Dinsdag hadden duo-baan collega Jacquelien en ik een samenwerkdag.
We voerden een gezamenlijk jaargesprek met onze leidinggevende en hadden een lunchafspraak met twee dames van een secretariaat waar we volgend jaar mee gaan samenwerken. “Wij komen bij jullie kennismaken, op 4 december hebben we een samenwerkdag.’
Zo gezegd, zo gedaan.
Het bevriende secretariaat houdt kantoor in het Lentispand aan de Hereweg.
Van alle kanten werden we gewaarschuwd: “Parkeren daar is heeeel lastig! Daar staan parkeerwachten om verkeer te regelen en soms sta je tijden in de rij voor de slagboom.”
Wisten wij wel.
Maar wij hoeven daar nooit te zijn, dus wij hadden daar nog nooit over nagedacht.
Toen we dat wel deden bedachten we dat we dan beter op de fiets naar de Hereweg zouden kunnen gaan.

We kwamen met onze ‘Waar kan ik een fiets lenen”-vraag terecht op de afdeling Zorg Thuis van Dignis. Zij hebben rose, paarse en witte werkfietsen, die mochten we wel lenen.
“Kun je gelijk een beetje reclame voor ons maken!’
Je kunt twisten over de vraag of wij nou zulke fantastische uithangborden zijn.

De fiets die ik had, had een erg zachte achterband, daar moest wat lucht bij in.
Er stonden vier fietspompen, maar met geen van die vier kregen we lucht in de banden.
Wel zweet op de rug……toen hadden we nog geen meter gefietst, hé?
Ander sleuteltje gehaald, andere fiets.

Volgende probleem. “Waar moeten we langs?”
Met de auto weten we precies hoe we moeten rijden, maar op de fiets?
We kwamen Emma tegen die ons de fietsroute uitlegde en welgemoed fietsten we de stad in.

“O, dit is een terugtraprem! Ik ben handremmen gewend! Oeh….”
“Dit zadel zit scheef, even wachten.”
“Wat ja maar weinig versnellingen!”
“Het stuurt wel zwaar met die bak voorop….”

We zijn er gekomen. En we kwamen ook weer terug.
Slingerend. Uitwijkend. Uitgebreid kletsend en lachend.
Uit voorzorg toch maar oversteken via het zebrapad.
Eenmaal weer in het Heymanscentrum waren de fietsen nog heel en wij ook.
Een Veendamse en een Rodense ‘op fietse ien Stadt’; hai jong!
Als je anders op een werkdag achter je bureau zit en alleen beweging krijgt met koffie halen en naar de printer lopen, voelt het als een enerverende dag.