Vandaag is de “Dress red day” van de Hartstichting.
Met deze speciale dag wordt aandacht gevraagd voor hart- en vaatziektes bij vrouwen.
(voor meer info zie: Dress red day >>>). Bij een hartinfarct reageert een vrouwenhart anders dan een mannenhart, dus als vrouw krijg je andere signalen. Dat is nog niet zo heel lang bekend. De wetenschap is er heel lang van uit gegaan dat wat voor een mannenhart geldt ook voor een vrouwenhart opgaat, (een mens is een mens), maar men kwam er achter dat dit maar ten dele waar is.

Er is meer onderzoek nodig en met deze speciale dag probeert men dit probleem onder de aandacht te brengen.
Zelf ben ik een voorbeeld van dit probleem.
In 2004 was ik al maanden erg snel moe en had ik bij inspanning last van mijn longen. Dacht ik. Ik had het benauwd en kon niet veel lucht inademen. Toen ik na een fietstocht weer amechtig op de bank lag vertrouwde Gerard het niet en belde een ambulance. “Ik denk aan iets met het hart” zei hij.

Lang verhaal kort: het waren mijn vaten. Bij mijn hart zat een ader zo goed als dicht; er werd een stent geplaatst en ik kon weer verder. Na 2004 heb ik wel weer vaker een infarct gehad, (door een erfelijke vaatziekte),  maar ik herken nu de signalen onmiddellijk, dus ik loop er helemaal niet meer mee door: ik trek direct aan de bel.

Door deze ervaringen draag ik de Hartstichting en de ‘Dress Red Day’ een warm hart toe.
Vanmorgen deed ik een rode blouse aan en nam een zak rode bieten uit eigen tuin mee naar mijn werk.
Bij het koffie-apparaat zette ik de zak bieten neer (we hebben veel te veel bieten in de tuin) met een briefje er bij.
In het kader van de “Dress Red Day” vandaag gratis rode bieten uit eigen tuin.
Meer info? Vraag er naar bij Ada.

Om 10.00 uur was de zak al leeg.
Of ik volgende week nog wel drie porties mee wil nemen voor andere collega’s die achter het net visten.
Tuurlijk.
Heb ik toch maar mooi 10 keer het verhaal van de “Dress Red Day” kunnen vertellen.