een alternatief voor 'de waan van de dag'

19 september: Wie heeft de regie?

In de afgelopen weken maakte ik melding van het feit dat mijn moeder in een slechte conditie was opgenomen in ‘de Boshof’ in Assen. Inmiddels zijn we twee weken verder.
Ze heeft ontzettend haar best gedaan. Wandelen op de gang, fysiotherapie én samen koffiedrinken en eten met de andere bewoners op de gang.
Eigenlijk vond ze dat het moeilijkst. Mijn moeder is nu eenmaal wat op zichzelf en was in de instelling min of meer verplicht aan de huiselijke gezamenlijkheid mee te doen.
Snappen we allemaal. Anders zit je maar alleen op je kamertje te verpieteren en zie en spreek je behalve de verpleegkundige helemaal niemand. Argumenten genoeg: “Moet je doen mam. Hoe eerder je weer herstelt, des te eerder mag je ook weer naar huis.”

Maandagmiddag heeft de huisarts haar verteld dat ze ongeneeslijk ziek is; er is geen behandeling meer mogelijk. Wat een rotboodschap.
“Dan wil eigenlijk wel weer naor huus.” zei mijn moeder.
In één dag was het allemaal geregeld. Morgen gaat ze ’terugverhuizen’ naar haar comfortabele appartement in Hoogersmilde. Ze krijgt de maximale thuiszorg van Icare en ze krijgt eten van cateraar Slager Eleveld. Verder krijgt ze alarmering en hulp in de huishouding. Mijn moeder, die drie weken geleden nog helemaal niet bekend was bij Icare en nog nooit enige vorm van huishoudelijke hulp heeft gehad. We hopen dat ze in haar eigen omgeving nog een poosje kan genieten van de tijd die haar gegeven is.

“Nou huuf ik ok niet meer met alleman te eten.” Daar is ze dus ook gelijk vandaag al mee gestopt. Ik begrijp het ook wel. Als je de regie over je eigen leven uit handen moet geven dan is dat op zich al een verschrikking. Als je je dan vervolgens moet overleveren aan de regels van de instelling waar je in bent opgenomen is dat logisch, maar beslist niet gemakkelijk. Nu mag ze naar huis. Waar Icare, slager Eleveld en de thuishulp de regie over haar leven overnemen.

Complimenten voor de verzorging in ‘De Boshof’. Zij hebben mijn moeder opgevangen, de medicatie op orde gekregen, haar slaapritme weer goed gekregen en haar begeleid bij het lopen, zitten en opstaan.
Wat fijn dat het op deze manier kon!

Vorige

18 september: Stolen motorbike.

Volgende

20 september: Het virus (4): In de vaagheid blijven hangen

  1. Sinet

    Mooi geschreven Ada. We staan er nooit zo bij stil dat je als zorg de regie (automatisch) overneemt. We roepen heel hard dat de cliënt die zelf houdt maar ondertussen. We doen ons best en samen kom je een heel eind. Sterkte!! xx

  2. Nelly

    Namens ons team bedankt voor ’t compliment Ada.
    Er is niets beter als in je eigen thuis!
    Heel veel sterkte en liefs van ons allemaal!

  3. Dick de Jong

    Ach, wat triest, Ada. Wij zaten twee weken in Engeland, dus ik zie dit nu pas. Heel veel sterkte met het zorgen voor je mama…

Laat een antwoord achter aan Dick de Jong Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén