In het begin van mijn revalidatieperiode nam ik de organisatie van de schoonzusjesdag op mij. (zie Een complexe afspraak >>>).

Toen leek 6 juni nog heel ver weg en nu is het al weer achter de rug.
Met z’n zevenen zaten we vanmorgen in onze tuin in de schaduw aan de koffie met tante-Lammie-kwarktaart. Schoonzus Lammie verkeerde in de aanloop naar deze dag even in de veronderstelling dat zij die taart moest maken, maar dat was een misverstand.
De taart was gemaakt door mij naar het recept uit de jaren ’70 van mijn tante Lammie.
(Klik hier >>> voor het recept).

Wat heerlijk om elkaar weer te spreken. Door ziekte en andere redenen was het al heel lang geleden dat we compleet waren, dus de eerste twee uren van deze dag waren al gevuld met bijpraten, de wifi-code van ons internet instellen op de mobiele telefoons en het laten zien van wat foto’s van de laatste tijd.
Na de koffie wandelden we naar de Brink voor een lunch in Brink 15, daar hadden ze op het terras, ook weer in de schaduw, een tafel voor ons gereserveerd.
Je zou zeggen dat ik in mijn woonplaats bekenden tegen het lijf zou lopen, maar Lammie spande wat dat betreft de kroon: zij ontmoette zelfs een mevrouw die ze in Polen had ontmoet…….
Met z’n zevenen hebben we behoorlijk wat lawaai en met z’n zevenen afrekenen veroorzaakte een kleine file bij de kassa. “Nee, ik hoor niet bij hen!” riep een mevrouw in die file die er van werd verdacht ook bij onze tafel te hebben gezeten.  Je kon ons horen denken: ‘Dat mocht ze willen!’ We maakten een mooie wandeling langs de kerk en ‘de Mensinge’, bewonderden kuikentjes van meerkoeten en eenden én de kuikens van de ooievaars.

Eigenlijk had ik daarna naar het Scheepstrakabinet gewild, maar daar hadden ze vanmiddag een groep van 24 mantelzorgers op bezoek, dus daar konden we niet terecht. Dus bedachten we iets anders: we gingen met elkaar een kijkje nemen in kringloopwinkel Het Goed. Net iets voor ons; de dames scharrelden langs de schappen op zoek naar eierdopjes en borden, rommelden in CD/DVD-bakken en probeerden enkele meubels uit. Niet omdat ze die wilden kopen, maar om uit te rusten….
In het kleine koffiebar gedeelte (waar 4 tafels en 8 stoelen staan) zetten wij alle stoelen rondom één tafel en vulden gelijk de hele ruimte; ons gesnater trok regelmatig de aandacht van derden.

We sloten de dag af met een ijsje op het terras van de Italiaanse ijssalon. 
Het duurde even voordat we daar met z’n zevenen zaten: eentje moest nog naar het postkantoor en twee waren onderweg blijven hangen in een leuke kledingwinkel en waren druk aan het zoeken en passen gegaan.
Toen ze zich bij ons op het terras voegden moest de aankoop natuurlijk wel uitgebreid geshowd worden!

Schoonzussendag.
Wat doe je nou eigenlijk helemaal?
Eigenlijk niks bijzonders.
Maar wat een bijzondere dag!