De waarde van de dag – Pagina 307 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

10 maart: Unieke samenwerking van twee cantorijen.

Door Ada

Op 10 maart 2017

Woensdagavond vertelde ik aan de deelnemers van de workshop hoe leuk het is om in een koor te zingen, gisteravond genoot ik weer van de wekelijkse cantorijrepetitie.
In deze periode hebben we het met de cantorij altijd druk. We moeten bezig met de liederen voor witte donderdag en de paaswake; twee mapjes met liederen. Dat is pas in april, dus ik had nog amper naar de muziek gekeken, maar bas naast mij had het allemaal keurig voor elkaar in zijn map. Alle liederen netjes gekopieerd en op volgorde. Dat is zeer ongewoon. Wij zijn gewend om te rommelen met drie grote koorboeken, een groen boek, een liedboek en losse blaadjes. Bas merkte zelf op ‘dat pensionado’s daar wel tijd voor hebben’, maar volgens mij geldt dat niet voor alle pensionado’s.
Tenminste niet die op ons koor zitten.
Voor de chaoten onder ons werd het nog wat ingewikkelder; gisteravond kwam er namelijk nog een mapje bij: voor de ‘liedmiddag’.

Deze liedmiddag wordt gehouden op zondag 19 maart. Het is een samenwerkingsproject van onze cantorij en de Op de Helte-cantorij. We gaan die zondagmiddag de hele middag samen zingen onder leiding van beide cantrixen. We studeren een aantal liederen in, rond een uur of half 6 gaan we samen eten en dan is er om 19.00 uur een vesper waaraan we als één cantorij meewerken, Arjan Schippers is de organist/pianist. Ik zit me al een tijdje mateloos te verheugen op die zondag de 19e! Gisteravond kregen we dus de muziek; we liepen het mapje vluchtig door. Mooie muziek. Als cantrix een titel noemde, zoemde het hele koor het lied al. Het was rommelig en ruuzig en iedereen humde wat door elkaar heen. We hebben er zin in!

Aan het eind stopte een alt op de eerste rij alle drie de mapjes met de vele muziekstukken in de tas. “Nou, ik weet het al weer! Wij liggen straks in mei ruggelings met de voetjes omhoog op apegapen van al die muziek die we ingestudeerd hebben.”
“In jouw geval met de wieltjes omhoog” merkte bas op de achterste rij op.
Alt loopt tijdelijk met een rollator……

Reageren

9 maart: Zingen met hart en ziel.

Door Ada

Op 9 maart 2017

In Kerk & gemeente

Vorig jaar gaf ik voor het eerst de workshop ‘Zingen met hart en ziel’ ( zie >>>).
De taakgroep ‘Vorming en Toerusting’ van onze PKN-gemeente had mij voor dit jaar weer gevraagd een avond te verzorgen. Een aantal mensen dat zich had opgegeven was ook vorig jaar van de partij, dus ik wilde het wel wat anders doen.
Ik vroeg de deelnemers of ze hun lievelingslied aan mij wilden doorgeven. Een lied dat ze graag zongen en dat we met de groep ook zouden kunnen zingen.

De meest uiteenlopende liedjes werden doorgegeven. Tot mijn grote genoegen zongen we bijvoorbeeld Droomland (lezen en luisteren? >>>), we zongen twee liederen uit het liedboek, een kerstlied, “This land is your land” (hele goede jeugdherinneringen voor Alie), maar er was ook gekozen voor het nummer “I see fire” van Ed Sheeran.
Maar dat was moeilijk! (Benieuwd naar het nummer? Klik hier >>> voor een filmpje op YouTube). Ik zag niet voor me dat we dat met de hele groep gingen zingen. Maar ik zocht wel de akkoorden erbij en studeerde het zo goed en zo kwaad als dat ging in. Het nummer zette ik op mijn tablet en die nam ik mee. Samen met Judith heb ik met de uitvoering van Sheeran meegetokkeld en gezongen. Maar dat ging niet echt lekker; het klinkt zo eenvoudig, maar het is heel moeilijk om mee te zingen. En dan te bedenken dat dit het gemakkelijkste was wat Judith had doorgegeven. Ze houdt namelijk van hardrock en grunge…..

Met z’n twaalven hebben we bijna twee uur samen gezongen. We leefden ons uit met de overbekende muziek uit The Sound of Music ( Do, re mi en Edelweiss enzo) en we zongen het idiote ‘supercali-fragilistic-expialidocious’ uit Mary Poppins. We leerden de canon ‘Viva, viva la musica’ en we zongen aan het eind heel eigenwijs als tweestemmig koor ‘Lied om de zegen’ uit Daar is het daglicht.

Wat ik met zo’n avond hoop te bereiken is dat ik mijn liefde voor zingen en muziek over kan brengen op andere mensen. Aan het begin hield ik een klein betoog over zingen in het algemeen. Ben je benieuwd naar wat ik heb verteld? Hierbij een link Zingen naar een PDF met de tekst.

Reageren

8 maart: 5 jaar oppassen.

Door Ada

Op 8 maart 2017

In Bloemen

Twee weken geleden schreef ik over ‘Manic monday’ >>> en de gratis tulpen die ik kreeg.
Afgelopen maandag zat de grote charmeur met zijn brede glimlach weer te flirten vanachter z’n moeders winterjas.
Deze keer waren er geen gratis bloemen, maar kocht ik drie bosjes potloodnarcissen.
3 voor € 1,99. Ook al staan ze maar een week: dat heb ik er wel voor over.
Het duurde even voordat de mevrouw achter de kassa de code voor de bloemetjes had gevonden. Ze zat maar te turen. ” BBBBBBBBloemen…… NNNNNNNNNarcissen………… Ze stonden bij de P van potloodnarcissen.

Toen Frea naar Engeland ging kon ze natuurlijk lang niet alle spullen mee; zo had ze o.a. twee witte lantaarntjes gekregen. Die liet ze bij ons staan. “Pas jij daar maar zo lang op, als ik terugkom zet ik ze dan wel in mijn eigen huisje.’ Inmiddels pas ik al meer dan 5 jaar op.
Ze staan in de vensterbank in onze huiskamer; ’s avonds brand ik er af en toe een kaarsje in en ’s zomers nemen we ze ’s avonds in de de schemering wel eens mee naar buiten.
Binnen in die lantaarntjes zit een glazen houder van ongeveer 15 centimeter hoog.
Maandagmorgen haalde ik de kaarsjes er uit, deed er water in en toen was het een vaasje.
Verder zocht ik nog een paar witte flesjes (ooit gekregen en/of gekocht bij het Goed) en verdeelde de narcissen over de verschillende vaasjes.

Gisteren was ik weer voor het eerst op de fiets naar Groningen.
Wel jammer dat de zon niet scheen. Maar ’t is bijna lente!

Reageren

7 maart: Het ‘februari-was-stom-feest’ (1)

Door Ada

Op 7 maart 2017

In Alledag

Halverwege de herfst van vorig jaar zat Harriët bij ons aan tafel.
Ze baalde er van dat de winter er weer aan kwam.
“Heb ik toch zo’n hekel aan! Koud, glad, geen zon; vooral februari vind ik zo’n stomme maand, dan is er helemaal niks leuks!”
Ze mopperde nog even door en kwam toen met een lumineus idee.
“Zullen we dan zelf een feest bedenken en organiseren? Dan noemen we dat het ‘februari-is-stom-feest”! We kletsten even door over het idee. Wat gaan we dan doen?
Het kwam er op neer dat iedereen dan aan de Boskamp zou komen, dat we patat zouden gaan eten in een snackbar en dat we ’s avonds zouden gaan praten, drinken, chips eten en een spel doen.
Met zoveel agenda’s was het nog best moeilijk om een zaterdagavond in februari te vinden, er lag al te veel vast. Het werd de eerste zaterdag van maart. De naam van het feest werd iets aanpast: ‘is’ werd ‘was’.

Daarom zaten we zaterdagmiddag om 17.15 uur aan de koffie/thee met pepernoten (had ik nog over van Sinterklaas, houdbaarheidsdatum half mei) en liepen we rond 18.30 uur naar Alida’s Smulpaleis. Patat met een snack en een softijsje na. Het was heerlijk & gezellig.
Na de koffie (met de rest van de pepernoten) deden we het pré-historische spel Cro Magnon. (beschrijving zie >>>) Carlijn kwam met de vileine opmerking dat degene die het dichts bij de pré-historie geboren was mocht beginnen. Ik. Dan voel je je wel oud…..
We maakten oergeluiden, beeldden dieren en begrippen uit, maakten onherkenbare creaties van klei en tekenden met houtskool, dit alles zodat de anderen zouden raden wat wij bedoelden. Wim won.
We sloten het ‘Februari-was-stom-feest’ af met een potje UNO. En Wim won. Je hoort echt wel bij de familie als twee zulke typische Waninge-spelletjes wint….

Evaluatie: experiment geslaagd.
Na de herfstvakantie leggen we de agenda’s naast elkaar voor februari 2018.

Reageren

6 maart: De taal van mijn hart.

Door Ada

Op 6 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met de Catharinacantorij werkten we zondagmorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. We zaten weer op ons vertrouwde plekje onder de preekstoel.
Er waren problemen met de nieuwe vloerverwarming.
Die deed het niet…..we zongen ons wel warm.

Gisteren was de eerste zondag van de Veertig-dagen-tijd. Centraal stond het verhaal van de verzoeking in de woestijn. Jezus wordt door de duivel op de proef gesteld. (Lezen? Zie Basisbijbel, Mattheüs 4 >>>)
Ons werd op het hart gedrukt om ons op vragen van andere mensen te weer te stellen. “Weet wat je zegt. Sta stevig in je schoenen en spreek de taal van je hart”.
Daarbij hoorden we het lied van Stef Bos ‘ de taal van mijn hart’.
Hierbij een klein gedeelte uit de tekst:

Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
(klik hier De taal van mijn hart voor een PDF met de hele tekst en hier >>> voor het lied op YouTube)

We vierden vanmorgen met elkaar het Heilig Avondmaal. Wat ik dan weer mooi vind is dat we in het moderne, lichte liturgisch centrum toch gebruik blijven maken van de historische avondmaalsbekers die bij de Catharinakerk horen. (info: zie >>>)

Een van de hoogtepunten in de viering was voor mij het orgelspel van Arjan Schippers. Hij speelde tijdens de collecte ‘Sicilienne’ van Bach (om een pianouitvoering daarvan te beluisteren zie blog 31.08.2015) en tijdens het avondmaal het ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Faure.

Gerard en ik namen allebei iets anders mee uit deze dienst.
“Sta stevig in je schoenen” had Gerard onthouden; voor mij was dat “Spreek de taal van je hart.”
Na maanden ‘zwevend kiezersschap’ weet ik nu waar ik op moet stemmen.

Reageren

5 maart: Schilderen zonder penselen

Door Ada

Op 5 maart 2017

In Kerk & gemeente

Ada bezig met ‘de Onlanden, 07.15 uur’

Met Harriët, Carlijn en haar vriendin Irene deed ik gistermiddag mee aan een workshop, een activiteit die werd aangeboden door de Taakgroep Vorming en Toerusting van onze PKN-gemeente. De workshop heette: schilderen zonder penselen. We trokken ‘oude verfkleren’ aan en meldden ons bij Judith (Oosterhuis, de workshopleider).

Harriët met papa’s oranje overhemd: opperste concentratie!

Het was de bedoeling dat we ons lieten inspireren door de natuur; eerst kozen we uit een aantal afbeeldingen van landschappen de foto die we het mooist vonden en die we het best bij onszelf vonden passen. Daarna probeerden we in gedachten ons landschap te visualiseren en daarna mochten we aan de gang. Met acrylverf. Maar niet met penselen dus. Met houten bestek, paletmesjes, bankpasjes, karton, stof, allerlei materialen waarmee je de verf op een maagdelijk wit papier kon aanbrengen.
Het was best moeilijk om te beginnen. We moesten zelf de kleuren mengen en we hadden maar één papier…..je kon het dus niet overdoen. Niet alleen het papier werd mooi beschilderd, ook onze handen en ons gezicht (bij sommigen ook het haar, de broek en de schoenen) werden van mooie kleuren voorzien.

Irene’s landschap verbeeldde ‘het meertje bij de Buitenkunst-camping’ (Westerbork)

Sommigen waren zo druk met hun werkstuk bezig, dat Judith echt even streng moest zijn: “Dames: nu echt even pauze nemen! Kijk maar even bij de buren wat die zoal doen. Vind je iets een leuk idee? Bedenk dan maar: goed gejat is beter dan slecht bedacht.”
Dus loerden wij op alle tafels om te bekijken wat de anderen hadden gemaakt en om nieuwe (gejatte) ideeën op te doen.

Het was weer erg verrassend om te zien wat er allemaal tot stand kwam. Er werd geconcentreerd gewerkt en voor onze ogen ontstonden zeer diverse landschappen.
Naderhand werden alle werkstukken even bekeken en vertelde de maakster hoe ze het had gemaakt.
Rondom deze tekst staan foto’s van de schilderijen en hun maaksters.

Carlijn: mooie kleurencombinatie

Volgende week zondag, 12 maart, zullen deze schilderijen tentoon worden gesteld in een zaal van Op de Helte: kom daar vooral even een kijkje nemen, volgens Judith hebben wij vanmiddag op hoog niveau gepresteerd!

N.B. Op dit blog staan alleen mijn gezinsleden.
Op de website van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde >>> heb ik een verslag gezet met foto’s van de andere deelnemers.
Het verslag is wel hetzelfde, maar de foto’s zijn anders!

Reageren

4 meert: Rinus hef ’t verbruid.

Door Ada

Op 4 maart 2017

In Streektaol

Veurige weke veul het eerste exemplaar van Zinnig op de matte achter de veurdeure. Een Drents tiedschrift veur iederien die wat met Drenthe , Drenten en de streektaol hef. Op 9 november (zie >>>) schreef ik over het proefnummer; ik nam geliek een abonnement .
Grappige columns, korte verhalen, gedichten en interviews. Het was weer slim aangenaam um d’r in te lezen.

Twee dingen wil ik in dit blog eem benuumen.
Dr stiet een groot interview in met Herbert Dijkstra. Scheuvel- en wielercommentator en verslaggever. Bekende Nederlander en nuchtere Drent. Hij slöt het zeer interessante gesprek of met dizze woorden: “Ik ken veul collega’s die zegt dat ze een hiel mooi warkleven had hebt. Maor zegt: “Nou as ik kleinkinder heb besef ik pas wat ik thuus heb laoten liggen.” Dat zal mij niet overkommen. Daorum blief ik ok het liefst under de radar. Ik huuf niet links en rechts nog ies in beeld. Gien interviews en dat soort dingen. As mien wark oflopen is, dan is het veur mij ok oflopen. Dan wil ik thuus belangriek wezen en niet in de spotlights staon.

In dizze wereld van ‘zien & gezien worden’ vin ik zu’n uutspraak een veraodeming.

Maor d’r was ok een uutspraak van iene waor ik mij an argerde. Argernissen laot ik op dizze website niet vake heuren, maor nou kan ik mij toch eem niet stille holden. An het woord was Rinus Bouwmeester, journalist en taolschulte.
Hij vindt dat het tied is veur een goeie regiosoap, zoiets as van jonge leu en oale grond uut Twente. En daornao zeg e: “Verder heb wij in Drenthe verlet van goeie veurbeelden, zoals Herman Finkers dat in Twente is.”

…….

Leeft Rinus under een stien of zo?
Hoe ku’j aans Daniel Lohues over de kop kieken!

Rinus hef ’t verbruid bij mij.

Reageren

3 maart: Wandelstok kwijt.

Door Ada

Op 3 maart 2017

In Alledag

Gisteren had ik mijn moeder uitgenodigd om een dagje bij mij in Roden te komen. Vorig jaar moest ze om de klip-klap naar het ziekenhuis, nu het op dat gebied wat rustiger is komt ‘zomaar een dagje Roden’ weer in het vizier. De taxi haalde haar van huis en om half elf zaten we aan de koffie. Gezien haar leeftijd (85) gaat op zo’n dag alles in een wat lagere versnelling. We bereidden samen het eten voor (wortelstamppot, daar houdt ze van) en toen dat op het gas stond was er nog even tijd voor een aperitiefje; daar kunnen we samen dan zo van genieten!

Na het eten wandelden we Roden in. Ma liep altijd als een kievit, maar de laatste jaren wordt ze toch wat minder stabiel, vandaar dat ze altijd een wandelstok meeneemt. Ik fungeer als wandelende kapstok: ik draag de tas en de paraplu. We deden de gebruikelijke boodschappen; even naar Hans Anders, de Wibra, de Kruidvat en de Jumbo. Toen we alle boodschappen bij de Jumbo hadden ingepakt riep Ma ineens in paniek: “Waor is mien wandelstok!?!?” Ik installeerde haar naast een vriendelijke meneer op een bankje voor in de supermarkt en liep eerst door alle gangpaden van de Jumbo. Geen wandelstok.
Vervolgens naar Kruidvat. Nee, geen wandelstok gezien.

Onderweg naar de Wibra liep ik tegen twee hele mooie jongens aan die me iets wilden vragen over een goed doel. “Nee heren, jammer, geen tijd! Ik ben voor mijn hulpeloze moeder op zoek naar haar wandelstok!” Een andere mevrouw die aan de andere kant van de jongens langs liep riep”Bij de Blokker hebt ze opvouwbare wandelstokken.”
Dat weet je dan maar weer. Bij de Wibra vroeg ik bij de kassa of ze een wandelstok hadden gevonden. Een vrouw in de rij bij de kassa riep: “Bij de Jumbo! Daor leup iene in ’t pad te vraogen wie zien wandelstok kwiet was….” Dat zijn de zegeningen van een dorp.

Terug naar de Jumbo. De meisjes bij de kassa wisten nergens van. Misschien bij de info-balie? Jaaaaah. Daar stond ie. Wat kun je dan blij zijn met een wandelstok.
Bepakt en bezakt liepen we naar huis.
Toen ik haar naar huis bracht genoot ze van het autorijden. “Wat bent de landerijen ja nat, de boeren kunt d’r nog lange niet op.” In Hoogersmilde wilde ze nog even naar de slager voor een verse worst. Die had ze in Roden ook wel kunnen kopen dacht ik, maar volgens mijn moeder kon die nooit zo lekker zijn als die van de slager in Hoogersmilde. Ze kocht de verse worst en ook een droge, die kreeg ik mee.
“Veur in ’t weekend bij de borrel.”
Gisteravond namen we alvast een stukje.
En of die worst nou uit Hoogersmilde komt of uit Roden, het maakt ons niet uit.
Het is Drentse droge worst!

Reageren

2 maart: Bach & Borsato. En Waninge.

Door Ada

Op 2 maart 2017

In Muziek

Gisteravond had Gerard koorrepetitie van InBetween.
Het komt er nu even op aan, want op 18 maart geeft het koor een concert.
Een duo-concert deze keer; InBetween organiseert het samen met Popkoor Leek.
Als die twee koren daar over een kleine twee weken samen op het podium staan is er heel veel overleg aan voorafgegaan.

In het verleden vroeg het koor vaak andere ensembles voor een gastoptreden tijdens een concert. Een dubbelconcert is een nieuwe vorm van optreden en wat ik er tot nu toe van gehoord heb wordt het erg leuk.
De titel van het concert is “Van Bach tot Borsato” en dat dekt gelijk de lading.
Want het zijn twee heel verschillende koren.
Misschien leuk om beide websites met elkaar te vergelijken; Popkoor Leek >>> en InBetween >>>.

Bach

Borsato

Het repertoire dat Popkoor Leek zingt is anders dan wat InBetween brengt.
Dit zegt het popkoor er zelf over: ons repertoire is zeer gevarieerd. Van toen tot nu, Engelstalig en Nederlandstalig, van pure popmuziek tot musical, van ballads tot up-tempo.
InBetween zit (zoals ze zelf zeggen) overal tussenin. Het repertoire zit tussen Bach en Beatles, tussen Middeleeuws en Musical. Het publiek is dus die avond spekkoper, want een breder aanbod krijgt je nooit in één concert!
De koren hebben al een paar keer samen geoefend, want ze treden niet alleen apart van elkaar op, maar ook samen! Het Popkoor moest wel heel erg wennen aan het stuk van Bach dat men gezamenlijk uitvoert en InBetween struikelde over de vele woorden en lange zinnen in een lied van Borsato.

Waninge

Hierboven zie je de silhouetten van twee grote kunstenaars wiens muziek je die avond kunt beluisteren. Het leuke is dat mijn Gerard op die avond ook met zijn silhouetje te zien zal zijn: als voorzitter van InBetween schrijft hij, samen met de voorzitter van Popkoor Leek, een voorwoord in het programmaboekje.
Mooi hé? In de gallerij der groten……
Ben je benieuwd naar wat die twee koren ons op 18 maart voorschotelen en wil je komen kijken en luisteren?
Hierbij een link Van Bach tot Borsato naar een PDF van de poster van het concert. Hierop staat alle informatie over de locatie, de tijd en de verkoopadressen. Ik kiek d’r al naor uut!

Reageren

1 maart: Gastblog Gerard. Pancake day.

Door Ada

Op 1 maart 2017

In Gastblogs

Gisteravond, de avond voor As-woensdag aten we pannenkoeken. Geheel volgens Engelse traditie organiseerde de werkgroep ZWO (Zending-Werelddiakonaat en Ontwikkelingshulp) van de PKN gemeente Roden-Roderwolde het pannenkoeken eten. Toen ik om half zes thuis kwam had Ada haar baksels al klaar staan. Helaas ging ze zelf niet mee omdat ze niet al te fit was. Het gebouw De Deel was met meer dan 50 personen volgeboekt; met zo`n acht man/vrouwen werden er meer dan 225 pannenkoeken gebakken. Deze inmiddels ook Roner traditie viel ook erg in de smaak bij gezinnen.

Bij binnenkomst vertelde Jonathan dat hij wel 10 !!! pannenkoeken ging eten. “Zo hee” zei ik “dan hoop ik maar dat we genoeg hebben gebakken”.
Dat anderen met mes en vork aten moesten zij weten, hij at lekker uit het vuistje.
Moet kunnen, toch!! Na vier pannenkoeken ging ik controleren hoe vol de buik van Jonathan was.
Hij zette zijn buik nog wat extra vooruit en gaf toe dat hij nu wel genoeg had gehad.

Pannenkoeken, wie is er niet groot mee geworden? Ze waren er met spek, met kaas- appel en rozijnen. De gewone naturel maar ook de Koreaanse pannenkoeken van mevrouw Postmus vielen dit jaar weer erg in de smaak. Ik vroeg haar om het recept en alsof ze er op had gerekend toverde ze het recept (netjes getypt) uit haar jas. Het is namelijk niet geheim, dus mag ik het plaatsen op mijn gastblog. Klik hier voor een PDF met het recept: Koreaanse pannenkoeken Probeer het maar eens, ik kan ze van harte aanbevelen.

Dan nog even over de Engelse traditie. We zaten na afloop op de bank en vroegen ons af waarom het een traditie is in Engeland. Ada wil bij zoiets altijd het naadje van de kous weten en Google weet alles. Dus Ada ook.
Dit heeft ze gevonden: in Engeland heet de dinsdag voor Aswoensdag ‘Shroove-tuesday. Het is de traditionele Pancake-day voor het begin van de vastenperiode op Aswoensdag.
Lent – de 40 dagen voorafgaand aan Pasen – was van oudsher een tijd van vasten. Op de avond daarvoor gingen de christenen biechten en werden “shriven” (ontheven van hun zonden). De klok werd geluid om mensen op te roepen om te komen biechten. Dit luiden van de klok werd de “Pancake Bell” genoemd.
Vastenavond was de laatste mogelijkheid om eieren en vetten te gebruiken voor het vasten begon en pannenkoeken zijn de perfecte manier om deze ingrediënten te gebruiken.

Reageren