeilijk het west was dat ze dat kruus niet van hum hadden kunnen overnemen.
Aanderen vertelden in de onderlinge taovelgesprekken over het gevecht da’j sums wekelijks met pubers moet voeren um ze hen de karke te kriegen of over wat meziek met je döt. Vandage mailde nog een mevrouw die d’r ok was gusteraomnd over hoe belangriek de CD ‘Aosem’ veur heur en heur overleden man west is.

Veur de miesten die gisteraomnd aanwezig waren was Daniel Lohues een bekend artiest.
D’r waren ok best veul die al ies naor een veurstelling van hum west waren en as ik daor soms een kleine anekdote over vertelde, dan zag en heurde ik de herkenning in de zaal, wat de sfeer beslist ten goede kwam.

Ien van de underdielen van zu’n aomnd is het ‘Moordlied’.
Moordliederen waren tot het begun van de twintigste eeuw liederen waorin geruchtmakende moorden of dramatische gebeurtenissen bezungen weuden deur straotzangers die langs dörpen en steden trökken.
Lohues maakte zu’n lied over een moord op een drugsbaos in Emmen; het verhaal speult in oonze tied.
Toen ik vreug of d’r in de umgeving van Slien ok zu’n moordlied bekend was bleef het stille in de zaal, maor ien vrouw dacht dat d’r een boekie over was, ‘moordliederen in Drenthe of zo’ zee ze. Ze zul thuus nog eem kieken.

Vandage kreeg ik al een mail van heur: ze haar het boekie zölf in de kaste staon en stuurde mij een ofbeelding.
Op internet vun ik een interview met de schriefster van dat boekie. Leuk! Hierbij een link >>> naor een luusterfragment van de VPRO.
Weer wat leert.
Ik zal ies informeren bij de bibliotheek of ze ’t boekie veur mij reserveren kunt.

An’t einde van de aomnd haar ik het volk graag willen wiezen op de neie theaterveurstelling van Daniël Lohues, maor dinsdag kwam het bericht dat hij um gezondheidsredens zien hele tour of hef moeten zeggen.
Daor maakt wij oons wal zörgen um; lao’w hopen dat het een beetie metvalt.

Meer weten over een ‘Lohues-aomnd’?
Hierbij een link naor een verslag vanuut Hoogeveen>>>, daorop ku’j deurklikken naor eerdere bijienkomsten.

Reageren