“Eéélf november is de dag…!” Sinds we in Roden wonen vieren we het feest van Sint Martinus. De heilige die de helft van zijn jas aan een bedelaar gaf. Toen de kinderen klein waren gingen ze met lampionnen langs de deuren, zongen een liedje en kregen dan vervolgens iets lekkers in hun tas. Toen ze ouder werden waren ze zo fanatiek, dat ze bij iedere deur een ander liedje zongen. Opgetogen kwamen ze dan na het lampionnenlopen met de volle tas binnen en werd de buit uitgezocht en bekeken.

Legendarisch zijn de woorden van de tweejarige Carlijn, die onder op de bodem van de tas nog wat kleingeld zag liggen. “Zit er nog wat in die tas?” “Gelten!” Zo zijn we het blijven noemen. Wij nemen gelten mee op zondag voor in de collectezak.

Vanavond heb ik wat lantarens aangestoken buiten en de hele trap vol kaarsjes gezet.
De buurkinderen komen vol overgave zingen. Bij sommige kinderen moet papa wel even meedoen, anders komt er niet veel uit……..

In de zomervakantie van 2013 waren we in Tours. Dat is stad waar Sint Maarten bisschop was. Hij is ook beschermheilige van die stad. In het dorpje Saint Martin le Beau (ook genoemd naar de Heilige Martinus) stond een plaquette met alle plaatsen in Europa waar een Sint Maarten-kerk is. En vanzölfs stait d’Olle Grieze’ in Grunn’n daor ook op!
Zelfs het ziekenhuis waar ik in lag (Martiniziekenhuis) is naar hem vernoemd.