De waarde van de dag – Pagina 308 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

1 maart: Gastblog Gerard. Pancake day.

Door Ada

Op 1 maart 2017

Gisteravond, de avond voor As-woensdag aten we pannenkoeken. Geheel volgens Engelse traditie organiseerde de werkgroep ZWO (Zending-Werelddiakonaat en Ontwikkelingshulp) van de PKN gemeente Roden-Roderwolde het pannenkoeken eten. Toen ik om half zes thuis kwam had Ada haar baksels al klaar staan. Helaas ging ze zelf niet mee omdat ze niet al te fit was. Het gebouw De Deel was met meer dan 50 personen volgeboekt; met zo`n acht man/vrouwen werden er meer dan 225 pannenkoeken gebakken. Deze inmiddels ook Roner traditie viel ook erg in de smaak bij gezinnen.

Bij binnenkomst vertelde Jonathan dat hij wel 10 !!! pannenkoeken ging eten. “Zo hee” zei ik “dan hoop ik maar dat we genoeg hebben gebakken”.
Dat anderen met mes en vork aten moesten zij weten, hij at lekker uit het vuistje.
Moet kunnen, toch!! Na vier pannenkoeken ging ik controleren hoe vol de buik van Jonathan was.
Hij zette zijn buik nog wat extra vooruit en gaf toe dat hij nu wel genoeg had gehad.

Pannenkoeken, wie is er niet groot mee geworden? Ze waren er met spek, met kaas- appel en rozijnen. De gewone naturel maar ook de Koreaanse pannenkoeken van mevrouw Postmus vielen dit jaar weer erg in de smaak. Ik vroeg haar om het recept en alsof ze er op had gerekend toverde ze het recept (netjes getypt) uit haar jas. Het is namelijk niet geheim, dus mag ik het plaatsen op mijn gastblog. Klik hier voor een PDF met het recept: Koreaanse pannenkoeken Probeer het maar eens, ik kan ze van harte aanbevelen.

Dan nog even over de Engelse traditie. We zaten na afloop op de bank en vroegen ons af waarom het een traditie is in Engeland. Ada wil bij zoiets altijd het naadje van de kous weten en Google weet alles. Dus Ada ook.
Dit heeft ze gevonden: in Engeland heet de dinsdag voor Aswoensdag ‘Shroove-tuesday. Het is de traditionele Pancake-day voor het begin van de vastenperiode op Aswoensdag.
Lent – de 40 dagen voorafgaand aan Pasen – was van oudsher een tijd van vasten. Op de avond daarvoor gingen de christenen biechten en werden “shriven” (ontheven van hun zonden). De klok werd geluid om mensen op te roepen om te komen biechten. Dit luiden van de klok werd de “Pancake Bell” genoemd.
Vastenavond was de laatste mogelijkheid om eieren en vetten te gebruiken voor het vasten begon en pannenkoeken zijn de perfecte manier om deze ingrediënten te gebruiken.

Reageren

28 februari: Aandacht maakt alles mooier.

Door Ada

Op 28 februari 2017

In Alledag

Gistermiddag zocht ik mijn ex-buurvrouw Zwanny op. Ze woont op een gesloten afdeling van Vredewold in Leek. De vorige keer >>> had ik beloofd dat ik een volgende keer m’n gitaar zou meenemen. De medewerkers van Vredewold vonden dat een goed idee. Nu de ouderen steeds langer thuis blijven wonen is hun toestand als zij worden opgenomen slechter dan een paar jaar geleden.

Als je iets wilt doen met de bewoners is eigenlijk bij alles één op één aandacht nodig, behalve als je gaat zingen. In een kringetje zaten ze met z’n achten om mij heen. Twee van hen zongen bijna alle liedjes mee. Soerabaja. Middellandse zee. In ’t groene dal. De meneer die naast mij zat wiebelde genoeglijk mee op de maat van de liedjes; bij ‘het paardehoofdstel aan de muur’ veerde hij op en zong een paar regels mee.

Een klein uurtje heb ik gezongen. Vol aandacht bleven de bewoners in het kringetje zitten, wiegend, hummend en soms alleen maar luisterend. Helemaal op het laatst zong ik een lied dat ik van mijn opa Vrieswijk heb geleerd.
Voor de oorlog was hij schipper en hij kende uit die tijd de Knoalster Lorelei.
“Ik wait nait wat zel het beduuden dat ik zo miesderig bin…” Een echte Drent in onvervalst Gronings. (voor tekst & meer informatie klik hier >>>)
Tot mijn stomme verbazing was er een mevrouw die dat lied kende.
Opgetogen zong ze het gedeeltelijk met me mee.

Toen ik afscheid nam vertrouwde een medewerkster me toe dat ik wat haar betreft wel iedere week mocht komen. Dat weet ik ook nog wel uit de tijd dat mijn schoonmoeder in
’t Beurtschip zat: als wij met de bewoners gingen zingen, konden zij even rustig hun administratie bijwerken en alvast wat voorbereiden voor de rest van de dag.
In dit soort tehuizen zit men te springen om vrijwilligers.
Als we allemaal een stukje oppakken (fietsen op een duo-fiets, een spelletje doen, helpen met knutselen etc) dan snijdt het mes aan twee kanten: de bewoners krijgen meer persoonlijke aandacht en het personeel krijgt hulp bij het organiseren van ‘extra dingen’.
Heb je soms wel een uurtje over? Ga eens vragen bij een zorg-instelling in je buurt of je iets kunt doen.
Je wordt met open armen ontvangen!

Reageren

27 februari: Alles giet d’r boeten stil um deur

Door Ada

Op 27 februari 2017

In Muziek, Streektaol

Vandage is het negen jaor leden dat mien Va zomaor uut de tied kwam.
Veurig jaor schreef ik in dat kader over The second walz van André Rieu en over wat die muziek met mij deu.
Vandage zet ik weer een muziekstuk op dit blog, maor dizze keer wat hiel aans. Het is een lied van Roelof en Harm en het het “Alles giet d’r boeten stil um deur.”

Het lied beschref wat d’r gebeurt as d’r iene plotseling komt te overlieden.
Je eigen wereld stiet op de kop, ie wordt overweldigd deur het verdriet dat je overkomt en ie constateert tot je verbaozing dat de wereld veur de aandere meisn gewoon deurgiet.
In Hoogersmilde veul dat in de rouwperiode nog wel met: iederiene wus dat Vrieswijk overleden was, dus as ik bij supermarkt Meintjes was weur ik vriendelijk anspreuken en condoleerd. “Wat is d’r toch gebeurd en wat ja arg veur je moe”. Zukswat.

Moar twee dagen later leup ik in Roden bij de Super de Boer en daor wus eigenlijk gieniene dat mien va drie dagen leden overleden was. Mien olders woonden ja niet in Roden. Ik leup daor met mien karregie tussen de aandere meinsn en vuulde mij zo unheimisch en verleuren. Alles gung maor gewoon deur, terwijl ik an niks aans denken kun as dat mien va d’r niet meer was.

Roelof en Harm zingt: Het was as of op dat moment de wereld stil bleef staon en alles gung d’r boeten stil um deur…..

De eerste keer dat ik het liedtie heurde zat ik bij Roelof en Harm bij een veurstelling en was ik slim emotioneel. Ik zag mijzölf met het boodschappenkarregie bij Super de Boer lopen en veulde weer het ongeleuf en het verdriet over het overlieden.
Maor het lied gaf ok troost. Toch giet het leem d’r stillegies um deur.
Het verdriet kreeg de tied um te slieten en deur de jaoren hen gaot de scharpe raandties d’r wel of. Het leem giet deur. In 2008 zee d’r iene tegen mij: ie moet zu’n overlieden zien as het omvallen van een hiele dikke boom in een bos. In het begun staot alle bomen die d’r umtoe stunnen in het volle licht en hebt ze d’r slim veul last van dat die dikke ‘naoste’ boom d’r niet meer is. Bij het omvallen bent d’r wat takken die verstrengeld waren met ropt, dus het döt zeer en het locht is veuls te fel. Een lillijke, lege plek in het bos. Maor allengs gruit de aandere bomen naor mekaar toe en vult ze zo samen de lege plek op.
Op de plek van oale boom komt weer jonge boompies en nao een jaor of tien zie j’ d’r niet zoveul meer van.

Een mooi beeld vun ik. En zo is ’t ok gaon. ’t Is goed zo.
Maor bij dit liedtie >>> van Roelof en Harm prikt het nog wel altied eem.

Meer blogs over dizze dag: 2016 >>> en 2015>>>

Reageren

26 februari: Bijna lente in Drenthe.

Door Ada

Op 26 februari 2017

In Alledag

Gistermorgen stapte ik rond 09.00 uur in de auto; op het programma stond een dagje Emmen met tante Trijn. Dan wordt ik ’s morgens al wakker met een ‘schoolreisjes-gevoel’: een hele dag beppen, kleppen en shoppen met z’n tweeën.

Op de reis van Roden naar Emmen rijd je dwars door de provincie Drenthe.
Het had de laatste dagen flink geregend en het Lieverse Diepje en de Drentse Aa waren uitgegroeid tot flinke beken, boordevol, met hier en daar een uitwaaier op een ondergelopen weiland.
In Bunne liepen alweer twee ooievaars parmantig in een weiland te stappen.
Bij Vries vloog een kraai over de weg met een flinke tak in de bek: nest in aanbouw!
Richting Borger ontwaarde ik twee reeën bij een bosrand en bij Odoorn zat een dikke buizerd te loeren op een paaltje langs de weg.

Om deze tijd van het jaar liggen de meeste akkers er al weer strak en zwart bij, behalve vlak voor Borger. Daar liggen ‘de voetbalvelden met graszoden’, keurig gemaaid en groen.
Je ziet dorpen een stukje van de weg afliggen, hier en daar een kerktoren, een fietspad op zaterdagmorgen met een groep uitgelaten mannen die zich niks van het slechte weer aantrekken én…….. heel veel bos en bomen.

Wat mooi. Bijna lente in Drenthe
“Zie je dat allemaal als je achter het stuur zit?!?” vroeg Gerard gisteravond. “Let je wel een beetje op de weg?”
Ja hoor, ja.
Ik rijd gewoon niet zo hard…..

Ons dagje Emmen ging veel te snel voorbij.
We hebben elkaar altijd zoveel te vertellen.
Lief en leed passeert de revue.
We luisteren naar elkaar en steken elkaar een hart onder de riem.
Twee Vrieswijken die al jaren anders heten, maar o zo diep met elkaar verbonden.

Bij Meneer Jamin kocht ik een grote zak paaseitjes.
Die haalt Pasen niet.

Reageren

25 februari: “Call the midwife”-blanket.

Door Ada

Op 25 februari 2017

In Haken, Handwerken

Vorige week begon ik met een nieuw haakproject: een “Call the midwife”-blanket. Een “Roep de vroedvrouw”-dekentje. Had ik gevonden op internet.
Ben je benieuwd wat dat is? Klik hier >>> voor de website met de uitleg en foto’s.

Omdat ik het dekentje ga gebruiken op mijn bank, zocht ik kleuren uit die bij mijn huis, meubels en de bi-stitchual kussens >>> passen. Voortvarend ging ik van start met grijs en haaknaald nr. 3. Na vier dagen had ik al zo’n stuk klaar.

Maar ik was niet tevreden met het resultaat; te grof, te los, te grote gaten. Omdat ik toch garen genoeg op voorraad had besloot ik om het eerst niet uit te halen, maar ik haakte hetzelfde nog een keer met haaknaald nr. 2. (op het wikkeltje om het bolletje adviseren ze 2,5/3)
Zie hier het resultaat.

Dat 1 milimetertje dan zo’n verschil maakt hè?
Nu was het wel goed. Het haakt iets minder gemakkelijk dan met 3, ik moet goed opletten dat ik met het kleinere haakje wel steeds de hele draad meeneem, (anders krijg je van die lelijke lusjes) maar het is beslist de moeite waard; het dekentje wordt zo een stuk dichter en fijner van structuur.

Reageren

24 februari: Wadapartja.

Door Ada

Op 24 februari 2017

In Alledag

Het is deze week voorjaarsvakantie. Nu de kinderen niet meer thuis wonen krijgen Gerard en ik daar weinig van mee. Maar Carlijn en Harriët hebben wel vakantie en bedachten ‘dat we dan samen wel wat leuks konden doen’. Wat een goed idee! Maandag was mijn vrije dag en om 12.30 uur spraken we af in de binnenstad. We zouden eerst gaan lunchen.
Gerard werkt ook in de binnenstad en haakte gezellig aan: rond 12.45 uur zaten we met z’n vieren bij ‘Wadapartja’ aan het Gedempte Zuiderdiep. En inderdaad: heel apart.
Dit staat op hun website >>>:

Wadapartja is’n nij concept in Grunn; mid’n in staad aan’t Gedempte Zuuderdaip, gevestigd in een schier monumentaal pand, verzain van een terras met ook in de winter een zonnetje.

Je kunt bij ons gezellig winkel’n, eet’n en drink’n gedurende de hele dag en avond. Er is ontbijtje, lunch en een lekkere vullende hap bie borrel, zodat je niet van sfeer hoeft te wissel’n door in ‘uit eet’n modus’ te goan of ergens anders heen te moet’n.

Nij in Grunn is dat alles woarst du gebruuk van moakst te koop is: van toavels en laampen tou aan servies, van koffieboon’n en dipstip tot sapjes.

Centraal stoat de hoeslijke gezelligheid. Deze is ook terug te vind’n in de sfeervolle inrichtings, de winkel en op de menukaart.

Wij bogen ons over die menukaart en verbaasden ons over de bijzondere dingen die je kon bestellen; ‘gebakk’n aaaaiern’ , ’tsjieskeek’, ‘sjembektoast’ ‘bultje met eerdappels’.
We bestelden allemaal een lekker broodje en genoten van dit kadootje op een voor ons doordeweekse maandag. Ik bestelde een broodje ‘geflankeerde kip’.
Na al dat lekkers moest Gerard weer aan het werk en ging ik met de dames ouderwets Grunn’n in. Gezellig!

Reageren

23 februari: Catharinakerk ‘revisited’.

Door Ada

Op 23 februari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 20 februari schreef ik al over de heropening van de Catharinakerk.
Inmiddels zijn er foto’s, hierbij een link naar de website van PKN-Roden >>>.
Op dat bewuste blog had ik al van alles gedeeld, maar er was nog meer te vertellen, vandaar dat ik vandaag nog een kleine aanvulling geef.

Eén regel in Psalm 84 is “De mus, de zwaluw vindt een woning”. Bij die regel had de werkgroep ‘Liturgische bloemschikking’ een werkelijk prachtig bloemstuk gemaakt.
Het verbeeldt een levensgroot nest, waaruit een veelkleurig boeket ontspringt. (foto Han Post). Het nest staat symbool voor het huis van God, waarin ‘de mus en de zwaluw een woning vinden’ en de bloemen staan voor onze veelkleurige gemeente die uit heel veel verschillende bloemen/leden bestaat.

De nieuwe doopschaal (foto Fokke de Jong) staat op een lichte, houten stander en is voorzien van de kleuren van de regenboog. Op deze manier zijn onze drie kerken door die kleuren met elkaar verbonden: in de Jacobskerk in Roderwolde door de veelkleurige raamdecoratie, in Op de Helte door het regenboog-ornament en in de Catharinakerk dus door de doopschaal.

Als laatste wil ik de aandacht nog vestigen op een lied dat wij met de Catharina-cantorij zongen: ‘Een vrouw die naar de hemel heet’. Het is een lied over Catharina van Alexandrië en de tekst en de muziek zijn van Sytze de Vries. “Voor een Catharina-kerk” staat er boven dat lied. Het refrein werd steeds door de gemeente meegezongen en het paste heel erg goed bij deze viering:
Haar naam verleent ons onderdak. Haar leven dat van liefde sprak,
het torent hier in weer en wind: Catharina, koningskind.

Deze Catharina-kerk is een monument dat al meer dan 9 eeuwen onderdak verleent aan gelovigen uit Roden en omstreken; we kunnen vooreerst weer jaren vooruit!
A.s. zaterdag 25 februari is de kerk vanaf 14.00 uur open voor bezichtiging. Ben je in de buurt, kom dan vooral een kijkje nemen. Ter gelegenheid van de heropening biedt de Protestante Gemeente Roden-Roderwolde de bevolking van Roden een optreden van Ellen ten Damme aan. Dat begint om 16.00 uur en de entree is gratis: komt dat zien!

Reageren

22 februari: Gastblog Frea. Talig

Door Ada

Op 22 februari 2017

In Gastblogs

Vandaag een gastblog van oudste dochter Frea: ‘Talig”.

Toen ik nog geheime hutten bouwde in het Eerste Veldje, had ik een schrift met daarin mijn eigen taal. Bij een geheime hut hoorde namelijk ook een geheime taal, zo had ik bedacht. Vol trots had ik een eigen versie van het werkwoord ‘zijn’ bedacht, en alle vervoegingen op een rijtje gezet. Vogel stond er volgens mij ook in, en koekje. Helaas, om de een of andere reden is Freaans nooit echt aangeslagen buiten de geheime hutten community, een beetje net als Esperanto; leuk bedacht maar praktisch gezien onhaalbaar zonder de juiste voorbereiding en begeleiding.

Talen bleef ik toch bijzonder vinden. Stel je voor dat je een andere taal spreekt, dan kun je met zoveel meer mensen praten, en alles lezen! Van neef Berry leerde ik een paar Engelse woorden.

– Hoe zeg je Berry?
– Berry
– Hoe zeg je is?
– Is
– Hoe zeg je gek?
– Crazy
– ….
– ….
– Hahahahahahaha berry is crazy hahahahahah

Dat heeft dus niet heel lang geduurd, maar het begin was er. Frans, Duits en Spaans volgden en inmiddels spreek ik meer Engels dan Nederlands sinds ik naar Nottingham ben verhuisd.

Vandaag (dinsdag 21 februari) is het internationale dag van de moedertaal. Vrienden van overal vandaan posten hun favoriete woord op facebook. Een favoriet Engels woord heb ik wel. Een favoriet Spaans woord ook. Freaans is helaas verloren gegaan, maar anders had ik daar vast ook een lievelingswoord in gehad. Koekje waarschijnlijk. Maar in het Nederlands? Daar moet ik veel langer over nadenken. Misschien staan mensen wel minder vaak stil bij hun eerste taal? Of vinden we vreemde en nieuwe dingen (en dus talen) bij voorbaat al leuker?

Ik ben wel anders naar het Nederlands gaan kijken sinds ik hier woon. Wist je dat Engels geen woord heeft voor broodbeleg? ‘The stuff you put on a sandwich’ heet het hier… Groot gemis, duidelijk. Anderstalige vrienden vinden Nederlands vaak een combinatie van hilarisch en onbegrijpelijk. Hilarisch omdat we alles letterlijk omschrijven (Oh man, so vogelbekdier literally means birdbeakanimal, you’re kidding me!) en onbegrijpelijk omdat er net wat teveel gggggg en schsch’s in schijnen te zitten.

Vorige maand kwam daar verandering in: ik praatte met Oscar, uit Mexico, die een heel andere mening over Nederlands had: ‘Dutch, oh man, that is one sexy sexy language!’. Zo had ik het nog nooit bekeken… Wat er dan zo ‘sexy sexy’ aan was? Blijkbaar deden al die keelklanken die we regelmatig uitspugen zijn hart sneller kloppen. Weer wat geleerd.

Ter ere van internationale moedertaal dag: mijn woord van de dag is Geitje.

Jon’s favoriete Nederlandse woord? Ontploffing. ‘It is so cute!’

Reageren

21 februari: Manic monday

Door Ada

Op 21 februari 2017

In Alledag

Maandagmorgen. Op de radio is het liedje ‘Manic monday’ van The Bangles.
In de volksmond heeft maandag geen beste naam; ik moet eerlijk toegeven: vroeger (toen de weekenden heftiger waren) had ik daar meer last van dan nu.
Maar ik moet altijd wel een beetje op gang komen.

Rond een uur of tien fiets ik in een druilerige motregen met wat lege flessen richting het centrum van het dorp. In de Jumbo zit een klein jongetje van een maand of 10 in het karretje van zijn moeder. We kijken elkaar aan en ik glimlach naar hem. Een stralende tandeloze glimlach krijg ik terug. Sjans op de vroege morgen.
Bij de kassa zegt de juffrouw: “U mag een gratis bosje bloemen meenemen, mevrouw!”
Zomaar. Tulpen kies ik uit. Eenmaal thuis zie ik zelf ook wel waarom ze gratis zijn.
De onderste puntjes van de stelen zijn al bruin. Sommigen zijn al een beetje open, anderen een beetje kromgegroeid en één tulpenkopje valt zomaar van zijn steeltje…..
Anders hadden ze ze weggegooid denk ik.

Kan me niks schelen. Ik schik ze in een vaas en zet ze op mijn aanrecht.
Gratis bloemen op maandagmorgen.
Op de radio klinkt inmiddels Boudewijn de Groot met ‘Beneden alle peil’. Prachtig.
Nu koffie. Prima begin van de week.

Reageren

20 februari: Opening van de Catharinakerk

Door Ada

Op 20 februari 2017

In Kerk & gemeente

Naar 19 februari keek ik al een tijdje uit. Op die dag zouden we eindelijk zien hoe de Catharinakerk er uit ziet na de ingrijpende verbouwing. Zes maanden was de kerk dicht; af en toe werd er een tipje van de sluier opgelicht.

Er waren geruchten. Is kerk gebouwd op een prehistorisch hunebed? Worden de grafzerken tentoongesteld? Zijn er botfragmenten gevonden in de aarde rondom de kerk bij het graven van de riolering?
Voor de antwoorden op deze vragen verwijs ik naar onze PKN-website >>>. Het is natuurlijk prachtig, zo’n eeuwenoud gebouw, maar niet praktisch, dus wil je hier vieringen in blijven houden, dan moet het worden aangepast aan de eisen van de moderne tijd. Een kerk is per slot van rekening geen museum.

Gistermorgen om 08.30 uur stonden we als Catharinacantorij wat onwennig op een lichte tegelvloer.
Nieuwe stoelen, nieuwe opstelling, zelfde cantrix, zelfde zangers. Achter het orgel zat Erwin Wiersinga. Hij was aan het morrelen met zijn spiegel om de cantrix te kunnen zien, waarop één van de bassen het lied ‘Spiegelbeeld’ inzette; bas werd vervolgens bestraffend toegesist door een tenor: “Hou op man, straks moeten we nog nablijven..!”

In de viering kwam de naamgeefster van de kerk, Catharina van Alexandrië, hoogstpersoonlijk langs om ons iets te vertellen over haar leven. Ook benieuwd? zie >>> Psalm 84 stond centraal. “Hoe lieflijk, hoe goed is mij Heer, het huis waar Gij uw naam en eer hebt laten wonen bij de mensen.”
In de overdenking nam de voorganger ons mee naar de verschillende vormen van het huis van God door de eeuwen heen: een tent in de woestijn, een tempel in Jeruzalem, een kerk in Roden. “Maar God woont niet in de kerk” zei de predikant “Hij is daar waar wij mensen zijn, Hij woont in ons”.

Natuurlijk kun je van alles vinden van de verbouwing. Ik vind het geslaagd. Vooral het

Voorproefje: zijbeuk met stiltehoek; in de vloer 3 oude grafstenen.

portaal waar je binnenkomt is erg mooi geworden en we kunnen nu ook inpandig naar de wc: een grote vooruitgang.
Wel miste ik gelijk het zandstenen doopvont.
Het liturgisch centrum is helemaal vernieuwd en er was een nieuwe glazen doopschaal.
Oeh. Dat vond ik wel jammer. Het doopvont was verbannen naar een plekje achterin de kerk. Ik weet nog dat we met ons gezin bij dat doopvont stonden toen Carlijn werd gedoopt; op dat moment was ik heel erg doordrongen van het feit dat we deel uit maakten van een eeuwenoude christelijke traditie.
Maar Gerard heeft veel minder last van dergelijke historische gevoeligheden.
“Dat doopvont stond hier nog maar een jaar of 25 hoor…. daarvoor was het overtollig geworden bij het Drents Museum en dáár weer voor werd het gebruikt als drinkbak voor paarden in een weiland in Drenthe.”

O. Dus. Ik zette mijn historische gevoeligheden voor de rest van de dag in de koelkast en genoot van deze feestelijke dag; we kunnen de Catharinakerk weer gebruiken en het is er voor de moderne kerkmens een stuk aangenamer op geworden.
Anne Jongsma en alle andere harde werkers: chapeau!

Inmiddels staat er een mooi verslag (gemaakt door Zwanny Kamp) van de feestelijkheden van deze dag op de PKN-website. Zie >>> Daarop staan ook twee links naar de fotoreportage’s van Han Post en Fokke de Jong.
Luisteren: ’s Middags genoten we van een prachtig mini-concert van Erwin Wiersinga op het Hinsz-orgel. Je kunt het beluisteren op Kerkomroep >>> (Plaatsnaam Roden, Catharinakerk, 14.42 uur, tijd doorspoelen naar 46:45)

Reageren