een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Muziek Pagina 5 van 37

25 mei: Ze weten niet wat ze doen.

Deze week was ik op zoek naar een specifiek liedje van Jules de Corte: ‘Kruip maar in je slakkenhuis’.
Daar hoorde ik een flard van in het zondagmorgenprogramma ‘Andermans veren’ op Radio 5.
Wat ik hoorde raakte me, maar we zaten in de auto en ik kon het niet helemaal goed volgen.
“Thuis zoek ik het wel even op” dacht ik.
Toen ik ging zoeken op internet zag ik dat ze die ochtend een eigen opname van iemand hadden gedraaid.
Niet te vinden op Spotify, niet te vinden op internet.
Hmm.
Op dit blog dus geen rechtstreekse link naar het lied, maar een link naar de uitzending van Andermans Veren op 15 mei.
Het bewuste nummer vind je op 26 en een halve minuut vanaf het begin.
Bij de afkondiging na ‘de flard’ zei presentator Kick van der Veer: “Wat een profetische blik had die man toch!”

Zoekend naar voornoemd nummer vond ik, zoals zo vaak, iets anders.
Het was een videoclip met beelden van deze tijd, gemonteerd bij het lied ‘Ze weten niet wat ze doen’ van Jules de Corte.
Het is een video die verwart en aan het denken zet.
Hiervan heb ik wel een rechtstreekse link: hierbij een link.

Reageren

19 mei: Polyfonie.

Het is alweer gewoon geworden: op dinsdagavond cantorij-repetitie.
In deze weken zijn we druk bezig met het instuderen van de liederen die we zingen op 1e Pinksterdag.
Onze cantor Carel is een ambitieuze jonge man die vindt dat we de lat niet te laag moeten leggen.
Hij studeert aan het Prins Claus Conservatorium en had bedacht dat hij voor het pinksterfeest zelf een stuk ging schrijven.
Het begint met een couplet in het Latijn, daarna een deel in het Duits en het laatste stuk wordt gezongen in het Nederlands.
Zingen in tongen én talen!
Hij stuurde ook gelijk maar oefen-files mee, want het zingt niet gemakkelijk zo maar weg.
Pittig hoor.
Het stuk zingen vinden wij al lastig: hij heeft het nota bene zelf geschreven!
Wij mogen als cantorij onze handjes dichtknijpen met zo’n enthousiaste jonge gast als dirigent.

Verder heeft Carel ons nog ‘een uitdaging’ aangereikt: If Ye Love Me, Keep My Commandments vanThomas Tallis.
Een Engels muziekstuk waarin alle partijen door elkaar heen zingen.
Past ook goed bij de talen en tongen van Pinksteren.
“Dat heet polyfonie” “legde hij ons uit.
“Meestal zingen wij homofoon, dat is als iedereen tegelijk dezelfde woorden zingt maar met andere noten.”
Toen wij na het doorzingen van de verschillende partijen het stuk in zijn geheel probeerden te zingen was het polyfonie noch homofonie: het klonk als kakafonie.
Carel blijft optimistisch en was al blij dat we tegelijk eindigden.
Het goede nieuws is dat we nog een aantal weken te gaan hebben.

Het is alweer gewoon geworden, schreef ik in de eerste zin van dit blog.
Dat neemt niet weg dat ik meer dan voorheen geniet van het zingen met elkaar.
Toen ik begin deze week op het nieuws hoorde dat we in de herfst weer rekening moeten houden met nieuwe lockdowns dacht ik als eerste aan de cantorij en de kerkdiensten.
Het zal toch niet weer….
Andere jaren stoppen we al met de cantorijrepetities na Pinksteren, maar we zijn nog gevraagd voor een kerkdienst op 3 juli.
Fijn; dan zingen we nog even door!

Reageren

7 mei: Nooit vergeten.

Deze week kwam op een Spotify-afspeellijst een nummer van Joe Cocker voorbij: ’n Oubliez jamais’.
Het nummer heeft in ons land nooit in de hitparades gestaan; ik ken het van de Top2000 op Radio 2  en de Evergreen Top1000, daar staat hij ieder jaar in.
Als je de tekst beluistert wordt er een gesprek gevoerd tussen een jongere en zijn ouders.
“Papa, waarom speel je allemaal dezelfde oude liedjes? Want op straat is er iets gaande: een spinternieuwe beat en een splinternieuwe hit!”
De vader in kwestie zegt dat hij vroeger ook zo’n woedende rebel was, maar dat hij toch geen spijt heeft.
Hij besluit het gesprek met: “Dus dans je eigen dans en vergeet deze tijd niet.”
In het refrein horen we steeds: Nooit vergeten. Elke generatie heeft zijn eigen manier van doen en heeft de behoefte om ongehoorzaam te zijn.
Het is je lot om het er niet mee eens te zijn en dat regels in de weg gaan staan.

In het tweede couplet volgt het gesprek met de moeder.
“Mama, waarom dans je steeds op dezelfde oude liedjes?”
Ook nu is er weer een nieuw ritme en een nieuwe song.
Moeder zegt: “In mijn hart zit nog de passie van het jonge meisje dat ik was, een passie voor een levenslang duet.
Binnenkort zal iemands glimlach je betoveren, dus zing je eigen lied en vergeet deze tijd  nooit.”

In het laatste couplet horen we de jongeman nog twijfelen.
Wat is dit voor spel?
Liefde is de remedie?
Ik weet het nog niet zo zeker….

Hierbij een link naar een video-clip van dit lied.
We zien Joe Cocker en Catharine Deneuve als ouderen en we zien een jong stel verliefd worden.
Er is een foto-album en er worden herinneringen opgehaald.

Wat een mooi lied en wat een goed verhaal.
Iedere generatie heeft zijn eigen manier van doen.
Dus dans je eigen dans en zing je eigen lied.

Bovenstaand blog schreef ik op vrijdag 6 mei; ’s avonds las ik dat Sis van Rossem is overleden.
Op ‘Maarten online’  staat een In Memoriam;  daar kun je ook een interview met haar uit 2019 lezen.
In het licht van ‘Elke generatie heeft zijn eigen manier van doen’ geef ik hierbij een link naar één van haar laatste columns ‘Helemaal goed’.

Reageren

15 april: Van vroeger.

Op onze zolder staat een kartonnen doos waar ‘PASEN’ op staat.
Als de paasdagen er aan komen haal ik die doos van zolder en versier ons huis met spulletjes die ik in in het verleden heb verzameld.
Eigenlijk koop ik nooit iets op dat gebied. Wat in de dozen zit hebben we gekregen in bloemstukken en als cadeautjes; verder heb ik ook nog veel dingen bewaard die de kinderen vroeger op school hebben gemaakt.  Ook alle eieren die we in de loop van de jaren beschilderd hebben worden ieder jaar weer in hun eierdozen opgeborgen; er staat op dit moment een grote, glazen accubak vol eieren voor ons kamerraam.

Voor de grote ramen in de woonkeuken heb ik dit jaar drie hangers hangen, die onze dochters nog hebben gemaakt op de basisschool.
Twintig tot dertig jaar geleden.
De werkjes lagen onderin de doos, de laatste jaren hing ik ze niet meer op.
Nu ze er weer hangen doet het me erg aan vroeger denken.
Toen wilde ik bijvoorbeeld geen paastak in huis, ik vond de kerstboom 1x per jaar wel genoeg.
Waarom zou je met Pasen ook nog een boom in huis halen?
Op de donderdag voor het Paasweekend in 1991 kwam de vierjarige Frea opgetogen uit school: ze hadden allemaal een paastak van de juf gekregen!
De kuikentjes die er in hingen had ze zelf geprikt.
Zeg dan maar eens dat je zo’n paastak eigenlijk niks vindt…..
Eén zo’n geprikt kuikentje zit nog in de doos; als ik hem even oppak kan ik een glimlach niet onderdrukken.
Die paastak was nog maar het begin: ieder jaar werd de paasversiering bonter en uitbundiger, met dank aan de meesters en de juffen die steeds weer iets anders bedachten.
Ook die raamhangers dus!

Op dit blog zie je afbeeldingen van wat er voor het keukenraam hangt: een ovale ei-hanger met een gevouwen kuikentje er in, een hanger met een ei en een kuiken in opeenvolgende stadia en kartonnen hanen met eierschalen. De hanen zijn blauw en de eieren groen, maar dat kreeg ik door het licht niet goed op de foto.
Wat waren ze trots als ze met hun werkjes uit school kwamen: die kregen een ereplaatsje bij ons voor het raam!
Sweet memories.

Reageren

22 maart: Stap veur stap.

En weer giet de theatershow van Daniël Lohues niet deur.
Wij hadden kaorten veur zien show in het veurjaor van 2020, maor toen zee hij in verband met gezondheidsproblemen alle shows af.
Daorna klapte de corona d’r in, dus wij vestigden oonze hoop op het veurjaor van 2022.
Het lukte om kaorties te kriegen veur de Oosterpoort in Grunn en ik zat mij d’r alweer onwies op te verheugen.
Op 2 meert stun dit bericht op de website van RTV Drenthe:

Zanger Daniël Lohues staat voorlopig nog niet in het theater. De theatertour van de muzikant uit Erica is uitgesteld, hij voelt zich nog niet goed genoeg om op tournee te gaan.
Lohues is nog niet geheel hersteld van zijn burn-out. Tijdens zijn ronde langs de Nederlandse theaters zou hij zowel nieuwe liedjes als oudere favorieten van de zanger ten gehore brengen. “Lievelingsnummers uit de succesvolle Allennig-serie en van de prachtige platen daarvoor en daarna”, zo werd de tour aangekondigd. “Hij begeleidt zichzelf op de vleugel of op de gitaar, of op een banjo of een mandoline.” Veel theaters hebben een nieuwe datum voor het optreden gepland in 2023.

Dus.
Jammer ja.
Schraole troost: Lohues hef een neie CD uut.
De titel van de CD is ‘Daniël Lohues’.
Op zien website wol ik een exemplaar bestellen, maor dan wil ik ok een gesigneerd exemplaar.
Was al uutverkocht!
Eem geduld dus.
Netuurlijk heb ik de CD wel beluusterd: ik heb ok een abonnement op Spotify en daor stiet e al op.
Mooi man.
Het lied ‘Stap veur stap’ is dizze weke as neie single uutkommen.
Wo’j meer weten? Hierbij een link naor Lohues zien website met meer informatie over dit neie album.

Reageren

17 maart: Now is the hour.

Eén van mijn guilty pleasures is foute muziek; in casu smartlappen.
Op Spotify heb ik een afspeellijst met smartlappen waar ik helemaal in kan verdrinken.
Meestal geniet ik daarvan als ik alleen thuis ben, want dan kan ik naar hartelust meezingen: met Corry en de Rekels, Anneke Grönloh, Conny Francis, Freddy Quin en Nina & Frederik, om maar wat te noemen.
“ALS WIJ SAMEN BRUILOFT VIEREN…..!’

Eén van de liedjes in de lijst is van Bing Crosby en het heet ‘Now is the hour’.
Dat kende ik niet, maar in een oud accordeonboek vond het ik lied en ik probeerde het te spelen.
Die melodie kende ik!
Dat was een christelijk liedje van vroeger, Johannes de Heer of zo.
Dan duurt het even voordat ik het heb, maar ik vond het: ‘Doorgrond mijn hart en ken mijn weg, O Heer’.
O wat een mooie melodie en wat een mooie tegenstem.
Na maanden en maanden oefenen kan ik het nu spelen en ik vind het prachtig; met m’n accordeon op schoot kan ik zo genieten van zo’n meeslepende melodie.
Op Spotify vond ik verschillende uitvoeringen van ‘Now is the hour’ , maar die van Bing Crosby vond ik het mooist.

Vorige week was Gerard een avond weg en was ik aan het rommelen/uitzoeken van een kastje met liedboeken en oude muziek.
Daar passen heel goed smartlappen bij.
Bing kwam ook voorbij.
Heerlijk.
Ook even zwijmelen?
Hierbij een link naar een YouTube-video

Meer lezen over mijn liefde voor smartlappen?
Lees dan ‘Smartlappen; heerlijk!  uit oktober 2014, Droomland uit juli 2016, Eéééduard en zijn Lena uit juli 2018  of ‘So wie im Märchen’ uit augustus 2019. 

Reageren

15 februari: Mijn jaren ’60 hoor ik niet terug.

De afbeelding die je hiernaast ziet is een collage van de nummers waarop ik heb gestemd in de week van de jaren ’60 op Radio 5.
Het is een beetje een recalcitrant lijstje, want (het zal ook niet…) ik vind iets van die week.
Wat ik vind heb ik ook bij mijn lijstje als motivering voor “La Mama” van Corry Brokken weergegeven.

Mijn lijst bestaat uit muziek waar ik goede herinneringen aan heb.
Wat mij opvalt in deze week, is dat we bijna alleen maar Engelstalige muziek horen, terwijl in de jaren ’60 vooral heel veel Nederlandse, Duitse en Franse muziek te horen was. Dat hoor ik niet terug in deze week.
Op deze manier wordt de muziek uit de jaren ’60 maar van één kant belicht; mijns inziens is dat de kant die de dj’s en programmamakers zelf leuk vinden. Zelf knapte ik erg op van Corry Brokken bij de Arbeidsvitaminen van dinsdag 15  februari. Ik ben benieuwd of ik in de lijst van a.s. vrijdag een bredere selectie uit de jaren ’60 te horen krijg.
Dit is trouwens het enige punt van kritiek: ik geniet van deze week. Wat mij betreft organiseren jullie ook nog eens een week van de jaren ’50. Eén dag met die oude muziek zou ook al heel fijn zijn.

Maar ondanks dat ik er iets van vind, zit ik ook wel heel erg genieten.
Zie je me zitten vanmorgen?
Met m’n kopje koffie achter mijn toetsenbord, luisterend naar de Arbeidsvitaminen?
Corry Brokken met ‘La Mama‘.
Heintje met ‘Ich bau dir ein Schloss’
John Woodhouse met ‘Melodia’.
Eerlijk gezegd: vroeger als kind en puber vond ik John Woodhuis niet te pruimen.
Hij kwam regelmatig voorbij op de banden van mijn vaders bandrecorder, maar ik was destijds met hele andere muziek bezig.
Eerlijk gezegd vind ik het nu ook nog niet geweldig, maar bij  het horen van die melodie zit ik weer met m’n ouders en mijn broer aan de kamertafel met het beige pluchen tafelkleed.
Kopje koffie, potje klaverjassen, bandrecorder aan.
Nostalgie in optima forma.
Sweet memories.

Weet je niet meer hoe ‘Melodia’ klonk?
Als je voor 1965 geboren bent herken je het vast.
Hierbij een link: John Woodhouse

 

Reageren

15 januari: Afstudeervakanties.

Het woord ‘afstudeervakantie’ slaat op een vakantie die een student neemt als de studie is afgerond.
Meestal een feestvakantie waarin de student in kwestie even helemaal uit zijn bol kan gaan.
In ons gezin hebben wij als ouders onze dochters zo’n afstudeervakantie aangeboden.

…..drie fotoboeken….

Wie mijn blog al even leest weet dat de laatste afstudeervakantie met Carlijn was in augustus van dit jaar: zij koos voor Gotland.
13 blogs schreef ik er maar liefst over.
Toen we het op oudejaarsavond hadden over het hoogtepunt van 2021 stond ‘Gotland’ bovenaan.
Na de reis naar Gotland kwam ik op het idee om voor alle drie de dochters een ‘Afstudeervakantie-boek’ te maken.
In mijn hang naar structuur heb ik vanaf het moment dat wij digitaal gingen fotograferen (2006) alle foto’s gearchiveerd in jaren en kwartalen, zodat ik de foto’s die gemaakt zijn bij specifieke gebeurtenissen vrij eenvoudig kan opzoeken.

In de avonduren van oktober en november maakte ik drie fotoboeken, voor iedere dochter één, die we met een toepasselijk gedicht aan de dames cadeau gaven op het Sinterklaasfeest.
De beelden van Gotland stonden natuurlijk nog op mijn netvlies, maar de foto’s van de andere twee vakanties bekeek ik met heel andere ogen; met het bekijken en uitzoeken van de foto’s kwamen ook de herinneringen terug.
Frea nam ons in 2011 mee naar Granada, de stad waar zij tijdens haar studie een half jaar gewoond had.
Harriët koos in 2014 voor Kroätie. Zij had daar met een band tijdens een rondreis een serie optredens verzorgd en was erg onder de indruk geweest van de natuur in dat land.

Toen we met onze oudste dochters na hun studie op reis gingen bestond deze website nog niet, dus heb ik er ook geen blogs over geschreven.
Nu de herinneringen door het maken van de fotoboeken weer naar voren zijn gehaald ga ik dat alsnog doen.
Geen dertien blogs, maar één of twee verhalen met de hoogtepunten.

Drie afstudeervakanties.
De dochters gingen niet uit hun bol op de manier die bedoeld wordt in de eerste alinea van dit blog; als ouders meegaan wordt het sowieso een heel ander verhaal.
Geen wilde feesten, maar wel regelmatig lekker uit eten, geen drinkgelagen, maar wel terrasjes en gezellige avonden, geen katers, maar mooie dingen bekeken met elkaar en uitgebreide gesprekken gevoerd met z’n drieën.
Als we tegenwoordig een vakantie met de kinderen doorbrengen, dan is dat met de hele club, 8 personen.
We hoeven daarvoor geen huisje meer te huren, we reserveren af en toe Casa Grada in Westerbork.
Nieuwe gezinstradities worden in het leven geroepen en we genieten met volle teugen van wat ons in deze fase van ons leven ten deel valt.
Aan het begin van ieder jaar maak ik een fotoboek van het jaar daarvoor.
Want digitaal archiveren is belangrijk, maar ik zit toch het liefst met een album op schoot door onze herinneringen te bladeren.
Even genieten van onze sweet memories.

Reageren

22 december: Alternatief voor Mariah.

Gistermorgen fietste ik in de kou naar de Jumbo.
Ik zette mijn fiets neer; uit de luidsprekers op het plein tegenover klonk blikkerige kerstsfeermuziek.
Van mij hoeft dat niet.
Maar mij wordt niets gevraagd, dus ik moet het gedogen.
Meestal lukt dat ook wel, maar gistermorgen werd ik danig op de proef gesteld.
Mijn oren hoorden ‘All I want for Christmas is YOU HOE HOE HOE!!’
Gezongen door Mariah Carey.
’s Morgens om 09.00 uur.

Nou snap ik heus wel dat we tegenwoordig niet meer massaal ‘de herdertjes lagen bij nachte’ en ‘komt allen tezamen’ luisteren, maar het mag toch wel iets genuanceerder?
En met minder geschreeuw?
Vandaag kom ik met een alternatief.
Het lied heeft ongeveer dezelfde strekking als de hit van Mariah, maar het is een stuk aangenamer voor je oren.
Het is een nummer uit 1957, gezongen door Julie London:  ‘I’d like you for Christmas’.

Een kerstklassieker, met van die heerlijke hoehoe koortjes.
Hierbij een link naar een uitvoering op You Tube. 
Zeg nou zelf….als je mag kiezen ’s morgens om 09.00 uur?

Reageren

15 december: Credo van Ede

Dinsdagmiddag luusterde ik naor oflevering 6 van de podcastserie ‘de Nedersaksen’.
Was opvolden,  boven stofzoeger d’r deur en ondertussen genieten van mooie gesprekken en streektaolmeziek.

In de eerste vief ofleverings kwamen d’r allent maor mannen veurbij en veurnamelijk uut Overiessel, dizze  keer kwamen d’r een Drent, Bernard Gepken en een vrouw, de Grunningse zangeres Marlene Bakker, an ’t woord.
Beiden praotten ze gien Nedersaksisch. Jammer vind ik dat. De presentatoren blieft consequent heur eigen streektaal praoten, maor het blef vrömd um een zangeres die in het Grunnings zingt allent maor Nederlands te heuren praoten.

Op verzoek van Marlene weur d’r een nummer draaid van Ede Staal: ‘Credo – Mien bestaon.’
Dat kende ik netuurlijk nog vrogger; wij hadden LP’s en CD’s van dizze Grunningse zanger.
A’j al ies wat van hum heurt tegenwoordig, dan is dat altied ‘Het hef nog nooit, nog nooit, zo donker west….’ maar dit lied is minstens zo mooi.

Hierbij een link naor een uutvoering van dit lied op You Tube.
Het leven bezungen in het Grunnings; zo mooi, ik mus d’r dinsdagmiddag eem van reren.
Luuster maor ies; de tekst stiet hierunder, misschien is het dan ok een beetie te begriepen a’j ’t Nedersaksisch niet machtig bint.

Ik vroag de wind mor dij verstaait mie nait
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, zing ik
Ik zai de vogels tegen d’oavendlucht
Ik denk mien leven in ’n vogelvlucht
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, doarom zing ik
Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan
Veur d’ain duurt ’t leven veul te kort
Veur d’aander veul te laang
D’ain is blied dat ’t zover is
En d’aander dij is baang
Ik mis dij naait meer bie mie binnen
’t Wordt kolder om mie tou
En in mien menselekhaid vroag ik mie of
Woarom zo jong, zo gaauw
Soms vuil ik mie gelukkig
Din hang ‘k aan mien bestoan
Din zing ik mit de vogels met
Din proat ik tegen de moan
Din binnen we mit zien baaiden
‘k Zet alle klokken stil
En ik verneuk miezulf din weer
Want ‘k wait dat dat nait wil
’t Geluk liekt sums zo hail dicht bie
Din main ik dat ’t ter is
En in mien aigenwiezeghaid
Din griep ik altied mis, mis, mis 

Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan

Reageren

Pagina 5 van 37

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén