Maand: februari 2016 Pagina 2 van 3

19 februari: Sing, sing a song.

Door Ada

Op 19 februari 2016

Gistermorgen hoorde ik het liedje “Sing, sing a song” van the Carpenters.
De boodschap van dat lied is ZING JE LIED!
“Don’t worry that it’s not good enough for anyone else to hear, just sing, sing a song”
(Maak je geen zorgen of wel goed genoeg is voor een ander om naar te luisteren, gewoon je lied zingen!)

Dat hebben we gisteravond weer naar hartelust gedaan. Onze cantrix is op vakantie, dus we hadden geen cantorij-repetitie. Met een aantal leden van de cantorij hebben we elkaar opgezocht en gezongen. Voor de lol. Vorig jaar op 8 mei >>> vertelde ik al over zo’n avond.
Gisteravond waren we met z’n vieren. Eerst hebben we een canon ingestudeerd en gezongen die één van ons graag wilde zingen. Een engelse canon uit de vroege middeleeuwen: Sumer is acoming in >>>.
Na de koffie hebben we liedjes gezongen uit mijn ‘zangmap’.
Surabaja van Anneke Grönloh.
Streets of London van Ralph McTell
Middellandse zee van Anita Berry.
Wooden hart van Elvis Presley.
Whispering hope. Home on the range.
En nog veel meer. Onder begeleiding van drum & gitaar.

Halverwege de avond ging de deur naar de studeerkamer van de echtgenoot van de alt waar we te gast waren open. Aan het eind van de avond vertelde hij dat hij had genoten en zelfs af en toe had meegeneuried. “Ik dacht zelfs dat ik Nina en Frederik hoorde…..”
Dat was die Middellandse zee.
Niet te verwarren met Listen to the ocean.
Dat gaan we de volgende keer doen!

Reageren

18 februari: Merkwaardige reactie….

Door Ada

Op 18 februari 2016

In Bloemen

Aan de rechterkant van deze website staat de rubriek ‘Recente reacties’.
De meest recente reacties zijn van Sini Ramaker en Hillie Venema.
Als je op de reactie van Hillie Venema klikt, zie je dat ze schreef: “Gelukt Gerard.”
Ook Sini vindt iets in die trant.

Nou is Gerard inderdaad heel goed gelukt, maar dat hoeft niet op mijn blog.
Voor een buitenstaander is deze reactie op z’n zachts gezegd wat merkwaardig, daarom leg ik het even uit.
Hillie en Sini zingen bij algemeen gemengd zangkoor “InBetween” in Leek, het koor waarbij Gerard al jaren tenor zingt.
Woensdagavond was de koorrepetitie. De dames hadden tegen Gerard gezegd dat ze graag een reactie wilden plaatsen op een artikel van mijn blog, maar dat lukte steeds niet.
“Ik moet iets invullen of zo, maar ik kom er niet op.”

Dat is inderdaad veranderd.
Je kunt nog wel reageren op mijn blog, maar je moet eerst een klein puzzeltje oplossen.
Een aantal weken geleden kreeg ik namelijk ineens heeeeel veel spam-reacties op mijn blog, ik had op een gegeven moment meer dan 100 e-mails in mijn inbox.
Dat waren ‘robots’ die internet afspeuren naar open kanalen waar ze op kunnen reageren, zodat ze een (reclame)boodschap kunnen achterlaten.

Degene die mij helpt met moeilijke website-dingen (die ik zelf niet kan) heeft er een nu een klein filtertje opgezet, zodat je eerst een soort code moet kraken, in dit geval dus een puzzeltje maken. Dat kunnen robots niet, dus zo blijven mij de vele spam-mails bespaard.

anjers voor de make-over

Vandaag heb ik van een bijna uitgebloeide bos anjers een recycle-bloemstukje gemaakt.
Links en rechts zie je de foto’s van de ‘voor’ en ‘na’ situatie.

anjers na de make-over

De mooie anjers heb ik eruit geknipt. Vervolgens vulde ik een mooi potje met oasis en stak het in eerste instantie lukraak vol met ‘Skimmia Japonica Rubella’

(hebben we gewoon in de tuin staan). Daar tussenin prikte ik de anjers die nog mooi waren.
Zo krijg je een klein Biedermeiertje.
Extreme make-over!
Bij het woord Biedermeiertje moet ik altijd aan Bert Visscher denken. Wil je weten waarom? Zie: Bloemschikken >>>
Waarschuwing: hou je niet van de humor van Bert Visscher, kijk niet……

Reageren

17 februari: Eigen verantwoordelijkheid, oftewel Ora et labora.

Door Ada

Op 17 februari 2016

In Kerk & gemeente

Afgelopen zondag bezochten Gerard en ik de viering in Op de Helte. De eerste lezing belichtte de tien geboden, de tweede vertelde over Jezus die 40 dagen in de woestijn doorbracht en daar door de duivel in verzoeking wordt gebracht. Het is lastig om deze hele overdenking in een paar zinnen te vangen. Iedereen krijgt te maken met verleidingen. Je maakt zelf de afweging of je voor het goede of voor het kwade kiest.

Uit de Disneyfilm Keizer Kuzco

Ieder mens heeft een goede en een slechte kant, iedereen heeft stukje God en een stukje duivel in zich. Wat laat je boventoon voeren? Als je uit een Disney-gezin komt, past hier maar één plaatje bij: Kronk (uit Keizer Kuzco) met een duiveltje én een engeltje op zijn schouder.
Klik hier voor het fragmentje uit de film>>>>>

Kunnen wij ons houden aan de tien geboden? Als iedereen dat zou doen, zou de wereld er heel anders uitzien. De predikant zei in dit verband: de zin en leid ons niet in verzoeking staat niet voor niets in het Onze Vader.
Maar als je in verzoeking wordt gebracht heb je altijd nog je eigen verantwoordelijkheid voor de keuzes die je maakt.

Na het weekend had ik niet over deze viering geschreven, omdat er andere dingen waren die de waarde van mijn dag bepaalden. Maar vandaag kwam de nieuwe ‘Kerknieuws’. De predikant die zondag bovenstaande overdenking deed verzorgde deze keer ook het hoofdartikel op de voorpagina.
Hij had in het materiaal van Kerkinactie voor de Veertig-dagen-tijd een gebed gevonden.
Het gebed haakt in op de vraag die maar al te vaak wordt gesteld: “Als er een God is, waarom laat hij dan al deze dingen (oorlog & ellende) gebeuren?
Ook in dit gebed komt de eigen verantwoordelijkheid naar voren, die ook al in de viering van zondag werd benoemd.

Benieuwd naar het gebed? Het heet ‘Bidden en werken’, klik hier Ora et labora voor de volledige tekst.

Reageren

16 februari: ‘Up tempo’ vestjes breien.

Door Ada

Op 16 februari 2016

In Breien, Handwerken

Gisteren noemde ik de achterkleinkinderen van mijn schoonmoeder. Dat zijn dus de kinderen van onze neven en nichten.
Als er een kindje geboren wordt, gaan wij met een prentenboek en een zelfgemaakt vestje of truitje op kraambezoek.
En het gaat hard in de familie Waninge.
In mijn kast ligt nu een stapeltje vestjes klaar: voor Luna, voor Nick en voor Danyan.

De vestjes op de foto heb ik gebreid van breigaren van de Wibra, het heet ‘Fenna’. Als het er is, moet je gelijk inslaan, want het is maar zo weer op. Op internet is er heel veel vraag naar. Het patroon van het vestje vind je op 12 november 2014 >>>: baby-vestje overdwars gebreid.

Lieve-heers-beestje

Voor de drie vestjes heb ik verschillende soorten knoopjes

Bloemetje

gebruikt: knoopjes van plastic in de vorm van een lieve-heers-beestje of een bloemetje. Achter die knoopjes zit een ringetje waar ze mee aan het pand zet, zodat je aan de voorkant niet ziet dat ze erop genaaid zijn.

Hout / bloemetje

De houten knoopjes hebben gaatjes. Deze knoopjes heb je ook met kleine diertjes erop: eendje, poesje, paardje; erg leuk!

’t Spinnewiel in Roden gaat waarschijnlijk niet meer open.
Voor de houten knoopjes kan ik nu terecht op de Grote Markt in Groningen. Daar staat een meneer met stoffen, garen en band en hij verkoopt nog houten knoopjes met diertjes. En anders kan ik ze misschien nog bestellen via internet.

Reageren

15 februari: 14 februari 1925

Door Ada

Op 15 februari 2016

In Alledag

Gisteren was het 14 februari, de geboortedag van mijn schoonmoeder. Ze werd 91. Vorig jaar hebben we haar 90e verjaardag met alle kinderen, klein- en achterkleinkinderen en haar broers en zussen gevierd, dit jaar kon dat niet meer.
We hebben een ruimte besproken in de beschermde woonvorm waar ze nu woont, waar we als kinderen/schoonkinderen om haar bed zaten. Er is voor haar gezongen en we hadden heerlijk gebak bij de koffie.
De ruimte waar wij zaten was versierd met slingers en we hadden een genoeglijk samenzijn. Moeder voelde zich echt jarig, maar het feest was erg vermoeiend voor haar. Na twee uur wilde ze graag ‘naar huis’ en brachten twee kinderen haar met bed en al weer terug naar haar kamer.

Van de 91 verjaardagen van mijn schoonmoeder heb ik er 35 meegemaakt. Ze heeft wel eens verteld dat er in haar kindertijd maar heel weinig aandacht werd besteed aan verjaardagen en dat die van haar zelfs een keer vergeten was. Maar dat is in de latere jaren ruimschoots ingehaald. Halverwege de jaren tachtig waren er al zoveel kleinkinderen, dat de verjaardagen niet meer thuis gevierd konden worden. Toen werd er een zaaltje gehuurd en kon iedereen komen. Zeven kinderen met aanhang en 32 kleinkinderen, die in de loop van de jaren ook weer aanhang en kinderen kregen. Tegenwoordig zijn we met meer dan 90 als iedereen er is…. Het waren altijd gezellige bijeenkomsten met appeltaart, grote schalen met worst en kaas en heel veel lawaai.

De 91 levensjaren hebben hun tol geëist. Er zijn heel veel goede jaren geweest, maar het laatste stukje is erg zwaar. Moeder herkent alleen haar kinderen nog. Maar nu Gerards haar zo kort is herkent ze hem pas als hij praat.

Gisteren kon een groot feest niet meer.
Verjaardag in klein comité.
Moeder is geen schim meer van de sterke, struise vrouw die ze ooit was.
Wij houden haar graag in herinnering als de moeder/oma Waninge die ze jaren voor ons geweest is. Hiernaast een foto uit 2007 met haar drie kleindochters uit Roden.

Reageren

14 februari: Ik hou van Holland. En van de vrienden.

Door Ada

Op 14 februari 2016

In Alledag

Onze ‘ouwe vertrouwde’ vriendengroep die dateert uit onze jeugd in Hoogersmilde spreken we ongeveer één keer in de maand.
Acht keer is dat ter gelegenheid van een verjaardag en in de maanden zonder verjaardag doen we iets anders. In februari doen we altijd een spel, mannen tegen de vrouwen. Triviant, Party & Co, poker, van alles hebben we al gedaan.
Gisteravond deden we Ik hou van Holland. Vriendin Sinet was er niet, maar ze was wel af en toe virtueel aan de beurt (anders waren de vrouwen in de minderheid).

Bij ik hou van Holland zijn er vragen in zes categorieën. Spelling, muziek, film, voeding, sport en algemeen. Voor de muziek vragen zit er een CD bij.
Dan krijg je vragen als: “Maak de tekst af van track 29.”
Maribel schalde door onze huiskamer : “Ik hou van jou, alleen van jou…..” en dan zingen 4 mannen luidkeels: “ik kan niet leven in een wereld zonder jou!”
Zulke dingen zeggen onze mannen nooit in het dagelijks leven; zelfs niet op Valentijnsdag.

Eén van de mannen weet absurd veel van voetbal.
Hoe vaak werd Ajax kampioen in de Champignons League?
“Vier keer” zei hij gedecideerd en noemde nota bene de jaartallen erbij!
Bij spelling moest iemand foutloos het woord gezamenlijk schrijven.
“Schrief maor op: met z’n allen. Da’s makkelijker.”
Iemand begon de vraag: “Wie sprak de woorden……” waarop direct al werd geantwoord “Louis van Gaal”. De vragensteller ging stoïcijns verder: “Ben ik nou zo slim, of zijn jullie nou zo dom!” Was het nog goed ook!

De dames wisten niet wie “Ik heb de hele nacht liggen dromen” zong.
Wij dachten Frans Bauer. Fout.
De echtgenoot van Sinet beweerde dat zij het wel had geweten.
Als proef op de som app-ten wij haar de vraag. Ja dus.
“Wolter Kroes” appte ze terug.
“Is dat die met die gele zwembroek?” vroeg één van de mannen.
Nee, we wisten wel dat dat iemand anders was, maar niemand kon op de naam komen.
(bijna allemaal 50+, we hadden al een glaasje gehad en…..Sinet was er niet).
Ik typte ‘gele zwembroek’ in op Google en kwam direct uit bij Dries Roelvink.
Sinet had het wel geweten…..de volgende keer moet ze er gewoon weer bij zijn.

De mannen hebben gewonnen.
En we hadden een geweldige avond.
Toen het twaalf uur was kreeg een van de vrienden ‘de dagelijkse gedachte’ binnen, een app met elke dag een moment van bezinning.
“Liefde is niet samen naar elkaar kijken, maar samen in dezelfde richting kijken.”
Zo sloten we deze avond vol onzin en pret toch nóg af met een mooie en zinvolle gedachte.

Reageren

13 februari: Junge, komm bald wieder

Door Ada

Op 13 februari 2016

In Muziek, Sweet memories

Zaterdagmorgen; koffie rond een uur of elf.
Krantje, breiwerkje, radio op Grand Café Kranenbarg.
Hoofdgast was vanmorgen Cees Geel, acteur.
Die hoofdgast mag zijn muziekkeuze doorgeven.
Zijn smaak bleek heel divers: AC/DC kwam er in voor, maar ook Cindy und Bert met “Immer wieder Sonntag”.
“Hoe kan zo’n liedje nou op jouw lijst voorkomen!” vroeg de presentator
Geel vertelde dat ze daar vroeger thuis een plaatje van hadden en dat hij dat toen een leuk, vrolijk liedje vond. Het deed hem aan vroeger denken, hij werd er blij van. Herkenbaar!
Hij vertelde verder: “Mijn zus was helemaal gek van Freddy Quinn. Junge komm bald wieder en zo, het schalde regelmatig door ons huis.”

Gerard en ik keken elkaar aan en hij wist al wat ik ging zeggen. Junge komm bald wieder. Dat lied is voor mij voor eeuwig verbonden met de herinneringen aan mijn vader. Vakanties met mijn ouders in de jaren zestig. In de kantine van de camping of in een café met een flesje Sprudel en Freddy Quinn of Heino uit de juke-box.
Junge komm bald wieder werd vanmorgen niet gedraaid, maar het zat voor de rest van de dag in mijn hoofd. Hierbij een link naar de YouTube video>>> van het nummer. Op de foto zie je een fragment uit de film Heimweh nach Sankt Pauli uit 1963 waarin Quinn het lied ten gehore brengt.

Und immer schrieb sie, bleib nicht so lange fort……

Reageren

12 februari: Je hebt het. Je bent het niet…..

Door Ada

Op 12 februari 2016

In Alledag

Vandaag was een spannende dag; vanmorgen hadden we een gesprek met de hematoloog over de uitslag van de beenmergpunctie. Hij bracht ons goede berichten en hoopvol nieuws. Het beenmerg is nauwkeurig onderzocht en men heeft geconstateerd dat de schadelijke cellen zijn gereduceerd tot 0,1 %.
De eiwitwaarden zijn nog wel wat hoger dan bij een gezond iemand, maar de verwachting is dat die cellen gedurende de komende maand uit het lichaam gefilterd worden.
Goed nieuws dus.

De MRI-scan die vorige week is gemaakt leverde nog informatie op over de zeurende nek-klachten waar Gerard al jaren mee kampt: in het bot van de derde wervel is een kleine aantasting geconstateerd. Ook die aantasting is al sterk verminderd na de stamceltransplantatie, al is de pijn niet helemaal weg. De hematoloog adviseerde om dat kleine plekje te bestralen, omdat daarmee de pijn weggenomen kan worden.

Gerard blijft eerst onder behandeling in het UMCG. De ziekte van Kahler gaat nooit helemaal weg en er zullen regelmatig controles plaatsvinden. Verder krijgt hij het komende jaar iedere maand een botversterker toegediend om de botdichtheid op peil te houden. Maar de arts vond de uitslagen van de onderzoeken zo goed, dat hij een ‘onderhoudskuur’ (een lichte dosis medicijnen om de ziekte te onderdrukken) niet nodig vindt. “Maar u bent dus nog niet van mij af.” zei de arts vanmorgen. Hoeft ook niet. Het is een geruststellend idee dat Gerard gemonitord wordt, zodat áls de ziekte terugkomt, men er op tijd bij is om actie te ondernemen.

Gistermorgen had ik een telefoongesprek met Francois. Maandagmorgen heeft hij Gerard geïnterviewd over het hele gebeuren rond de ziekte van Kahler. Hij doet hiernaar onderzoek in opdracht van een farmaceut.
Het interview met Gerard duurde twee en een half uur, dus Francois maakte zich er niet van af. Hij wou ook nog een gesprekje met mij, maar dat kon wel telefonisch.
Tijdens zo’n gesprek wordt de hele periode weer even prominent in beeld gebracht in je hoofd. Hoe heb je het beleefd? Kon je er samen over praten? Hoe leef je je leven met zo’n ernstige ziekte?
Samenvattend kunnen we zeggen dat het een zware periode was, maar het heeft ons niet alleen maar kommer en kwel gebracht. De eerste maand (maart 2015) was het zwaarst, maar toen het nieuws was ingedaald hebben we het geaccepteerd en vervolgens zijn we met goede moed het traject ingegaan. We hebben ervaren dat we het niet alleen hoefden te doen, het meeleven en de steun van ons netwerk hebben ons er mede doorheen gesleept.
We hebben geleerd dat je meer aankunt dan je vooraf denkt.
Het is gelukt om het leven zoveel mogelijk door te leven met werk, feesten, koor, verjaardagen en alle andere dingen die bij het leven horen.
Francois haalde dit uit ons gesprek: “Je hebt de ziekte van Kahler, je bent het niet.”
Precies. Wij blijven Gerard en Ada en niet ‘de kankerpatiënt’ en ‘de hartpatiënt’.

Gerard is druk bezig met het oppakken van verschillende draden. We weten niet hoe de toekomst er voor ons ziet, maar dat weet niemand….. ‘fingers crossed’ voor de komende periode!

Reageren

11 februari: Tweeling-onderzetters & sokkenwol uit Leek

Door Ada

Op 11 februari 2016

In Borduren, Handwerken

Op 2 februari schreef ik over plexiglas onderzetters waar je een borduurwerkje in kan doen. ( zie >>>). Inmiddels heb ik de andere die ik van plan was te gaan maken ook klaar.
Dit is het resultaat: tweeling onderzetters. (klik op de foto voor een vergroting).

Wat bij de één lichtrood is is bij de ander donkerrood en andersom.
Het geeft een leuk effect.
Bij ‘de handwerkboetiek’ >>> in Roden waren deze onderzetters gewoon te koop en goedkoper dan via internet: 1 plexiglas onderzetter kost € 3,50.
Je kunt zoiets ook weggeven als kadootje.
Als je van borduren houdt snijdt het mes aan twee kanten: je bent er mooi wat uren zoet mee en je geeft een origineel én zelfgemaakt kadootje.

Vanmiddag fietsten Gerard en ik richting Leek: op zoek naar een wolwinkeltje.
Ik zocht een bol sokkenwol om een vestje te maken voor een nieuwe loot aan de Waninge-stam. Sinds ’t Spinnewiel in Roden dicht is ben ik op zoek naar een alternatief. Van verschillende kanten kreeg ik het advies om eens naar Atelier 6a >>> in Leek te gaan en tot mijn grote genoegen vond ik daar wat ik zocht. Er stond een heel vriendelijke mevrouw achter de toonbank met wie ik al snel gemoedelijk stond te beppen over wolletjes, bolletjes, haken en breien. Met twee bollen van die bijzondere sokkenwol (o.a. Opal, zie >>>) kwam ik weer thuis. Hou je van handwerken, ga dan voor je plezier eens kijken bij Atelier 6a: het oogt piepklein aan de buitenkant, maar je staat versteld van het assortiment. En zegt het voort! Je kunt tegenwoordig namelijk alles op internet bestellen, maar er gaat niets boven het ‘voelen’ van het garen waarmee je gaat breien én het krijgen van een goed advies op handwerkgebied.

Reageren

10 februari: Een koggeschip uit de vijftiende eeuw.

Door Ada

Op 10 februari 2016

In Geschiedenis

Vanmiddag zat ik met vier mannelijke collega’s te lunchen.
Daar zit ik dan bij met mijn breiwerkje, mijn boterhammen en mijn beker karnemelk.
Het breiwerkje is allang geen onderwerp van gesprek meer, het is helemaal geaccepteerd.
Meestal zijn het geanimeerde gesprekken.
Politiek, werk, verkeer rond Groningen, hebben ze vandaag lekkere soep: er is altijd genoeg te bespreken.
Soms heb ik pech met alleen mannen: dan gaat het over voetbal.
Of over hun diensttijd. Sterke verhalen, spannende avonturen, veel plezier.

Eén collega komt oorspronkelijk uit Smilde. Af en toe hebben we het daarover.
Vorige week leek het wel of ik met hem in dienst gelegen had, want we kregen het over de Christelijke MAVO in Smilde. Hij is van 1953 en ik van 1960, maar we hadden nog wel dezelfde leraren gehad. Die in zijn tijd én in mijn tijd dezelfde bijnamen bleken te hebben. Gompie. Sjimmie. Heerlijk om af en toe eens ontzettende ouwe koeien uit de sloot te halen.

Vandaag ging het gesprek over het middeleeuwse koggeschip dat bij Kampen uit de IJssel is gehaald. Iemand had gelezen dat het zo’n belangrijke maritieme archeologische vondst was. Iemand anders wist er meer van en vertelde dat het schip waarschijnlijk vroeger opzettelijk tot zinken is gebracht om een dam in de IJssel te bewerkstelligen. “Kampen was vroeger een heel belangrijke Hanzestad, net als Deventer en Groningen.” vulde mijn buurman aan. “Vroeger liep er helemaal een handelsroute langs de Hanzesteden, tot Riga aan toe!” (zie >>>)
Iedereen wist er iets van en iedereen vond het interessant. Van zo’n gesprek wordt ik helemaal blij en het kleurt mijn dag: een beetje positieve aandacht voor onze geschiedenis.

Vanavond na het eten zag ik een stukje van het NOS-journaal met beelden van de berging van het oude schip. ( meer info zie >>>) Er stonden honderden belangstellenden langs de kade. De man die het schip ontdekt had stond er met z’n neus bovenop; hij vond het ontzettend spannend.
Toen de operatie gelukt was, reageerde hij opgelucht. “Ik ben er helemaal emotioneel van!’

Bij zo’n fragment van een archeloog die vecht tegen z’n tranen zit ik ook te slikken voor de televisie. Wat een mooi nieuws-item op het journaal.
Een positieve uitzondering in het overige nieuws van tegenwoordig.

Reageren