Categorie: Streektaol Pagina 11 van 16

Niet dat ik nou zo’n globetrotter bin, maor twee en een halve week ziekenhuus en twee weken Boskamp deuden mij verlangen naor een aandere horizon.
De visite die eigenlijk in de agenda stun op zundag 15 april hadden wij ofzegd (een hiele dag is echt nog te drok) en ’s middags vreug ik Gerard of e met mij  ‘uut toeren’ wol.
Met het prachtige weer hadden wij aans netuurlijk al lang op fietse zeten, maar tot zes week nao de operatie mag ik niet fietsen (wegens onverwachte bewegings).
Wij reden richting Slochteren. Daor is de Freaylemaborg met een mooi park. Wij krummelden mooi binnendeur over Eelde en kwamen deur plekkies as Waterhuizen, Westerbroek, Foxhol en Froombosch.

Uut toeren.  Mien va en moe deuden dat vrogger. Thermosflesse koffie en brood met, campingtaofeltie en klapstoelties in de kofferbak. Veur de lol uut rieden doet wij niet vake; wij zet wel iets de fietsen op het rek achterop de auto en gaot argens aanders een stukkie fietsen. Ik vuulde mij haost wat bezwaord over een middag autorieden veur de lol, maar veur ien keer möt het kunnen.  Over twee week mag ik aweer fietsen.

De Fraeijlemaborg stun te schitteren in de aprilzunne.
Wij maakten een mooie wandeling deur het park; wij hadden gien thermosflesse met dus wij bestelden een kop thee op het terras bij de borg.
Daorna wandelden wij nog even Slochteren in en ontdekten mooie olle huizen,  een karakteristiek bruggie  én een ijscokarre.  Toen was d’r van het ‘uut-toeren-schuldgevuul’ al niks meer over.
Eem  een andere horizon: ik knapte d’r gloepens van op!

Op 19 meert >>> schreef ik over de vierpersoons kamer waor ik lag met Guus, Willem en Piet. Sinds dinsdag heb ik een kamer veur mij allent, maor het contact met de mannen is bleem. Wij drinkt samen koffie, wisselt lectuur uut en deelt de dagelijkse probleempies met mekaar. Guus (80 jaor) en ik hebt een klik. In het begun was hij hiel formeel. Hij kun oons Grunn’ns en Drents goed verstaon, maar hij preut het zelf niet. Hij formuleerde mooie volzinnen met een licht Twents accent; toen ik hum daornaor vreug vertelde hij dat hij vrogger wel Twents praot haar,  maor dat was e verleerd. (Hij is twee jaor leden vanuut Enschede naor het Noorden verhuusd umdat zien einige zeun hier woont.) Maor hij vun het prima as wij in oonze eigen streektaal praotten.

Miestal gung ik op bezuuk bij de heren, maar af en toe zöcht Guus mij op. Ik heurde hum altied al ankommen, want de infuusstang waor hij aan vast zat piepte of en toe. Hij schoefelde dan mien kamer binnen en begunde oons gesprek met algemienigheden, maar al gauw weur het persoonlijker. “De dominee is langs geweest. Was fijn hoor, maar ik ken hem nog niet zo goed. In Enschede …..”

“Ik wou wel graag naar huis, maar mijn vrouw dementeert en weet amper wie ik ben. De buren ken ik nog niet zo goed. In Enschede….”  Hij vertelde verhalen over de vuurwerkramp, over fietsen in Duutsland, over uitstappies met zijn vrouw, over de oorlog en over Enschede.

Vrijdagaovond  lag hij al veur de koffie in berre. “Niemand mist mij hier. Mijn vrouw in ieder geval niet. Mijn zoon is heel druk en in de buurt en bij de kerk word ik ook niet gemist: ik heb nog niet zoveel gelegenheid gehad om mensen te leren kennen.” We drunken samen koffie en ik probeerde hum wat op te beuren. “A’j straks de operatie had hebt, dan knap ie helderweg op; dan krie’j weer energie um op pad te gaon. Het helpt nie a’j hier de hiele dag in berre blieft liggen. In beweging blieven, dat is het beste. Dan ko’j aandere meinsen tegen en dan he’j minder tied um te sikkeneuren. Ik trek ’s mörgens nao het douchen mien schoenen aan, dan gao ik in ieder geval nie in berre  liggen.”

Zaoterdagmorgen gung ik weer met mien koffie naor de mannen van de vierpersoons kamer. Even later kwam Eddy van een kamer verderop ok eem buurten. Eddy prat Bedums. Midden in de conversatie ontdekte ik tot mien stomme verbaozing dat Guus Twents preut. Gieniene die het opveul, maor mij wel. Later die dag vreug ik hum d’r naor.  “Ik dach da’k het verleerd was, mar ik heur jullie allent maor dialect praoten en nou komp het weer naor boven. En jullie verstaot mij goed…..” Verder wol hij die dag nog eem over de gang lopen. Of ik met hum met wol lopen: hij haar zien schoenen al an.

Vandaag heb ik ofscheid nummen van Guus en Willem. Guus zee in zien prachtige Twents: “Misschien kom ik zo achter oe an en ziet wij mekaar nog dizze wѐk in het UMCG.” Wie zal ’t zeggen. Het bint spannende tieden veur oons allemaol. Wij bint hier, zoas wij in ’t Noorden zegt, op het ‘hoogste adres’; ik vertrouw op het Allerhoogste adres.

‘Zo wil ik niet met m’n kop in de krant!’ is een gevleugelde uitdrukking op mijn werk. Dan gaat het vaak om een bedrijf met frauderende medewerkers, slechte arbeidsomstandigheden of belabberde financiële resultaten. Een horror-scenario voor elke manager.
Maar vorige week stond mijn kop wel in krant…..
in ‘de Krant’ wel te verstaan, met foto en al.

Leuk! Albert Boelen (zie Olde mannen in Rowol >>>…) had een aantal weken geleden in diezelfde Krant gevraagd of mensen een stukje wilden schrijven voor de streektaal rubriek ‘Moi Noordenveld’, daar had ik gehoor aan gegeven. Ik stuurde het blog ‘Naor Roden lokt met de Mensinge >>>‘ in dat ik twee jaar geleden al had geschreven om hem een idee te geven van mijn schrijverij. Dat was eigenlijk gelijk al goed; afgelopen dinsdag werd het  geplaatst. Daar kreeg ik in eerste instantie niks van mee, want ik zat in Nottingham.

Leuke reacties kreeg ik. De Fries Piet (die ook goed Frans spreekt) reageerde: “We bin ok bliede dat we in Roden wone en Fryslan is ek flak by!” 
Dirk, met roots in Noord Groningen, kon zich niet voorstellen dat ik heimwee had naar Smilde.
Als je toch in Roden woont!
Als voorbeeld haalde hij aan dat hij vroeger voor een schroefje 15 kilometer moest rijden, terwijl hij nu even naar de gebroeders De Wit kon fietsen.
Nou. Niet direct een voorbeeld waar ik nou warm voor loop, maar Roden heeft inderdaad een heleboel andere voordelen.

Nou realiseer ik mij iniens dat dit blog eigenlijk in de streektaol haar moeten.
Morgen maak ik het goed.
Want, lieve meinsen, blief praoten in je eigen streektaol.
Of ie nou in Smilde, in Friesland, in Noordpolderziel of in Roden woont!