Categorie: Muziek Pagina 13 van 39

21 oktober: Een nieuwe bezem.

Door Ada

Op 21 oktober 2019

Nieuwe bezems vegen schoon.
Bij de Cantorij Roden hebben we sinds begin oktober een nieuwe bezem in de persoon van Karel Stegeman. Op 2 oktober schreef ik al over zijn proefdirectie in het het blog ‘Wat dies meer zij’>>>
Veel sneller dan wij van te voren hadden gedacht stond Karel ons al wekelijks te dirigeren.
Thysia zou ons nog begeleiden tot het jubileumconcert op 3 november, maar zij viel helaas uit door gezondheidsproblemen. Gelukkig was Karel in de gelegenheid om direct in te vallen, maar het bestuur heeft wel besloten om het concert begin november te annuleren.
Te kort dag en te veel stukken die nog ingestudeerd moeten worden.

3 dagen na zijn proefdirectie stond Karel op vrijdagavond 4 oktober voor ons koor.
Hij was ’s middags gebeld met de vraag of hij eventueel kon invallen; een kwartier voor aanvang van de repetitie kreeg hij de stukken.
Na anderhalf uur hadden we alle stukken voor de Taizévesper van gisteren ingestudeerd.
Met respect en bewondering heb ik hem gadegeslagen.

Na drie weken zijn cantor en cantorij al wat aan elkaar gewend.
We worden formeel met ‘u’ aangesproken, maar er worden ook al voorzichtig grapjes gemaakt.
Bij ‘Dona la pace Signore’ bijvoorbeeld mogen we de ‘a’ van pace niet te hard en te breed uitspreken. “Onderdruk uw Groningse neigingen” adviseert Karel ons. Op de achterste rij klinkt ‘Neigingen? Neigings!’ Als het goed is heb je gisteravond een keurige a gehoord.

Nu ik dit zit te schrijven is het zondagavond rond 21.00 uur.
Vanaf 16.00 uur waren we bezig met de voorbereiding: fluitiste Monique had fluitiste Jolanda en mij (ik speelde gitaar) bij haar thuis uitgenodigd voor de generale combo-repetitie: stukken doorspelen en afspreken wie wat doet. Zo’n repetitie is een weldaad als je van Taizémuziek houdt. Karel had zijn instructies voor ons combo al doorgegeven, dus we wisten precies wat er van ons verwacht werd. Monique bracht het thema van de Taizé-viering (gastvrijheid) gelijk in de praktijk: zij serveerde soep met brood rond 17.30 u. We hadden het veel te gezellig, we moesten ons haasten om om 18.00 uur bij de kerk te zijn.

Lichtelijk gespannen ging ik de viering in; sta ik anders altijd redelijk ontspannen te zingen, gitaar spelen met soms lastige grepen vraagt extra concentratie en energie.
Het liep allemaal op rolletjes.
Cantor, cantorij en combo hadden van te voren de puntjes nog even op de i gezet en we beleefden met elkaar een fijne Taizé-viering, mede omdat de vesper-commissie erg zijn best had gedaan om met bloemen, kaarsen en decoratie een Taizésfeer te creëren.
Wil je de dienst terugluisteren? Hierbij een link naar kerkomroep >>>.
(Zondag 20 oktober, Op de Helte, 19.00 uur.)

De nieuwe bezem werd de afgelopen weken direct in het diepe gegooid, maar hij kan uitstekend zwemmen. Deze vesper was in ieder geval een prima begin van onze samenwerking!

Reageren

18 oktober: De Drent Lohues en Holland Baroque.

Door Ada

Op 18 oktober 2019

In Muziek, Streektaol

O, wat keek ik d’r naor uut: de samenwerking van Daniël Lohues met Holland Baroque.
(zie 29 september: Half april >>>)
Gusteraomnd zat ik met breur Henk, zien jeugdvriend Henk Lucas en mien schoonzussie Ali in de Neie Kolk in Assen. De samenstelling van de groep was eigenlijk een metafoor van wat wij gusteraomnd te zien/heuren kregen. Naoste femilie, kolle kaante en een oale vriend, net zo’n biezundere mengeling as streektaol, popmeziek en klassieke meziek.
Biezunder, maor ok vertrouwd.

Foto: website Daniel Lohues

De aomnd bestun uut:
– bekende liedties van Daniël Lohues in een baroque bewarking
– neie liedties van hum
– bestaonde klassieke muziek
allemaal uutvoerd met oale klassieke instrumenten en Daniël Lohues op het kistörgel.

Gefascineerd heb ik zitten kieken en luusteren.
Wat was dit aans dan wat wij van Lohues gewend bint.
De bekende liedties, die ik allemaol kan dreumen, kwamen hiel aans uut deur de klassieke omliesting. Het lied ‘Holt veur op het vuur’ bijveurbeeld weur een aanstekelijk herberglied; in gedachten zag ik het 17e eeuwse schouwspel veur mij.
Bij ‘Elk mens die hef zich een kruus te dragen’ had een orkestlid opmarkt: “In zu’n lichte en frivole bewarking liekt het niet iens zo zwaor um een kruus te dragen…..’

Lohues vertelde over Bach in zien jeugd. Zien olders draaiden allent maor klassieke muziek en ién van zien favoriete LP’s was een plaat met örgelstukken van Bach.
Vrogger speulde hij ‘Ich ruf zu dir’ met op de accordeon van zien va: zien breur beweug het instrument hen en weer en hij speulde de melodie op het klavier.
Wij kregen dat stuk te heuren uutvoerd deur het orkest en Lohues speulde met op de aole accordeon van zien va.
Kippenvel mensen. Wat mooi. Aaltje heul het weer niet dreug.

Bij het leste stuk van Händel, Andante, miende ik halverwege wat bekends te heuren.
Ik fluusterde tegen Ali: “dat klinkt net as bij Op fietse” en warempel: even later begunde hij ‘Op fietse deur het buulzaand hen…’

Moesstil was het in de zaal as het orkest speulde, al weur d’r netuurlijk tussendeur veur ze klapt.
Maar zo gauw as het leste akkoord klunken haar barstte d’r een oorverdovend applaus lös: klappen, joelen, fluiten, het publiek gaf duudelijk te kennen dat dizze combinatie heur merakels was bevallen.

Gao ik aans naor een show van Daniël Lohues, dan heb ik daornao de CD om oeverloos naor te luusteren.
Gisteraomd wol ik ook een CD kopen, maor die was d’r niet.
DIE WAS D’R NIET!
Vandage zit ik dit blog te schrieven en ik denk: d’r is al weer zoveel wegzakt uut mien herinnerings; ie kunt niet alles onthollen wa’j op zu’n aomnd ziet en heurt.
Op You Tube bekeek ik een örgeluutvoering van het stuk dat Lohues op de accordeon haar speuld. Ja, dat was het. Maar netuurlijk lange nie zo mooi als gusteraomnd. Zucht.

Tot slot het ienige minpunt van dit concert: het was veuls te kört.
D’r zat gien pauze in de veurstelling en nao anderhalf uur was ’t klaor.
Veur instrumentalisten die zo hard warken moet is dat lang genog, dat begriep ik ok wal, maor wij waren ’t nog lang niet zat.
En nou maor hopen op een CD!

Op de website van Holland Baroque vun ik een podcast waorin de twee zussen vertelt hoe het warken met Lohues heur bevallen is. Duurt ongeveer een kwartier.
Veur liefhebbers hierbij een link >>> naor die pagina.

Reageren

2 oktober: En wat dies meer zij.

Door Ada

Op 2 oktober 2019

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op dinsdagavond 1 oktober stond al een tijdje in mijn agenda: proefdirectie Karel.
Dat behoeft enige uitleg.
De cantrix van onze cantorij, Thysia Betting gaat stoppen met het dirigeren van ons koor.
Ze heeft een ander koor gevonden dichter bij haar in de buurt en heeft besloten om dan ons koor in het verre Roden te laten vallen.

Vinden we jammer natuurlijk.
Vanaf januari zing ik onder haar leiding de altpartij en ik vond haar ‘inspirerend’ dirigeren.
Ze kon bij uitvoeringen soms zo stralend staan te zingen en te zwaaien dat we op wolkjes gingen zingen. Maar ze gaat dus weg.

Er hadden een aantal nieuwe dirigenten gesolliciteerd, maar er bleef eentje over die geschikt leek en dat is Karel.
Gisteravond stonden we voor het eerst lichtelijk ongemakkelijk tegenover elkaar.
Vergis je niet: een dirigent en een koor hebben een relatie, dus voor ons en voor hem was het ‘de eerste date’. Net als met een gewone relatie ben je dan nieuwsgierig naar elkaar.

Vonden wij Thysia al jong, deze dirigent is nog jonger.
Hij studeert aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen en zit in zijn tweede jaar.
Een kuuk’n dus nog, jonger dan onze jongste dochter.
Maar die jeugdigheid betekende niet dat hij verlegen was; er stond wel wat achter die piano.
Hij had overwicht, kon goed pianospelen, studeerde twee liederen in en had, niet onbelangrijk, humor. Bij een aarzelende, rommelige en soms 11-stemmige uitvoering van ons zei hij: “Ik zie hier wel ruimte voor verbetering!” Nou en of. Ruimte zat.

Wat bijzonder was: hij haalde de altpartij even naar voren.
In het lied ‘de vreugde voert ons naar dit huis’ zingen wij in de derde regel een D# (een Dis, een verhoogde d) die wij wat moesten accentueren. De andere stemmen werd gevraagd daarom heen te zingen.
Wij alten staan eigenlijk nooit zo in het zonnetje.
Bij andere (project)koren waar ik zong hoorde ik andere geluiden: “Alten zijn stopverf; het cement. Alten hebben nooit de leiding in een lied.”
Alten krijgen ook vaak te horen: “Alten: het mag wel een onsje minder.”
Wij weten dus onze plaats.

Deze Karel kan het bij mij al niet meer fout doen.
Gisteravond tijdens de koffie werd wel duidelijk dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. ‘Binnenhalen!’ was de uitkomst van de evaluatie.
Vanaf november gaan we ‘het lied met de dies’ dus onder leiding van Karel zingen.
En wat dies meer zij.

Wat zei Dies eigenlijk nog meer?

Reageren

29 september: Half april. En wij half oktober!

Door Ada

Op 29 september 2019

In Muziek

Vrijdag 20 september kwam ik op de cantorij-repetitie binnenlopen, toen bas Joop tegen me zei: “Wat doe je hier? Daniël Lohues is op televisie: hij zit bij De Wereld Draait Door.”
Bedankt voor de info, maar op dat moment kon ik er niets mee.
Toen ik ’s avonds thuis kwam was ik het eerlijk gezegd al weer vergeten, dus ik zag Daniël niet.

Maandagmorgen 23 september kwamen mijn broer en schoonzus op de koffie; op ziekenbezoek bij Gerard maar natuurlijk ook even uitgebreid bijpraten.
“Heb je Lohues gezien vrijdagavond?”
Hij was wel duidelijk: dat moest ik wel even gaan terugkijken.

Woensdagavond zocht ik het programma op en spoelde door naar het moment dat Lohues aanschoof bij Matthijs van Nieuwkerk.
Hij kwam vertellen over zijn nieuwe theatershow ‘Daniël Lohues en Holland Baroque’.
Dit staat er over op zijn website:

Luisterend naar Daniël Lohues’ werk valt zijn sterke affiniteit met de grote meesters van de klassieke muziek op. Dat Lohues zich laat inspireren door Bach en diens nalatenschap was de aanleiding voor deze samenwerking. Zo gaan Daniël Lohues en Holland Baroque samen op zoek naar eigen jeugdherinneringen rondom Bach in een programma vol barok en poëtische liederen. Naast bekende stukken van Lohues zoals ‘Op fietse’, ‘Als de liefde maar blijft winnen’ en ‘Tik Tak’ klinkt nieuw werk van Lohues maar natuurlijk ook muziek uit de achttiende eeuw.

Daniël Lohues is een muzikale en artistieke duizendpoot. Hij is (film)componist, singer-songwriter, bandleider, gitarist, organist, pianist en schrijver, om zijn belangrijkste artistieke uitingen te noemen.

Holland Baroque is een eigenzinnig barokorkest dat zijn instrumenten durft te laten zingen, dansen, huilen en lachen. Dit alles vanuit traditie, vernieuwing, verrassing en een vleugje entertainment. Holland Baroque werkt sinds zijn oprichting in 2006 samen met vele solisten, componisten, koren en theatermakers. Oprichters Tineke en Judith Steenbrink zijn als artistiek team het kloppend hart van het ensemble. Deze baroktweeling bewaakt de klank van het ensemble, maakt eigenzinnige programma’s en herschrijft repertoire naar de hand van Holland Baroque. Na jaren van muzikale ontmoetingen is het ons glashelder: barok is op vele plekken te vinden. Barok is nu.

Het hele orkest zat die vrijdagavond bij Van Nieuwkerk op het podium en Lohues nam glimmend van trots zijn plek in achter het orgel en speelde en zong samen met het orkest een nieuw Drents lied: ‘Half april’.
Hierbij een link naar dat fragment >>> uit DWDD.

Kijk en geniet van de muziek, van de ongewone combinatie, maar kijk vooral naar Lohues en hoe hij er van geniet: het plezier spat er van af.
Hulde voor deze man die zo vernieuwend met oude muziek bezig is en de streektaal, moderne én klassieke muziek zo prachtig bij elkaar brengt.

Het nummer heet half april, maar ik kijk uit naar half oktober; mijn broer, één van zijn oude vrienden en ik hebben namelijk kaarten voor deze voorstelling in De Nieuwe Kolk in Assen. Ik voel mij een bevoorrecht mens.

Reageren

28 september: Licht verspreiden.

Door Ada

Op 28 september 2019

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Er is een lid van onze cantorij overleden. Haar naam was Henny Klaassen-Geuchies.
Ze zong jaren haar sopraan-partij mee met het koor, maar toen ik in januari van dit jaar bij de cantorij kwam zong zij al niet meer mee.
Eigenlijk kende ik Henny niet zo goed.
Toen wij in Roden kwamen wonen waren wij nog hervormd en zij gereformeerd.
Wel kende ik toen al haar zoon Gerlof, die deel uit maakte van de toenmalige zondagschoolleiding.

We ontmoetten elkaar af en toe bij kerkdiensten en gezamenlijke kerkelijke activiteiten en spraken dan keurig hoog-haarlemmerdijks met elkaar.
Toen Gerard en ik op een avond naar Roelof & Harm gingen in de Pompstee ontmoetten we daar Henny en de familie Snippe die we ook kenden van de kerk.
“Of praot jullie ok Drents!” vroegen we ons verbaasd af.
Ja man.
Henny kwam ‘oet Slien’ en de familie Snippe ‘van de Smilde’.

Vanmiddag, in de dankdienst voor haar leven, zaten we met de cantorij in een zijvleugel van Op de Helte. We zouden twee vierstemmige liederen zingen, maar het lied ‘Zoals een moeder zorgt voor haar kinderen’ ging tijdens de laatste repetitie niet goed.
Een tenor merkte op: “Het zou moeten klinken als een waterval van stemmen die steeds na elkaar invallen.” Een bas constateerde dat ons gezang meer op een lekkende kraan leek. Veilig eenstemmig dus.
Het lied ‘Die chaos schiep tot mensenland’ van Huub Oosterhuis zongen we wel vierstemmig en klonk zoals het hoorde. Ken je het niet? Hierbij een link naar een mooie uitvoering>>> op YouTube.

De voorganger vanmiddag was ds. Harm Jan Meijer, emeritus predikant van onze gemeente en vriend van de familie.
Het ontroerde mij dat hij door zijn betrokkenheid met Henny zijn eigen emoties amper onder controle had. Het ging goed, maar wij zaten er dicht genoeg bij om te zien wat het met hem deed. Een dominee is soms een goede vriend en heeft dan ook verdriet; in zo’n beroep waarbij het zo aan komt op menselijk contact is dat niet vreemd, eerder begrijpelijk.

Uit de viering kwam naar voren dat Henny een bijzondere vrouw is geweest die heel veel liefde uitstraalde en altijd voor anderen klaarstond. ‘Ik zal er Zijn’, de naam van God, heeft zij in haar leven in de praktijk gebracht. ‘Ik zal er zijn voor jou’ gaf zij handen en voeten.
De voorganger noemde haar aan het einde van zijn overdenking ‘een engel aan de vloedlijn van het leven’.
Voorbeeld daarvan is dat wij twee weken geleden van haar nog een kaart kregen, waarop ze schreef dat ze blij was om te horen dat het met Gerard weer zo goed ging. Aan het handschrift was te zien dat haar toestand toen al slecht was.
Door deze levenshouding was ze aan het eind van haar eigen leven omringd door familie en vrienden die er voor haar waren.

Dit blog sluit ik af met een verklarende tekst bij de foto. We zien rijen kaarsjes die door door de aanwezigen bij Henny’s kist waren gezet. Iedereen werd in de gelegenheid gesteld om een kaarsje aan te steken ‘omdat Henny van licht hield’.
Zo zal ik haar, mede door deze viering, in herinnering houden: iemand die door haar aanwezigheid licht, en daarmee een stukje God verspreidde.

Reageren

7 september: 54 jaar geleden al.

Door Ada

Op 7 september 2019

In Muziek

Deze tekst hoorde ik vorige week zondag:

O, ik vind de mensen vaak zo mat
Nooit een glimlach op een zebrapad
Hoe ze kijken in de tram
Hij naar haar en zij naar hem
Ik denk wel eens: “De mensen zijn ’t zat”

Elk onder z’n eigen grijze hoed
Zelden maar een opgewekte snoet
En op ’t café-terras
Puilt de slagroom uit ’t glas
Ik denk wel eens: “Het gaat ons veel te goed”

Pa is moe, moe is moe
Broer is moe en zus is moe
Oom is moe, tante moe
Iedereen is moe
Voorjaarsmoe, najaarsmoe
Zomermoe en wintermoe
Weekendmoe, levensmoe
Waar moet ’t naar toe

Moe van ’t politiek geleuter
Moe van kranten en TV
Moe van al ’t gepietepeuter
Moe en zo blasé

Moe van ’t praten, moe van ’t leven
Moe van zuur en moe van zoet
Moe van alsmaar pootjes geven
Moe van zoveel overvloed

Daarom schreeuwen de reclames in ’t vermoeide ochtendblad
Als ik pips zie, neem ik Pepsi en dan kom ik lekker popsie uit ’t bad

En de blijheid komt uit flesjes, de energie zit in een pil
Uit ampullen en injecties komt reserve levenswil
Lieve mens, waar is de prikkelende tintel in je bloed
Lieve mens, waar is die blijheid en de bloemen op je hoed
Hoe bestaat ’t, is de koek al op, wat heb je dan gehad

Als ik de mensen zie, die moeie mensen zie
Dan denk ik vaak: “De mensen zijn ’t zat”
O, ik wil niet zeggen dat ik meer ben dan een ander
Misschien wel minder, maar wat doet ’t er ook toe
Ik wil alleen maar zeggen aan ieder die ’t wil horen
Het is niet waar, we zijn geen sikkepitje moe

Kom, gooi de loper uit, rooie loper uit
Voor elke pasgeboren baby, elke bruidegom en bruid
Kom, gooi de loper uit, de rooie loper uit
Voor elke zilv’ren jubilaris en voor de lente aan je ruit

Ik wil ’t daglicht drinken uit m’n beide handen
En op een duintop heerlijk ademen in ’t groen
Ik voel nog zoveel vuur in ’t gouwe zonlicht branden
Er is zo veel, ontzettend veel te doen

Want de zon is niet moe, de maan is niet moe
De sterren zijn nog lang niet uitgeblust
En de dag is niet moe, de nacht is niet moe
De verliefden zijn nog lang niet uitgekust

Dag zon, dag zon, dag zalig hemelding
D’r is geen macht die ooit je kracht kan doven
Drapeer vandaag dat kleed van licht
Rond ons vermoeide aangezicht
En leer ons weer in ’t geluk geloven

Dit lied/deze tekst komt uit de one-man-show van Toon Hermans uit 1965.

1965!

Zondagmorgen 1 september werd het gedraaid in ‘de Sandwich’ van Jacques Klöters.
Luister en kijk naar deze man. (hierbij een link naar een YouTube-video>>>)
Hij zei in 1965 al wat ik vind in 2019.

Gooi die loper uit……!

Reageren

26 augustus: So wie im Märchen

Door Ada

Op 26 augustus 2019

In Muziek

Donderdag luisterde ik tussen de middag naar het programma van Bert Haandrikman op Radio 5. Hij belt dan iemand op de jarig is, waarmee hij een quizje speelt.
Bij één van de vragen draaide hij een fragment van ‘Ich bau dir ein Schloss’.
De vraag was wie het zong.
Heintje natuurlijk.

Plop! Mijn gedachten gingen naar oma Vrieswijk, naar haar woonkamer in de Herderstraat in Klazienaveen. Oma was fan van Heintje, tot groot ongenoegen van haar volwassen zonen die het ongelooflijk onnozele muziek vonden en altijd besmuikt naar elkaar lachten en gebaarden als dit liedje voorbij kwam op de platenspeler.
Ze deden het meewarig af als ‘daor holt oons moetje nou ienmaol van’.

Oons moetje.
Zelf heb ik het bij mijn broer nog altijd over Oons Henk.
Hij staat bij de O bij mijn contacten.
Het is zo’n lieve vorm van benoemen.
Van ons.

Terug naar Heintje.
“Ich bau dir ein Schloss, so wie im Märchen.”
Heel fout maar heel fijn om nog even weer te beluisteren.
Bekijken is amper te doen: eng zoet.
En dat arme meisje naast hem……
Benieuwd naar wat mijn oma zo mooi vond?
Hierbij een link naar een video >>> op YouTube.

Reageren

9 augustus: Leeg.

Door Ada

Op 9 augustus 2019

In Muziek

Vorig jaar gingen Gerard en ik een dagje naar Amsterdam voor de musical ‘Was getekend: Annie M.G. (zie blog van 2 augustus 2018 >>>).
De hoofdrol werd vertolkt door Simone Kleinsma.
Zij verloor als Annie in de musical haar echtgenoot, terwijl zij in dat voorjaar als Simone haar eigen echtgenoot Guus Verstraete had verloren.
Breekbaar stond ze op het podium en ze zong: ‘De wereld is wonderlijk leeg zonder jou…’

Luister en kijk hier >>> naar een video met dat gedeelte uit de musical.

Het lied beschrijft de leegheid van het bestaan als je je partner hebt verloren.
Een klein stukje van de tekst:
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou,
er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in ‘t groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z’n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.

Ik zag het bij mijn moeder, ik zie het bij mijn schoonzussen.
Het is met geen pen te beschrijven.
En dit lied zingen op zo’n moment in je leven: respect en bewondering voor Simone Kleinsma.

Reageren

3 augustus: De tijd wacht op niemand.

Door Ada

Op 3 augustus 2019

In Muziek

En ineens was daar de stem van Freddy Mercury die zong ‘Time waits for nobody’.
Hij zong het alleen met pianobegeleiding en het zette me even stil.
Handen van het toetsenbord af en luisteren.
Hoe kon het dat ik dit lied nog niet kende?

Bij de afkondiging van het nummer hoorde ik dat het een ‘gestripte’ opname was van een een musical-song die met veel bombastische muziek en achtergrondkoren al was opgenomen in 1986.

Van de typische stem van Mercury en de tekst raakte ik even van slag.
Time waits for no one.
Het was de trigger die me bepaalde bij het lied ‘Niemand weet hoe laat het is’ van Youp van het Hek. Daarover schreef ik als eens op 11 november vorig jaar >>>

Dit lied nog niet door Freddy horen zingen?
Hierbij een link naar een video op YouTube>>>

Reageren

31 juli: Een week, Dik.

Door Ada

Op 31 juli 2019

In Sweet memories

Bij het horen van de woorden “Een week, Dik…” gaat het hart van oude fans van De Dik Voormekaar Show een beetje sneller kloppen.
“The dike for eachother-show, zoals de Fransen zeggen’.
In de jaren ’70 lagen mijn broer en ik op zaterdagmiddag om 13.30 uur zo’n beetje met het oor aan de radio geplakt om te luisteren naar de idiotie van André van Duin en Ferry de Groot. Hele stukken konden we reproduceren met z’n tweeën.
Sweet memories.

Op 11 juli hoorden Gerard en ik in de auto dat er aandacht werd besteed aan dit programma bij Bert Kranenbarg later die middag in het kader van ‘100 jaar radio’. Dat kon ik niet rechtstreeks horen, omdat ik elders moest zijn, maar gelukkig kun je tegenwoordig bijna alles terugluisteren, ook dit stukje radio.
Ook terugluisteren? Hierbij een link naar dat item Radio 5 >>>

Alleen al bij het horen van de begintune gaan mijn mondhoeken al omhoog.
“JJJJJJJJJJJaaaaa hooor…daar is ’t ie weer! Is dat lang geleden?! Is dat lang geleden!?”
“Een week, Dik”.
De show die van jingles, rare geluiden, clichés en chaos aan elkaar hing .
Een radioprogramma dat nooit een echt radioprogramma werd omdat er steeds van alles mis ging.
Er popten gelijk weer herinneringen op.
Meneer Kriegel van de NCRV-budgetbewaking die om de klip klap belde omdat dingen te duur waren.
Harry Nak die ‘antentie antentie’ riep en de meest idiote mededelingen deed, bijvoorbeeld dat Ivo Niehe bij de uitgang stond om handtekeningen uit te delen; als je een krabbel van hem kreeg dan kreeg je daar een gulden voor.
Bep die Toos haar ladyshave leende; vervolgens hoorde je het geluid van een betonboor.
Dikke Leo die nog een handeltje had met natuurfilms met Knut en Helga in de hoofdrol.

En altijd daarbij de suffige meneer de Groot en die hysterische Dik Voor Mekaar: ik vind het nog steeds hilarisch.
Die middag op radio 5 hoorde ik dat Dik Voor Mekaar in september terugkomt met nieuwe afleveringen. Meer weten? Hierbij een link naar het bericht op Nu.nl >>>
Ben benieuwd; zou het weer net zo leuk worden?

Reageren