Van sommige liedjes weet ik nog waar ik was en wat ik deed toen ik ze voor het eerst hoorde.  Dat geldt ook voor Margherita van Marco Borsato.

1995. Baby Carlijn deed haar middagslaapje, Frea en Harriet waren naar school en ik werkte een grote maandag-afwas met veel glazen weg. Ook toen hadden we al leuke feestjes. In een programma op de radio was Marco Borsato te gast. Hij was bekend omdat hij de soundmixshow had gewonnen. Hij zong tot dan toe Italiaanse en Engelse teksten en was mij nog niet echt opgevallen. Hij vertelde in die radio-uitzending dat hij een Nederlandstalig album had opgenomen. Twee nummers van dat album werden gedraaid: De meeste dromen zijn bedrog en Margherita.

Het laatste nummer bracht me in tranen; ik weet nog dat ik de afwaskwast in het water liet glijden en alleen maar luisterde. Wát een emotie. Het nummer begint heel rustig met pianospel en heel langzaam bouwt de treurnis op. “Dat je alles met je meeneemt wat me lief is in dit leven…….. ik zou niets liever willen dan mijn hoofd weer in jouw handen, maar wat tot een uur geleden nog zo veilig heeft geleken, is een hele grote leugen en een kaartenhuis gebleken.”
De muziek is aangezwollen, het effect wordt nog even aangezet met een jankende saxofoonsolo en dan wordt de begeleiding weer teruggebracht tot heel zacht pianospel.

In mijn gedachten zie ik dan zo’n man gedesillusioneerd met lege handen staan.
“Het is net of iemand anders in jouw lichaam is gekropen”
Hij realiseert zich wat er gaat gebeuren en grijpt zich vast aan de laatste strohalm: “Wil er iemand me vertellen dat ik alles heb gedroomd….”

Luister naar Marco Borsato’s Margherita >>

Nog steeds vind ik het een prachtig nummer.
Het bewijst dat Nederlandstalig van wereldklasse kan zijn.