De waarde van de dag

Onze oude vriendenclub vanuit onze jeugd in Hoogersmilde zien we maandelijks.
In februari zijn er geen verjaardagen te vieren, dan doen we een spel.
Zaterdagavond zagen we elkaar weer.
Vriendin Sinet had Monopoly meegenomen, de Rotterdamse versie, haar geboortestad.
Dat riep gelijk bezwaren op bij de oer-Drentse gastheer: “Rotterdam komp bij oons niet op taovel!”
De toon is dan al weer gezet.

Het gastgezin had zelf een spel aangeschaft dat we gingen spelen: ‘Shit happens’.
Het spel heeft weinig spelregels en is daardoor snel te begrijpen.
Het werkt als volgt: iedere speler start met twee kaarten, die je op tafel neerlegt in gerangschikte volgorde (de minst erge kaart links en de ergste kaart rechts).
Op iedere kaart staat een ongewenste/ongemakkelijke situatie met een score van 1 tot 100, oftewel de ‘ellende index’.
Vervolgens wordt door de speler rechts van je een nieuwe kaart voorgelezen, maar de score blijft nog geheim.
Jij moet raden waar deze kaart thuis hoort in jouw rijtje.
Goed geraden? Dan leg je de kaart op de juiste plek in het rijtje.
Niet geraden? Dan mag de volgende in de rij raden.
Degene die het eerste 10 kaarten compleet heeft, wint Shit Happens!

De organisatoren hadden de spelregels kennelijk niet helemaal goed gelezen, want wij kregen allemaal drie kaarten.
Op de kaartjes die je krijgt staan allemaal nare situaties die je dus moet beoordelen op de schaal van 1 tot 100, maar dat is natuurlijk erg persoonlijk
Hoe erg is het als je je portemonnee kwijt raakt? Hoe erg is het als je levend begraven wordt? Hoe erg is het als een banaan gedoopt in diarree moet opeten?
De voorgelezen situaties riepen afgrijzen en afschuw op, maar werden soms ook afgedaan met “Is dat nou zo erg”?
Hoe erg is het als je ziet dat je ouders seks hebben? Die vraag werd voorgelezen voor degene wiens hoogbejaarde ouders nog allebei in leven zijn; de vraag alleen nog maar stellen levert dan al hilarische reacties op.
Eén deelnemer gaf het spel een geheel nieuwe dimensie door een verhaaltje te maken van de kaartjes die ze voor zich had liggen.
“Stel je voor, dan gaat je boiler stuk, heb je een ramp-kapsel en dan scheurt je condoom…”.

Meer hoef ik vast niet uit te leggen om een voorstelling te kunnen maken van onze spelletjes avond.
Wat hebben we gelachen.
Toen het spel al was afgelopen kwam het gesprek nog even op een oud zondagschoolliedje.
“Hoe kwam Mozes door de Rode Zee?”
Het kwam zelfs zover dat het even voor werd gezongen.
“Met een boot? Nee nee. God blies met zijn wind, pfff pfff pffff…’
Iemand  zei nuchter: “Waar heb je dat geleerd. Op zwangerschapsgymnastiek?”

Toen kwam het gesprek nog op ‘dat andere liedje’ dat je kunt gebruiken voor hartreanimatie.
“HA HA HA Staying alive, staying alive’ waarbij ook even werd voorgedaan hoe dat moet.
Kon zo een kaartje worden in het spel.
Hoe erg is het op de ellende index als je door deze hulpverlener wordt gereanimeerd….?

Benieuwd naar vorige spelletjesavonden?
2020 Billen Bloot 
2019 Hints
2018 Geen spelletje, maar stamppot eten.
2017 Thirty seconds
2016 Ik hou van Holland
2015 Uno

Tegenwoordig zijn er kinderen die meer dan twee oma’s hebben.
Dan zijn de ouders of grootouders gescheiden en zijn er bonus-oma’s.
Onze dochters hebben ook een derde oma, maar dat is niet door een scheiding ontstaan; hun derde oma is de jongste zus van mijn vader, mijn tante Trijn.
Op deze website komt ze regelmatig voorbij; ik zoek haar bijna maandelijks op en mede omdat mijn ouders er allebei niet meer zijn is ze voor mij erg belangrijk.
“Zij is toch een beetje onze derde oma” zei één van de dochters ooit.
De laatste zaterdag van februari is in onze agenda’s gereserveerd voor deze dag; vorig jaar kon het op dat moment niet vanwege de lockdown, toen hebben we elkaar eind augustus ontmoet.

Gistermorgen sprak ik met de dames af op de carpoolparkeerplaats bij Zuidlaren: vandaaruit reden we met onze auto naar Klazienaveen en rond 10.00 uur zaten we aan de gezamenlijke koffie.
Voor het eerst sinds twee jaar hebben we elkaar weer omhelsd en vastgehouden.
Op zo’n dag ontmoeten drie generaties elkaar.
Waar tante Trijn en ik anders de dag vullen met gesprekken over vroeger, over onze familie, het laatste nieuws over de royals en de kinderen, zijn de gesprekken op derde 0ma-dag anders van toon.
De dames leven in een heel andere wereld dan tante Trijn en ik zit er wat tussenin.
Zij vertellen bijvoorbeeld over hun werk en over hun beleving van wat er allemaal in de maatschappij gebeurt.
Hoe de telefoon een hoofdrol speelt in hun leven, nog meer dan bij mij het geval is.
De gesprekken verlopen ongecontroleerd en we springen de hele dag van de hak op de tak.
Over cremeren of begraven en dat je het daar van te voren met elkaar 0ver moet hebben.
Over het zelf maken van een trouwjurk en over een staaroperatie.
Neef Paul komt nog even langs en doet ook een duit in het ‘hak op de tak’-zakje: dat de voetbalclub FC Klazienaveen is samengegaan met de Zwartemeerseboys en of dat wel zo’n goed idee is…

Maar het is voornamelijk erg gezellig.
Rond half één gingen we lunchen bij ‘de Witte Olifant’ midden in het winkelcentrum van Klazienaveen.
Naast het elkaar weer knuffelen is het weer uit eten kunnen, zonder QR-code deze keer, toch wel iets om na de coronapandemie even bij stil te staan; we genoten gisteren van onze nieuw herwonnen vrijheid.

Toen we na de thee tevreden over de erg gezellige dag afscheid namen bleek dat we onze royalty gesprekken wel gemist hadden.
‘Wat is er aan de hand met Marc van der Linden?’ vroeg tante Trijn.
Daar bellen we dan binnenkort wel even weer over.

Meer lezen over voorgaande edities van deze dag?
Hierbij twee links:
30 augustus 2021 Een porkie van bijna twee
1 maart 2o2o Derde oma-dag.

Donderdagmorgen.
Ik lig nog in bed en check op mijn telefoon het nieuws.
Oorlog: Rusland valt Oekraïne binnen.
De onrust die toen over me heen viel en de hele dag in mijn maag kriebelde ging niet weg.
De dag verliep zoals anders.
’s Morgens gewerkt.
Af en toe even op mijn telefoon kijken.
O nee. Niet goed. O man.

’s Middag vrij, maar ik kon mijn draai niet vinden.
Zag foto’s van radeloze, bepakte en bezakte mensen.
Hoorde van vergaderingen van Europese hotemetoten, hoorde deskundigen de toestand bespreken.
De onrust ging niet weg, werd alleen maar erger; ik kon het niet van me af zetten.
Op de radio zei iemand: “Ik verlang gewoon naar komkommertijd…”

Merel Morre twitterde: “De macht van de één is de machteloosheid van velen.”

Toen ik maandagmiddag naar huis reed vanuit Groningen zag ik het al: de sloten hadden niet genoeg ruimte, het water stroomde overal de weilanden in.
Dan is het tijd om even te gaan kijken bij het Lieverse diepje.
Als je van Roden naar Lieveren fietst kom je na het Mensingebos over een klein riviertje.
Tenminste….het grootste deel van het jaar is het een klein riviertje; het kronkelt door het stroomdal tussen de dorpen Lieveren, Roden en Peize.
In de zomer stelt het niet zo veel voor, dan groeit het haast wat dicht met gras en riet.

Maar als er veel regen valt, zoals in de afgelopen periode, dan treedt het beekje buiten zijn oevers.
Natuurlijk.
Als je dit verschijnsel aan de oevers van de Maas of de IJssel bekijkt, dat is dat meer spectaculair dan bij ons in Drenthe, maar ook dit vind ik altijd weer fascinerend.
Van het riviertje was gisteren niets meer te zien: het was één grote watervlakte.
Het mooie is dat het niet erg is als het gebied daar overstroomt, want dat is de bedoeling.
De landerijen rondom het beekje kunnen zo dienen als waterberging zonder dat de omgeving hier last van heeft.
Als je op de afbeelding rechts klikt krijg je een grote weergave.
Dan zie je hoe smal het riviertje anders is, want in het meer zie je de bomen en rietkragen, die normaal aan de oever staan.
De rietkragen op de voorgrond staan langs de kant van de weg.

Vanaf het bruggetje maakte ik een video-opname.
In het begin heb ik wat last van de wind en is het beeld niet helemaal scherp, maar als ik verder loop komt het goed.
Ook dan kun je de oeverbomen en -rietkragen zien en zie je waar het riviertje anders stroomt.
En dat het nu zo hard stroomt!
Ik kreeg er geen genoeg van.
Het mooiste beeld krijg je als het beeld op het hele scherm bekijkt.
Ik had iets langzamer moeten filmen…….maar ik hoop dat ik mijn enthousiasme kan overbrengen.