De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

19 juni: Bij oons op de Brink

‘Bij oons op de Brink’.
Die titel zette ik boven het verhaol dat ik naor de redactie van de ”Zinnig’ stuurde in meert. Het thema veur het juni-nummer was ”Dicht bij hoes’; daor had ik mien gedachten over laoten gaon. Wat is nou dicht bij huus? De tuun? De  JUMBO?  Toen bedacht ik dat ik een stukkie eeuwenolde geschiedenis dicht bij huus heb en hoe ik daor van geniet en toen wus ik het: de karke.

Op de redactie van Zinnig kriegt ze netuurlijk teksten anleverd van veul meer schrievers in de streektaol, dus het duurt eem veurda’j bericht hebt of joen tekst al dan niet plaotst wordt, maor dizze keer haar ik dus geluk: het kwam der in.
En niet allent mien tekst, maor ok de QR-code weur ofdrukt.
Met die QR-code ku’j binnen in de Catharinakarke kieken hoe of der uutzöt.

Ie kunt dus gewoon holden van een old gebouw.
Ie leest der alles over in ”Bij oons op de Brink’, hierbij een link naor een PDF: 2023.04. Dicht bij huus
Mien liefde veur die olle kwinte op de Brink is allent maor groter worden sinds ik daor ’s zummers toeristendiensten stao te dreien.
Oonze karke is lös in de maonden juli en augustus op woensdag- en zaoterdagmiddag; ok ik stao der weer een paor zaoterdagen te gidsen: 8 en 15 juli en 5 augustus.

Ko’j ok een keer kieken?
Dan krie’j eerst een pepermuntie en daornao vertel ik joe alles over de olde karke die al meer dan 800 jaor bij oons op de Brink stiet.

Reageren

18 juni: Nederlands maar dan anders (29)

“Als vaste lezer van je blog vind ik de ‘Nederlands maar dan anders’-serie één van de leukste onderdelen” merkte laatst iemand op.
Leuk om te horen! Inmiddels heb ik alweer een blog-vol verzameld; heel snel al deze keer, de vorige is nog maar een maand geleden.

In de Saarpodcast gaat het over vliegvakanties: “…. maar als we steeds maar elkaar de maat meten…”
Ook uit die podcast: Femke gaat met tegenzin naar de sportschool, volgens haar met heug en meug.

Carlijn heeft iets gehoord in ‘Lang leve de liefde’: “Ik kan soms wel eens wat lomp uit de bocht komen.”
Ook had ze gehoord dat ‘iemand op vrije voeten liep’.
Verder had ze iemand ontmoet die een aanzienlijk deel van zijn leven had geloofd dat het ‘scheelpadden’ zijn in plaats van schildpadden. Spreek het maar eens uit: het ligt dicht bij elkaar.
Een collega van Frea verhaspelde de uitdrukking over de neus en de feiten waar die op gedrukt wordt: “met je neus tegen de feiten lopen’.

In het journaal kwam een verslaggever aan het woord over de verkiezingsoverwinning van Erdogan: “Critici halen hun wenkbrauwen op.”

Er is een dodelijke steekpartij geweest in Amsterdam.
De politie aan het woord over het al dan niet door laten gaan van een festival op die dag: “Als het feest wordt afgelast roepen we nog meer problemen over ons heen!”

Mijn broer had in januari al een leuke gestuurd, maar die was aan mijn aandacht ontglipt:
Woordvoerder van reizigersorganisatie tegen journalist: ‘Door een samenraapsel van omstandigheden verscheen de wegsleeptrein niet.’

‘Groningse Ellende’

En dan eentje in de rubriek ‘Creatief met taal’: Jon heeft in mei zelf een nagerecht in elkaar geflanst en stuurt een foto in de gezinsapp.
“Dames en heren, u bent bekend met de Eton Mess, nu geef ik u de Groningse Ellende.”
Een afbeelding van die provinciale puinhoop vind je hiernaast: iets met aardbeien, room, chocoladezoenen en banaan? Denk ik. Wij hopen het nog een keer voorgeschoteld te krijgen.

“What ’s in a name?” zeggen de Engelsen.
Bij Bert Kranenbarg (Radio 5) was er een item met een woordvoerder van een naturisten-camping; ze waren op zoek naar jongere leden.
Na het nieuwsitem bleef het een poosje verdacht stil op de radio, daarna zei een piepende Bert Kranenbarg dat ze niet lachten om het onderwerp maar om de naam van de woordvoerder…..de nieuwlezeres was niet meer in staat om het weerbericht voor te lezen, dat werd met onderdrukte lach gedaan door Bert himself. Hoe heette die man dan? Kruis.

En alweer hoorden we een nieuwe variant voorbij komen van ‘alles over één kam scheren’: je kunt niet alles over één kant scheren.
Gerard hoorde op zijn werk een eigenaar van een huis met aardbevingsschade vertellen over hoe dat was gegaan: “Ik kan je precies vertellen hoe de vork heeft gelopen.”

Ik kom nog even terug op de eerste zin van dit blog: het gesprek ging namelijk nog verder.
“Ik hoor ook wel eens zoiets grappigs, maar eigenlijk vergeet ik het altijd op te schrijven en een half uur later weet ik al niet meer wat het was.”
Jammer ja.
Tip: app het even naar jezelf of schrijf het snel op een papiertje.
En daarna: NAAR MIJ natuurlijk!
Mailen, appen, bellen, een reactie op dit blog: er zijn mogelijkheden genoeg.

Klik hier voor het blog Nederlands maar dan anders deel 28, van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.

Reageren

17 juni: Kinderen en muziek.

Zo heb ik in maanden geen gasten op mijn blog, zo heb ik er twee in één maand!
Vandaag een blog van Karin Smits; zij is één van Frea’s vroegste vriendinnen, zij zaten bij elkaar in de klas op het VWO  in Leek. Zij schrijft een blog over een onderwerp dat mij ook na aan het hart ligt: kinderen op jonge leeftijd in aanraking brengen met muziek.
Het woord is aan Karin:

Een tijdje geleden troffen we Ada en Gerard op een feestje. We raakten aan de praat over handwerken, breien, haken, de kinderen en muziek.
Onze oudste, Willemijn van 5 zit sinds een jaar op muziekles. Vol trots vertelde ze aan Ada dat ze blokfluit speelt en net haar eigen klokkenspel heeft gekregen.
Verbazing alom. “Zo jong al? En hoe gaat dat dan? Vroeger, toen Frea viool wilde spelen kon dat pas met 10, en vanaf 8 kon je dan op AMV/blokfluit.”

Bij Willemijn op muziekles gaat dat toch een tikje anders.
Ze zit op het Kiddy orchestra, gegeven door Karoun Baghboudarian*.
Dit is samen muziek maken voor kinderen vanaf 3 jaar.
Samen met Karoun leren de kinderen noten lezen, samen muziek maken en naar elkaar luisteren.
Er wordt gebruik gemaakt van allerlei instrumenten zoals bijvoorbeeld boomwhackers, blokfluit (een speciale met een soort kleppen zodat de kleine kinderhandjes het ook motorisch aan kunnen) en een klokkenspel.
Geen idee wat boomwhackers zijn? Klik hier voor een demonstratie-video op You Tube.
Maar ook alledaagse dingen kunnen gebruikt worden om muziek te maken.
Je kunt dan denken aan een flesje met rijst, een emmer, en zelfs met alleen een A4-tje kun je muziek maken.

Nieuwsgierig geworden?
Op maandag 26 juni om 17:00 treedt ‘het Kiddy orchestra’ op in het Marelint in Marum.
Iedereen is welkom om te komen kijken.
Willemijn heeft er in elk geval enorm veel zin in!

* Meer weten over Karoun Baghboudarian en haar Kiddy orchestra? Hierbij een link naar haar website.

Reageren

16 juni: Zingen voor Louisa.

Het overlijden van sopraan en bibliothecaris Louisa vorige week bracht nogal wat teweeg op onze cantorij.
Louisa zong in meerdere koren en haar kinderen hadden als een soort laatste wens aangegeven dat het mooi zou zijn als al die koren in haar afscheidsdienst zouden zingen. Dat resulteerde erin dat we dinsdagavond 13 juni met meer dan 40 koorleden stonden te oefenen: van al haar koren (Schola Gregoriana, ’t Vrolijk, Vocaal Ensemble Roden en het ‘Af&Toe-koor’) waren er vertegenwoordigers om samen met de cantorij één koor te vormen.

inzingoefeningen tijdens de generale

Om 11.30 uur vanmorgen kwam diezelfde groep zangers weer bij elkaar voor een generale repetitie (zie afbeelding, er op klikken voor een vergroting)  en vanmiddag werkten we mee aan de rouwdienst. Een dankdienst waarin het accent lag op het zingen: dat was haar lust en haar leven.
Dochter Ally vertelde dat ze een lijst met liederen hadden gevonden die Louisa had opgeven om te zingen in haar rouwdienst.
“Als we die vanmiddag allemaal zouden zingen, dan waren we niet voor het donker op de begraafplaats…”
De liederen die we zongen waren zeer divers; ze vormden een mooie afspiegeling van de persoon die Louisa was.
Muziek uit het liedboek, een klassiek stuk van Mahler, teksten van Huub Oosterhuis, maar ook uit de Evangelische liedbundel.
Tijdens het inzingen pakte organist Erwin Wiersinga de muziek er bij en zei bij ‘Lichtstad met met uw paarlen poorten’: “Gaan we die zingen? Nee toch…” Zulke liederen zingen we echt nooit met de cantorij. Past niet zo bij onze pluriforme PKN-gemeente in Roden.  Maar Louisa vond dat ‘evangelisch’ ook bij pluriform hoort, dus we zongen met het koor uitbundig én emotioneel het refrein “Daar zal ik mijn Heer ontmoeten, luist’ren naar zijn liefdesstem. Daar geen rouw meer en geen tranen, in het nieuwe Jeruzalem!”

We hoorden een liefdevol verhaal over Louisa van haar dochter en vriendin Hetty sprak vanuit haar hart over haar bijzonder band met Louisa.
Cantor Karel zong ‘Ich bin der Welt abhanden gekommen’ van Gustav Mahler.
Ontroerend.
Maar niet het enige emotionele moment: we zongen namelijk het lied “De steppe zal bloeien”, lied 608 uit het Liedboek. Meestal sterft dit in schoonheid omdat de gemeente nooit zo goed weet waar de rusten zitten en waar moet worden doorgezongen. Zo niet vanmiddag. Cantor Karel dirigeerde en gaf duidelijk aan hoe het gezongen moest worden. Erwin Wiersinga zat achter het orgel en begeleidde ons gezang met een waterval aan noten. En toen werd het zomaar een spirituele belevenis, waarbij ik in gedachten bij Louisa was.
Ze zong niet meer met ons mee, maar ze was er door haar muziek toch bij: wij zongen vanmiddag voor haar.
In de rouwadvertentie stond: ‘Mam houdt van een goed gevulde kerk.’
Dat was goed gelukt: de kerkzaal zat bijna vol.

Toen ik vanmiddag naar huis fietste overdacht ik de dienst.
Een afscheidsdienst waaruit veel dankbaarheid opstijgt, waarin mooie en emotionele muziek wordt gezongen en waar een prachtmens uit naar voren komt. Ik moest denken aan het liedje ‘Go like Elijah’ van Chi Coltrane en dacht: “I want to go like Louisa when I go….!”

Reageren

15 juni: Luidruchtige groep. Wij…?

1. aperitief

Onze vrienden in Smilde deden voor hun PKN-gemeente mee aan een actie voor een goed doel: zij kookten een diner voor 6 personen, gemeenteleden konden dan bij hen dineren en gaven minimaal € 25=per deelnemer als gift.
Wat een goed idee.
Ze hadden al heel wat groepen van een diner voorzien en daarbij sneed het mes aan drie kanten: men genoot van een lekkere maaltijd, er was ontmoeting met andere gemeenteleden en het leverde mooi wat op voor het goede doel.

2. voorgerecht

Op een verjaardag met ‘de groep van 8 uit Hoogersmilde’ opperden ze het idee dat we als vriendengroep ook wel eens langs mochten komen voor zo’n diner. Het voorstel werd met grote instemming ontvangen, het duurde alleen even voordat we met onze drukbezette agenda’s (dat zouden we na corona toch anders doen….?) een datum hadden gevonden, maar woensdagavond was het dan zo ver: om 17.30 uur stonden we voor hun deur.

3. soep

Vrijdagavond de 9e hadden we elkaar nog uitgebreid gesproken op een verjaardag in een achtertuin in Beilen.
Iemand zong doodserieus de tune van de Ko de Boswachtershow*, de kat wentelde zich in de aandacht, er was een hapje en een drankje en Gerard was de BOB. Leuke avond.
Dan zou je denken dat we 5 dagen later elkaar nog niet zoveel hadden te vertellen, maar dat was geenszins het geval.
“We hebben met deze activiteit nog niet zo’n luidruchtige groep gehad” merkte onze gastvrouw op.
Joh. Wij luidruchtig?

4. hoofdgerecht

Wat kregen we eigenlijk te eten?
Dat had te maken met het goede doel: Stichting Sparrow. (klik hier voor een link naar hun website)
Die stichting werkt in de Filipijnen met mensen die onder de armoedegrens leven en richten zich daarbij vooral op de thema’s onderwijs en gezondheid.

5. nagerecht

Ze hebben een Filipijns kookboek uitgegeven onder de titel ‘Masarap’** en daaruit kregen we gisteravond een aantal gerechten geserveerd.
Op dit blog vind je afbeeldingen van alle gangen:
1. een cocktail van mango en kokos.
2. rijstvellen met een vulling van groenten en spek
3. groentesoep
4. bonen met kokos, gemarineerde kip en knoflookrijst.
5. mango, kokos en slagroom.
6. Na afloop kregen we koffie met iets lekkers waar niks Filipijns aan was: een soekelaogie.***

Die drie kanten van het mes gingen ook nu weer op.
En het Filipijnse eten? Het was allemaal heerlijk.
Gastvrouw en gastheer: bedankt!

6. koffie

* Geen idee? Klik hier. Sweet memories.
** Meer weten over dat kookboek? Hierbij een link naar meer informatie hierover. 
*** Soekelaogie is het Drentse woord voor chocolaadje.

Reageren

14 juni: Wat de dienst ons afgelopen zondag meegaf.

Zondagmiddag.
Ik kreeg een appje van PKN-gemeentelid en blog-meelezer Dick de Jong.
Hij dacht dat ik over de dienst wel een jubelend blog kon schrijven: predikant, organist, liederen, het kon niet op.
Maar een blog over een kerkdienst is een persoonlijke beleving, ik jubelde niet zo hard…..
Dick nam mijn uitdaging aan om zelf een blog te schrijven over zijn ervaring:

Een appje van mij aan Ada om haar te verleiden een blog te maken over die stralende zondagochtenddienst in Op de Helte. Het pakte anders uit dan ik dacht.
Ze kaatste terug met de vraag of ik een gastblog wilde maken.
Nou, dan zit je er al half aan vast.

Wij namen een aantal dingen mee de dienst in. O.a. dat ik met mijn lief bijna drie jaar niet aan het Avondmaal was geweest (corona). Ook de wetenschap dat het overlijden van Louisa van Hell zou worden afgekondigd. Er liggen banden met haar die diep teruggaan tot in de prille jeugd. Daarin is veel emotie terug te vinden.

Wat namen we mee uit de dienst?
We laten ons graag verrassen door wat de voorganger te zeggen heeft. Sybrand gaf het woord eerst aan Ernie en Bert. Over hoe lastig delen is. Delen ligt ons niet, vooral als het gaat om wie de grote brokken krijgt en wie de kleine. Ernie gaf er een verrassend simpele draai aan.
Een loonsverhoging voor mensen in sociale werkplaatsen zat er niet in. Nee, dat moest uit de gemeentelijke pot komen en laat die nou leeg zijn. Toeval? Sybrand zei dat de CEO’s van deze wereld gevraagd zouden moeten worden om wat van hun lieve miljoentjes te geven, want we hebben er even niet genoeg geld voor…. Precies, dat.

Wat we ook meenamen waren de warme woorden van Sybrand voor het leven van Louisa Margaretha van Hell-van Faassen.
Haar naam klinkt haast koninklijk. Zij overleed op 8 juni. De betekenis van de naam Louisa is ‘Beroemde strijder’ en Margaretha staat o.a. voor ‘Een kind van licht’. Louisa heeft veel gestreden en was een kind van licht. Evenals een optimistische moeder, oma en vriendin. Ze was niet bang voor de dood, zei ze kortgeleden. Ze was erg nieuwsgierig naar hoe het er aan ‘de andere zijde’ uit zou zien. Vanaf het begin nam ze actief deel in de leesgroep van Walter, waarin deze dingen besproken en overdacht werden.

In de dienst deelden we brood en wijn.
Verbondenheid van de Schepper met ons mensen.
Het is goed dat we dit weer in vrijheid en onbevangenheid kunnen doen. We hebben wel andere tijden meegemaakt. En we genoten van het heerlijk frivole orgelspel van Arjan Schippers. Onze gemeente mag zich rijk prijzen met de organisten die we hebben.

Mooi vond ik ook, dat een ontheemde jonge Oekraïense vrouw al langere tijd de diensten bij ons bezoekt. Het is menig kerkganger vast opgevallen. Ik vroeg me af wat ik zou doen in een wildvreemd land waar ik de taal noch de mensen kende. Hoe mooi is het als je dan wordt opgevangen.

Al met al een prachtige zondagochtenddienst. Wij hebben ervan genoten en we waren blij dit te kunnen meemaken. Want onze vrijheid van samenkomen is niet een vanzelfsprekendheid. Verre van dat. De grens tussen vrijheid en bezetting is flinterdun en ligt vlak om de hoek.

Ada is een dag ontheven van haar blogplicht. Nou ja, plicht. Ja, toch wel een beetje want er zijn erg veel mensen die haar blog lezen.
Noblesse oblige!

Dick de Jong

Reageren

13 juni: ‘Puntje-van-je-stoel’-verhalen.

Afbeelding: Theatertournee 2022/2023

In 2019 hadden we kaarten voor een voorstelling van Daniël Lohues begin 2020, maar hij kreeg grote gezondheidsproblemen en moest die voorstelling afzeggen.

Tijdens de coronajaren lag alles stil en ook de voorstelling waar we kaarten voor hadden in 2022 kon niet doorgaan, maaarrrr…… zondagavond bevonden we ons dan eindelijk weer onder zijn gehoor in de Stadsschouwburg in Groningen.

Wat fijn om de man weer te zien en te horen.
Hij vertelde hoe hij er aan toe was toen hij begin 2020 zijn show moest afzeggen: veel onverwerkt verdriet over zijn plotseling overleden moeder en veel te hard gewerkt, het klassieke verhaal van ‘superhard werken om maar niet te denken aan je grote verlies’.
Wat hem wel heeft geholpen was corona: toen kon niemand meer spelen en kon niemand meer naar het theater. Hij had alle tijd om bij te komen, te schrijven en op te nemen.

Een vleugel, meerdere gitaren en een soort banjo: er staat van alles op het podium en alle instrumenten worden gebruikt; hij staat in zijn eentje op het podium en vult met gemak een hele avond van 20.15 uur tot 23.00 uur.
Soms bij het bombastische af, soms heel klein en verstillend.
Het is niet alleen de muziek waar we op zo’n avond erg van genieten, hij kan om zijn liedjes heen prachtige verhalen vertellen.
Puntje-van-je-stoel-verhalen.
Hilarisch was zijn weergave van de slag bij Ane in 1227, waar hij vervolgens als een echte middeleeuwse troubadour een lied over zong.
In zijn heerlijke Drents: “Kom hier maor hen! Dan houw ik joe met de dörsvlegel veur de kop!”
Even daarvoor hadden de tranen nog over mijn wangen gelopen bij een ontroerend lied over het gemis van zijn moeder: dat hij haar soms zomaar ergens ziet en zich daarbij afvraagt of ze elkaar ooit nog eens weer zullen zien. “Later wel misschien…..”
Klik hier om het lied te beluisteren

Hij vertelt een heel verhaal over de schepping versus de evolutietheorie, schetst een tijdsbeeld van miljarden jaren, zegt dat de mens nog maar redelijk kort in die tijdsspanne voorkomt ‘en ondanks dat denkt de mens dat het heelal om hem draait”.
Legt uit dat het bij het verhaal over Jezus die over het water loopt niet gaat om het fysieke aspect van dat verhaal, maar dat het gaat over vertrouwen.
Dat die verhalen bedoeld zijn om er iets van te leren.
Toen ik hem begon te volgen in 2008 had hij zijn geloof naar eigen zeggen achter zich gelaten, maar ook bij Lohues is het zoals bij meer mensen die een christelijke opvoeding hebben genoten: “Ik kan het wel loslaten, maar het laat mij niet los”.

En nog steeds strooit hij met pareltjes van zinnen waar geen ander op komt: “Elk mens zal het ooit een maol verknooien…ie kunt niet altied 6 gooien”.
Herkenbaar met een lach en een traan en weer genoeg om nog eens over na te denken.
Met bewondering heb ik hem gadeslagen en als het aan mij ligt ben ik er in 2024 weer bij!

Reageren

12 juni: Hoe hoort het?

Gistermorgen in de viering van onze PKN-gemeente liepen sommige dingen niet helemaal zoals het hoort.
De kerkzaal was nog niet half gevuld, dat hoort natuurlijk niet zo.
Maar ja, het was mooi weer en we kunnen tegenwoordig met onze laptop in de tuin zitten en de kerkdienst volgen.
Het aanvangslied was een erg mooi lied, maar onbekend.
Arjan Schippers deed ontzettend zijn best op de piano, maar de gemeente zong aarzelend en stamelend mee.
Dat hoort natuurlijk niet zo bij het eerste lied dat we zingen: dat zou uit volle borst meegezongen moeten worden.

Tijdens de collecte mochten de kinderen meehelpen met collecteren, maar de taken werden onderling onzorgvuldig verdeeld.
Onze rij bijvoorbeeld kreeg maar één zakje doorgegeven, die van de kerkvoogdij; die van de diaconie werd later nog nagedragen, dus beide goede doelen kregen hun deel.

We vierden gistermorgen het heilig avondmaal. Bij de  omstandige en ietwat onduidelijke uitleg over hoe we moesten lopen langs brood en wijn ontstond wat rumoer en schoot een aantal gemeenteleden in de lach, waarop diaken Koop verduidelijkte: “Als je niet weet hoe je moet lopen, dan loop je maar gewoon achter degene die voor je loopt aan.”

brood & wijn

Een bevrijdende lach was het gevolg en natuurlijk ging het goed tijdens het avondmaal, iedereen kreeg een stukje brood en een slokje wijn.
Hoe hoort het eigenlijk?
En hoe belangrijk is het dat de dingen gaan zoals het hoort?
Hoe erg is het dat iemand de verkeerde kant op loopt, in de rij aan de overkant aansluit en na brood en wijn weer gaat zitten?

Toen wij twintigers waren kerkten wij in de Hervormde kerk in Hoogersmilde, waar we met het avondmaal nog echt ‘aan tafel’ gingen.
Voor een twintigtal mensen was er een stoel aan tafel en in de kring daarom heen was ruimte voor nog eens dertig mensen.
Je zat dan met die twee kringen onder de preekstoel het avondmaal te vieren en de rest van de gemeente keek toe.
Als de plechtigheid geweest was keerde de eerste groep terug naar hun plaats in de kerk en ging de tweede groep aan tafel.
Soms had je drie tafels….. duurt lang.

In Roden lopen we in grote kringen langs ambtsdragers die klaar staan met brood en wijn.
Vóór corona namen we allemaal een slokje uit grote avondmaalsbekers, die na iedere deelnemer werd schoongeveegd, maar tegenwoordig staat er voor iedereen een klein bekertje op een dienblad.
Eerlijk gezegd hoop ik dat we weer teruggaan naar die grote bekers; dat heeft niets te maken met hoe het hoort, maar met mijn gevoel.

Aan het eind van dit blog een prachtige foto van ‘Arjan in actie’, die ons gistermorgen weer trakteerde op een aangename instrumentale omlijsting van de kerkdienst.
Want het eerste lied ging dan misschien de mist in, de andere liederen gingen wel goed!
Achter Arjan staat nog het prachtige liturgisch bloemstuk dat met Pinksteren op het podium stond te pronken: het maakt het plaatje compleet.

Wat neem ik mee uit deze dienst?
Het filmpje van Bert & Ernie over ‘Eerlijk delen’: hierbij een link.

Reageren

11 juni: Disney in Groningen.

“Dat wordt echt een kakafonie aan Disney-quotes!”
Dat was de reactie van (vriend van de familie) Sam die van Carlijn hoorde dat de dochters en ik een bezoek zouden brengen aan het Forum, waar een tentoonstelling van Disney te zien was.
Deze datum was al afgesproken toen de aankondiging van deze voorstelling in de media verscheen; 0p mijn appje “Hier wil ik graag met jullie heen” in de ‘Ladies only’ appgroep kreeg ik louter positieve reacties, gisteren was er dus alweer een Ladies-day!

We begonnen met een lunch bij ‘Moeke Vaatstra‘ in Zuidwolde.
Frea woont in Beijum-noord, dus daar kunnen we lopend naar toe.
En ook al hebben we elkaar vorig weekend nog uitgebreid gesproken bij de Luie Tuinman en hebben we het weekend daarvoor vier dagen op elkaars lip gezeten: er vallen geen stiltes bij ons aan tafel. Hooguit als het eten gebracht wordt….

We lieten de auto bij Frea staan en gingen met de bus/lijn 4 naar de binnenstad; we hebben helemaal ontdekt dat je met je bankpas kunt reizen.
De tentoonstelling in het Forum heet officieel ‘Disney telling timeless stories’.
Onze dochters zijn opgegroeid met de Disneyfiguren die de speelfilms bevolken.
En daarmee maakten ze kennis met verhalen die al generaties lang zijn doorgegeven.
Het verhaal van Robin Hood bijvoorbeeld stamt al (in verschillende versies weliswaar) uit de vroege middeleeuwen en de legende uit de film ‘Het zwaard in de steen’ van koning Arthur komt al vanaf de 9e eeuw in oude geschriften voor.

Die oude verhalen stonden centraal in het eerste deel van de tentoonstelling; wij kwamen er als doorgewinterde Disneyfans gistermiddag achter dat Disney zelfs een film heeft gemaakt van de legende van de Rattenvanger van Hamelen! Op de afbeelding rechts zie je de tekeningen die voor deze film zijn gemaakt. (er op klikken voor een vergroting).  Gelijk even opgezocht….. hierbij een link naar het filmpje op YouTube.

Wat je ziet aan wanden van het Forum zijn de voorstudies van de tekenfilmfiguurtjes met originele tekeningen en video-presentaties: zo werd het in het begin getekend, zo is het uiteindelijk geworden in de film. Als je de films al tientallen keren hebt gezien (zoals wij) dan herken je alles.
Het was een feest om langs de tekeningen en video’s te wandelen; we verbaasden en verwonderden ons liepen verder eigenlijk alleen maar ontzettend genieten. En inderdaad Sam…. quotes te roepen.

Voor het tweede deel moesten we naar een andere zaal, die was helemaal gewijd aan sprookjes.
Sneeuwwitje.
Assepoester.
Kleine zeemeermin.
Ik hoef het vast niet verder uit te leggen; de middag was maar zo om.
Er was een vriendelijke heer die ons wel even op de foto wilde zetten in het Disneypaleis.
Je vindt het resultaat op het Instagram account van deze website.

Toegift: kinderen konden daar met stempels een ‘disney-hoofdletter’ maken.
Ik kon het niet laten….

Ik doe Walt Disney en zijn tekenaars te kort als ik het zou laten bij dit ene blog.
Binnenkort deel 2 met meer voorstudies en tekeningen.

Ook naar Disney in Groningen? Hierbij een link naar hun website.

Reageren

10 juni: Klaverjas-omslag,

In augustus 2020, tijdens onze vakantie in Baarn, begon ik met het borduurwerk waar ik in mei van dit jaar de laatste hand aan legde: een omslag voor klaverjasbenodigdheden.
In het blog ‘Waardevol‘ ‘beschreef ik hoe ik het bijna was kwijtgeraakt, dus dat ik het nu af heb kunnen maken voelt extra bijzonder.

In 2019 had ik ergens een stukje stof op de kop getikt; dat zou de voering van mijn borduurwerk worden.
De kleuren daarvan gebruikte ik als basis voor het borduurwerk. Daarna vond ik nog een mooi grijs stofje dat ik zou gebruiken voor de afzonderlijke vakken.  “Hoe ga je dat dan doen met die voering en zo?” vroeg dochter Carlijn.
Daar had ik eigenlijk nog niet over nagedacht.
Op elkaar naaien en schuifvakjes waar de spullen in kunnen? Zoiets? Ik doe eigenlijk altijd maar wat.
Carlijn kwam een avond langs met haar naaimachine, want die had een veel beter idee: de grijze stof gebruiken als voering en de gekleurde voor de aparte vakjes.
“Ik heb nog ergens een klein ritsje liggen, dat gebruik ik voor het vakje met de kaarten en de troefstenen*. Verder maak ik de vakjes groter, zodat ze als het ware op de voering liggen.”

Moeilijk.
Zulk ingewikkeld naaiwerk gaat mij boven de pet, maar ik mocht wel dingen doen: stukjes stof op maat knippen en afspelden.
Carlijn maakte de ‘voering met vakjes er op’ helemaal klaar, zodat ik het borduurwerk aan de voering vast kon naaien. Dat deed ik met de hand.

Het is echt prachtig geworden!
Toen het helemaal klaar was liet ik trots aan Gerard zien hoe mooi het was gelukt.
“Hef gieniene” was zijn nuchtere commentaar.

Veel foto’s dus vandaag op mijn blog: je ziet de drie verschillende kanten, van de omslag, de binnenkant met de spulletjes er in én er uit.
En dan nog twee details: het vakje met de klaverjastermen die ik niet meer kwijt kon en dus allemaal maar in één vakje heb gepropt én het prachtige, kleine, paarse ritsje.
Als je op de afbeeldingen klikt krijg je een vergroting.

Het boekje dat achter het scoreblok zit is een familieoverzicht waarin we alle uitslagen bijhouden.
Alle.
Bomen. 9 bomers. 9×9 bomers……

* Houten dobbelstenen die nog door mijn vader zijn gemaakt. In onze klaverjasvariant mag je zelf bepalen wat troef wordt, die steen leg je met de goede kant naar boven op tafel.

Carlijn: BEDANKT!♥

Reageren

Pagina 45 van 353

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén