Categorie: Muziek Pagina 25 van 37

30 augustus: Je wist niet terug te komen…..

Door Ada

Op 30 augustus 2016

Vorig jaar kocht ik de CD ‘Achter glas’ van Boudewijn de Groot.
Zijn muziek gaat al mijn hele leven met mij mee, daar heb ik al eens over geschreven op 9 april 2015 >>> ; als klein meisje zong ik al mee met ‘de Noordzee’.
In het blog uit 2015 schreef ik over een lied van die nieuwe CD dat me ontroerde.
Het heet ‘Schemering’; het is een pareltje.
Het beschrijft het stille verdriet van iemand met een partner die lijdt aan dementie.

De tekst van het refrein is:
Je bent niet meer, je bent niet meer,
je wist niet terug te komen.
Je was al eerder heengegaan dan je afscheid had genomen.

In de loop van de jaren heb ik al veel mensen met dementie/Alzheimer in mijn naaste omgeving meegemaakt. Hartverscheurend, altijd weer.
Na anderhalf jaar kan ik nog steeds niet met droge ogen naar dit lied luisteren. Voor mijn ogen zie ik mijn schoonmoeder, dwalend en angstig, altijd op zoek naar haar huis. En mijn oom en tante, die nu kampen met deze ziekte. Hij heeft Alzheimer, zij lijdt er aan.
De Groot vindt de woorden om de diepste pijn te omschrijven.
In het tweede couplet zingt hij o.a. :
maar als de tijd opeens het denken wreed ontwricht
en maakt dat de herinnering
heel langzaam gaat vervagen
dan is de avondschemering daar
in weifelend winterlicht

Luister hier >>> naar het stille en ingetogen ‘Schemering’.
Het is een live-opname bij Radio Gelderland.

Reageren

27 augustus: De sky-line van Groningen

Door Ada

Op 27 augustus 2016

In Alledag, Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Dit voorjaar kregen we een bon van familie voor bewezen diensten. De bon heette: Borrel Deluxe. We mochten ergens samen een aangeklede borrel gaan drinken, in casu een flesje wijn naar keuze met iets lekkers.
Gisteravond hebben wij de bon ‘geconsumeerd’ op het terras van Cnossen >>> aan het Leekstermeer.

Het flesje wijn werd een zoete witte Duitse riesling en het lekkers werd een schaaltje bitterballen.
Toen wij aan kwamen fietsen voer er net een bootje tjokvol mensen weg. Gerard merkte op dat het wel bootvluchtelingen leken. Toen wij zaten te wachten op de wijn kwam het bootje weer terug en eenmaal dichterbij bleken het de koorleden van de Op de Helte-cantorij’. Die hadden een gezellig uitje als start van het seizoen. We groetten elkaar (ouwe jongens krentenbrood) . De groep streek binnen neer en liet ons alleen met de bitterballen.
By the way: volgende week vrijdag ga ik samen met de Op de Helte cantorij zingen! Voor de viering waarin onze nieuwe predikant wordt bevestigd worden gastzangers gevraagd. Op de PKN-website staat daarvoor de volgende oproep:
Om een steentje bij te dragen aan de feestvreugde nodigt de “Op de Helte” cantorij, in samenspraak met de Catharinacantorij, een ieder die van zingen houdt uit om die zondagmiddag een feestelijk koor te vormen. We beginnen te oefenen op vrijdag 2 september om 19.00 uur in Op de Helte. Wees van harte welkom!
Ook zin om mee te zingen? Kom dan ook a.s. vrijdag, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Terug naar het Leekstermeer.
Heel langzaam werd het donker en heel langzaam lichtte de skyline van Groningen op. Op de voorgrond een steiger met bootjes, daarachter het Leekstermeer met op de achtergrond de lichtjes van de stad.
Toen het bijna helemaal donker was fietsten we in de laatste schemering weer naar Roden.
Donkerrode slierten vermengd met grijs- en zwarttinten aan de horizon, waar de zon net was ondergegaan, over de uitlopers van de Onlanden.
“And I think to myself, what a wonderfull world…..”

Reageren

1 augustus: “Ik denk dat ik toch maor nie kom….”

Door Ada

Op 1 augustus 2016

In Muziek, Streektaol

Of en toe moe ‘k het er eem over hebben, Daniël Lohues uut Erica.
Zien teksten bint biezunder umdat het Drents is en umdat e hiel gewone woorden gebruukt en daorbij beelden opröp die oons allemaol bekend veurkomt. Daordeur wee’j precies wat e bedoelt.
As veurbeeld heb ik vandaag het lied “Ik denk dat ik toch maor nie kom’.
Het lied vertelt over een relatie die uut is. Of bijna uut. In ieder geval gaot ze niet samen verder.

Luuster maor ies, hierbij een link naor het liedtie >>>

Hij zingt zinnen as:

nao al die keren da’wij tot nou toe of hadden spreuken, was ik weer weken bezig um mien hart weer uut te deuken.

Ik heb nou al een stien in de mage, dat wordt een zwarfkei as ik hen gao vandage.

Ik denk dat het beter is da’k joe veurlopig eem nie zie, want nao die tied kan ‘k aal drekt weer met mien ziel in de revisie.

Bij ‘uutdeuken’ en ‘revisie’ gaon mien gedachten naor een kapotte, gebutste auto. Zo veult de zanger zich dus as hij heur eem weer zien hef.

De leste zin van dit körte vassie is: “de pleister komp d’r zo te langzaam af, veur in ien keer roppen waren we te laf.”
Bij zo’n zinnegie zie ik mezelf achterthuus zitten bij mien va en moe, eindeloos pielen met een pleister op de kneie.
“Trek hum d’r toch in ien keer of!” zee mien va “dat döt eem zeer, maor dan he j ’t ok had!” Was ok zo.

Lohues is een kunstenaar met woorden en muziek die zukke simpele dingen in een liedtie wet te brengen. Want ok de muziek past wonderwel bij de tekst.
Het lied komp van de CD Allennig III, klik hier >>> veur de hiele tekst.

Reageren

12 juli: Daor bluit mien eerappellaand.

Door Ada

Op 12 juli 2016

In Muziek

Gistermorgen zaten we samen aan de koffie, maakten plannen voor een korte vakantie en luisterden naar de Arbeidsvitaminen op Radio 5. Om 11.30 uur is in dat programma iedere dag de rubriek ‘Andermans veren’ >>> van Kick van der Veer te beluisteren. Daarin is er aandacht voor kleinkunst en cabaret. Het onderwerp is deze week (evenals vorige week) het platteland. Van der Veer kondigde een lied van Ede Staal >>> aan: “Daar bloeit mijn aardappelland”. Toen ondernam hij een poging om de titel in het Gronings uit te spreken, maar ik ben van mening dat hij dat nooit meer mag doen.

We hoorden Ede met zijn prachtige stem het lied zingen dat de bloeiende aardappelvelden in Drenthe en Groningen beschrijft. Dit is de tekst van het refrein:
Doar liggen de baauwten en de boerderijen,
doar bluit mien eerappellaand,
doar woar het vrouger krabben en knooien was,
want alles ging nog mit haand,
doar roazen nou nijmoodse rudermesienen,
op klaai, op zoavel en zaand,
doar baauwen de boeren al generoaties laang,
op t Drentse en ’t Grunneger laand.

Och, wat prachtig om dat op maandagmorgen op een landelijke radiozender te horen.
“Weet je nog wel dat wij dit lied een keer zongen op een zangmiddag met senioren in Peize?” vroeg Gerard. “En dat dat ene kleine boertje het toen niet droog hield?”
Och ja. Een lied kan mensen soms zo ontroeren.

Als je omstreeks deze tijd van het jaar rondrijdt in Groningen en Drenthe zie je de bloeiende aardappelvelden waar Ede over zingt. Geniet er nog maar even van, voor je het weet ‘raost d’r een nijmoodse rudermesien’ om de aardappels te rooien.
Ook nog even genieten van de melancholieke stem van Ede Staal in het Gronings?
Hierbij een link naar een video op YouTube >>>.

Reageren

7 juli: Droomland

Door Ada

Op 7 juli 2016

In Muziek

Vanmorgen tijdens het ontbijt kwam het lied ‘Droomland’ voorbij in de uitvoering van Paul de Leeuw en André Hazes. Dat is wat mij betreft niet de mooiste versie.
In de jaren ’70 hoorde ik bij de Arbeidsvitaminen ‘Droomland’ gezongen door Willy Alberti en Johnny Jordaan. Prachtig vond ik het, die mooie tegenstem die omhoog gaat op een moment dat je het niet verwacht en violen die als begeleiding weer een andere melodie spelen. Maar ja, toen was ik puber. Helemaal gek was ik van de glitter&glamrockgroep Mud, ik luisterde naar Queen, The Eagles, Don McClean en Boudewijn de Groot: je at nog liever je tong op dan dat je zei dat je dit lied van Willy en Johnny zo mooi vond. Maar ik kon de melodie tweestemmmig spelen op de accordeon die ik af en toe mocht lenen van mijn ome Wim. Dat hoorde toch verder niemand, afgezien van mijn ouders en mijn broer.

Toen ik er een jaar of wat geleden achter kwam hoe ik een MP-3 bestand moest maken van een YouTube-filmpje heb ik Droomland van Alberti & Jordaan gedownload. Hij staat op mijn bestandje ‘smartlappen’ en ik luister er af en toe naar. Inmiddels heb ik zelf een mooie accordeon gekocht en speel ik o.a. ‘Droomland’. Voor mijn eigen plezier. En heel af en toe, als er niemand thuis is, dan galm ik het mee. “Oh, ik verlang so naar droohoomland…!” Heerlijk.
Ook even lekker meezingen? Hierbij een link naar een YouTube-video >>>.

Reageren

9 juni: Gister nog – Paul de Munnik

Door Ada

Op 9 juni 2016

In Muziek

Paul de Munnik, de helft van het duo Acda&De Munnik, heeft een single uitgebracht: ‘Gister nog’.
Eigenlijk volg ik de laatste tijd niet meer zo wat er allemaal uitgebracht wordt, het meeste vind ik gerag. Maar ik hoorde het nummer op radio 5 en werd getroffen door de zin:

Verknoeide zo m’n jeugd, m’n jonge alledag.
Bij tegenspoed heb ik de voorspoed weggedaan.

Meestal ben ik niet zo onder de indruk van covers.
Het origineel van dit nummer is van Charles Aznavour, dan heet het ‘Hier encore’.
Aznavour heeft het ook in het Engels uitgebracht onder de titel “Yesterday when I was young”.
Op 28 december was er een item in het het programma Top 2000 A gogo met Paul de Munnik aan tafel, waarbij hij vertelt over het lied van Aznavour en zijn vertaling. Vind je het leuk om dat nog even te bekijken? Hierbij een link naar dat fragment: programma Top 2000 A go go >>>,

Het is een mooi, intiem nummer geworden. We herkennen allemaal het gevoel: wat heb ik gedaan in mijn jeugd, waar is de tijd gebleven….. alhoewel de één zijn leven met wat meer spijt overziet dan de ander.
Luister naar de uitvoering van het lied door Paul de Munnik: in bijgaande link zingt hij het in het programma Koffietijd >>>.

Niet mooier dan Aznavour.
Maar wel prachtig onder woorden gebracht.

Reageren

6 juni: Worden als de kinderen.

Door Ada

Op 6 juni 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gistermorgen was de afscheidsviering van dominee Theo van Beijeren.
Daar kan ik wel drie blogs over volschrijven, maar dat doe ik niet.
De dienst is namelijk terug te luisteren via kerkomroep>>>.
Wat nam ik mee uit de viering?
Het fenomenale orgelspel van Erwin Wiersinga.
Als alt zingen in het koor gevormd door twee cantorijen onder leiding van de immer glimlachende cantrix Thysia Betting.
Het gegeven dat uit de toespraken naar voren kwam hoe veelzijdig Van Beijeren is.
De ontroering op het moment dat hij zijn vrouw Alie bedankte voor haar niet aflatende steun tijdens zijn carrière.

Maar wat er voor mij uitsprong deze zondagmorgen was de indrukwekkende preek.
“Worden als de kinderen” was het thema deze ochtend. Jezus plaatst een kind in het midden van de kring en leert dat we moeten worden als de kinderen: onbevangen en vol vertrouwen.

De boodschap was wel duidelijk: “Onmiddellijk ophouden met die belangrijk-doenerij. Wie kan het beste preken? Wie heeft gelijk in een theologische discussie? Wie is het belangrijkst? Daar gaat het niet om. Jezus zag om naar het zwakke en het kleine.”
Het laatste stukje van de preek was een tekst uit een conference van Fons Jansen.
Het was het laatste couplet van het lied: “Als hij terug kwam” en het beschrijft wat Jezus zou aantreffen als hij nu terugkwam op aarde.

Als hij nou eens terugkwam in Jeruzalem en dit liedje zou horen:
Wat zou Hij dan zeggen?
Je hebt in mijn land het verkeerde bezichtigd,
je hebt met ijver het onkruid opgezocht,
maar de gelijkenis was je zeker vergeten….
Het graf en de grot heten heilige plaatsen,
maar ik heb die plaatsen nooit heilig genoemd.
Ik bad op de berg, ik voer op het meer,
ik keek naar de bloemen van Jericho
en ik wees naar de kinderen, want hunner is het rijk.

Ds. van Beijeren vertelde dat zijn opa tegen hem had gezegd toen hij dominee werd: “Vertel de mensen maar dat God liefde is jongen, dat is het belangrijkst.”
Dat heeft hij gedaan, waarvan de laatste 28 jaar in Roden.
Het was ons een aangenaam genoegen.

Benieuwd naar het hele lied van Fons Jansen? Klik hier Als hij terugkwam voor een PDF met de complete tekst.

Reageren

1 juni: Oasem. Awesome!

Door Ada

Op 1 juni 2016

In Muziek

Zondagavond zaten we in de stadsschouwburg in Groningen bij de voorstelling ‘Aosem’ van Daniel Lohues. Daar had ik al maanden naar uitgekeken, want in februari had ik de CD al gekregen van een vriendin. ( zie 29 februari >>>)
De liedjes had ik al vaak gehoord, waar dan ik vooral benieuwd naar ben zijn de verhalen die er bij horen.

Het begon al met het verhaal over de titel van de voorstelling/CD.
Lohues vertelde dat hij het een jaar wat rustiger aan had gedaan en dat hij naar Amerika was geweest om ‘op adem’ te komen. Een Amerikaan die hij sprak aan een bar had op dat gegeven gereageerd met: “Awesome!”, waarop hij weer reageerde met: “Inderdaod: aosem…”.

Deze voorstelling doet hij weer helemaal alleen. Een vleugel en een gitaar, meer heeft hij niet nodig. Je zit met 700 mensen in de zaal en als hij zingt is het muisstil.
Hij zong veel van zijn nieuwe album, maar ook wel bekend werk. Hij weet de zaal feilloos te bespelen. Hij vertelt verhalen over zijn familie, het leven, de liefde, religie, cultuur, over Erica en schept daarbij een sfeer van ‘wij Noordelingen onder mekaar’.
Hij beschrijft de typische Nedersaksische humor, waarbij de zaal dubbel ligt, omdat het zo herkenbaar is. Het wordt hilarisch als hij een randstedeling imiteert en daar de plattelandse nuchterheid naast zet.

Naast onbedaarlijke lol waren er ook momenten dat de tranen van ontroering me over de wangen liepen. Dat gebeurde zondagavond bij een verhaal over opa Lohues die dement werd. En wat muziek daarbij voor opa betekende. Als je dementie in je nabije kring meemaakt maakt zo’n nummer wat los.
De man van het bevriende echtpaar dat met ons mee was constateerde na afloop: “Ik wou dat hij die verhaaltjes er op de CD ook bij vertelde, dan begrijp je de liedjes veel beter.” Dat klopt. Maar ik hoef zo’n verhaal maar één keer te horen, daarna onthoud ik het wel. Als dat op een CD steeds voorbij komt is dat volgens mij wat te veel van het goede. Ik hoor het hem graag ‘life’ vertellen.
Daarom gaan we ieder jaar naar zijn voorstelling.

Een van de mooiste nummers op de CD vind ik “de zunne en de maon”.
Hierbij een link naar dat nummer op YouTube >>>
De tekst staat er steeds naast.

Reageren

28 mei: Rivers of Babylon

Door Ada

Op 28 mei 2016

In Muziek

Afgelopen week was het ‘Week van de jaren ’70’ op Radio 5.
Donderdagmiddag hoorde ik bij de Tineke-show ‘By the rivers of Babylon‘ van Boney M. uit 1978.
17 was ik toen. Prachtig vond ik het destijds. En je kon er zo fijn op dansen!
Ik zat in m’n eentje in de auto en heb luidkeels mee zitten zingen. Tweede stem. Heerlijk.

Het lied is ontleend aan Psalm 137: Aan Babels stromen zaten wij gevangen.
Benieuwd naar de tekst? Lees Psalm 137 in de basisbijbel >>>.
Het lied van Boney M. is een vertaling van die Psalm.
In 1971 was een heel andere uitvoering van Psalm 137 al op de plaat gezet door Don McClean, het stond op het album ‘American Pie’.
Het heet: ‘By the waters of Babylon‘.

Hieronder beide uitvoeringen: deze is van Boney M >>>, deze van Don McLean>>>.

Twee heel verschillende liederen ontleend aan een oeroude Psalm van het volk Israël.
Het gaat over de tijd dat een groot deel van volk Israël in ballingschap was weggevoerd naar Babel.
Het lied druipt van heimwee, weemoed en verdriet.
“Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij treurend en dachten aan Sion. In de wilgen op de oever hingen wij onze lieren…..“

Reageren

19 mei: Ik hou van de radio

Door Ada

Op 19 mei 2016

In Muziek

Er is een liedje van Stef Bos dat heet “Ik hou van de radio”.
Dat had ik kunnen schrijven.
Gisteren had ik een echte radio-dag. Mijn collega’s waren allebei een dagje vrij en dan mag het: de computer op radio 5. In m’n eentje zit ik dan geweldig te genieten. Ingewikkelde klus op het beeldscherm en mooie muziek uit de jaren ’50, ’60 en ’70.

Gisteravond had Gerard koor en de KRO-detective Lewis die op NPO2 was had ik al gezien. Ik bedacht dat ik dan mooi wat foto’s kon scannen voor het levensboek van mijn moeder. Om 20.00 uur kwam het programma ‘Volgspot’ van Hylco Span, een programma met muziek, media en theater.
Ik luisterde naar een mini-concertje van Boudewijn de Groot met het Metropole-orkest, een interview met Frank Sanders en ik moest huilen om een liedje.
Zielige liedjes, ik kan er nooit zo goed tegen.

Lone van Roosendaal

Deze keer was het ‘Het is over’ uit de musical Heerlijk duurt het langst van Annie M.G. Schmidt. (‘Zeur niet’ >>> komt ook uit die musical). Ik ken ‘Het is over” in de uitvoering van Conny Stuart, maar gisteravond hoorde ik de meest recente versie van Lone van Roosendaal. Net zo mooi.
Het hele lied moppert de vrouw in kwestie over de man die haar gaat verlaten voor een andere vrouw. Je denkt: ‘Nou, fijn dat ze van hem af is dan!”
Maar dan komt het laatste stukje:

Nu geef ik net als in m’n jeugd
m’n speelgoed aan een ander kind
hier is het
je mag het hebben
’t is voor jou
pak aan dan!
Je mag het hebben
want het is nou niet meer van mij
en veel geluk
maar… maar
één ding vraag ik je
maak het niet stuk

Vandaag twee linkjes naar You Tube ter gelegenheid van mijn fijne radio-dag.
Ik hou van de radio – Stef Bos >>>
Het is over – Lone van Roosendaal >>>

Reageren