Toen onze kinderen nog jong waren en thuis woonden gingen wij wel eens op zondagmiddag ‘iets leuks doen’. Twee keer gingen we naar het Aquariom in Delfzijl: in een oude Duitse munitiebunker waren een aantal aquaria met verschillende soorten vissen en er was een verzameling bijzonder gesteente  en fossielen.
We dronken een pakje drinken aan de dijk die uitkeek op de Eems, maakten een wandelingetje langs het water en hadden een leuke middag.
Inmiddels heeft het Aquariom een metamorfose ondergaan: het heet nu MuZeeAquarium en het heeft een heel nieuw gebouw gekregen, op 1 juni van dit jaar vond de feestelijke heropening plaats.  Neef Cor (14) kwam een aantal dagen logeren en met hem gingen we eens kijken hoe het museum in Delfzijl er nu uitziet.

De bunker staat er nog er herbergt nog steeds aquaria, maar het is een stuk minder vol en een stuk minder bedompt. In het grote gebouw dat voor de bunker is neergezet zijn verschillende zalen met interessante tentoonstellingen. De collectie is heel divers: je kijkt je ogen uit.

De natuurhistorische presentatie laat het ontstaan van de aarde zien: gesteenten, mineralen, de bodemopbouw en fossielen. Bijzonder is de collectie schelpen, die over de hele wereld gevonden zijn. Verder zijn er mineralen, bijzonder stenen en fossielen te zien.
Op het gebied van archeologie heeft het MuZeeaquarium een uniek en spectaculair item: er staat een compleet hunebed. Dat is in 1982 bij toeval ontdekt onder een dikke laag klei. Meer weten: zie ‘het hunebed bij Delfzijl’ >>>
Door de vitrines om het hunebed heen kom je meer te weten over het leven uit die tijd.
Verder zie je vondsten uit de tijd van de Romeinen en uit de Middeleeuwen.

Wat ik het leukst vond was de tentoonstelling over de geschiedenis van Delfzijl. Het is een vestingstad geweest en heeft een rol gespeeld in strijd tegen de Spanjaarden in de 16e eeuw, tegen de Fransen in de 18e eeuw en tegen de Duitsers in de 20e eeuw. Neef Cor wist verrassend veel van onze vaderlandse geschiedenis en het was leuk om met hem de maquette van de vesting te bekijken en uit te zoeken in welke poort dat grote deurslot mét sleutel (dat in één van de vitrines ligt) nou had gezeten. 

Delfzijl is naast vestingstad ook een havenstad, dus er is ook een grote zaal waar je de geschiedenis van de scheepvaart kunt bekijken.
Eén zaal is gereserveerd voor wisselende tentoonstellingen. Deze keer was dat ‘Daor broest de zee: dijk, stormvloeden en waterverdediging rondom de Eems’.
Daar zie je hoezeer de bevolking in dit gebied door de eeuwen heen te lijden heeft gehad van overstromingen en stormvloeden.

Op dit blog vertel ik al heel veel van wat we hebben gezien en toch is mijn verhaal lang niet compleet. Het museum was ook nog niet helemaal klaar. Sommige klankbeelden werkten niet en ook geluidsfragmenten waren nog niet te horen; stonden we quasi intelligent met een telefoon aan het oor te luisteren naar niets.
Maar ondanks dat was het de moeite zeker waard; hierbij een link >>> naar hun website.

De wandeling langs de Eems lukte deze keer niet: er stond een héééél lang hek langs de Eems en er werd heel hard gewerkt met vrachtwagens en bulldozers. Dit in het kader van het project ‘Marconi Buitendijks’. Als dat klaar is, in het najaar van 2018, heeft Delfzijl een heus stadsstrand, een fiets- en wandelboulevard en is er in de Eems een broedvogeleiland aangelegd. Meer informatie hierover vind je op deze pagina >>> op de website van de gemeente Delfzijl. We gaan het zien!