een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Handwerken Pagina 13 van 22

13 juni: Gehaakt yoga-haarbandje

Maandag. Voor sommige mensen de beroerdste dag van de week, maar niet voor mij.
Op maandag hoef ik niet naar het werk en heb ik ‘huishoud-rommel-yoga-zwem’-dag.
Al een jaar heb ik op maandagmorgen Club-yoga van 09.45 – 10.45 uur.
Mijn hgehaakt haardbandjealflange haar, wat als ik rechtop sta niet voor mijn ogen hangt, hindert mij bij de yoga-oefeningen. Mijn moeder wist dat vroeger al treffend te omschrijven: “Whaarbandje bordurenat he’j dat haor weer veur d’oogn te slier’n.”

Daarom haakte ik vorig jaar een eenvoudig haarbandje.  Klik hier  eenvoudig gehaakt haarbandje  voor een PDF met de beschrijving. (ook heel goed te doen als je nog niet veel ervaring hebt met haken) . Inmiddels heb ik er ook één voor dochter Harriët gehaakt.
Afgelopen week bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om een haarbandje te borduren.
Dan gebruik ik zo’n gehaakt haarbandje als basis en daar naai ik een geborduurd laagje overheen. Geen idee of het wat wordt, maar ik ga het in ieder geval proberen.
Hierbij een foto van het eerste probeersel.
Wordt vervolgd dus.

Reageren

2 juni: Telefoonhoesje af.

Voorkant met opengeslagen klepje

Voorkant met opengeslagen klepje

Vandaag legde ik de laatste hand aan het geborduurde telefoonhoesje.
Het ‘stoffie van Het Goed’ zit er achter als voering en het is goed gelukt.

Vandaag dus veel foto’s en weinig tekst. Als je op de

Hoesje achter, met klepje opgeslagen

Hoesje achter, met klepje opgeslagen

foto’s klikt krijg je een vergroting. Dan zie je ook de accenten die ik heb aangebracht met zilverkleurig draad.
Dat geeft een chique, middeleeuws effect.

hoesje dicht

hoesje dicht

Alsof mijn moderne telefoon in een historisch hoesje zit.

Over dit hoesje heb ik inmiddels vier blogs geschreven: als je het hele proces wil volgen klik dan op 9 maart >>>>,  19 april >>> en 21 mei >>>
Op  9 maart ben ik er mee begonnen, vandaag is het 2 juni. 3 maanden heb ik er dus over gedaan.

Moderne telefoon in een middeleeuws hoesje.....

Moderne telefoon in een middeleeuws hoesje…..

Reageren

21 mei: ‘Stoffie’ van Het Goed

Het GOED in Roden, Ceintuurbaan Noord 119c.

Het GOED in Roden. Ceintuurbaan Noord 119c.

Afgelopen week ging ik even langs bij Het Goed in Roden. Enkele jaren geleden zag je mij nog niet bij winkels met tweedehands spul.
Niks voor mij; dacht ik.
Tot dochter Carlijn er een zaterdagbaantje kreeg. Eerst vond ik het niks. Een uitdragerij vond ik het. “Kom nou eens kijken, mam, het is een hele leuke winkel!”

Ze had groot gelijk. Het was allesbehalve een uitdragerij. Alle spullen goed gesorteerd en mooi uitgestald. Geen vieze dingen.  Het concept is eenvoudig: alles waar je van af wilt kun je daar heen brengen, maar je krijgt er niets voor. Het Goed haalt zelfs een inboedel op als de eigenaar is overleden en de nabestaanden niet in de gelegenheid zijn om het op te ruimen. Ook daar krijg je niets voor en dat is natuurlijk gelijk ook de winst van de keten. Meer weten over de winkel van Het Goed? zie >>>

uiltjesTegenwoordig kom ik er minstens om de veertien dagen. En ik vind vaak de leukste dingen als ik niets zoek. Een mooi kristallen glas. Een boek. Een fotolijstje in een telefoonhoesjebepaalde uitvoering. Een broodtrommeltje.  Een bijzonder kledingstuk. Afgelopen week zocht ik wel iets: een stofje voor de achterkant van mijn geborduurde telefoonhoesje. En kijk nou wat een mooi stukje ik vond: een uit elkaar getornd kussenhoesje met uiltjes. Voor  € 0,95.

Het telefoonhoesje is bijna klaar: de witte gedeelten moeten nog volgeborduurd worden. Op de foto (klik er op voor een vergroting)  rechts zie je hoe het er nu uit ziet. Ik schat nog twee weken.

Reageren

19 april: Kruissteek & Mozart

telefoonhoesjeGisteravond had ik even weer tijd om te  borduren.
Op 9 maart >>> vertelde ik over mijn nieuwe borduurproject.

detail accent zilverdraad

detail accent zilverdraad

Het is de bedoeling dat ik af en toe even een up-date plaats met mijn vorderingen” schreef ik toen.
Inmiddels ben ik al over de helft en het ziet er nu zo uit.
Na ‘Met het mes op tafel’ ging Gerard nog even achter de computer en ik pakte mijn borduurwerk, zocht mijn MP3-speler op en installeerde me op de bank.

Het Requiem van Mozart zette ik aan.
Een ‘o-wat-verheug-ik-mij-moment’.
Want ik heb namelijk een kaart voor een herdenkingsconcert hier in Roden waar dit stuk van Mozart wordt uitgevoerd door de Nederlandse Bach-academie. Dat is op zaterdag 30 april in Op de Helte om 20.00 uur. Het is het eerste concert in een reeks van vier in Drenthe: Assen, Hoogeveen en Coevorden volgen in de dagen daarna. Meer weten? Zie >>>

Mijn broer heeft ook een kaart. Met hem deel ik de liefde voor dit stuk, dit wordt de eerste keer dat we het samen ‘life’ gaan beluisteren. Vandaag als ‘waarde van de dag’ een link naar een stukje uit de film Amadeus >>>. We zien een doodzieke, koortsige Mozart, die de muziek voor het ‘confutatis maledictis’ doorgeeft aan Salieri, die aan zijn bed zit. In dit fragment wordt het stuk per partij opgebouwd. Het is maar zeer de vraag of het zo gebeurd is, maar wat krijg je hier een mooi inkijkje in het complexe muziekstuk.
Als ik het stuk beluister krijg ik bij het ‘voca me’ altijd weer kippenvel.
Nog 11 dagen……!

Reageren

17 maart: Macramé; dát was lang geleden….!

bloemenhangerVorige week kreeg ik van dochter Carlijn een foto van een bloemenhanger 2bloemenhanger die ze zelf ontworpen had. De hanger bestond uit drie halve glazen bollen, die ze met een vlechtwerk van garen onder elkaar had gehangen.
(zie foto’s links en rechts van deze tekst)

Maar het hing allemaal nog niet zo stevig.
“Hoe kan ik dat nou anders doen?” was haar vraag aan mij.
Haar idee deed me denken aan een bloemenhanger die ik vroeger eens had gemaakt op school. We moesten daarvoor een halve kokosnoot gebruiken. Ik hoor mijn moeder nog zeggen: “Een kokosneute? Hoe kom ik daor dan an!” We kochten er gewoon één bij groenteboer Hummel. Mijn vader zaagde de noot door en wij proefden de melk en de kokos.
Wij vonden het niet zo lekker. Het was begin jaren ’70 en we waren nog niet zoveel gewend.

Om de halve kokosnoot maakten wij met dun jute-touw een bloemenhanger met macramé knopen. Oranje! Dat was destijds een hippe kmacrameleur. De kokosnoot was bruin, ook een heel moderne kleur toen….
Maar dat is inmiddels meer dan 40 jaar geleden.
Het was iets met steeds vier strengen, dat wist ik nog.
Samen met Carlijn ben ik zondagmorgen maar gewoon begonnen.
Links zie je het resultaat: ik kon het nog.

Carlijn gaat nu kijken of ze met deze techniek een steviger hanger in elkaar kan fabrieken.
Op een internetpagina van ‘de Hobbydoos’ >>> vond ik tekeningen van de verschillende macraméknopen.
Voor de liefhebbers. Of voor als ik ooit geen zin meer heb in haken, breien of borduren.

Reageren

9 maart: Nieuw borduurproject.

Na het tablet-hoesje en de plexiglas onderzetters ben ik begonnen aan een nieuw borduurproject: een hoesje voor mijn telefoon.
Dat maak ik met 3 verschillende kleuren groen en accenten van zilverdraad.
Eerst heb ik de contourtelefoonhoesje 1en van het hoesje geborduurd, daarna ging ik bedenken wat ik daar binnenin zou borduren.

Daarbij ging ik als volgt te werk: ik zocht uit het boek van José Sterrenburg (Randen borduren in kruissteek) een leuk sterretje waarmee ik wilde beginnen.
Dat tekende ik met kruisjes op ruitjespapier en  tekende er daarna een ruit omheen en daaromheen weer een rand.
Die ga nu eerst helemaal borduren en dan bekijk ik hoeveel ik aan weerszijden overhoud en wat daar nog in past.telefoonhoesje 2

Het ziet er nu zo uit ( klik op de foto voor een vergroting).
Het is de bedoeling dat ik af en toe even een up-date plaats met mijn vorderingen.
Voor mezelf is het ook nog een verrassing hoe het eindresultaat zal zijn……

Reageren

1 maart: “Altijd eerst een proeflapje breien, meisjes!”

Op internet vond ik een paar weken geleden een afbeelding van een kussen dat was gehaakt met een bijzondere Granny square. Het heette ‘Kussen Toscaan’, hierbij een link >>> naar de pagina waar ik het vond en de foto’s van het kussen.
Het kussen is gemaakt van ‘dichte’ granny squares en als je ze aan elkaar naait lopen de lijnen kruislings over het hele kussen.
Er stond helaas geen beschrijving van de Granny square bij (tenminste…. ik kon het niet vinden) dus ik heb het van de afbeelding nagehaakt.

Bij handwerken wordt heel vaak gezegd: brei of haak eerst een proeflapje. (De onderwerp-zin  van dit blog is van mijn eerste handwerkjuf, mw. D. de Vink; het minst opgevolgde advies in brei- en haakpatronen.)
In dit geval heb ik een heel ‘proefkussen’ gemaakt. Bij de Max in Leek kocht ik goedkope bolletjes acrylgaren in de kleuren rood, zwart, grijs en wit en ik ben maar gewoon begonnen.

Dit is hem geworden.
kussen ToscaanHet is niet helemaal geworden wat ik er van had verwacht.
Het zwarte is te donker, daardoor zie je de kruislingse, doorlopende lijn wat minder, de kleuren moeten eigenlijk ook wat zachter en vier kleuren is eigenlijk te weinig.
Daarom is het fijn dat het een ‘proefwerkje’ is, nu ga ik mooi garen kopen in de goede kleuren.
In de kamer heb ik drie kussens liggen, daar ga ik ‘Toscaan‘ omheen haken.

De haakbeschrijving voor dit kussen en een tel-tekening van de dichte Granny square vind  je op dit pdf: Granny square voor kussen toscaan

Reageren

20 februari: Breien in het Fries Museum

Gistermiddag was ik in Leeuwarden bij dochter Carlijn.
Op het programma stond een bezoek aan het Fries Museum >>>.
Het was beslist de moeite waard. We hebben genoten van de tentoonstelling ‘het ferhaal fan Fryslan’, waarin alle facetten van de Friese geschiedenis aan de orde kwamen.
We zagen het zwaard van Grutte Pier, we maakten kennis met Mata Hari, we zagen schilderijen en andere kunstwerken uit Friesland, er was een tentoonstelling ‘Goud, gevonden schatten uit de middeleeuwen’;  kortom, we kwamen ogen en oren te kort.

Nieuw spreekwoord!

Nieuw spreekwoord!

Wie breit die blijft 2

Breien in het Fries Museum.

Waar we vooral benieuwd naar waren was de tentoonstelling Breien. Ik had er al een aantal mensen over gesproken en de meningen waren unaniem lovend.
Carlijn en ik kunnen dat volmondig beamen.
We liepen langs vitrines met beschrijvingen en voorbeelden van de geschiedenis van het breien, er hingen prachtige gebreide creaties van ontwerpers en kunstenaar en er was een ruimte waar we zelf mochten breien.
De geschiedenis van het breien begint in de late middeleeuwen. Eerst was ‘breier’ een beroep en een mannenaangelegenheid; ze breiden stugge onderkleding. Later werd het een tijdverdrijf voor adellijke vrouwen. Zij gingen met steeds fijner garen breien, zodat het leek op kant, o.a. mitaines (lange handschoenen om te voorkomen dat je armen bruin werden van de zon; dat was niet chique…).
Weer later werd breien een noodzaak: als je niet veel geld had kon je zelf kleren breien. In de jaren 50, na de tweede wereldoorlog, was het heel gebruikelijk dat kinderen in zelfgebreide kleding rondliepen.
In de jaren ’90 van de vorige eeuw raakte het breien ‘uit’.

Vanaf 2010 begon het aan een revival en tegenwoordig is het weer heel hip.
Als je je fantasie en creativiteit gebruikt kun je van een losse draad alles maken wat je wilt.
We hebben ons werkelijk vergaapt aan een soort sprookjeswereld van breiwerken die in één ruimte was gecreëerd. Fantastisch.

Ben je in de gelegenheid om naar Friesland te reizen de komende maanden?
Ga er heen! De tentoonstelling Breien duurt nog tot augustus, maar ook de vaste collectie is prachtig en bezorgt je een aangename middag in Leeuwarden.

Carlijn heeft een foto-album aangemaakt op de website Imgur. Hierbij een link naar dat album. Imgur Carlijn >>>
Let op: er zijn 25 foto’s. Na foto 10 moet je naar een volgende pagina, klik daarvoor op de kleine blauwe lettertjes “Load remaining 15 images”.
Imgur is een engelse website…..gelukkig zijn het voornamelijk foto’s!

Reageren

16 februari: ‘Up tempo’ vestjes breien.

Gisteren noemde ik de achterkleinkinderen van mijn schoonmoeder. Dat zijn dus de stapeltjekinderen van onze neven en nichten.
Als er een kindje geboren wordt, gaan wij met een prentenboek en een zelfgemaakt vestje of truitje op kraambezoek.
En het gaat hard in de familie Waninge.
In mijn kast ligt nu een stapeltje vestjes klaar: voor Luna, voor Nick en voor Danyan.

De vestjes op de foto heb ik gebreid van breigarendrie vestjes van de Wibra, het heet ‘Fenna’. Als het er is, moet je gelijk inslaan, want het is maar zo weer op. Op internet is er heel veel vraag naar. Het patroon van het vestje vind je op 12 november 2014 >>>: baby-vestje overdwars gebreid.

Lieve-heers-beestje

Lieve-heers-beestje

Voor de drie vestjes heb ik verschillende soorten knoopjes

Bloemetje

Bloemetje

gebruikt: knoopjes van plastic in de vorm van een lieve-heers-beestje of een bloemetje. Achter die knoopjes zit een ringetje waar ze mee aan het pand zet, zodat je aan de voorkant niet ziet dat ze erop genaaid zijn.

Hout / bloemetje

Hout / bloemetje

De houten knoopjes hebben gaatjes. Deze knoopjes heb je ook met kleine diertjes erop: eendje, poesje, paardje; erg leuk!

’t Spinnewiel in Roden gaat waarschijnlijk niet meer open.
Voor de houten knoopjes kan ik nu terecht op de Grote Markt in Groningen. Daar staat een meneer met stoffen, garen en band en hij verkoopt nog houten knoopjes met diertjes. En anders kan ik ze misschien nog bestellen via internet.

Reageren

11 februari: Tweeling-onderzetters & sokkenwol uit Leek

Op 2 februari schreef ik over plexiglas onderzetters waar je een borduurwerkje in kan doen. ( zie >>>). Inmiddels heb ik de andere die ik van plan was te gaan maken ook klaar.
Dit is het resultaat: tweeling onderzetters. (klik op de foto voor een vergroting).

tweeling onderzetters

Wat bij de één lichtrood is is bij de ander donkerrood en andersom.
Het geeft een leuk effect.
Bij ‘de handwerkboetiek’ >>>  in Roden waren deze onderzetters gewoon te koop en goedkoper dan via internet: 1 plexiglas onderzetter kost € 3,50.
Je kunt zoiets ook weggeven als kadootje.
Als je van borduren houdt snijdt het mes aan twee kanten: je bent er mooi wat uren zoet mee en je geeft een origineel én zelfgemaakt kadootje.

Vanmiddag fietsten Gerard en ik richting Leek: op zoek naar een wolwinkeltje.
Ik zocht een bol sokkenwol om een vestje te maken voor een nieuwe loot aan de Waninge-stam. Sinds ’t Spinnewiel in Roden dicht is ben ik op zoek naar een alternatief. Van verschillende kanten kreeg ik het advies om eens naar Atelier 6a >>>  in Leek te gaan en tot mijn grote genoegen vond ik daar wat ik zocht. Er stond een heel vriendelijke mevrouw achter de toonbank met wie ik al snel gemoedelijk stond te beppen over wolletjes, bolletjes, haken en breien. Met twee bollen van die bijzondere sokkenwol (o.a. Opal, zie >>>) kwam ik weer thuis. Hou je van handwerken, ga dan voor je plezier eens kijken bij Atelier 6a: het oogt piepklein aan de buitenkant, maar je staat versteld van het assortiment. En zegt het voort! Je kunt tegenwoordig namelijk alles op internet bestellen, maar er gaat niets boven het ‘voelen’ van het garen waarmee je gaat breien én het krijgen van een goed advies op handwerkgebied.

Reageren

Pagina 13 van 22

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén